Pamiątkowe rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej

Ogromnie lubię biografie, lubię czytać o życiu ciekawych ludzi, biografie (lub autobiografie) to częste pozycje wśród moich lektur i zwykle sprawiają mi wiele radości podczas czytania. Ta jednak okazała się jeszcze bardziej wyjątkowa od innych, jeszcze bardziej fascynująca i satysfakcjonująca. Z pewnością osoba czy osobowość poetki i jej życie są kluczowe dla świetnego odbioru książki, ale nie mam też wątpliwości, że jest to również zasługa autorek. Rewelacyjnie przedstawiły postać Noblistki poczynając od przedstawienia rodziców i przodków, przez dzieciństwo, lata szkolne, młodość i życie oraz poezję, aż po rozdział "o śmierci bez przesady". Czyta się jak dobrą powieść, a sposób wplecenia wierszy poetki w przedstawianą opowieść jest niezwykle atrakcyjny i rozpala ochotę na solidniejsze zapoznanie się z poezją. Natychmiast po skończeniu biografii zaopatrzyłam się w tom "Wierszy wybranych" (z miejscowej biblioteki publicznej) i czytam sobie wiersze pani Wisławy i myślę, tak jak chciała, tak jak mówiła, że jej wiersze są do czytania i do myślenia. Autorkom należy się tym większe uznanie, że napisały biografię osoby, która nie lubiła wywiadów oraz pytań dotyczących jej życia, która uważała, że "wszystko, co ma do powiedzenia o sobie, jest w jej wierszach" oraz miała "hamulce i opory przed opowiadaniem o sobie." Stąd wiele informacji autorki zaczerpnęły z wierszy, stąd pomysł by były one ważnym elementem, rusztowaniem tej historii oraz z felietonów o książkach, które recenzowała w "Życiu Literackim", a następnie - po przerwie - w Gazecie Wyborczej. Część biografii dotycząca zamiłowania poetki do książek to jedna z ciekawszych części tej pozycji, szczególnie dla czytelników, którzy sami mają słabość do książek. Mówiła o sobie, że w jej życiu "był zawsze straszny bałagan czytelniczy", jedna z jej przyjaciółek użyła nawet określenia "czytelniczka wszystkożerna" oraz "wytrawna łowczyni czytelniczych przygód". Bardzo, ale to bardzo podobają mi się te stwierdzenia. Całkowicie się też zgadzam z opinią poetki, która "uważa czytanie książek za za najpiękniejszą zabawę, jaką wymyśliła ludzkość." Wachlarz jej czytelniczych zainteresowań był imponujący: książki przyrodnicze, historyczne, antropologiczne, leksykony, poradniki, monografie. O wyższości książek popularnonaukowych nad beletrystyką mówiła: "Publikacje tego typu nie kończą się nigdy ani dobrze, ani źle, i to jest to, co najbardziej mi się w nich podoba." Czyż nie świetne uzasadnienie?
Kolejna część, która mnie niezwykle zainteresowała to zaangażowanie poetki po stronie PZPR włącznie z rozpaczliwym wierszem popełnionym z okazji śmierci Stalina oraz jej przejrzenie na oczy, a następnie porzucenie tej drogi. I moje zainteresowanie nie wynika ze świętego oburzenia lecz z chęci poznania jak do tego doszło, jak to się stało, jak to możliwe. Cała książka rewelacyjna. 10/10.

Ogromnie lubię biografie, lubię czytać o życiu ciekawych ludzi, biografie (lub autobiografie) to częste pozycje wśród moich lektur i zwykle sprawiają mi wiele radości podczas czytania. Ta jednak okazała się jeszcze bardziej wyjątkowa od innych, jeszcze bardziej fascynująca i satysfakcjonująca. Z pewnością osoba czy osobowość poetki i jej życie są kluczowe dla świetnego...

Biografia zbudowana z okruchów wspomnień i zapisków. Nie wiem, czy to już hagiografia czy tylko portret bardzo skromnej poetki.
Zaskakujące i ciekawe informacje ; chociażby o tworzeniu kolaży, pasjonowaniu się kiczem.
Wreszcie te wspaniałe limeryki i dystychy.
Polecam ten na czas zarazy:
"Nie męcz aptek i lekarza,
Sam znajdź drogę do cmentarza".

