Niemalże na każdym kroku tom czwarty wydawał się inny pod względem artystycznym. Być może po prostu przyzwyczaiłem się do subtelności komiksowej szaty graficznej, ale w porównaniu z pierwszymi trzema tomami było tu o wiele więcej paneli i stron, które zmuszały mnie do zatrzymania się i docenienia grafiki. Od zobaczenia Lucyfera przez odbicie w hełmie Morfeusza po panele i rynny używane do odróżnienia porządku od chaosu, Pora Mgieł sprawiła, że zacząłem doceniać imponującą pracę, jaką artyści wykonują w tej serii.

Przeczytaj całą recenzję tutaj: https://popkulturowcy.pl/2022/03/27/sandman-tom-4-pora-mgiel-recenzja-komiksu/

Niemalże na każdym kroku tom czwarty wydawał się inny pod względem artystycznym. Być może po prostu przyzwyczaiłem się do subtelności komiksowej szaty graficznej, ale w porównaniu z pierwszymi trzema tomami było tu o wiele więcej paneli i stron, które zmuszały mnie do zatrzymania się i docenienia grafiki. Od zobaczenia Lucyfera przez odbicie w hełmie Morfeusza po panele i...

"Sandman: Pora mgieł" to niezwykła podróż po krainie snów, gdzie rzeczywistość splata się z marzeniami i koszmarami. Neil Gaiman stworzył opowieść pełną magii, tajemnicy i filozofii. Światy stworzone przez Morfeusza są niezwykle bogate i różnorodne, a postacie, jakie w nich występują, fascynują swoją głębią psychologiczną. To komiks, który nie tylko wciąga fabułą, ale także skłania do refleksji nad naturą snów, życia i śmierci. Klimatyczna kreska oraz wyraziste ilustracje nadają opowieści dodatkowego uroku. "Sandman: Pora mgieł" to lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu i skłania do przemyśleń nad ludzką egzystencją. Jeśli lubisz mroczny, filozoficzny komiks, to ta pozycja na pewno Cię zainteresuje.

"Sandman: Pora mgieł" to niezwykła podróż po krainie snów, gdzie rzeczywistość splata się z marzeniami i koszmarami. Neil Gaiman stworzył opowieść pełną magii, tajemnicy i filozofii. Światy stworzone przez Morfeusza są niezwykle bogate i różnorodne, a postacie, jakie w nich występują, fascynują swoją głębią psychologiczną. To komiks, który nie tylko wciąga fabułą, ale także...

Kompaktowa zabawa z ludzkim pojeciem po smiertnych krain...ciekawe, bardzo gaimanowskie. I trzeba pamietac, w jakich latach te zeszyty powstawaly. Szkoda mi jedynie, ze Rodzina byla jedynie pretekstem...tu mogloby byc jeszcze ciekawiej :)

Kompaktowa zabawa z ludzkim pojeciem po smiertnych krain...ciekawe, bardzo gaimanowskie. I trzeba pamietac, w jakich latach te zeszyty powstawaly. Szkoda mi jedynie, ze Rodzina byla jedynie pretekstem...tu mogloby byc jeszcze ciekawiej :)

Ciężko mi jest pisać o kolejnym komiksie z tej serii, nie zdradzając choć części fabuły, która jest siłą całej opowieści. Tym razem pan snów postanawia za namową rodzeństwa wybrać się do piekła, by odzyskać swą ukochaną. Tam spodziewa się, że przez ostatnie wydarzenia Lucyfer nie będzie skóry mu jej oddać, a zastępy demonów będą chciały go zabić. Jednak jego oponent postanawia inaczej, ale o tym przeczytajcie sami. Jak zawsze poznajemy masę barwnych i fajnie napisanych postaci, kreska stoi na wysokim poziomie, aż chce się czytać i czas przy poznawaniu tej historii leci błyskawicznie

Ciężko mi jest pisać o kolejnym komiksie z tej serii, nie zdradzając choć części fabuły, która jest siłą całej opowieści. Tym razem pan snów postanawia za namową rodzeństwa wybrać się do piekła, by odzyskać swą ukochaną. Tam spodziewa się, że przez ostatnie wydarzenia Lucyfer nie będzie skóry mu jej oddać, a zastępy demonów będą chciały go zabić. Jednak jego oponent...

Kolejny tom przygód Sandamana. Coraz bardziej lubię tą postać i coraz bardziej się z nią związuje. Tym razem w świecie dochodzi do zmian. Zaskoczyły mnie niektóre wzroty akcji. Było tu dużo rozkładania pionków na planszy, dzięki którym poszliśmy nowe postacie i bardziej ten świat. Mieszają się coraz bardziej mitologie i światy. Całość jest napisana w formie trochę mi przypominającą przypowieść albo legendy która opowiada się nocami przy ognisku. Bardzo mi się podoba i bardzo polecam.

Kolejny tom przygód Sandamana. Coraz bardziej lubię tą postać i coraz bardziej się z nią związuje. Tym razem w świecie dochodzi do zmian. Zaskoczyły mnie niektóre wzroty akcji. Było tu dużo rozkładania pionków na planszy, dzięki którym poszliśmy nowe postacie i bardziej ten świat. Mieszają się coraz bardziej mitologie i światy. Całość jest napisana w formie trochę mi...

Najlepszy tom jak do tej pory.

Najlepszy tom jak do tej pory.

