Powieść dla młodzieży; z dynamiczną i wielowątkową akcją, rozgrywaną na dodatek w nieczęsto przywoływanej scenerii Algierii, Morza Śródziemnego i Genui początku XIX w., pełną jednak żenujących niekiedy płycizn fabularnych i psychologicznych – szczególnie pod koniec przemiana wewnętrzna jednego z głównych bohaterów jest zupełnie niewiarygodna. Osią „moralną” utworu jest potępienie niewolnictwa i poparcie dla dążeń „narodowowyzwoleńczych”. Ciekawostką jest wpleciona w narrację garść dość interesujących informacji na temat historii Algierii początku XIX w. Książkę w zasadzie można polecić chłopcom w wieku 12-13 lat, z zastrzeżeniem związanym m.in. z entuzjazmem autora dla ruchu karbonarskiego czy pewnymi akcentami antyislamskimi. Dla czytelników starszych, w zasadzie utwór nie jest wart uwagi i nie warto by marnowali na niego czas.

Co do fabuły, to, jak wspomniałem, rzecz dzieje się w Algierii pierwszej połowy XIX w. - mniej więcej pomiędzy upadkiem Napoleona a początkiem francuskiej kolonizacji Algierii. Dotyczy porwania przez algierskich piratów młodego chłopca podczas napadu na genueński statek, oraz późniejszych poszukiwań go, prowadzonych przez kilka kolejno osób. Równocześnie śledzimy konflikt dwóch rodzin kupieckich w Genui, potomkiem jednej spośród których był porwany chłopiec, ojciec drugiej spośród których był zaś zamieszany w porwanie. Później dochodzi jeszcze historia dojrzewania i kariery wychowanego na muzułmanina i Algierczyka porwanego chłopca. Zwraca uwagę, że wątki kilku postaci – na przykład syna „złego” kupca, który pojechał do Wiednia, jak i młodego Włocha towarzyszącego jednemu z bohaterów we francuskiej faktorii w La Calle – autorowi się po prostu „urwały”, co nie świadczy rzecz jasna najlepiej o jego kunszcie literackim.

Powieść dla młodzieży; z dynamiczną i wielowątkową akcją, rozgrywaną na dodatek w nieczęsto przywoływanej scenerii Algierii, Morza Śródziemnego i Genui początku XIX w., pełną jednak żenujących niekiedy płycizn fabularnych i psychologicznych – szczególnie pod koniec przemiana wewnętrzna jednego z głównych bohaterów jest zupełnie niewiarygodna. Osią „moralną” utworu jest...

Naiwna powieść przygodowa z 1955 roku dla miłośników Karola Maya, którego Werner Legere czcił i naśladował. Odradzam.

Naiwna powieść przygodowa z 1955 roku dla miłośników Karola Maya, którego Werner Legere czcił i naśladował. Odradzam.