Prawo krwi

I tym razem czytając książkę Nory Roberts się nie zawiodłam. Autorka wciąga nas w historię, która rozgrywa się w trakcie wykopalisk archeologicznych. Jest tu oczywiście wątek miłosny, i to nie jeden. Są morderstwa, ale przede wszystkim autorka ukazuje nam problem nielegalnych adopcji i tego jak rzutują one na życie ludzi, których dotyczą. Bardzo serdecznie polecam bo jest to autorka, przy której nie można się nudzić.

I tym razem czytając książkę Nory Roberts się nie zawiodłam. Autorka wciąga nas w historię, która rozgrywa się w trakcie wykopalisk archeologicznych. Jest tu oczywiście wątek miłosny, i to nie jeden. Są morderstwa, ale przede wszystkim autorka ukazuje nam problem nielegalnych adopcji i tego jak rzutują one na życie ludzi, których dotyczą. Bardzo serdecznie polecam bo jest...

widzę ciemność... chyba umieram.... puls przyspieszony w ustach suchość.... to KONIEC... ZAGADKI

Miałbyć to romans obyczajowy z elementami kryminału a wyszła rasowa książka.... która już się skonczyła....

jest tu wszystko tajemnica rodzina... nielegalne adopcje i odnalezienie się w życiu po odkryciu sekretów rodzinnych. Dokonanie wyborów, zaufania, przyjaźni, krotkie sceny sexu ambitne zbronie, elementy i efekty specjalne oraz cudne zarysowane postacie)
Mysle że siegne po dalszą twórczość bo z calym sloniowym balastem jestem na Tak

widzę ciemność... chyba umieram.... puls przyspieszony w ustach suchość.... to KONIEC... ZAGADKI

Miałbyć to romans obyczajowy z elementami kryminału a wyszła rasowa książka.... która już się skonczyła....

jest tu wszystko tajemnica rodzina... nielegalne adopcje i odnalezienie się w życiu po odkryciu sekretów rodzinnych. Dokonanie wyborów, zaufania, przyjaźni, krotkie...

Jedna z moich ulubionych powiesci pani Robert . Uwielbiam dynamike miedzy wszystkimi bohaterami ale pary Callie i Jack . Callie i Doug oraz T-Rex i Doug są najlepsze.
Swietna historia , porwanie dziecka do ustawionej adopcji , tylko to dziecko jest juz dorosla kobieta która na wykopaliskaach zmuszona jest pracowac z bylym mezem a tu nagle spada na nia bomba , że przed laty zostala uprowadzona i oddana do adopcji , a nie wiedziala nawet ze jest adoptowana ...

Jedna z moich ulubionych powiesci pani Robert . Uwielbiam dynamike miedzy wszystkimi bohaterami ale pary Callie i Jack . Callie i Doug oraz T-Rex i Doug są najlepsze.
Swietna historia , porwanie dziecka do ustawionej adopcji , tylko to dziecko jest juz dorosla kobieta która na wykopaliskaach zmuszona jest pracowac z bylym mezem a tu nagle spada na nia bomba , że przed...

Pomieszanie z poplątaniem. Wątek kryminalny zawiły do przesady, wątek romantyczny tragicznie nudny i przewidywalny, bohaterowie plastikowi i nieciekawi, wszystko polane dużą ilością słodko-słodkiego piardu piardu. Pierwsze 150 stron kilka razy chciałam odłożyć książkę i zrezygnować, potem akcja trochę się poprawiła, ale nie na tyle żebym chciała to jeszcze kiedykolwiek przeczytać. Książka tylko dla miłośników Nory Roberts.

Pomieszanie z poplątaniem. Wątek kryminalny zawiły do przesady, wątek romantyczny tragicznie nudny i przewidywalny, bohaterowie plastikowi i nieciekawi, wszystko polane dużą ilością słodko-słodkiego piardu piardu. Pierwsze 150 stron kilka razy chciałam odłożyć książkę i zrezygnować, potem akcja trochę się poprawiła, ale nie na tyle żebym chciała to jeszcze kiedykolwiek...

