Krótko mówiąc, tomy 3 i 4 były znacznie ciekawsze i lepsze niż dwa pierwsze. Sama historia jest ciekawsza i to głównie dlatego, że bohaterowie zostali rozbici na mniejsze grupki i każda z nich zajmuje się innym problem. Niestety bardzo często poczynania bohaterów, czy tłumaczenia fabularne autorki są tak grubymi nićmi szyte i idiotyczne, że podczas czytania zostajemy wielokrotnie "wyrwani" ze świata książki w dosłownym zdumieniu.
O ile w tomie 3 nowe rozwiązania fabularne były świeże i ciekawe, tak w tomie 4 kontynuacja wątków niektórych bohaterów zaczęła w końcu nużyć. Ileż można przeciągać oblężenie lub powtarzać co kilkadziesiąt stron te same rozważania bohaterów w kółko na te same tematy?
Zakończenie nie domyka wielu wątków i z niewidomych mi przyczyn autorka postanowiła wydać kontynuacje w postaci dwóch książek pod inną nazwą serii, które są bezpośrednią kontynuacją, czego zapewne wiele osób może nie zauważyć.
Gdyby nie to, że biorę udział w wyzwaniu i to, że nie lubię zostawiać niedokończonych serii, to zapewne bym odpuścił dalsze czytanie po pierwszym tomie. Ogólnie nie polecam i jest to zdecydowanie najsłabsza seria z gatunku fantastyki jaką przeczytałem do tej pory

Krótko mówiąc, tomy 3 i 4 były znacznie ciekawsze i lepsze niż dwa pierwsze. Sama historia jest ciekawsza i to głównie dlatego, że bohaterowie zostali rozbici na mniejsze grupki i każda z nich zajmuje się innym problem. Niestety bardzo często poczynania bohaterów, czy tłumaczenia fabularne autorki są tak grubymi nićmi szyte i idiotyczne, że podczas czytania zostajemy...

Długo czytałam tą sagę. Fajny pomysł, ale takie wszystko ułożone, przewidywalne relacje, czasami proste i przesłodzone. Pod względem emocjonalnym bohaterowie płytcy, niedojrzali. Brakuje tego rozwinięcia osobowości. Łatwo było się od tej książki oderwać, a później wrócić po tygodniu. Pierwsze tomy oceniam na 5, ale ostatni na 8. Szybkie tempo, zwroty akcji, płynnie i ciekawie.

Długo czytałam tą sagę. Fajny pomysł, ale takie wszystko ułożone, przewidywalne relacje, czasami proste i przesłodzone. Pod względem emocjonalnym bohaterowie płytcy, niedojrzali. Brakuje tego rozwinięcia osobowości. Łatwo było się od tej książki oderwać, a później wrócić po tygodniu. Pierwsze tomy oceniam na 5, ale ostatni na 8. Szybkie tempo, zwroty akcji, płynnie i...

Ostatni część przygód Trisa i jego znajomków. I ta część obfituje w wartką akcje i momenty szczytowe. Niezależnie od tego powieść czyta się niezwykle miło i czas przy niej znika. Szkoda tylko, że nie ma kolejnej części. Ciężko pożegnać się z bohaterami tej książki.

Ostatni część przygód Trisa i jego znajomków. I ta część obfituje w wartką akcje i momenty szczytowe. Niezależnie od tego powieść czyta się niezwykle miło i czas przy niej znika. Szkoda tylko, że nie ma kolejnej części. Ciężko pożegnać się z bohaterami tej książki.

Jak można było się domyślić to rozwiązanie nierozwiązywalnych sytuacji było banalne (duchy wiedzą i widzą wszystko).Polecam

Jak można było się domyślić to rozwiązanie nierozwiązywalnych sytuacji było banalne (duchy wiedzą i widzą wszystko).Polecam

Ostatni tom „Kronik Czarnoksiężnika” z racji bardzo otwartego zakończenia wcale nie postawił kropki nad "i", jeśli chodzi o losy poszczególnych bohaterów, jak i całych Zimowych Królestw. Pani Martin napięła moją czytelniczą uwagę do granic możliwości, zaserwowała dramat za dramatem, po czym tak rozwiązała wszystkie wątki, że każde zakończenie jest tylko potencjalnie szczęśliwe i potencjał ten wynika jedynie z kontrastu, jak bardzo źle wszystko wcześniej wyglądało.

