"Krąg" to intrygujący początek szwedzkiej trylogii autorstwa Sary Bergmark Elfgren i Matsa Strandberga, którzy wplatają magię, przyjaźń i tajemnice w tkankę małego miasteczka Engelsfors. Choć książka ta ma swoje momenty, niestety, nie udaje się w pełni wykorzystać swojego potencjału.

Sara Bergmark Elfgren i Mats Strandberg tworzą dynamiczny duet autorów, którzy wprowadzają nas w świat Engelsfors, gdzie tajemnice czyhają na każdym kroku. Ich wspólny wysiłek w tworzeniu skomplikowanych postaci i rozwijaniu fabuły jest godny uznania.

W miasteczku Engelsfors zaczyna się seria tajemniczych zdarzeń po śmierci ucznia. Głównymi bohaterkami książki jest sześcioro dziewcząt, z pozoru różnych, które odkrywają, że są czarownicami i muszą działać razem, aby ocalić świat przed mrocznymi siłami. To klasyczna koncepcja, ale wciąż fascynująca. Niemniej jednak momentami narracja może stać się zagmatwana, a tempo opowieści nie zawsze jest równomierne.

"Krąg" stawia duży nacisk na związki między postaciami i ich wewnętrzne konflikty. Autorska para stara się ukazać różnorodność i głębię każdej dziewczyny, co dodaje złożoności fabule. Niestety, momentami te relacje mogą przytłoczyć tempo akcji.

Mimo pewnych zalet, "Krąg" nie unika pewnych pułapek gatunku. Część dialogów i reakcji postaci wydaje się niewłaściwa i nadmiernie melodramatyczna, co przeszkadza w pełnym wczuciu się w historię.

Podsumowując, "Krąg" Sary Bergmark Elfgren i Matsa Strandberga to opowieść o magii, przyjaźni i walki ze złem, której nie brakuje intrygi. Niestety, momentami przeładowana postaciami i nieco nierówna narracja obniżają jej ogólny potencjał. Ocena 4/10.

"Krąg" to intrygujący początek szwedzkiej trylogii autorstwa Sary Bergmark Elfgren i Matsa Strandberga, którzy wplatają magię, przyjaźń i tajemnice w tkankę małego miasteczka Engelsfors. Choć książka ta ma swoje momenty, niestety, nie udaje się w pełni wykorzystać swojego potencjału.

Sara Bergmark Elfgren i Mats Strandberg tworzą dynamiczny duet autorów, którzy wprowadzają...

📖🐲
DNF 40%
Niestety kolejne rozczarowanie. Zaczyna się nawet ciekawie, no jasne jak typowa młodzieżówka, ale scena ze snem jest fajna, a to co przydarza się Eliasowi bardzo mroczne. Potem jakoś można dociągnąć do nocy czerwonego księżyca, ale od tego momentu intryga pikuje w dół. Po pierwsze czemu nie wszystkie dziewczyny dostają moce od razu? I dlaczego nie widzimy rozwoju mocy Rebeki tak jak w przypadku Vanessy albo Anny-Karin, tylko od razu z grubej rury: „To byłam ja, uwierzcie mi, bo ja tak mówię”. Po drugie na serio będą walczyć ze „złem” i ratować „świat”? Nie może być bardziej banalnie?

Niestety potem ta opowieść robi się potwornie wręcz nudna. Pozwolę sobie przytoczyć stosowny cytat ze strony 224:
„Nadchodzi wtorek, potem środa, czwartek i piątek. Nic się nie dzieje. Raz spotykają się w parku w celu ustalenia jakiejś strategii”.

Czy ja mam siłę na kolejne 348 (sic!) stron o podobnej dynamice? No nie, tym bardziej, że przeczytałam zakończenie i naprawdę parsknęłam śmiechem. Zwłaszcza na te drewniane dialogi z pocieszaniem. Niestety według mnie słabiutka.