Biografia zbudowana z okruchów wspomnień i zapisków. Nie wiem, czy to już hagiografia czy tylko portret bardzo skromnej poetki.
Zaskakujące i ciekawe informacje ; chociażby o tworzeniu kolaży, pasjonowaniu się kiczem.
Wreszcie te wspaniałe limeryki i dystychy.
Polecam ten na czas zarazy:
"Nie męcz aptek i lekarza,
Sam znajdź drogę do cmentarza".

„Nie uprawiam wielkiej filozofii, tylko skromną poezję” czyli „Pamiątkowe rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej autorstwa Anna Bikont; Joanna Szczesna▪️. Moja miłość do poetki zaczęła się od śmierci .... „umrzeć tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu”. Później przyszła pora na „Portret kobiecy” .... „naiwna, ale najlepiej doradzi. Słaba, ale udźwignie”. Był również czas na „Nic dwa razy” ... nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy”. ▪️ Była ze mną w chwilach smutku i radości, w chwilach gdy łzy nie mogły się zatrzymać i wtedy tez, kiedy nie były wstanie się wydostać...., dziękuje ze dostąpiłam tego zaszczytu, i moje oczy, myśli i słowa - były - są - i będę wraz z Nią ....▪️ Biografia zawiera wspaniałe zdjęcia, fantastyczne ręcznie robione kartki (specjalność z „pieprzem” poetki), niesamowite limeryki. A to wszystko perfekcyjnie zebrane w całość. Bez patosu i bez szumu. Tak samo, jak żyła, tworzyła i dzieliła się sobą sama poetka▪️. Ważne fakty, anegdoty, wielkie nazwiska, światowa literatura, a to wszystko umiejętnie wplecione w małe i wielkie słowa. ▪️ Pamiątkowe rupiecie pisane i zbierane do szuflady. Ja chowam tam skarpetki a Szymborska ..... świat pełen metafor, niepublikowanych wierszy i wspomnień. ▪️ Dzięki publikacji poznajemy losy poetki, złożone jakby w „całość” z dopełnieniem i wykrzyknikiem. Znajdziemy tutaj nie tylko „Życie Literackie” ale również „Lektury nadobowiązkowe”, czasy przed i po Noblu. Dziwne zwyczaje poetki, zamiłowanie do loteryjek, dobrej kuchni (lub dań z proszku :)). Towarzyszą temu liczne wyjazdy te rodzinne, przyjacielskie jak i służbowe▪️. Zawsze piękna, zawsze skromna, zawsze elegancka, zawsze ......▪️”Dokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany ład? (...). Radość pisania. Możność utrwalania”.

„Nie uprawiam wielkiej filozofii, tylko skromną poezję” czyli „Pamiątkowe rupiecie. Biografia Wisławy Szymborskiej autorstwa Anna Bikont; Joanna Szczesna▪️. Moja miłość do poetki zaczęła się od śmierci .... „umrzeć tego nie robi się kotu. Bo co ma począć kot w pustym mieszkaniu”. Później przyszła pora na „Portret kobiecy” .... „naiwna, ale najlepiej doradzi. Słaba, ale...

"Na stu ludzi

wiedzących wszystko lepiej
- pięćdziesięciu dwóch;

niepewnych każdego kroku
- prawie cała reszta;

(...)

śmiertelnych
- stu na stu.
Liczba, która jak dotąd nie ulega zmianie."

Jakże szkoda, że ta zmiana nie rozpoczęła się właśnie od Szymborskiej.

"Na stu ludzi

wiedzących wszystko lepiej
- pięćdziesięciu dwóch;

niepewnych każdego kroku
- prawie cała reszta;

(...)

śmiertelnych
- stu na stu.
Liczba, która jak dotąd nie ulega zmianie."

Jakże szkoda, że ta zmiana nie rozpoczęła się właśnie od Szymborskiej.

Ta książka zawiera całą masę informacji, natomiast czytało mi się to z mozołem.
Jakby całość nie trzymała się kupy.

tak czy siak, warto do tej książki zajrzeć, żeby poznać trochę lepiej p. Sz.

Ta książka zawiera całą masę informacji, natomiast czytało mi się to z mozołem.
Jakby całość nie trzymała się kupy.

tak czy siak, warto do tej książki zajrzeć, żeby poznać trochę lepiej p. Sz.

Mam dwa wydania, starsze i nowsze.

Mam dwa wydania, starsze i nowsze.

Aby chronić swą prywatność, Szymborska rozbiła lustro w którym przeglądało się jej życie w drobny mak...

Autorki zaś podjęły syzyfowy wysiłek pozbierania tego co tylko się da w jej składną biografię.
I udało się!