Nora Roberts i tym razem mnie nie zawiodła. Uwielbiam jej książki głównie dlatego, że całą sobą pogrąża się w fabule. Zagłębia się w historie, którą tworzy z ogromną łatwością i wielkim realizmem. A najbardziej podoba mi się to, że o czym by nie pisała, zabiera się do tego bardzo szczegółowo. W przypadku książki "Prawo krwi" wchodzimy w środowisko archeologów i antropologów. Autorka dosłownie przenosi nas na wykopaliska i pokazuje odkopane artefakty. Rysuje nam w głowach obraz odnalezionej osady. W dodatku na tym tle porusza niezwykle trudny problem handlu dziećmi i rozwija go z perspektywy uczuć właśnie jednego takiego dziecka,teraz kobiety. Dziecka, które dowiaduje się w wieku 29 lat, że urodziła ją obca kobieta. Dziecka, które dowiaduje się, że zostało siłą wydarte z ramion biologicznej matki. Książka rozwija problem z perspektywy rozdarcia dziecka między dwie rodziny. A do tego mamy dwa wątki romantyczne.
Najlepsze jest to, że mimo natłoku informacji nadal nie ma ich zbyt wiele. Żaden z wątków nie jest potraktowany pobieżnie, nie urywa się w połowie i nie kończy jakby autorka się pogubiła, co niestety zdarza się w literaturze współczesnej.

Nora Roberts i tym razem mnie nie zawiodła. Uwielbiam jej książki głównie dlatego, że całą sobą pogrąża się w fabule. Zagłębia się w historie, którą tworzy z ogromną łatwością i wielkim realizmem. A najbardziej podoba mi się to, że o czym by nie pisała, zabiera się do tego bardzo szczegółowo. W przypadku książki "Prawo krwi" wchodzimy w środowisko archeologów i...

Starałam się, naprawdę się starałam...nie naderwać rogów przy przewracaniu kartek.
Pozycja znajdująca się na szczycie moich naj.
Zakochana w "Prawie krwi" na tyle, że nie potrafię sklecić porządnego zdania. To Jake zawrócił mi w głowie. Zazwyczaj zakochując się w bohaterze mam ochotę rozszarpać jego ukochaną z zazdrości. Nie tym razem. Jake nie jest Jakiem bez Callie. Kocham ich jako parę młodych, walniętych, zakochanych na zabój ludzi. Niesamowite dialogi, wartka akcja, temat poważny i trudny, powodujący, że człowiek zadaje sobie mnóstwo pytań. Rozterki, problemy, a raczej kumulacja problemów, szukanie siebie, szukanie odpowiedzi, wątek kryminalny, nutka grozy- to wszystko kształtuje niezwykły charakter powieści, do której na pewno wrócę. O takich książkach nie zapomina się. Co do Jake'a i Callie, co ja mogę powiedzieć, chyba tylko tyle, że marzę o osobie, z którą będę rozumieć się bez słów i odgrywać własny "taniec" życia, która będzie stanowiła dla mnie zagadkę, a uczucie do niej będzie przyprawiało mnie o dreszcze i wywoływało strach.
Kompletnie przypadł mi do gustu styl powieści, a co za tym idzie utwierdziłam się w przekonaniu, że także styl autorki. Momentami nie nadążałam za nowinkami, nie mogłam połączyć faktów, a kolejne przestępstwa mroziły mnie od stóp do głów. Niesamowicie dynamiczna powieść, nie pozwalająca na chwilę odpocząć myślom. "Prawo krwi" nie należy tylko do Callie i Jake'a. To także historia Lany i Douga, jej rodziców, i jednych i drugich. Niebanalna, pełna świetnych historii i wątków drugoplanowych, które zazwyczaj nie przyciągają aż tak mojej uwagi. Tutaj należy im się "odrobina". Jestem zachwycona, zakochana i pod wielkim wrażeniem. Ostatnie strony czytałam z zapartym tchem.
Najpiękniejsze oświadczyny ever! ;)
"-Wyciągasz z tego maksimum satysfakcji, prawda?
-Absolutne maksimum."
Tymi słowami mogę podsumować "Prawo krwi".
Najlepsza!

