Pluto tom 6

Pluto #6 zaczyna coraz mocniej przygotowywać czytelnika na wielki finał. Fabuła zaczyna przechodzić więc do ostatecznych konkretów. Tom skupia się głównie na postaci detektywa Gesichta, który wytrwale bada sprawę makabrycznych morderstw i zaczyna odkrywać skomplikowaną prawdę. Każdy kolejny odkryty przez niego ślad i przeprowadzona rozmowa, odsłania pewną część sekretów mających duże powiązanie z przeszłością. W każdej kolejnej części czytelnik wraz z detektywem miał okazję przeprawiać się przez fabularny labirynt pełen tajemnic i różnych niedopowiedzeń. W części szóstej wszystko jednak nabiera większego sensu, a każdy napoczęty wątek zaczyna kierować się w stronę rozwikłania. Gesicht odkrywa tutaj tożsamość „mordercy” i pewne powody jego działania. Nie zabraknie więc tutaj kilku mocniejszych scen, wielu zaskakujących zwrotów akcji oraz sporej dawki dramatyzmu.

Pod wierzchnią warstwą widowiskowego thrillera, ponownie ukryta została jednak o wiele bardziej złożona i głębsza treść. Twórca w naprawdę niezłym stylu stara się tutaj okazać to, jak nienawiść, ból i smutek potrafią powoli zatruwać duszę i stawać się początkiem wewnętrznych przemian prowadzących do wszechobecnej śmierci. Kolejny również raz poruszony zostaje tutaj koncept „człowieczeństwa” i tego, czy roboty mogą być równie emocjonalne jak ludzie.

W Pluto #6 Urasawa w niebywały dla siebie sposób łączy więc elementy mrocznego i zaskakującego thrillera, odrobiny horroru, wciągającego sci-fi i ponadczasowego dramatu. Do tego wszystkiego dochodzi jeszcze wyśmienita oprawa graficzna. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko kolejny raz zachwycić się tym dziełem i szybko sięgnąć po kolejne części.

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-mangi-pluto-6/

Pluto #6 zaczyna coraz mocniej przygotowywać czytelnika na wielki finał. Fabuła zaczyna przechodzić więc do ostatecznych konkretów. Tom skupia się głównie na postaci detektywa Gesichta, który wytrwale bada sprawę makabrycznych morderstw i zaczyna odkrywać skomplikowaną prawdę. Każdy kolejny odkryty przez niego ślad i przeprowadzona rozmowa, odsłania pewną część sekretów...

Opinia calej serii.
Wciagajaca i ciekawa historia. Bardzo spodobaly mi się uczucia targajace robotami, negatywne nastawienie innych ludzi do nich.
Ciekawy watek kryminalny, dobrze napisana fabula. Jak tylko dotarly do mnie pozostale tomy, to przeczytalam je na jednym posiedzeniu. Bardzo wciaga i ciezko się oderwac.
Mange czyta się bardzo szybko.
Kreska ladna, szczegolowa.
Mange polecam.

Opinia calej serii.
Wciagajaca i ciekawa historia. Bardzo spodobaly mi się uczucia targajace robotami, negatywne nastawienie innych ludzi do nich.
Ciekawy watek kryminalny, dobrze napisana fabula. Jak tylko dotarly do mnie pozostale tomy, to przeczytalam je na jednym posiedzeniu. Bardzo wciaga i ciezko się oderwac.
Mange czyta się bardzo szybko.
Kreska ladna,...

Opinia zbiorcza tomy 2-8

Pierwszy tom bardzo mi sie podobal, ale kolejne moj entuzjazm mocno ograniczyly.
Liczylem na wiecej pytan o transhumanizm, na obraz spoleczenstwa, w ktorym roboty sa integralna (ale czesto jeszcze dyskryminowana) czescia oraz na kryminalne sledztwo ukazujace jakas duza intryge.

A niestety calosc dryfowala mocno w jakies dziwne rejony postwojenne (z odniesieniem do Iraku),w malo rozsadne zachowania bohaterow, w "epickie" walki, ktorych praktycznie nie widac, a sledztwo to wlasciwie jezdzenie i gadanie z kolejnymi "waznymi" postaciami... Sa fajne okruchy, sa ciekawi bohaterowie i niebanalne pytania, ktore komiks stawia, sa wzruszajace sceny.

Ale nie tego sie spodziewalem i jednak dla mnie to rozczarowanie. Ciekawy komiks, ale do kolekcji jednak nie trafi.

Opinia zbiorcza tomy 2-8

Pierwszy tom bardzo mi sie podobal, ale kolejne moj entuzjazm mocno ograniczyly.
Liczylem na wiecej pytan o transhumanizm, na obraz spoleczenstwa, w ktorym roboty sa integralna (ale czesto jeszcze dyskryminowana) czescia oraz na kryminalne sledztwo ukazujace jakas duza intryge.

A niestety calosc dryfowala mocno w jakies dziwne rejony postwojenne...

Cóż tu się zadziało, łał, fajne, naprawdę akcja, trochę filozofii, momenty niespodziewane. Polecam, choć zastanawiam się o czym to będzie dalej?

