Ja tą książkę po prostu uwielbiam. Po raz pierwszy przeczytałam ją ok.1990 roku i zafascynowała mnie ta artystyczna rodzina Kossaków.Magdalena Samozwaniec, młodsza córka Wojciecha, znakomitego malarza batalisty opisuje życie na Kossakówce, przede wszystkim skupia się na relacjach z siostrą Marią Pawlikowską -Jasnorzewską . Książka napisana jest z humorem, zawiera wiele ciekawostek i faktów z życia Kossaków, część z nich jest lekko podkoloryzowana, o czym przekonałam się później,kiedy lepiej poznałam losy tej rodziny. Magdalena kochała nade wszystko Wojciecha i gloryfikowała jego osobę, Tatko obok Lilusi najczęściej pojawia się we wspomnieniach Samozwaniec. ,,Marię i Magdalenę '' traktuje bardzo sentymentalnie i co jakiś czas wracam do niej, chociaż znam ją prawie na pamięć.

Ja tą książkę po prostu uwielbiam. Po raz pierwszy przeczytałam ją ok.1990 roku i zafascynowała mnie ta artystyczna rodzina Kossaków.Magdalena Samozwaniec, młodsza córka Wojciecha, znakomitego malarza batalisty opisuje życie na Kossakówce, przede wszystkim skupia się na relacjach z siostrą Marią Pawlikowską -Jasnorzewską . Książka napisana jest z humorem, zawiera wiele...

Do tej książki wracam co jakiś czas, jest rewelacyjna. Poprawia humor, wprowadza czytelnika do starego Krakowa i wspaniałe opisuje życie nie tylko Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec, ale także życie - takie codzienne, nie napuszone - całej rodziny Kossaków i innych naszych sławnych malarzy. Mamidło i Tatko Kossakowie, Dziadzio Juliusz oraz Maria i Magdalena - przesympatyczna rodzina. Książka wprowadza w doskonaly nastrój w
długie listopadowe wieczory. Polecam

Do tej książki wracam co jakiś czas, jest rewelacyjna. Poprawia humor, wprowadza czytelnika do starego Krakowa i wspaniałe opisuje życie nie tylko Marii Pawlikowskiej- Jasnorzewskiej i Magdaleny Samozwaniec, ale także życie - takie codzienne, nie napuszone - całej rodziny Kossaków i innych naszych sławnych malarzy. Mamidło i Tatko Kossakowie, Dziadzio Juliusz oraz...

Świetna książka opowiadająca losy znanych sióstr ze znanej krakowskiej rodziny. Świetny obraz epoki.

Świetna książka opowiadająca losy znanych sióstr ze znanej krakowskiej rodziny. Świetny obraz epoki.

Nigdy więcej nie wezmę do ręki pozycji tej autorki, która będzie jakąś biografią ich rodziny. Już się umęczyłam przy "Zalotnicy niebieskiej". Cóż za puste i infantylne panny to były, mimo ich niebywałego intelektu. Zupełnie niedojrzałe dziewczątka, które wzrastały w chwale w Dziadziusia i Tatki, w poczuciu swojej wielkości i oryginalności. Jak widać i dawna arystokracja i elita inteligencji nie tak bardzo się różniły od dzisiejszej grupy celebrytów.

Nigdy więcej nie wezmę do ręki pozycji tej autorki, która będzie jakąś biografią ich rodziny. Już się umęczyłam przy "Zalotnicy niebieskiej". Cóż za puste i infantylne panny to były, mimo ich niebywałego intelektu. Zupełnie niedojrzałe dziewczątka, które wzrastały w chwale w Dziadziusia i Tatki, w poczuciu swojej wielkości i oryginalności. Jak widać i dawna arystokracja i...

Jako nastolatka czytałam oba tomy z zapartym tchem. A teraz... Hmm...
Fragmenty świata który przeminął (Polska i nie tylko z lat 1897-1939) subiektywnym piórem humorystki. To nadal interesuje, bawi, dziwi a czasem oburza lub irytuje.
Natomiast obrazy z życia rodzinnego Kossaków mimo lekkiego stylu i ogromu wyrozumiałości, którą Autorka obdarza najbliższych - nie krzepią, a zdaje mi się, że miały... Bardzo powierzchowne i nieprzekonujące. To co doczytałam o dalszych losach pani Madzi i jej córki potwierdza moje wrażenia.
Zatem dla uważnego czytelnika nie będzie lektura optymistyczna, mimo wielu humorystycznych akcentów.

Jako nastolatka czytałam oba tomy z zapartym tchem. A teraz... Hmm...
Fragmenty świata który przeminął (Polska i nie tylko z lat 1897-1939) subiektywnym piórem humorystki. To nadal interesuje, bawi, dziwi a czasem oburza lub irytuje.
Natomiast obrazy z życia rodzinnego Kossaków mimo lekkiego stylu i ogromu wyrozumiałości, którą Autorka obdarza najbliższych - nie krzepią, a...