Starałam się, naprawdę się starałam...nie naderwać rogów przy przewracaniu kartek.
Pozycja znajdująca się na szczycie moich naj.
Zakochana w "Prawie krwi" na tyle, że nie potrafię sklecić porządnego zdania. To Jake zawrócił mi w głowie. Zazwyczaj zakochując się w bohaterze mam ochotę rozszarpać jego ukochaną z zazdrości. Nie tym razem. Jake nie jest Jakiem bez Callie....

Fabuła jest bardzo interesująca. Przede wszystkim wątek rodzinny głównej bohaterki. Przyznaję, że nie raz zakręciła mi się łezka, gdy autorka opisywała cierpienie, z jakim zmagały się matki Callie. Tak, matki. Uważam, że obie nimi były. I ta, która nosiła ją pod sercem przez dziewięć miesięcy, wydała na świat i blisko trzydzieści lat opłakiwała jej stratę jak i tak, która ją wychowała i sprawiła, że Callie była tak wyjątkowa.

Oczywiście, nie byłaby to Nora Roberts, gdyby nie stworzyła wątku miłosnego. A nawet dwóch. W przypadku Douga i Lany wszystko przebiegło jak po maśle. On trochę się opierał, ale ona, jak na odnoszącą sukcesy prawniczkę przystało, zawsze potrafiła przyprzeć go do muru. Historia Callie i Jake'a była już bardziej wyboista. Uśmiechnęłam się, gdy w epilogu dowiedziałam się, dlaczego z uporem maniaka wciąż nazywał ją "żoną", mimo, że wciąż upominała go, że przecież się rozwiedli.

Wątek kryminalny natomiast był dla mnie nie do rozszyfrowania aż do samego końca. Nie wiem czy był tak dobrze skonstruowany czy to ja czytałam nieuważnie, ale byłam odrobinę zaskoczona i pełna podziwu dla toku myślenia bohaterów.

I mimo tych wszystkich wspaniałości, przychodzi mi na myśl to powiedzenie, że mniej znaczy więcej. Historia była naprawdę wspaniała, tylko nie jestem pewna czy 575 stron to odrobinę nie za dużo.

Fabuła jest bardzo interesująca. Przede wszystkim wątek rodzinny głównej bohaterki. Przyznaję, że nie raz zakręciła mi się łezka, gdy autorka opisywała cierpienie, z jakim zmagały się matki Callie. Tak, matki. Uważam, że obie nimi były. I ta, która nosiła ją pod sercem przez dziewięć miesięcy, wydała na świat i blisko trzydzieści lat opłakiwała jej stratę jak i tak, która...

Jedna z najwspanialszych książek o każdym gatunku... Dramat, romantyzm, archeologia. Czyta się ją bardzo ciekawie i przyjemnie. Polecam każdemu. Jedna z książek, którą można pokochać po zaledwie kilku stronach.

Jedna z najwspanialszych książek o każdym gatunku... Dramat, romantyzm, archeologia. Czyta się ją bardzo ciekawie i przyjemnie. Polecam każdemu. Jedna z książek, którą można pokochać po zaledwie kilku stronach.

Książka mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła. Nie przepadam za Norą Roberts, ale to było całkiem miłe spotkanie.
Dużo się dzieje, nie jest nudno i całkiem przyjemnie się to czyta.

Książka mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła. Nie przepadam za Norą Roberts, ale to było całkiem miłe spotkanie.
Dużo się dzieje, nie jest nudno i całkiem przyjemnie się to czyta.

Trzymająca w napięciu a czasem bardzo wzruszająca książka. Do końca nie wiedziałam, kto jest "sprawcą".

Trzymająca w napięciu a czasem bardzo wzruszająca książka. Do końca nie wiedziałam, kto jest "sprawcą".