Cóż tu się zadziało, łał, fajne, naprawdę akcja, trochę filozofii, momenty niespodziewane. Polecam, choć zastanawiam się o czym to będzie dalej?

W tym tomie odnajdujemy tytułowego Pluto...jednak nie jest to wcale zakończenie historii, pozostały jeszcze dwa tomy do końca serii. Naprawdę dobra manga.. na tle tych wszystkich pustych śliczności ukazujących się na naszym rynku jest to prawdziwa perełka.

W tym tomie odnajdujemy tytułowego Pluto...jednak nie jest to wcale zakończenie historii, pozostały jeszcze dwa tomy do końca serii. Naprawdę dobra manga.. na tle tych wszystkich pustych śliczności ukazujących się na naszym rynku jest to prawdziwa perełka.

TULIPAN O IMIENIU PLUTO

Seria „Pluto” powoli zbliża się do wielkiego finału. Akcja zagęszcza się więc coraz bardziej, coraz więcej ciekawych rzeczy zostaje ujawnionych, ale wciąż nie brakuje pytań. Całość jednak niezmiennie intryguje, wciąga i dostarcza solidnej porcji akcji, emocji, a także wzruszeń.

Niemiecki robot-policjant Gesicht nie ustaje w próbach odkrycia prawdy o tym, co się dzieje. Badając kolejne tropy, trafia do Królestwa Persji, gdzie spotyka się z profesorem Abrą z tutejszego Ministerstwa Nauki. Wypytuje go o Gojiego i tajemniczego mężczyznę z projekcji, jednak ten twierdzi, że o niczym nie wie. Goji to według niego niepotwierdzona plotka, a mężczyzny nigdy nie widział – to ostatnie jednak dalekie jest od prawdy, ale dlaczego Abra skłamał? Gesicht nie wychodzi jednak z tego spotkania z pustymi rękami. Udaje mu się bowiem dowiedzieć, że Tenma stworzył najbardziej zaawansowaną sztuczną inteligencję, która jednak nigdy się nie przebudziła. Kolejne informacje inspektor zdobywa już jednak na ulicy, od przypadkowo poznanych ludzi/robotów. Plotki o Gojim okazują się wieść w ciekawe miejsce, a co się tyczy mężczyzny z projekcji, to jest nim niejaki Sahad, robot, który zajmował się hodowlą tulipanów. Trzy lata temu zniknął, obiecał jednak powrócić, ale mimo upływu czasu, ostatni kwiat jaki zostawił kwitnie nieprzerwanie, wbrew prawom przyrody. Kwiat o imieniu… Pluto. Co to wszystko oznacza? Tego Gesicht będzie musiał się dowiedzieć, ale czy dążenie do prawdy, nie okaże się dla niego zabójcze? Istota kryjąca się pod postacią pluszowego misia jest świadoma nie tylko jego działań, ale także tego, że inspektor jako jedyny może być w stanie pokonać Pluto. Zna jednak sposób, by go zabić…

„Pluto” zmierza w kierunku, jaki podejrzewałem od dłuższego czasu. Nie oznacza to jednak, że nie ma tutaj zaskoczeń. Manga nadal zachowuje wszystkie swoje najlepsze elementy, jest więc wciąż ciekawa zagadka, intrygujące pytania, dobrze poprowadzona, szybka, ale niedominująca nad resztą akcja, porcja wzruszeń i emocji, a także nieco oniryczna nuta. Opowieść czyta się znakomicie, lekko, szybko i z wielką przyjemnością. Co ważniejsze jednak, nie jest to tylko rozrywkowa historia. „Pluto” skłania do myślenia, wprawdzie nad rzeczami, do których zachęcali nas już od kilkudziesięciu lat czołowi pisarze SF, ale jednak w sposób naprawdę interesujący.

To wszystko, w połączeniu ze znakomitymi ilustracjami, które potrafią zachwycić realizmem, składa się na znakomitą serię. Jeśli lubicie dobre mangi niezależnie od gatunku, powinniście „Pluto” poznać. Jeśli cenicie dobre SF, nawet w przypadku gdy nie przepadacie za japońskimi komikami, także będziecie bardzo zadowoleni. Dlatego też polecam gorąco.

Recenzja opublikowana na moim blogu: http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/11/16/pluto-6-osamu-tezuka-naoki-urasawa/

TULIPAN O IMIENIU PLUTO

Seria „Pluto” powoli zbliża się do wielkiego finału. Akcja zagęszcza się więc coraz bardziej, coraz więcej ciekawych rzeczy zostaje ujawnionych, ale wciąż nie brakuje pytań. Całość jednak niezmiennie intryguje, wciąga i dostarcza solidnej porcji akcji, emocji, a także wzruszeń.

Niemiecki robot-policjant Gesicht nie ustaje w próbach odkrycia prawdy...

Smutny ten tom. Powracają wspomnienia, bolesne wspomnienia i obawiam się, że nie ze wszystkimi się w dalszej części spotkamy.

Smutny ten tom. Powracają wspomnienia, bolesne wspomnienia i obawiam się, że nie ze wszystkimi się w dalszej części spotkamy.