Całkiem fajnie zapowiada się seria... Intrygi, zdrady, zabójstwa, nagość, seks, władza..... I jak tego nie lubić.....?

Całkiem fajnie zapowiada się seria... Intrygi, zdrady, zabójstwa, nagość, seks, władza..... I jak tego nie lubić.....?

Walka o władzę wielokrotnie odbywała się przy użyciu siły oraz zdrady. Często przelewano krew władców aby tylko zająć ich miejsce i rządzić niepodzielnie. Jeden z takich okresów osadzonych w Cesarstwie Rzymskim za czasów Nerona, postanowił przedstawić swym czytelnikom Jean Dufaux przy współpracy z Philippe'm Delaby'ym (rysunki) i Diną Kathelyn (kolory). Zrobił to w sposób nie tylko rzetelny, ale również ciekawy wplatając w historię nutę mitologii oraz legend opartych na plotkach. Z drugiej strony nie można traktować Mureny jako serii czysto historycznej, gdyż wiele ważnych wydarzeń lub postaci pominięto. Jednak komiks za pomocą kilku prostych chwytów potrafi zachęcić czytelnika do sięgnięcia do źródeł naukowych zaś sam autor kilka nam podrzuca w swej pracy.

Wydarzenia przedstawione w komiksie toczą się głównie wokół dwóch postaci i ich domów - Nerona, który zdobył tron dzięki knowaniom matki, oraz jego przyjaciela Lucjusza Mureny, tytułowego bohatera serii. Pierwszy album jest niejako wstępem do całej przygody, gdyż pokazuje jak ci dwaj, bardzo zresztą młodzi, mężczyźni się poznali oraz jakie krwawe machinacje Agrypiny Młodszej doprowadziły do przewrotu w Imperium. Znajdziemy tutaj sporo odniesień, a nieraz nawet faktów historycznych, dotyczących tego brutalnego wydarzenia, jednak jest ono opowiedziane z mocna nutą literackiej fantazji. W tym celu Dufaux posłużył się nie tylko swoją wyobraźnią, ale także plotkami jakie krążyły w tamtych czasach, a o których wiemy dzięki takim starożytnym pisarzom jak Tacyt czy Swetoniusz. Zresztą nasz francuski scenarzysta wielokrotnie powołuje się właśnie na dzieła tych dwóch twórców.

Akcja Purpury i złota rozgrywa się od maja 54 roku do października tego samego roku i tutaj mam pewien zarzut do scenarzysty. Mianowicie chodzi o brak poczucia upływu czasu. Po lekturze komiksu miałem wrażenie, że rozgrywał się on w przedziale mniej więcej 3-4 tygodni nie zaś blisko pół roku. Jest to bardzo istotne gdyż tarcia na dworze Cesarza Klaudiusza były w tamtym czasie bardzo mocne, co świetnie zresztą tutaj przedstawiono. Po tym jak kilka lat wcześniej usynowił on Nerona, gdy poślubił Agryppinę będącą jego druga i zarazem ostatnią żoną, rozpoczęła się bardzo brutalna walka o jeszcze zajęty tron. Był to proces długotrwały gdzie każdy z obozów wysyłał swoich szpiegów oraz zabójców, a jednocześnie wydawał fortuny aby pozyskać Pretorian i senatorów. W komiksie zaś wydaje się jakby to trwało góra miesiąc i wszystko starannie planowano momentalnie, jeszcze tego samego dnia (lub nocy) wprowadzając w życie. To potrafi troszkę burzyć odbiór, szczególnie u osób znających dobrze historię tamtego okresu.

