Fort Pillow 1864

Bardzo dobrze napisana, ciekawa i wnikliwa biografia N.B. Forresta, najwybitniejszego dowódcy kawalerii czasów wojny secesyjnej - bo, wbrew tytułowi, tym właśnie jest ta książka. Jedyny bodaj jej minus - autor wyraźnie sympatyzuje ze swoim bohaterem i stara się go wybielić jak tylko może, zrzucając odium popełnionych przez jego żołnierzy zbrodni w Fort Pillow na niższych rangą oficerów.

Bardzo dobrze napisana, ciekawa i wnikliwa biografia N.B. Forresta, najwybitniejszego dowódcy kawalerii czasów wojny secesyjnej - bo, wbrew tytułowi, tym właśnie jest ta książka. Jedyny bodaj jej minus - autor wyraźnie sympatyzuje ze swoim bohaterem i stara się go wybielić jak tylko może, zrzucając odium popełnionych przez jego żołnierzy zbrodni w Fort Pillow na niższych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka została wydana w 2012 r. W tym czasie autor był już doktorantem na UW. Przyznam, że nie szukałem zbyt dociekliwie, czy ów doktorat obronił, ale myślę, że tak. Moja wiara opiera się na treści leżącej przede mną książki.
Staniszewski już jako student interesował się historią wojskowości, a magisterium poświęcił ciekawej postaci konfederackiego dowódcy kawalerii, N.B. Forrestowi. Wnikliwi znawcy kina pamiętają, że na cześć tegoż generała imię otrzymał niejaki Gump. Forrest Gump. Ale wróćmy do naszej pracy.
Monografia "Fort Pillow 1864" rzeczywiście poświęca sporo miejsca Forrestowi, ale na szczęście generał nie zdominował treści książki. A dotyczy ona mało znaczącego epizodu wojny secesyjnej, zdobycia niewielkiego i nie mającego większego znaczenia fortu wojsk Unii. I zapewne nie byłoby o czym pisać, gdyby nie masakra żołnierzy fortu przez zwycięskich konfederatów. Dodatkowo tragedię wzmacnia fakt, że większość zabitych, to czarnoskórzy żołnierze, a we wcześniejszych zmaganiach konfederaci przedstawiali się jako cywilizowani wojownicy o wolność. A gdy jeszcze dodamy, że Forrest był założycielem Ku-Klux-Klanu, to mamy bardzo ciekawy obraz i wiele pytań. I właśnie odpowiedzi na te pytania stanowią najważniejszą część książki.
Żeby nie odbierać przyjemności potencjalnym czytelnikom dodam tylko, że chociaż sama batalia trwała krótko, a jej opis jest równie niewielki, to jednak liczne znaki zapytania sprawiają, że jest o czym czytać. Praca wskazuje na znakomity warsztat autora, czego efektem są liczne przypisy (mnie nie przeszkadzały w czytaniu, za to świetnie uzupełniały główną tematykę), dobry styl, dzięki czemu czytało się lekko, choć praca jest naukowa. Wreszcie - autor starał się odpowiedzieć na rozliczne pytania, dotyczące problemu masakry w Fort Pillow. Czy odpowiedział - zostawiam to do oceny czytelników. W każdym razie mamy solidne opracowanie, moim zdaniem obiektywne, pokazujące różne aspekty omawianej problematyki, dające czytelnikowi polskiemu wgląd w dość egzotyczne zagadnienia z polskiego punktu widzenia. A na marginesie - warto zauważyć, że pierwotnie KKK miał cele dobroczynne i pomocowe, nie rasistowskie. Całość uzupełnia niezły serwis zdjęciowy i bogata bibliografia.
Jak zawsze muszę się czepiać. Strona 33 - Banks "odnosił same porażki" - cóż, odnosi się wyłącznie porażki... Tępo maruderów to nic innego jak tempo marszu (s. 54). Afroamerykańscy żołnierze (np. s. 209) to dla czasów wojny secesyjna nieuzasadniona poprawność polityczna (można się za mną nie zgodzić). "Nie przeszkadzało to Lincolnowi zagrozić szubienicom wszystkim złapanym piratom Konfederacji." (s. 222) - naprawdę tak. Zapewne to najbardziej rzucające się w oczy niedoróbki, chyba jednak redakcyjne, a nie autorskie. W sumie więc oceniam wysoko pracę i zachęcam do jej czytania.

Książka została wydana w 2012 r. W tym czasie autor był już doktorantem na UW. Przyznam, że nie szukałem zbyt dociekliwie, czy ów doktorat obronił, ale myślę, że tak. Moja wiara opiera się na treści leżącej przede mną książki.
Staniszewski już jako student interesował się historią wojskowości, a magisterium poświęcił ciekawej postaci konfederackiego dowódcy kawalerii, N.B....

więcej

mniej

Pokaż mimo to