📖🐲
DNF 40%
Niestety kolejne rozczarowanie. Zaczyna się nawet ciekawie, no jasne jak typowa młodzieżówka, ale scena ze snem jest fajna, a to co przydarza się Eliasowi bardzo mroczne. Potem jakoś można dociągnąć do nocy czerwonego księżyca, ale od tego momentu intryga pikuje w dół. Po pierwsze czemu nie wszystkie dziewczyny dostają moce od razu? I dlaczego nie widzimy rozwoju...

Książka trochę ciekawa ale nie za bardzo. Miałem nadzieję na ciekawy finał lecz takiego nie dostałem niestety

Książka trochę ciekawa ale nie za bardzo. Miałem nadzieję na ciekawy finał lecz takiego nie dostałem niestety

Niestety z przykrością stwierdzam, że nie dla mnie ta książka.
Przeczytałam, bo zawsze kończę książki, które zaczęłam, ale była to strata czasu. Ktoś ją porównał do "Zmierzchu" ale absolutnie nie jest to prawda.
Książka jest tak długa i tak bardzo rozwleczona, że stała się po prostu nudna. Może gdyby ją skrócić o połowę, to zyskałaby trochę na atrakcyjności. Ciągłe przepychanki słowne dziewczyn i ich problemy tylko irytowały.
Pod koniec książka trochę przyspiesza i robi się ciekawiej, ale w ogólnym rozrachunku mówię nie.

Niestety z przykrością stwierdzam, że nie dla mnie ta książka.
Przeczytałam, bo zawsze kończę książki, które zaczęłam, ale była to strata czasu. Ktoś ją porównał do "Zmierzchu" ale absolutnie nie jest to prawda.
Książka jest tak długa i tak bardzo rozwleczona, że stała się po prostu nudna. Może gdyby ją skrócić o połowę, to zyskałaby trochę na atrakcyjności. Ciągłe...

No niby nastoletnie czarownice ale jakoś mało tam magii. Więcej życiowych problemów niż czarów.Przez to książka wydaje się dłużyć.

No niby nastoletnie czarownice ale jakoś mało tam magii. Więcej życiowych problemów niż czarów.Przez to książka wydaje się dłużyć.

2 reread.
17/10/2014r. oceniłam tę książkę na 7/10.
Nie była tak samo dobra jak 7 lat temu, ale pozostawiam taką samą ocenę ze względu na naprawdę dobrą końcówkę. Podoba mi się, że bohaterki są w miarę zróżnicowane jeśli chodzi o charaktery, ale przeszkadza mi usilne kreowanie ich na obrzydliwe albo zdziry. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach będzie lepiej.

2 reread.
17/10/2014r. oceniłam tę książkę na 7/10.
Nie była tak samo dobra jak 7 lat temu, ale pozostawiam taką samą ocenę ze względu na naprawdę dobrą końcówkę. Podoba mi się, że bohaterki są w miarę zróżnicowane jeśli chodzi o charaktery, ale przeszkadza mi usilne kreowanie ich na obrzydliwe albo zdziry. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach będzie lepiej.

Książka zapowiadała się bardzo dobrze i rozpoczęli się bardzo fajne , wciągała czytelnika coraz bardziej, ale jakoś po 30 rozdziale coś zaczęło się lekko psuć, oraz zaczęło mnie irytować zachowanie bohaterek , czasen było zbyt dziecinne. Także moja ocena jest adekwatna, czas czytać kolejne. ;)

Książka zapowiadała się bardzo dobrze i rozpoczęli się bardzo fajne , wciągała czytelnika coraz bardziej, ale jakoś po 30 rozdziale coś zaczęło się lekko psuć, oraz zaczęło mnie irytować zachowanie bohaterek , czasen było zbyt dziecinne. Także moja ocena jest adekwatna, czas czytać kolejne. ;)

Spodziewałam się czegoś bardziej ekscytującego. Myślałam, że to będzie taka książka, która nie pozwali się odłożyć i iść spać. Tak nie było, brakło jak dla mnie czegoś mocniejszego. Może bohaterki zbyt młode? A może, czego nie lubię, bliżej nieokreślone Zło. Nie lubię gdy w książkach pojawia się tak ogólne określenie, jakby autorzy sami nie do końca mieli pomysł na to czym to Zło ma być. Kolejna- Rada, też jest jakaś taka nijaka. Kilka razy wspomniana, ale zupełnie bez charakteru. Podobnie zresztą jak dwie inne główne postacie, dyrektorka i woźny. Jednak chcę wiedzieć jak dalej potoczą się losy dziewczyn.