Co zaś się tyczy tytułowego bohatera jakim jest Lucjusz Murena, to ma się wrażenie że gra on drugoplanową rolę, co w tym wypadku jest zabiegiem bardzo wskazanym. Scenariusz koncentruje się głównie na Agryppinie i jej synu Neronie, którego ambitna Cesarzowa ma zamiar za wszelką cenę osadzić na tronie. W tym celu robi wszystko aby, dosłownie, wykosić konkurencję, a pomaga jej w tym Pallas, wyzwoleniec piastujący na dworze Klaudiusza urząd skarbnika. Wszystkie te postacie są historyczne, jednak rola Pallasa opisana w komiksie skupia się bardziej na byciu zaufanym Cesarzowej i wykonawcą jej planów. Dufaux pominął też kompletnie młodziutką żonę Nerona (w owym czasie Cesarz miał raptem 17 lat) Oktawię. Znając historię tych dwojga nie jestem co do tego manewru przekonany, jednak zdaję sobie sprawę, że większość ludzi nie zagłębia się aż tak bardzo w czasy starożytne. Znają oni postacie Kaliguli czy Nerona tylko dlatego, że występują w masowej kulturze i są powiązani z burzliwymi wydarzeniami, często pokazywanymi na wyrost w filmach czy książkach. Dlatego jestem wstanie wybaczyć brak tej postaci w komiksie, gdyż poziom scenariusza w pełni to wynagradza.

Delaby'ego muszę za to bardzo pochwalić za oddanie realiów Imperium Rzymskiego z tamtego okresu. Wszelkiej maści stroje, budowle czy nawet ogrody oddał w sposób bardzo wiarygodny. Czasami ma się wrażenie, że rysownik przerzucał na karty komiksu sceny z jakiegoś filmu dokumentalnego lub rycin zachowanych z tamtych czasów. Zresztą do tych drugich znajdziemy kilka nawiązań, głównie w wystrojach pokoi pałacowych czy willi arystokratów. Świetnie też zobrazowano, co widać na pierwszych stronach albumu, walki gladiatorów, wyjaśniając kto w nich uczestniczył. W tym, jak i wielu innych punktach, bardzo pomocny jest słowniczek przypisów, zamieszczony na końcu komiksu. Warto do niego zaglądać na bieżąco, aby w pełni pojąć czego dotyczy dana scena lub wypowiedź postaci. W odbiorze całości niezwykle pomocna okazała się Dina Kathelyn, świetnie dobierająca kolory, tym samym wzmacniając przekaz scenarzysty i rysownika. Bez jej udziału Murena z pewnością nie oddawałby tak mocno prawdy historycznej.

Murenę polecam w zasadzie tylko dojrzałym czytelnikom, niekoniecznie zaznajomionym z historią Nerona i Imperium Rzymskiego. Jest tutaj sporo przemocy oraz negliżu, a zatem treści nieodpowiednich dla młodszego odbiorcy. Z drugiej strony taki był własnie Rzym u szczytu swej potęgi, choć ten miał dopiero nadejść wraz z kolejnym władcą. Seria zaczyna się rewelacyjnie i błyskawicznie wsysa czytelnika w świat dworskich intryg. Domieszka fantasy w formie wizji boga Merkurego, których doświadcza Neron, albo tajemniczej trucicielki na usługach Agryppiny (osoby znające historię tamtego okresu mogą się domyślać o kogo chodzi) świetnie pasuje w swym mitologicznym wydźwięku do całej opowieści. Dlatego mimo pewnych poważnych rozbieżności z faktami, choć wcale ich tak dużo nie ma, warto sięgnąć po ten tytuł.

Walka o władzę wielokrotnie odbywała się przy użyciu siły oraz zdrady. Często przelewano krew władców aby tylko zająć ich miejsce i rządzić niepodzielnie. Jeden z takich okresów osadzonych w Cesarstwie Rzymskim za czasów Nerona, postanowił przedstawić swym czytelnikom Jean Dufaux przy współpracy z Philippe'm Delaby'ym (rysunki) i Diną Kathelyn (kolory). Zrobił to w sposób...

Fantastyczno-historyczny komiks osadzony w głównej mierze w czasach rządów cesarza Nerona. Intrygi knute przez możnych ówczesnego świata, bankiety pełne rozpusty, nagłe zwroty akcji czy obsceniczne momenty, oto czego możemy spodziewać się podczas lektury. Wszystkie wydania pochłonąłem jednym tchem i nie żałuję ani minuty poświęconej na przeczytanie całego cyklu. Dla osób interesujących się historią Imperium Rzymskiego seria "Murena" może okazać się również nie lada gratką.