Całość złożona z mniejszych części, na te całość składa się historia miłości,pożądania, cierpienia,odkupienia, samotność i ból istnienia. Nagroda,która staje się karą.
Od początku przygody z Sandmanem oczekiwałam rozwinięcia opowieści związanej z Nadą, dostałam to.
Po raz kolejny autor doskonale łączy ze sobą różne mitologie, świat popkultury i wykreowany całkowicie przez siebie świat.
Do mnie ta wizja trafia, tak jak sama wizja Śmierci i co zaskakujące Lucyfera.
"Za nieobecnych przyjaciół,stracone miłości,starych bogów i porę mgieł. I nie h każdy odda Diabłu co jego".

Całość złożona z mniejszych części, na te całość składa się historia miłości,pożądania, cierpienia,odkupienia, samotność i ból istnienia. Nagroda,która staje się karą.
Od początku przygody z Sandmanem oczekiwałam rozwinięcia opowieści związanej z Nadą, dostałam to.
Po raz kolejny autor doskonale łączy ze sobą różne mitologie, świat popkultury i wykreowany całkowicie przez...

Prawdę mówiąc spodziewałem się czegoś więcej biorąc pod uwagę, że "Pora Mgieł" często określana jest jako najlepsza historia w serii. Tym razem Morfeusz otrzymuje dość niespodziewany prezent - na własność piekło opuszczone przez wszystkich dotychczasowych mieszkańców, a w konsekwencji staje przed trudnym wyborem - co powinien zrobić z tym terytorium. W jego krainie pojawia się mnóstwo chętnych do objęcia piekła, a każdy z nich ma swoją ofertę dla Króla Snów. Na mnie największe wrażenie zrobiła kŕotka i brutalna historia Charlesa Rowlanda, trzynastoletniego ucznia szkoły dla chłopców. Główny wątek z kolei taki sobie, nie jest zły, ale też mnie nie porwał.

Prawdę mówiąc spodziewałem się czegoś więcej biorąc pod uwagę, że "Pora Mgieł" często określana jest jako najlepsza historia w serii. Tym razem Morfeusz otrzymuje dość niespodziewany prezent - na własność piekło opuszczone przez wszystkich dotychczasowych mieszkańców, a w konsekwencji staje przed trudnym wyborem - co powinien zrobić z tym terytorium. W jego krainie pojawia...

Wyzwanie LC sierpień 2022 - Przeczytam komiks
Wbrew oczekiwaniom wyhodowanym na ekstatycznych opiniach nie poczułam zachwytu. W fabule były spłycenia, zacięcia informacyjne w scenariuszu, a w grafice zmęczenie. Jedyny promyk to księżniczka Chaosu Drżąca Jemmy.
Całość w najlepszym razie jest OK. Nie więcej. Zabrakło świeżości i wybuchów nieposkromionej kreacji.

Wyzwanie LC sierpień 2022 - Przeczytam komiks
Wbrew oczekiwaniom wyhodowanym na ekstatycznych opiniach nie poczułam zachwytu. W fabule były spłycenia, zacięcia informacyjne w scenariuszu, a w grafice zmęczenie. Jedyny promyk to księżniczka Chaosu Drżąca Jemmy.
Całość w najlepszym razie jest OK. Nie więcej. Zabrakło świeżości i wybuchów nieposkromionej kreacji.

Sandman to dzieło uważane nie tylko za opus magnum Gaimana, ale również za jedną z lepszych serii komiksu amerykańskiego.

Los zwołuje spotkanie przedwiecznych, a w jego trakcie wśród rodziny pojawia się wiele zagadek. Pan Śnienia dowiaduje się jednak, że ponad dziesięć tysięcy lat temu źle postąpił ze swoją ówczesną miłością, Nadą, którą można było poznać w trakcie jednej z wcześniejszych historii. Sandman postanawia więc naprawić swój błąd i udaje się do krainy Piekieł, skąd zamierza ją wydostać.

W tomie czwartym po raz pierwszy do czynienia mamy nie ze zlepkiem krótkich historii, jak to miało miejsce wcześniej, a jedną ciągłą opowieścią. W końcu na pierwszy plan wysuwa się tytułowy bohater serii, który mimo obecności wielu innych postaci, nie ginie w tle. I ta zmiana wychodzi dla serii zdecydowanie korzystnie, bo wcześniejsze historie, mimo że krótkie, jednak wciąż bardzo ciekawe, często zawierały mało postaci samego Sandmana.

Podobnie jak w poprzednich odsłonach serii, Gaiman żywo czerpie ze wszelkich mitologii, nie bojąc się ich łączyć. W historii pojawia się Lucyfer, ale również i Bastet czy Odyn ze swoimi dwoma synami. Wydawać się może, że to połączenie nie może się udać. A jednak, udaje się i to moim zdaniem bardzo dobrze, bo wszystkie postaci, nawet jeśli przedstawione epizodycznie, mają bardzo dobrze zarysowane cechy charakterystyczne.

I chociaż podobał mi się ten tom, ta plejada bohaterów i dość żywo prowadzona historia, tak ciągle mam jakieś uczucie niedosytu i wydaje mi się, że w kolejnych tomach akcja jeszcze mnie mocno zaskoczy. A przynajmniej taką mam nadzieję.

Sandman to dzieło uważane nie tylko za opus magnum Gaimana, ale również za jedną z lepszych serii komiksu amerykańskiego.

Los zwołuje spotkanie przedwiecznych, a w jego trakcie wśród rodziny pojawia się wiele zagadek. Pan Śnienia dowiaduje się jednak, że ponad dziesięć tysięcy lat temu źle postąpił ze swoją ówczesną miłością, Nadą, którą można było poznać w trakcie jednej...