Pomimo całej skromności, ba wręcz skrytości noblistki, Szczęsna i Bikont potrafiły z tych odłamków wydobyć refleksy prawdziwej poetki i pokazać nam kim była i co może najważniejsze jaka była.

To naprawdę dobra biografia, nie prześlizguje się jedynie po faktach i datach, ale stara się uchwycić istotę swej bohaterki, ukazać jej pasje, obawy, miłości i... codzienność.
Nakreśla nam ewolucję młodej wierzącej komunistki, w dojrzałą i mądrą kobietę, nie bojącą się dyskusji na temat błędów młodości.
Jest w tej biografii wiele prawdy, są rozczarowania, trochę goryczy i przede wszystkim dużo ciepła.

Szymborska jawi nam się tu jako osoba która pisanie ukochała ponad wszystko... i myślę że stąd ten nobel.
Kraków bez Szymborskiej, Lema czy Miłosza, to jakby inny Kraków...
Czytajcie o Szymborskiej i czytajcie "Szymborską", bo warto :)

"Nic dwa razy się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy się bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata,
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi było jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat? A może kamień?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szukać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody."

Serdecznie polecam!

Aby chronić swą prywatność, Szymborska rozbiła lustro w którym przeglądało się jej życie w drobny mak...

Autorki zaś podjęły syzyfowy wysiłek pozbierania tego co tylko się da w jej składną biografię.
I udało się!

Pomimo całej skromności, ba wręcz skrytości noblistki, Szczęsna i Bikont potrafiły z tych odłamków wydobyć refleksy prawdziwej poetki i pokazać nam kim była i co...

Poruszona listami Kornela i Wisławy sięgnęłam po pierwszą biografię naszej Noblistki, która ukazała się jeszcze za życia poetki.Joanna Szczęsna i Anna Krystyna Bikont wykonały niezwykłą pracę.Spotykały się z Wisławą, która bardzo oszczędnie udzielała informacji, decydując, jak daleko mogą posunąć się autorki, przeprowadziły niezliczone rozmowy z przyjaciółmi i znajomymi. Książkę czyta się rewelacyjnie. Każdy rozdzial obfituje w fragmenty poezji i myśli glównej bohaterki, którą chce się jeszcze bardziej poznawać, której słowa chce się cytować a jej wiersze nieustannie czytać.

Poruszona listami Kornela i Wisławy sięgnęłam po pierwszą biografię naszej Noblistki, która ukazała się jeszcze za życia poetki.Joanna Szczęsna i Anna Krystyna Bikont wykonały niezwykłą pracę.Spotykały się z Wisławą, która bardzo oszczędnie udzielała informacji, decydując, jak daleko mogą posunąć się autorki, przeprowadziły niezliczone rozmowy z przyjaciółmi i znajomymi....

Zawsze miło wspominałam wiersze Wisławy Szymborskiej. Teraz oprócz jej twórczości miałam okazję poznać również jej życie, które wydaje mi się bardzo spójne z tym, co starała się przekazać w swoich wierszach.
Książka ta to taka niby biografia, ale nie do końca i to najbardziej mi się podoba. Nie ma suchych faktów tylko jest to opowieść o życiu poetki.
Nie zabrakło w książce również jej wierszy.
Od nowa "zakochałam się" w wierszu "Podziękowanie".

Zawsze miło wspominałam wiersze Wisławy Szymborskiej. Teraz oprócz jej twórczości miałam okazję poznać również jej życie, które wydaje mi się bardzo spójne z tym, co starała się przekazać w swoich wierszach.
Książka ta to taka niby biografia, ale nie do końca i to najbardziej mi się podoba. Nie ma suchych faktów tylko jest to opowieść o życiu poetki.
Nie zabrakło w książce...

Bardzo szczegółowa biografia, usiłująca dociec najdrobniejszych zdarzeń z życia noblistki. Można wniknąć głęboko w jej życia i zobaczyć jaką zwyczajną kobietą chciała być. Jak wielu innych tak i ona dała się omotać komunistycznej propagandzie. Na szczęście w porę z tym zerwała. Książka w barwny sposób przybliża jej sylwetkę.

Bardzo szczegółowa biografia, usiłująca dociec najdrobniejszych zdarzeń z życia noblistki. Można wniknąć głęboko w jej życia i zobaczyć jaką zwyczajną kobietą chciała być. Jak wielu innych tak i ona dała się omotać komunistycznej propagandzie. Na szczęście w porę z tym zerwała. Książka w barwny sposób przybliża jej sylwetkę.