Bohaterowie „Wybrańca Mrocznej Pani” muszą walczyć z jawnymi i ukrytymi wrogami. Często stają przed bardzo trudnymi wyborami i muszą kłaść na szali swój honor, lojalność i przekonania. Trudno walczyć o dobro ogółu, gdy trzeba dla niego poświęcić lub zaniedbać własne szczęście. Trudno nie ulec zwątpieniu, gdy przeciwnik zrobi wszystko, by zasiać w duszy fałszywe przekonania. Trudno zebrać wszystkie siły, by stanąć do boju, gdy jest się rozdartym wewnętrznie.

„Kroniki Czarnoksiężnika” to bardzo przyzwoita fantastyka z dynamiczną akcją, ciekawie przedstawionym uniwersum i umiejętnie nakreślonymi intrygami politycznymi. Przewrót w Margolanie wpłynął na losy całych Zimowych Królestw ujawniając ich skomplikowaną naturę naczyń połączonych. Matris Drayke i jego przyjaciele, z tomu na tom, musieli stawiać czoła kolejnym zagrożeniom, zwłaszcza, że coraz więcej od nich zależało. Może troszkę przeszkadzać to, że postaci pani Martin są dość jednowymiarowe, ale wartka akcja i rozdzielenie wątków sprawiają, że czyta się całość z niesłabnącym zainteresowaniem. Pani Martin znalazła równowagę między brutalnością a ckliwością. W rezultacie stworzyła świetną historie, którą serdecznie polecam.

Ostatni tom „Kronik Czarnoksiężnika” z racji bardzo otwartego zakończenia wcale nie postawił kropki nad "i", jeśli chodzi o losy poszczególnych bohaterów, jak i całych Zimowych Królestw. Pani Martin napięła moją czytelniczą uwagę do granic możliwości, zaserwowała dramat za dramatem, po czym tak rozwiązała wszystkie wątki, że każde zakończenie jest tylko potencjalnie...

Zdrada i magia krwi mogą pozbawić króla Martrisa Drayke’a tronu, dla którego zdobycia tak wiele ryzykował. Wojna, zaraza i zdrada sprawiły, że Margolan stanął na skraju zagłady. Zmagania z lordem-zdrajcą zbliżają się do końca, jednak być może ceną za ocalenie królestwa będzie życie tych, których Tris kocha najbardziej – oraz jego własna dusza. Wybuch wojny domowej grozi Isencroftowi, a Cam z Cairnrach może być jego jedyną nadzieją na zdławienie rebelii przeciwko Koronie. W margolańskim pałacu, zdrada stanowi zagrożenie dla nowej królowej i nienarodzonego następcy tronu. Królowa Kiara, sama w obcym królestwie, zostaje oskarżona o zdradę stanu i staje się celem ataków skrytobójców. A w Mrocznej Ostoi, nieumarli grożą zerwaniem Rozejmu zawartego z żywymi, co prowadzi do morderczego konfliktu. Lord Jonmarc Vahanian zaprzedał swoją duszę dla dokonania zemsty stając na czele vayash moru w walce przeciwko niebezpiecznemu buntownikowi, którego dążenie do rozlewu krwi jest zagrożeniem dla przyszłości kraju.
Nie ukrywam, że trochę specjalnie odwlekałem czas by przeczytać ostatni tom Kronik Czarnoksiężnika, tak bardzo polubiłem tą serię, że żal było mi się z nią rozstawać. Jednak przyszedł moment gdy wziąłem egzemplarz w swoje ręce, a po przeczytaniu wylądował na półeczce do kolekcji z pozostałymi tomami sagi. Tris nadał oblega twierdzę Lorda Curane, jednak nie widać niczego coby sprawiło, że wojna przebiegnie szybko, Kiara raz po raz jest narażona na ataki ze strony skrytobójców. Jonmarc Vahanian zbliża się do pokonania Malesha, lecz czy zdobędzie się na zabójstwo wiedząc, że gdy zabije wampira zginie też jego wybranka serca poprzez łączącą wieź młodego wampira z twórcą. Jednak vayash moru nie wie, że nie da się przemienić uzdrowicielki, przez co Carina zostaje zawieszona pomiędzy światem żywych, a nieumarłych. Moc płynąca ze strumienia jest nieokiełznana, nie da się zrobić nic bo to naprawić, ale Carina wpada na pomysł i choć może być oczepiony jej życiem decyduje się na krok by spróbować i udaje się jej. Królowi Matrisowi udaje się pokonać zwolennika byłego Króla Jareda jego własną bronią, żywiołakiem ognia. Po wygranej bitwie szybko wraca do pałacu by zdementować plotki jako że, jego jego żona zdradziła go wraz z najlepszym przyjacielem. Czy mężczyzna zdąży na czas nim przyjaciel zawiśnie?
Wybraniec Mrocznej Pani to niesamowita książka, nie nudziłem się ani razu odkąd zacząłem ją czytać. Wciąga od pierwszej trony, fabuła się nie zatrzymuje, ciągle gna do przodu. Poznajemy ludowe wierzenia, uczymy się coraz więcej o wampirach vayash moru, za które po raz kolejny podziękowania autorce. Bo wampiry to nie moja bajka, za dużo już powstało wszystkiego na ich temat, że aż niedobrze mi gdy na to patrzę. Martin świetnie kreuje te postacie, zresztą jak wszystko w swoich książkach. Nowi bohaterowie, nowe przygody. Co jeszcze może się złego wydarzyć? Nic, wszystko kończy się happy enedem, a ja z wielką boleścią pożegnałem bohaterów świata wykreowanych przez panią Martin. Choć opinie są sprzeczne, ja uważam, że zaraz po pierwszym tomie to najlepsza część Kronik Czarnoksiężnika, drugi tom bardzo mnie zawiódł, trzeci podgrzał atmosferę, a czwarty epicko kończy serię. Nie zawiodłem się, choć opinie były marne. Nie żałuje czasu spędzonego nad książką, jedyne co żałuje, że to koniec. Cudowny świat, ci sami kochani bohaterowie i cudowne prowadzenie fabuły sprawia, że książka dostaje pełną dziesiątkę :)
Polecam Wszystkim by zapoznać się z piórem Gail Z. Martin :)

