Pół świata z plecakiem i mężem

Autorka na początku brzmi trochę pretensjonalnie, potem to zanika.

Autorka na początku brzmi trochę pretensjonalnie, potem to zanika.

Bardzo fajna książka o tym, że marzenia się spełniają, jeśli tylko mocno czegoś pragniesz. Po przeczytaniu od razu chce się sięgnąć po plecak i wyruszyć w podróż. :-) Zabawna, przyjemna lektura. No i te zdjęcia...

Bardzo fajna książka o tym, że marzenia się spełniają, jeśli tylko mocno czegoś pragniesz. Po przeczytaniu od razu chce się sięgnąć po plecak i wyruszyć w podróż. :-) Zabawna, przyjemna lektura. No i te zdjęcia...

Przyznam szczerze, że podczas lektury tej książki miotały mną sprzeczne uczucia. Otóż, to co należy bezsprzecznie pochwalić, to zdjęcia. Dużo, wysmakowane i świetnie obrazujące opisane historie. A co mi się nie podobało? Swoista schizofrenia autorki. Jej żądza obejrzenia kolejnych atrakcji turystycznych nawet kosztem popełnienia przestępstwa. Niby wchodzenie przez płot na teren jakiegoś zabytku lub korzystanie z cudzych biletów to nic takiego, ale... to się właśnie nazywa kradzież. Co więcej, takie zachowanie mogłoby mieć dużo poważniejsze reperkusje dla osób zatrudnionych do pilnowania obiektu niż dla niej. Jeżeli mnie nie stać, to nie korzystam (tak zachowywał się jej mąż). A co poza tym? Wyraźnie widać, że zwiedzanie zabytków, a może tylko ich opisywanie jej nie idzie. Jest suche i lakoniczne, a przeludnione miasta przytłaczają wędrowców. Książka odżywa dopiero, gdy bohaterowie znajdą się w górach, na trekingu. Kolorów nabiera również podczas podróży po Tajlandii. Jeszcze fajniejsza, pełna życia, jest relacja z podróży po Nowej Zelandii. Niestety, każdy z rozdziałów pozostawił niedosyt, za dużo informacji o podróżnikach (ich chorobach, odwołanych rezerwacjach, problemach komunikacyjnych) w stosunku do ilości opowieści o krajach które odwiedzają. Ciekawie czyta się ich sprawozdania ze spotkań z tubylcami, lecz na przykład, o Australii dużo lepsza jest książka Marka Tomalika pt: „Gdzie kwiaty rodzą się z ognia”. Jeśli miałabym ocenić tę pozycję w skali pięciostopniowej, to zasługuje na uczciwą czwórkę. Solidny kawał prozy, lecz bez euforii.

Przyznam szczerze, że podczas lektury tej książki miotały mną sprzeczne uczucia. Otóż, to co należy bezsprzecznie pochwalić, to zdjęcia. Dużo, wysmakowane i świetnie obrazujące opisane historie. A co mi się nie podobało? Swoista schizofrenia autorki. Jej żądza obejrzenia kolejnych atrakcji turystycznych nawet kosztem popełnienia przestępstwa. Niby wchodzenie przez płot na...

świetna i bardzo inspirująca książka, nie mogę się doczekać aż dorwę drugą część ich podróży :) jedyne zastrzeżenia jakie mam, są do wydawnictwa, bardzo nie lubię czytać książek, w których nie ma chociażby krótkiego opisu do zdjęcia, w tej książce było zdjęć bardzo dużo, niestety żadnych informacji informacji na ich temat :(

świetna i bardzo inspirująca książka, nie mogę się doczekać aż dorwę drugą część ich podróży :) jedyne zastrzeżenia jakie mam, są do wydawnictwa, bardzo nie lubię czytać książek, w których nie ma chociażby krótkiego opisu do zdjęcia, w tej książce było zdjęć bardzo dużo, niestety żadnych informacji informacji na ich temat :(

Pierwszy tom relacji z wyprawy pewnego małżeństwa dookoła świata. Czyta się lekko. Brak "dziwnych wywodów" na temat miejsc gdzie przebywają i co jedzą. Prosty dziennik z podróży, bez szczegółów co, gdzie i za ile. Na pewno piękne zdjęcia.

Pierwszy tom relacji z wyprawy pewnego małżeństwa dookoła świata. Czyta się lekko. Brak "dziwnych wywodów" na temat miejsc gdzie przebywają i co jedzą. Prosty dziennik z podróży, bez szczegółów co, gdzie i za ile. Na pewno piękne zdjęcia.

Ciężka sprawa. Podróż na pewno bardzo ciekawa ale pióro Pani Danuty nie najlepsze, mówiąc delikatnie. Można odnieść wrażenie, że podróżowanie jest ciężkie i trudne (jak czytanie tej książki) a najgorsze że jest drogie i trzeba mocno cały czas oszczędzać. Jedynie Nowa Zelandia w miarę ciekawie opisana. Zdjęcia ciekawe i stąd tak wysoka ocena.

Ciężka sprawa. Podróż na pewno bardzo ciekawa ale pióro Pani Danuty nie najlepsze, mówiąc delikatnie. Można odnieść wrażenie, że podróżowanie jest ciężkie i trudne (jak czytanie tej książki) a najgorsze że jest drogie i trzeba mocno cały czas oszczędzać. Jedynie Nowa Zelandia w miarę ciekawie opisana. Zdjęcia ciekawe i stąd tak wysoka ocena.

