Wspaniała książka. Piękne opisy przyrody z których bije miłość i szacunek do natury. W czasach kiedy poszukujemy jako rozrywki coraz więcej krwi, coraz bardziej wyrafinowanego okrucieństwa to tu dostajemy piękne proste życie, zdrowe choć pokręcone relacje rodzinne, zabawne sytuacje wynikające ze skumulowania w małej wyspiarskiej społeczności przedstawicieli różnych kultur czy typów osobowości. Książka jest jak balsam dla umysłu.

Wspaniała książka. Piękne opisy przyrody z których bije miłość i szacunek do natury. W czasach kiedy poszukujemy jako rozrywki coraz więcej krwi, coraz bardziej wyrafinowanego okrucieństwa to tu dostajemy piękne proste życie, zdrowe choć pokręcone relacje rodzinne, zabawne sytuacje wynikające ze skumulowania w małej wyspiarskiej społeczności przedstawicieli różnych kultur...

Fajna spokojna książka która wprowadza czytelnika w świat życia rodzinnego autora. Wpływa relaksująco na czytelnika i sprawia że czujemy się jak część tej rodziny. Najlepiej poczują to miłośnicy przyrody.

Fajna spokojna książka która wprowadza czytelnika w świat życia rodzinnego autora. Wpływa relaksująco na czytelnika i sprawia że czujemy się jak część tej rodziny. Najlepiej poczują to miłośnicy przyrody.

Wróciłam do Durrella po ponad 30 latach. Z dzieciństwa zapamiętałam tę książkę jako zabawną i liczyłam na lekką, przyjemną, letnią lekturę. Przeczytałam niecałą połowę i dalej czytać nie będę. Z dzisiejszego punktu widzenia podejście autora do zwierząt jest nie do przyjęcia. Nie jestem jakąś zwariowaną fanką zwierząt, która - jak to dziś modne - stawia je na równi, albo wyżej od ludzi, ale burzy się we mnie krew jak czytam o autorze oczekującym z kijem na nietoperza, żeby go ubić, wypchać i wzbogacić swoją kolekcję miłośnika (!!!) przyrody, albo o tym jak wyciąga z dziupli pisklę sowy i za zgodą matki zamyka je w swoim pokoju i trzyma w niewoli ucząc latać między kredensem a stołem. Kiedyś takie podejście było może i normą. Dziś nie powinno się tracić czasu na czytanie o takim okrucieństwie. Dlatego Panu Durrellowi już podziękuję i więcej do jego książek wracać nie będę.

Wróciłam do Durrella po ponad 30 latach. Z dzieciństwa zapamiętałam tę książkę jako zabawną i liczyłam na lekką, przyjemną, letnią lekturę. Przeczytałam niecałą połowę i dalej czytać nie będę. Z dzisiejszego punktu widzenia podejście autora do zwierząt jest nie do przyjęcia. Nie jestem jakąś zwariowaną fanką zwierząt, która - jak to dziś modne - stawia je na równi, albo...

„Moja rodzina i inne zwierzęta" to pierwszy tom autobiograficznej trylogii Garalda Durrella, którą poznałam kilka lat temu. Historia rozpoczyna się, kiedy mały Gerald razem ze swoją matką i rodzeństwem wyprowadzają się z pochmurnej Anglii na słoneczną i pełną życia wyspę Korfu. I chociaż niektórym wydaje się, że seria jest skierowana do młodszych czytelników, ja będę się upierać przy tym, że są to jedne z tych książek, które potrafią poprawić humor czytelnikowi w każdym wieku. Razem z głównym bohaterem odkrywamy piękno Korfu oraz zwierzęta, które na niej żyją. Różnice kulturowe między Grecją a Wielką Brytanią oraz, często naiwne, spojrzenie dziecięcego bohatera wywołują mimowolny uśmiech podczas czytania. Zagłębiając się w lekturze bez trudu usłyszymy cykady czy poczujemy na twarzy lekką bryzę. I chociaż lektura jest lekka nie można powiedzieć, że jest napisana w oderwaniu od rzeczywistości. Dzięki małym wzmianką, starszy czytelnik zauważy na horyzoncie widmo zbliżającej się II wojny światowej. 

