Nie spodziewałam się, że pisarz, który nie raz zmusił mnie do zastanawiania się nad ludzką kondycją, ukaże mi się jako zwykły czytelnik, który, tak samo jak ja, emocjonalnie odbiera literaturę, zachwyca się nią, lub krytykuje, a robi to w sposób prosty i przystępny. Te eseje nie są bowiem erudycyjnym popisem noblisty, który pragnie pokazać się szerokiej publiczności jako krytyk literacki. W żaden sposób nie odczułam prób błyśnięcia wiedzą i oczytaniem. Coetzee robi to w sposób naturalny i prosty, przytaczając historie, analizując i interpretując. Brak tu wciskanych na siłę ozdobników, brak makaronizmów – brak wszystkiego tego, co często zauważamy w esejach i za co ich nienawidzimy.
Całość recenzji przeczytać można na stronie:
http://www.obliczakultury.pl/literatura/kultura/eseje/2788-qwewntrzne-mechanizmy-eseje-literackie-2000-2005q-john-maxwell-coetzee-recenzja

Nie spodziewałam się, że pisarz, który nie raz zmusił mnie do zastanawiania się nad ludzką kondycją, ukaże mi się jako zwykły czytelnik, który, tak samo jak ja, emocjonalnie odbiera literaturę, zachwyca się nią, lub krytykuje, a robi to w sposób prosty i przystępny. Te eseje nie są bowiem erudycyjnym popisem noblisty, który pragnie pokazać się szerokiej publiczności jako...

Już po przeczytaniu kilku esejów widać, że nawet jeśli „Wewnętrzne mechanizmy” są tylko zbiorem niepowiązanych artykułów, to artykuły te są wysokiej próby. Niektórzy z recenzentów zarzucali nobliście tendencję do streszczania, brak krytycznego żądła i zbytnią rezerwę. Jednak unikanie efekciarstwa i spokojny tok rozważań można uznać za zaletę. Coetzee nie komentuje przecież bieżącego życia literackiego, lecz przybliża pisarzy ważnych, choć niewystarczająco znanych. Wszystkie szkice cechuje też wielka skrupulatność, widoczna zwłaszcza w rozważaniach nad przekładami – Coetzee porównuje oryginał i różne wersje tłumaczeń, wnika w odcienie znaczeniowe. Twórczość omawianych autorów przedstawia całościowo, odwołując się do biografii i mniej znanych utworów. Podziwu godna jest także szeroka wiedza pisarza, który z jednakową swadą pisze o monarchii habsburskiej, XX-wiecznej historii USA czy teorii filmu. Inspirujące są zestawienia, takie jak na przykład „Pasaży” Waltera Benjamina z „Cantos” Ezry Pounda.

Cała recenzja na: http://e.czaskultury.pl/czytanka/literatura/1125-coetzee-jako-kontrapunkcista

Już po przeczytaniu kilku esejów widać, że nawet jeśli „Wewnętrzne mechanizmy” są tylko zbiorem niepowiązanych artykułów, to artykuły te są wysokiej próby. Niektórzy z recenzentów zarzucali nobliście tendencję do streszczania, brak krytycznego żądła i zbytnią rezerwę. Jednak unikanie efekciarstwa i spokojny tok rozważań można uznać za zaletę. Coetzee nie komentuje przecież...

Książki eseistyczne, w których prozaicy piszą o swoich kolegach po fachu zawsze są przyciągające. Z jednej strony pomogą zrozumieć bardziej zawiłe elementy czyjejś twórczości, z innej jeszcze wskażą co warto przeczytać, a z jeszcze innej strony powiedzą o sobie samych, jakimi są czytelnikami, lub wskażą co ich interesuje, a co podejmują w swojej własnej twórczości. „Wewnętrzne mechanizmy” J.M. Coetzee’ego są w stanie spełnić te oczekiwania. Okazują sie pomocne przy twórczości np. Paula Celana, a w całym zbiorze można znaleźć zachętę do książek, których się jeszcze nie przeczytało (Coetzee dość licznie przywołuje książki, nawet te mniej znane, wybranych autorów, sprawiając wrażenie – duże prawdopodobieństwo, że to nie jest wrażenie – praktycznej znajomości ich całej bibliografii). Coetzee analizuje dane utwory w kontekście biografii ich autorów, wnikliwie przedstawiając zajmujące ich problemy. W tych esejach uderza trafność spojrzenia ich autora, co niewątpliwie okazuje się bardzo pomocne.

Książki eseistyczne, w których prozaicy piszą o swoich kolegach po fachu zawsze są przyciągające. Z jednej strony pomogą zrozumieć bardziej zawiłe elementy czyjejś twórczości, z innej jeszcze wskażą co warto przeczytać, a z jeszcze innej strony powiedzą o sobie samych, jakimi są czytelnikami, lub wskażą co ich interesuje, a co podejmują w swojej własnej twórczości....