http://mlwdragon.blogspot.com/2015/02/wybraniec-mrocznej-pani-gail-z-martin.html

Zdrada i magia krwi mogą pozbawić króla Martrisa Drayke’a tronu, dla którego zdobycia tak wiele ryzykował. Wojna, zaraza i zdrada sprawiły, że Margolan stanął na skraju zagłady. Zmagania z lordem-zdrajcą zbliżają się do końca, jednak być może ceną za ocalenie królestwa będzie życie tych, których Tris kocha najbardziej – oraz jego własna dusza. Wybuch wojny domowej grozi...

Nie zawiodłam się. Książka do ostatnich kart trzyma w napięciu i choć z każdym rozdziałem dowiadujemy się coraz więcej to i tak nie można przewidzieć jak skończy się ta historia. Koniec piękny, lecz całkowicie rozczarowujący. Pozostawiający czytelnika w pragnieniu przeczytania więcej.

Nie zawiodłam się. Książka do ostatnich kart trzyma w napięciu i choć z każdym rozdziałem dowiadujemy się coraz więcej to i tak nie można przewidzieć jak skończy się ta historia. Koniec piękny, lecz całkowicie rozczarowujący. Pozostawiający czytelnika w pragnieniu przeczytania więcej.

książka warta przeczytania

książka warta przeczytania

To już ostatni tom cyklu Kroniki Czarnoksiężnika. I nie ukrywam, że jest świetny.
Co za akcja, spiski, knowania, magia i nieprzewidziane zwroty akcji.
Świetni główni bohaterowie oraz postacie drugoplanowe.
Fabuła bardzo dobra, czyta się szybko i człowiek całkowicie zatapia się w lekturze.
Ale... Czuję niedosyt, że to już koniec. Ale czy na pewno?
Książka kończy się w takim momencie, że spokojnie mógłby powstać co najmniej jeszcze jeden tom. Zresztą jest pewna scena, która sugeruje, że możemy się doczekać kontynuacji.
Mam nadzieję, że tak się stanie, bo bardzo polubiłam bohaterów i ich świat.
Polecam gorąco cały cykl, który w naszym kraju jest bardzo niedoceniany. Mam nadzieję, że się to zmieni.

To już ostatni tom cyklu Kroniki Czarnoksiężnika. I nie ukrywam, że jest świetny.
Co za akcja, spiski, knowania, magia i nieprzewidziane zwroty akcji.
Świetni główni bohaterowie oraz postacie drugoplanowe.
Fabuła bardzo dobra, czyta się szybko i człowiek całkowicie zatapia się w lekturze.
Ale... Czuję niedosyt, że to już koniec. Ale czy na pewno?
Książka kończy się w takim...

Jak poprzednie 3

Jak poprzednie 3