Fantastyczno-historyczny komiks osadzony w głównej mierze w czasach rządów cesarza Nerona. Intrygi knute przez możnych ówczesnego świata, bankiety pełne rozpusty, nagłe zwroty akcji czy obsceniczne momenty, oto czego możemy spodziewać się podczas lektury. Wszystkie wydania pochłonąłem jednym tchem i nie żałuję ani minuty poświęconej na przeczytanie całego cyklu. Dla osób...

"Purpura i złoto" to pierwsza część komiksowego cyklu "Murena", realistycznej serii historycznej z elementami fantasy. Trzymający w napięciu scenariusz napisał gigant komiksu francuskiego Jean Dufaux, rysunkami, które z pietyzmem oddają obraz starożytności, zajął się Philippe Delaby.

Jean Dufaux – belgijski scenarzysta komiksowy i dziennikarz piszący w języku francuskim. Urodził się w Nivoe we Flandrii Wschodniej. Od młodości zainteresowany kinematografią, ukończył studia artystyczne na Institut des arts de diffusion w Louvain-la-Neuve. Po studiach pracował jako dziennikarz „Ciné-Presse”. Pisał sztuki teatralne i scenariusze komiksowe. W końcu rozpoczął stałą współpracę z popularnym, francuskojęzycznym magazynem komiksowym "Tintin”. Jest autorem scenariuszy do niemal dwustu albumów. Jego komiksy tłumaczone są na wiele języków. Za swoją twórczość nagradzany był zarówno nagrodami branżowymi, jak i odznaczeniami państwowymi.

Philippe Delaby - belgijski artysta komiksowy. Urodził się w Tournai w Belgii. Philippe Delaby świetnie czuł się w tematyce historycznej, wymagającej ogromnego przygotowania ikonograficznego, a w dodatku ze swobodą i smakiem umiał opowiadać obrazami krwawe historie. Wyspecjalizował się w komiksach historycznych i udało mu się wnieść świeży oddech w skostniałą belgijską klasyczną szkołę komiksu historycznego, wylansowaną przez Jacquesa Martina. W 1980 roku wygrał konkurs komiksowy gazety "Journal de l'Escaut", przez co w nagrodę otrzymał kontrakt z wydawnictwem Lombard. Na początku lat dziewięćdziesiątych narysował swą pierwszą historię pełnometrażową: "Bran: Legenda zrodzona w porywach Północnego Wiatru" do scenariusza Jean-Luca Vernala. W 1993 roku wraz ze scenarzystą Lucem Delisse rozpoczął średniowieczną serię "Gwiazda Polarna". Cykl ten, planowany na siedem albumów, został wstrzymany po trzech, bo wydawca nie był zadowolony z młodego grafika, mającego zastąpić Philippe Delaby'ego, który właśnie wtedy rozpoczął pracę nad komiksem "Murena", jaki odniósł wielki sukces.

To opowieść o losach Lucjusza Mureny, syna kochanki cesarza Rzymu, Klaudiusza. Młodzieniec, wbrew swej woli, zostaje wciągnięty w intrygi dworu cesarskiego, zaś jego życiu naprawdę zaczyna grozić niebezpieczeństwo, gdy Klaudiusz ginie, a żądna władzy Agryppina wprowadza na tron swego syna, Nerona...

Starożytny Rzym to niezwykły przykład, gdzie ścierała się niesamowita rozwinięta cywilizacja i ogrom barbarzyństwa. Nierzadko wykorzystywany w literaturze i filmie jako okazja do zaprezentowania ciekawych historii, mniej lub bardziej opartych na historycznych faktach. Omawiane dzieło Jean Dufaux i Philippe Delaby jest jednym z nich.

