Pamiątkowe rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej
biografia, autobiografia, pamiętnik
576 str.
- Data wydania:
- 2012-06-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2012-06-01
- Liczba stron:
- 576
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-240-1931-1
- Wydawnictwo:
- Znak
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Tagi:
- biografia Nobel poezja polska
- Data wydania:
- 2012-06-01
- Liczba stron:
- 576
- Język:
- polski
- ISBN:
- 978-83-240-1931-1
- Wydawnictwo:
- Znak
- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Tagi:
- biografia Nobel poezja polska
Pamiątkowe rupiecie są pierwszą pełną biografią Noblistki, gruntownie uzupełnioną w stosunku do wydania, które ukazało się po Nagrodzie Nobla. Autorki dopisały historię burzliwych i bujnych ostatnich piętnastu lat życia Poetki. Dotarły do wielu nieznanych dotąd szczegółów z jej życia, wzbogaciły niepublikowanymi nigdzie fotografiami. Portret niezwykłej bohaterki tej opowieści nabrał powagi i głębi, nie tracąc przy tym swej lekkości.
Śmierć Poetki zamknęła jakiś rozdział w historii polskiej literatury. Czytając tę fascynującą biografię, pełną anegdot i wierszy, opisów podróży i przyjaźni, możemy posmakować klimatu Epoki Szymborskiej.
Kup książkę
Polecane księgarnie
Pozostałe księgarnie
Informacja
Książki autora
Podobne książki
Recenzje oficjalnych recenzentów
Noblistka, która bała się kałuż
Zdanie z okładki - Pierwsza pełna biografia Wisławy Szymborskiej - jest jakieś podwójnie nierzeczywiste. Zbyt monumentalne. Sama poetka z pewnością skrzywiłaby się po jego przeczytaniu, powiedziała, że taka swoista pomnikowość to nie jej estetyka. Byłaby onieśmielona, że ktoś sobie nią tak bardzo zawraca głowę, poświęca tak wiele czasu, żeby o niej opowiedzieć. W duchu może nawet by się zaśmiała: „Jaka tam pełna biografia, skoro dostawaliście ode mnie starannie wyselekcjonowane fragmenty?”
Nazwiska autorek to synonimy rzetelności. Niejednokrotnie razem przekopywały się przez archiwa (np. podczas pracy nad książką „Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu”), a zaangażowania Anny Bikont w „My z Jedwabnego” chyba nikomu przypominać nie trzeba. Rzeczywiście, imponującą pracę musiały wykonać i tym razem. Wydaje się, że ten żmudny proces osobowość noblistki im ułatwiła. Oczywiście nie dosłownie, bo Szymborska mówiąca o sobie bez charakterystycznego zakłopotania i pomijania własnych zasług, Szymborską by już nie była. Daje się wyczuć, że samo obcowanie z nią wszelkie niedomówienia w pełni rekompensuje.
A uzupełniają je ci, którzy przebywali najbliżej (chociaż lepiej byłoby napisać: na tyle blisko, żeby móc dodać cokolwiek). Wzbogacona zdjęciami z prywatnych archiwów biografia poetki jest jak ona sama: pełna dystansu, daleka od patosu. Po jednej stronie widzimy małą Wisławę, która boi się kałuż, bo wydaje jej się, że nie mają dna. Naprzeciw niej stoi noblistka wyrażająca kategoryczny sprzeciw wobec myśli Dostojewskiego: Jeśli Boga nie ma, to wszystko wolno. Gdzieś pomiędzy nimi starsza pani czyta poradniki budowlane, wynajduje nowe sposoby otwierania konserw, zamraża skrzydełka z KFC.
Nie znaczy to jednak, że autorki uciekają od tematów trudnych – to w końcu portret kilku kluczowych dla współczesnego oblicza kraju dekad. Obraz polskiego środowiska literackiego, które regularnie przechodziło testy lojalności, próbowało dopasowywać się do rzeczywistości. Szymborska należała do niego i żyła według pewnego wzoru, ale jednocześnie miała patent na stworzenie przestrzeni, której znakiem rozpoznawczym były pojedyncze osoby, miejsca i przedmioty.
Kiedy książka ukazała się po raz pierwszy w 1997 roku, jako efekt ponoblowskiej euforii przemieszanej z zadziwieniem, stanowiła najprawdopodobniej jedyne skondensowane źródło wiedzy o Szymborskiej. Fakt, że piętnaście lat później niewiele się w tej kwestii zmieniło, to największe zwycięstwo poetki, która pokazała nam dokładnie tyle, ile chciała i nie oczekiwała wcale, że będziemy jej za to fragmentaryczne „odsłanianie” wdzięczni.
Trochę mi się po przeczytaniu zrobiło nieswojo, że tak w to jej prawie niepubliczne przecież życie weszłam z butami. Pomyślałam: „Ola, sięgnij lepiej po wiersze”. One są jak te kałuże, ale nie trzeba się ich bać – możemy przecież sami zdecydować, jak głęboko wchodzimy.