Mnie nie porwała. Podróż i w sumie tylko podróż, nic więcej.

Mnie nie porwała. Podróż i w sumie tylko podróż, nic więcej.

Zdecydowanie polecam. Atutem są przepiękne zdjęcia z odwiedzanych przez globtroterów miejsc, szkoda tylko że nie jest ich jeszcze więcej. Młode małżeństwo wędruje od Turcji, Syrii, przez Jordanię, Zjednoczone Emiraty Arabskie, zahacza też o Nepal, Tajlandię, Wietnam, Laos, Kambodżę, Australię i wreszcie upragnioną Nową Zelandie, gdzie odkrywają bajkowe pejzaże z "Władcy Pierścieni". Na marginesie opisu wojaży podają ciekawostki z kultury i historii odwiedzanych krajów, czasem zbyt nachalnie i łopatologicznie. Wyszczególniają, jakie atrakcje udało im się zobaczyć. jak typowi backpakersi, liczą każda wydaną złotówkę, godzą się na niewygodę i prymitywne warunki, i to należy pochwalić. Skutecznie nie dają się zbajerować arabskim/ wietnamskim naciągaczom, którzy zawyżają koszty usług. Dają garść użytecznych wskazówek co zobaczyć, jak tam dotrzeć niewielkim nakładem środków, jak robić piękne zdjęcia.
Po drodze udało im się być na Święcie Cukru w Istambule, odwiedzili Pamukkale, udało im się sfotografować zachódd słońca i wejść na 'krzywy ryj", kombinować w różnych miejscach jak obniżyć koszty biletów. Po kolei była Konya, skansen Goreme, Dolina Różana. Kahta, Syria (Aleppo) i czysty, cichy bazar. Podążają też śladem ciekawostek- w Hamie można zobaczyć wielkie drewniane koła napędzane prądem rzeki, ruiny miast (kolumnadę w Apamei. Meczet Umajjado w Damaszku, prawosławny klasztor św. Tekli w Maluli, w bądź co bądź ortodoksyjnie islamskim kraju.

O tych perełkach można by się długo rozpisywać, klimatyczne zdjęcia podkreślają urok tych miejsc. Kronikarski zapał autorki powoduje, że kręci się w głowie od namiaru faktów, ale niezaprzeczalnie warto. Jordania i Droga Królewska, relaks w gorących źródłach- dla każdego coś miłego. Znad Morza Martwego przenosimy się do Nepalu, gdzie autorka oddawała się przyjemności wspinaczki. Święto Świateł, trasa wokół Annapurny- nic im nie jest straszne i dają radę nawet w najtrudniejszych warunkach. Czasem równie wielkie wyzwanie przedstawiało przekroczenie granicy, bo wymagano pokazania biletów powrotnych, a bez wizy nie można mieć biletów, czyli błędne koło, z któremu obcokrajowcowi trudno si e wyplątać.

Luang Prabang to "must see", ale podróż rozklekotanymi autobusami jest męcząca. Wietnam to ciekawi ludzie, gościnność, możliwość bezproblemowego zaopatrzenia się w przedruki przewodników Lonely Planet. Wyspa Małp i zapierająca dech w piersią Zatoka Ha Long. Niestety chaos psuje im szyki, lodź mająca ich zabrać o 5.3o przez terminem wypłynęła. Takich zgrzytów i nieprzyjemnych momentów czy spięć było podczas eskapady znacznie więcej. Hoi An, białe i czerwone wydmy, targ na wodzie Cai Rang, rejs rzeką Mekong, obserwacje tubylców i scen z życia wielkiej rzeki.
Dla mnie najciekawiej czytalo się przygody z Australii, poszukiwanie kangurów, rozczulających pingwiniątek ( teraz już wiem, co oznacza "give way to penguins") czy robienie zdjęć Ayers Rock to coś, czego chcę w życiu doświadczyć. Pisarka z sympatią opisuje tradycje aborygeńskie, absurdy australijskiego klimatu (np. konieczność budowania podziemnych hoteli/ pensjonatów) bo na powierzchni jest za gorąco. Ponieważ książka ukazuje mi piękno swiata i jego różnorodność, autorka ma u mnie jednak duży plus.

Zdecydowanie polecam. Atutem są przepiękne zdjęcia z odwiedzanych przez globtroterów miejsc, szkoda tylko że nie jest ich jeszcze więcej. Młode małżeństwo wędruje od Turcji, Syrii, przez Jordanię, Zjednoczone Emiraty Arabskie, zahacza też o Nepal, Tajlandię, Wietnam, Laos, Kambodżę, Australię i wreszcie upragnioną Nową Zelandie, gdzie odkrywają bajkowe pejzaże z...

A mnie się podobała ta podróż przez pół świata. Książka działa na wyobraźnię, gdyby tak samemu się wybrać tylko z plecakiem i mężem? Największe zdziwienie - mnóstwo ludzi zabiera stopowiczów! Byłoby genialnie tak podróżować po naszym kraju...

A mnie się podobała ta podróż przez pół świata. Książka działa na wyobraźnię, gdyby tak samemu się wybrać tylko z plecakiem i mężem? Największe zdziwienie - mnóstwo ludzi zabiera stopowiczów! Byłoby genialnie tak podróżować po naszym kraju...

Bardzo przyjemnie spędzało się wakacje z tą lekturą. Polecam tym, którzy lubią książki podróżnicze.

Bardzo przyjemnie spędzało się wakacje z tą lekturą. Polecam tym, którzy lubią książki podróżnicze.