Spodziewałam się czegoś bardziej ekscytującego. Myślałam, że to będzie taka książka, która nie pozwali się odłożyć i iść spać. Tak nie było, brakło jak dla mnie czegoś mocniejszego. Może bohaterki zbyt młode? A może, czego nie lubię, bliżej nieokreślone Zło. Nie lubię gdy w książkach pojawia się tak ogólne określenie, jakby autorzy sami nie do końca mieli pomysł na to czym...

Pierwsza część trylogii o miasteczku Engelfors, stała się jedną z popularniejszych książek w 2012 roku, wielokrotnie widziałam reklamy tejże książki i pochwały, więc postanowiłam sama sprawdzić, na czym polega jej fenomen… jednakże mnie… nie zachwyciła. Niestety wystarczyło mi przeczytanie pierwszych rozdziałów, abym mogła stwierdzić, że to nie jest książka dla mnie. „Krąg” zaczyna się jak najzwyklejsza książka o problemach nastolatków. Przedstawione zostają nam główne postacie, razem z ich problemami, lękami czy tzw. ‘demonami przeszłości’. Momentami przyćmiewają one wątek magiczny, co jest wielkim minusem, który zaczyna się ciekawie… mamy samobójstwo (tak nie do końca - ci, którzy czytali wiedzą, o co mi chodzi). Przyznaję… na początku sama byłam ciekawa, co ten chłopak ma wspólnego z Wybrańcami, jednakże, gdy dziewczyny zaczynają poszukiwać winowajcy, szukać dowodów, podświadomie wiem, że wskazana osoba nim nie będzie, ba, nawet zaczynam mieć swoje przypuszczenia, które wkrótce się potwierdzają. Mam wrażenie, że autorzy za bardzo na siłę chcieli namieszać i nas zaskoczyć, przez co nie do końca im to wyszło. Nie czuć żadnego dreszczyku. I bez wątpienia brakuje mi tutaj ‘złego szaleńca’.
W końcu mamy tutaj sześć dziewczyn – Wybranych, przewodnika, mentorkę z nie do końca jasnymi intencjami i tajemniczego mordercę, którym może być każdy, nawet najbliżsi (taka oklepana bajeczka). W całym tym gronie głównych postaci nie znalazłam nikogo, kto przypadł mi do gustu lub w jakiś sposób przekonał do siebie. Bohaterki jak dla mnie są zbyt oczywiste i dziecinne. Jedna na siłę próbuje grać dorosłą, biedna i wyśmiewana dziewczyna staje się taka sama jak jej oprawczyni, wredna okazuję się mieć uczucia i tak dalej. Tylko jedna z nich stara się zrozumieć, dlaczego zostały wybrane i jaką odpowiedzialność niosą ze sobą ich moce, jednak to ma swoje konsekwencje. Zaciekawiła mnie natomiast postać Mony Manstrale, która prowadzi Kryształową Grotę, ale jest tylko postacią poboczną (pojawia się w książce tylko dwa razy) ma jednak w sobie coś tajemniczego i oryginalnego, przez co skrycie liczę, że jej wątek zostanie rozwinięty w dalszych częściach. Stała się jedyną postacią w tej książce, która mnie urzekła. Reszta jest nijaka.
Książkę czytało się przyjemnie do ostatniej strony, jednak nie znalazłam w niej nic oryginalnego, co wprawiłoby mnie w zachwyt. No może poza stwierdzeniem: „Szkoła jest miejscem zła”, z którym trudno się nie zgodzić.