- Wiola z Sopoteki

„Moja rodzina i inne zwierzęta" to pierwszy tom autobiograficznej trylogii Garalda Durrella, którą poznałam kilka lat temu. Historia rozpoczyna się, kiedy mały Gerald razem ze swoją matką i rodzeństwem wyprowadzają się z pochmurnej Anglii na słoneczną i pełną życia wyspę Korfu. I chociaż niektórym wydaje się, że seria jest skierowana do młodszych czytelników, ja będę się...

Beztroskie niemal wieczne wakacje na Korfu, czas i świat będący już przeszłością. Zawłaszczanie przyrody (czyli branie wszystkiego co żyje ze swojego środowiska do domu) nie do końca mi się podobało, autor z tego wyrósł stał się konserwatorem i propagatorem przyrody ale nie zmienia to moich ambiwalentnych uczuć.

Beztroskie niemal wieczne wakacje na Korfu, czas i świat będący już przeszłością. Zawłaszczanie przyrody (czyli branie wszystkiego co żyje ze swojego środowiska do domu) nie do końca mi się podobało, autor z tego wyrósł stał się konserwatorem i propagatorem przyrody ale nie zmienia to moich ambiwalentnych uczuć.

Cudowna książka. Polecam.

Cudowna książka. Polecam.

Piękna książka...

Piękna książka...

Wspaniała lektura w formie wspomnień młodego Durrella. Już zaczynam drugi tom. Wszystkim tym, którzy oburzają się np. zachowaniem jednego z braci, przypomnę, że to książka autobiograficzna, a nie wymysł autora. A któż nie ma w rodzinie irytujących osobników? Poza tym, ten tekst ma już trochę lat. Wtedy też inaczej patrzyło się na poprawność polityczną, inaczej podchodziło się do zwierząt i do wszystkiego. Urocza książka!

Wspaniała lektura w formie wspomnień młodego Durrella. Już zaczynam drugi tom. Wszystkim tym, którzy oburzają się np. zachowaniem jednego z braci, przypomnę, że to książka autobiograficzna, a nie wymysł autora. A któż nie ma w rodzinie irytujących osobników? Poza tym, ten tekst ma już trochę lat. Wtedy też inaczej patrzyło się na poprawność polityczną, inaczej podchodziło...

Kocham Grecję i kocham wyspy. Oczami wyobraźni mogłam zobaczyć drzewa oliwne, poczuć bryzę we włosach i zanurzyć się w błętkinym morzu. Marzę, żeby tam mieszkać i mieć to na codzień. Do tego opisy zwierzaków.
Książka ciekawa, tylko trochę męcząca- jakby przerysowane wydarzenia, dość specyficzna rodzinka.

Kocham Grecję i kocham wyspy. Oczami wyobraźni mogłam zobaczyć drzewa oliwne, poczuć bryzę we włosach i zanurzyć się w błętkinym morzu. Marzę, żeby tam mieszkać i mieć to na codzień. Do tego opisy zwierzaków.
Książka ciekawa, tylko trochę męcząca- jakby przerysowane wydarzenia, dość specyficzna rodzinka.

Jako dzieciak zaczytywałam się w książkach Durrella, zaczynając oczywiście od trylogii korfuńskiej.
Teraz wróciłam do nich z dwóch powodów - nowe wydanie oraz wyjazd na Korfu. Oczywiście będąc dorosłym czyta się je i odbiera zupełnie inaczej, ale nadal dają radość i wiedzę przyrodniczą, geograficzną, psychologiczną, historyczną. Nadal przenoszą człowieka w tamte miejsca i czasy. I nadal powodują zdziwione spojrzenia ludzi, gdy niespodziewanie parska się śmiechem.
Znakomity powrót do wspomnień z dzieciństwa 😍

Jako dzieciak zaczytywałam się w książkach Durrella, zaczynając oczywiście od trylogii korfuńskiej.
Teraz wróciłam do nich z dwóch powodów - nowe wydanie oraz wyjazd na Korfu. Oczywiście będąc dorosłym czyta się je i odbiera zupełnie inaczej, ale nadal dają radość i wiedzę przyrodniczą, geograficzną, psychologiczną, historyczną. Nadal przenoszą człowieka w tamte miejsca i...