Czwarty cesarz rzymski, Klaudiusz, potomek Druzusa Starszego i Antonii Młodszej; bratanek cesarza Tyberiusza, stryj cesarza Kaliguli, brat Germanika, pomimo bliskich powiązań z panującą dynastią nie brał udziału w życiu publicznym. Liczne ułomności fizyczne: paraliż jednej nogi, ślinienie się, jąkanie, mimowolne ruchy mięśni twarzy, częściowa głuchota i chorowitość, przyczyniły się do tego, że członkowie rodziny uważali go za osobę upośledzoną intelektualnie. Trzymali go z dala od świata publicznego. Nie powierzono mu żadnych urzędów oficjalnych. Będąc izolowanym przez całe dzieciństwo i młodość, poświęcał czas na poznawanie ksiąg, co zaowocowało szeroką wiedzą, szczególnie z zakresu historii. To, że nie był traktowany poważnie i nie piastował w młodości żadnych urzędów zwyczajowo powierzanych członkom elity, uchroniło go od niebezpieczeństw związanych z wewnętrzną walką o władzę w rodzinie cesarskiej. Nikt nie przewidywał, że może odegrać jakąkolwiek rolę polityczną. Sam Klaudiusz również nie wykazywał żadnych ambicji politycznych. Jednakże to właśnie on stał się cesarzem stolicy świata. W zamieszaniu po morderstwie Kaliguli część żołnierzy gwardii pretoriańskiej zdecydowała się na obwołanie cesarzem Klaudiusza, jedynego dorosłego przedstawiciela dynastii julijsko-klaudyjskiej. Nie każdemu spodobał się taki przebieg zdarzeń. Aczkolwiek, to nie niezadowoleni członkowie senatu przyczynili się do śmierci Klaudiusza. Zrobiła to kobieta. Agrypina Młodsza, cesarzowa rzymska, córka Germanika i Agrypiny Starszej. Po ślubie z Klaudiuszem otrzymała tytuł augusty i zdobyła znaczny wpływ na rządy, skazując na śmierć lub wygnanie niewygodnych dla niej ludzi. Wkrótce też doprowadziła do adopcji przez Klaudiusza swojego syna, zwanego odtąd Neronem, co osłabiało pozycję rodzonego syna Klaudiusza, Brytanika w drodze do tronu. Jednak jak Klaudiusz zaczął planować uznanie młodego Brytanika za dorosłego, zagroziło to planom jego małżonki. Ostatecznie, chcąc nie chcąc, Neron został cesarzem, jednocześnie stając się wrogiem Lucjusza Mureny.

Czwarty cesarz rzymski, Klaudiusz, rządził Rzymem od 25 stycznia 41 roku n.e do 13 października 54 roku n. e. Imperium rzymskie po niemal czternastu latach jego panowania było silne i dobrze umocnione. Nominowanie Nerona na cesarza, dnia 13 października 54 roku n.e., wiele w tej kwestii zmieniło.

Dzieło tworzone przez Jeana Dufauxa to komiks historyczny z elementami fantasy, którego akcja ma miejsce w czasach starożytnego Rzymu. Dokładnie za czasów panowania czwartego cesarza rzymskiego, Klaudiusza, będącego jednym z bohaterów opowieści. Poza wątkiem samego cesarza jest nam dane także obserwować starania w dojściu do potęgi jego małżonki, Agrypiny Młodszej. Przewodnimi bohaterami powieści są też dwaj potomkowie cesarza, Brytanik i Neron, jak również jego kochanka, Lollia i jej potomek, Lucjusz Murena. Cesarz Klaudiusz, augusta Agrypina Młodsza, Neron i Brytanik to rodzina niepoprawnie funkcjonująca. Klaudiusz uwielbia walki gladiatorów. Miłością otacza także swoje dziecko z małżeństwa z Walerią Messaliną, Brytanika. Jego małżonka, Agrypina Młodsza kocha zaledwie jedno, władzę. Pozbawionemu miłości Neronowi pozostaje ucieczka w świat fantazji o poezji i aktorstwie. Los chce, że pewnego razu poznaje on Lucjusza Murena, potomka kochanki swojego przybranego ojca. Obaj mężczyźni stają się przyjaciółmi. Ich więź jednak zostaje poddana próbie, której nie przetrwa. I takim oto sposobem, Jean Dufaux przedstawia nam historię czterech postaci historycznych i dwóch stworzonych przez siebie. To, co stanie się z członkami rodziny cesarskiej, raczej nie jest tajemnicą. Jean Dufaux najprawdopodobniej nie zmieni ich losów. Choć nie można mieć co do tego całkowitej pewności, bo w komiksie nie trudno dostrzec pewne różnice w odniesieniu do tego, co mówi nam przeszłość. Za to Lucjusz Murena, jako postać nierealistyczna, może wiele namieszać w tej historii. Najprawdopodobniej nie będzie on jednak postacią szlachetną i pełną cnót. Jean Dufaux ukazuje mieszkańców Rzymu takimi, jakich naprawdę stanowili. Pełnych brutalności, seksualności i dążenia do doskonałości. Jego bohaterowie nie są inni. Tak więc sięgając po komiks, bądźcie gotowi na sceny przepełnione spiskami, morderstwami, nagimi ciałami i seksem.