Aleksandra Bączek
Cytaty za: „Pamiątkowe rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej”, Anna Bikont, Joanna Szczęsna, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012.
16 Popieram
Link do recenzji
435
9
63
Oceny
Dyskusje
Książka na półkach
- 530
- 528
- 241
- 37
- 33
- 18
- 17
- 17
- 12
- 11
Wypożycz z biblioteki
Cytaty
Naturalnie, że mam większe zmartwienia, ale to jeszcze nie powód, żeby nie mieć mniejszych.
Zobacz więcejKłamstwo nie ma wcale krótkich nóg. Jest chyże jak gazela. to właśnie prawda wlecze się za nim na żółwich nóżkach wraz ze swoimi dokumentami, sprostowaniami,uściśleniami
Zobacz więcejLiteratura nie ma monopolu na budzenie zdziwień. (…) Przecież zwykłe powszechne życie bezustannie stwarza do nich okazję.(…) O ile jednak nasze zdziwienia trwają krótko, o tyle nasze przeraż...
Rozwiń
Zobacz więcej
Opinie [59]
"Na stu ludzi
Pokaż mimo towiedzących wszystko lepiej
- pięćdziesięciu dwóch;
niepewnych każdego kroku
- prawie cała reszta;
(...)
śmiertelnych
- stu na stu.
Liczba, która jak dotąd nie ulega zmianie."
Jakże szkoda, że ta zmiana nie rozpoczęła się właśnie od Szymborskiej.
Ta książka zawiera całą masę informacji, natomiast czytało mi się to z mozołem.
Pokaż mimo toJakby całość nie trzymała się kupy.
tak czy siak, warto do tej książki zajrzeć, żeby poznać trochę lepiej p. Sz.
Długo czytałam, ogólnie za długo, momentami byłam zaciekawiona, częściej jednak znudzona, a kiedy w końcu odłożyłam książkę na bok, to na myśl przyszło mi słowo "poprawna".
więcejPani Wisława nie lubiła obnosić się ze swoimi prywatnymi sprawami (wszystko co miała do przekazania pozostawiła w wierszach), więc autorki opisały życie noblistki tak trochę na siłę, zbytnio analizując,...
Mam dwa wydania, starsze i nowsze.
Pokaż mimo toAby chronić swą prywatność, Szymborska rozbiła lustro w którym przeglądało się jej życie w drobny mak...
więcejAutorki zaś podjęły syzyfowy wysiłek pozbierania tego co tylko się da w jej składną biografię.
I udało się!
Pomimo całej skromności, ba wręcz skrytości noblistki, Szczęsna i Bikont potrafiły z tych odłamków wydobyć refleksy prawdziwej poetki i pokazać nam kim była i co...
Poruszona listami Kornela i Wisławy sięgnęłam po pierwszą biografię naszej Noblistki, która ukazała się jeszcze za życia poetki.Joanna Szczęsna i Anna Krystyna Bikont wykonały niezwykłą pracę.Spotykały się z Wisławą, która bardzo oszczędnie udzielała informacji, decydując, jak daleko mogą posunąć się autorki, przeprowadziły niezliczone rozmowy z przyjaciółmi i znajomymi....
więcejZawsze miło wspominałam wiersze Wisławy Szymborskiej. Teraz oprócz jej twórczości miałam okazję poznać również jej życie, które wydaje mi się bardzo spójne z tym, co starała się przekazać w swoich wierszach.
więcejKsiążka ta to taka niby biografia, ale nie do końca i to najbardziej mi się podoba. Nie ma suchych faktów tylko jest to opowieść o życiu poetki.
Nie zabrakło w książce...
Bardzo szczegółowa biografia, usiłująca dociec najdrobniejszych zdarzeń z życia noblistki. Można wniknąć głęboko w jej życia i zobaczyć jaką zwyczajną kobietą chciała być. Jak wielu innych tak i ona dała się omotać komunistycznej propagandzie. Na szczęście w porę z tym zerwała. Książka w barwny sposób przybliża jej sylwetkę.
Pokaż mimo tohttps://medytacje0medytacje.blogspot.com/2016/06/co-czytac-w-wakacje.html
więcejSzczęsna i Bikont o mojej ukochanej poetce napisały w sposób fenomenalny! Szymborska nie była gwiazdą Pudelka, a swoją prywatność niezwykle ceniła, toteż autorki nie miały prostego zadania. Udało im się jednak zebrać informacje o życiu poetki i ciekawie zestawić je z jej poezją. Nikogo nie powinno...
Gigantyczna praca autorek, żeby pozbierać okruchy oszczędnie rozrzucane przez noblistkę. W efekcie obraz dosyć dokładny, malowany ciepłymi barwami, choć bez drobnych szczegółów zastąpionych często cytatami z poezji bohaterki. Doprawiony szczyptą literackiego pure-nonsensu oraz zdjęć poetki, jej przyjaciół i wyklejanek. Warto.
Pokaż mimo to