Pierwsza część trylogii o miasteczku Engelfors, stała się jedną z popularniejszych książek w 2012 roku, wielokrotnie widziałam reklamy tejże książki i pochwały, więc postanowiłam sama sprawdzić, na czym polega jej fenomen… jednakże mnie… nie zachwyciła. Niestety wystarczyło mi przeczytanie pierwszych rozdziałów, abym mogła stwierdzić, że to nie jest książka dla mnie. „Krąg”...

Trylogię Engelsfors, czyli Krąg, Ogień i Klucz, taktuję jak jedną łączną całość i tak też ją oceniam. Każda z powieści pochłonęła mnie całkowicie, czytało mi się je przyjemnie i z lekkością.
Engelsfors to małe szwedzkie miasteczko, w którym sześć nastolatek, uczęszczających do jednego liceum połączy wspólna, przepełniona magią historia. Są one bowiem młodymi czarownicami i jak można się domyślać ich misją będzie walka ze złem. Każda z dziewcząt posiada inną moc, w większości połączoną z żywiołem, jak woda, ziemia, metal, powietrze itd. Sam zarys historii przypomina nieco znaną z komiksów serię „W.i.t.c.h.” na której się wychowałam, czy też azjatycką „Sailor Moon”, jednak nieco doroślejszą, w której poza magicznymi scenkami, główne bohaterki borykają się z codziennym życiem, które nie jest tak proste, jak w przypadku ich bardziej dziecinnych komiksowych odpowiedników. W cyklu powieści pojawiają się takie elementy jak alkohol, seks, homoseksualizm, trudne relacje rodzinne, narkotyki, przemoc, zaburzenia depresyjno - nerwicowe, prześladowanie w szkole czy samobójstwa, co czyni ją w mojej ocenie bardziej autentyczną. Prawdopodobnie dlatego seria pochłonęła mnie niesamowicie, pomimo w swoim zamierzeniu młodzieżowego charakteru.
Bardzo spodobał mi się zarys głównych bohaterek i postaci pobocznych, każda z nich jest i zupełnie inna zarówno z wyglądu jak i charakteru, czasem wręcz jak dwa przeciwległe bieguny, nie są one jednak zbytnio przerysowane. Czytając powieść nietrudno było mi wyobrazić sobie zarówno postaci jak i całe otoczenie, bowiem autorzy stosują mój ulubiony sposób opisów w książkach: krótko, konkretnie i celnie. Dalszą zaś opinię o bohaterach możemy sobie wyrobić na podstawie ich zachowań, reakcji i czynów.
Cała historia od pierwszego tomu, opis bohaterek, ich zmiany i dorastania, sukcesów i porażek, aż do ostatnich stron III tomu, stanowi dla mnie zgrabną, swoistą całość, doprowadzoną od początku do końca, z podomykanymi wątkami. Każdy tom wypełniony po brzegi jest akcją, dzięki czemu czytelnik nie ma chwili na nudę. Życie prywatne (to mniej magiczne) bohaterek też nie pozostawia wielu chwil na spokojny oddech, jak to u nastolatek – jest emocjonalnie i intensywnie. Na gratulacje zasługuje dobre zbilansowanie elementów magicznych i prozy życia oraz zgrabne przeplatanie ich między sobą.
Podsumowując, seria powieści była dla mnie fantastyczną przygodą, a przez ten czas naprawdę zżyłam się z głównymi bohaterkami i bardzo je polubiłam. Tutaj każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie, magicznego albo bardziej życiowego, trudne tematy, ciężkie wybory, ale i wesołe chwile. Z całego serca polecam, nie tylko młodzieży, ponieważ i dorosły znajdzie tu coś dla siebie.

Trylogię Engelsfors, czyli Krąg, Ogień i Klucz, taktuję jak jedną łączną całość i tak też ją oceniam. Każda z powieści pochłonęła mnie całkowicie, czytało mi się je przyjemnie i z lekkością.
Engelsfors to małe szwedzkie miasteczko, w którym sześć nastolatek, uczęszczających do jednego liceum połączy wspólna, przepełniona magią historia. Są one bowiem młodymi czarownicami i...