Ukazuje całą tę przedwojenną socjetę jako płytkich, obrzydliwie zadowolonych z siebie, pożałowania godnych ludzików, i co gorsza, zdaje się to czynić w sposób nieświadomy. Humor humorem, odbrązowianie odbrązowianiem, ale większość bohaterów budziła moją irytację.

Ukazuje całą tę przedwojenną socjetę jako płytkich, obrzydliwie zadowolonych z siebie, pożałowania godnych ludzików, i co gorsza, zdaje się to czynić w sposób nieświadomy. Humor humorem, odbrązowianie odbrązowianiem, ale większość bohaterów budziła moją irytację.

To autobiografia przedstawiona we wspomnieniach Magdaleny Samozwaniec "doprawionych" szczyptą humoru, z których czytelnik wyciąga niesamowite przemyślenia. To książka, z którą każdy w pewnym momencie się utożsami - dodatkowo, stanowi świetny obraz końca XIX wieku i wkraczania w wiek XX.

To autobiografia przedstawiona we wspomnieniach Magdaleny Samozwaniec "doprawionych" szczyptą humoru, z których czytelnik wyciąga niesamowite przemyślenia. To książka, z którą każdy w pewnym momencie się utożsami - dodatkowo, stanowi świetny obraz końca XIX wieku i wkraczania w wiek XX.

Dzięki tej książce zupełnie inaczej spojrzałem na "poetkę miłości" i jej pełną oryginałów rodzinę. Dodatkowo cudownie opisane czasy życia Magdaleny Samozwaniec i Marii Pawlikowskiej! Na wspomnienie tej książki aż mi się ciepło robi i uśmiecham się mimowolnie.
A Pawlikowska spadła z mojego i tak skromnego piedestału. Nie chciałbym mieć takiej siostry.

Dzięki tej książce zupełnie inaczej spojrzałem na "poetkę miłości" i jej pełną oryginałów rodzinę. Dodatkowo cudownie opisane czasy życia Magdaleny Samozwaniec i Marii Pawlikowskiej! Na wspomnienie tej książki aż mi się ciepło robi i uśmiecham się mimowolnie.
A Pawlikowska spadła z mojego i tak skromnego piedestału. Nie chciałbym mieć takiej siostry.

Zabrałam tę książkę na urlop do Zakopanego i Krakowa, wszak w Krakowie Maria z Magdaleną się wychowały i mieszkały, a Zakopane również było przez nie często odwiedzane.
Książka, a dokładnie oba tomy były bardzo zajmujące, ale udało mi się je dokończyć dużo później. Chciałam czytać bez spiny, na spokojnie, by dawało mi to jak najwięcej przyjemności.
Bardzo podobał mi się humor prezentowany przez Magdalenę Samozwaniec - nie dziwota, przecież nazywana była naczelną polską humorystką. Świetnie i z wyczuciem opowiedziała anegdoty z życia dyplomatycznej śmietanki towarzyskiej, nakreśliła świat artystyczny buszujący po Krakowie i Warszawie w latach przedwojennych, a także z ironią i dystansem przestawiła swoją rodzinę.
W "Marii i Magdalenie" jest dużo tzw. "smaczków". Historie z życia prywatnego Kossaków, duża część książek poświęcona jest - jak sam tytuł wskazuje - siostrze, czyli znanej wszystkim Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej i jej dziwactwom, bo chyba to najbardziej rzuca się w oczy czytającemu. Autorka przede wszystkim podkreśliła kontrast między nią a siostrą-poetką: Madzia, czyli ta mniej ładna, mniej utalentowana, bez gustu wysokich lotów, no i Lilka, czyli ta artystka od samego momentu narodzin, nieprzeciętna, nietuzinkowa, oryginalna, której skazy były jednocześnie zaletami. Trochę w tym humoru, trochę przekory, a i również trochę żalu.
Osobiście poczułam ogromną niechęć do Lilki, której poezję zawsze całkiem ceniłam i lubiłam ("Pocałunki"!),chociaż sądzę, że niekoniecznie taki miał być przekaz.
A zresztą kto wie. :)
Nie mniej jednak lektura tego tytułu była ogromną przyjemnością i zachęcam do zapoznania się z nim.

Zabrałam tę książkę na urlop do Zakopanego i Krakowa, wszak w Krakowie Maria z Magdaleną się wychowały i mieszkały, a Zakopane również było przez nie często odwiedzane.
Książka, a dokładnie oba tomy były bardzo zajmujące, ale udało mi się je dokończyć dużo później. Chciałam czytać bez spiny, na spokojnie, by dawało mi to jak najwięcej przyjemności.
Bardzo podobał mi się...

Świetna! Dawny Kraków, dawne życie, dawne ploteczki! A przede wszystkim fantastyczny styl Magdaleny Samozwaniec, humor, cięty język- uczta, po prostu- uczta dla mojego ducha.

Świetna! Dawny Kraków, dawne życie, dawne ploteczki! A przede wszystkim fantastyczny styl Magdaleny Samozwaniec, humor, cięty język- uczta, po prostu- uczta dla mojego ducha.