Wszelkie cechy historii Jeana Dufauxa ukazują prace Philippe Delaby. Ilustrator doskonale odzwierciedlił postacie i realia Imperium Rzymskiego z tamtego okresu. Bohaterowie ukazani w komiksie do złudzenia przypominają prawdziwe postacie. Wszelkiej maści stroje, budowle, a nawet ogrody są bardzo rzetelnie odzwierciedlone. Philippe Delaby świetnie też zobrazował, co widać na pierwszych stronach albumu, walki gladiatorów. W jego pracach żaden z aspektów nie został potraktowany po macoszemu. Nie można nic zarzucić także Dinie Kathelyn, która odpowiadała za dobranie kolorów.

Komiks, jaki stworzyli Jean Dufaux i Philippe Delaby to jedna z takich pozycji, którą trudno polecić, ponieważ w jego przypadku trudno mieć pewność, że fabuła następnych odsłon będzie prezentować ten sam poziom.

"Purpura i złoto" to pierwsza część komiksowego cyklu "Murena", realistycznej serii historycznej z elementami fantasy. Trzymający w napięciu scenariusz napisał gigant komiksu francuskiego Jean Dufaux, rysunkami, które z pietyzmem oddają obraz starożytności, zajął się Philippe Delaby.

Jean Dufaux – belgijski scenarzysta komiksowy i dziennikarz piszący w języku francuskim. ...

Pierwsza część historycznego cyklu. Kolejny komiks autorstwa niezwykle płodnego Dufaux. Nie powiem podabało mi sie i to nawet bardzo. Autor odrobił pracę domową i wiarygodnie oddał charakter wyższych sfer Cesarstwa Rzymskiego. Minusem jest postać tytułowego bohatera , który tutaj głównie statystuje. Nieodżałowany Delaby serwuje prawdziwą ucztę dla oka. Jednym słowem jestem na tak.

Pierwsza część historycznego cyklu. Kolejny komiks autorstwa niezwykle płodnego Dufaux. Nie powiem podabało mi sie i to nawet bardzo. Autor odrobił pracę domową i wiarygodnie oddał charakter wyższych sfer Cesarstwa Rzymskiego. Minusem jest postać tytułowego bohatera , który tutaj głównie statystuje. Nieodżałowany Delaby serwuje prawdziwą ucztę dla oka. Jednym słowem jestem...

Lubię takie starożytne klimaty, do tego świetna kreska i ciekawa intryga. Czyta się jednym tchem. Myślę jednak że na ocenę wpłynęła postać Klaudiusza i mój sentyment do starego serialu ,,Ja, Klaudiusz" już dawno nie wyświetlanego w TV.

Lubię takie starożytne klimaty, do tego świetna kreska i ciekawa intryga. Czyta się jednym tchem. Myślę jednak że na ocenę wpłynęła postać Klaudiusza i mój sentyment do starego serialu ,,Ja, Klaudiusz" już dawno nie wyświetlanego w TV.