Idąc obranym zamierzeniem, chcę dać szansę papierowym bohaterom z lubianego niegdyś przeze mnie serialu "Więzy Krwi".
Niestety nie uległ zbytniej poprawie poziom narracji sprawiający, że mimo ciekawie nakreślonych postaci (bękart Króla Henryka VIII, niepełnosprawna detektyw, wspierający ją ex-partner),losy bohaterów oraz akcja książki jest płaska, strasznie jednowymiarowa. Nie zachwyca niczym, co utkwiłoby w pamięci w przeciwieństwie do np. opowieści Anny Rice.
Jedyną poprawą jaką odnotowałam w porównaniu do pierwszej części, jest według mnie ciekawiej wymyślona "sprawa" z którą musi się zmierzyć duet głównych bohaterów. Na pewno bardziej angażująca niż w I tomie. Pomoc w dochodzeniu kanadyjskiej rodzinie wilko/pso-łaków - ubawiła mnie :D.
Aż żal, patrząc z perspektywy znanych nam dzisiaj fantasy (nawet nieszczęśnie infantylnej sagi Zmierzch!),że autorka nie pokusiła się o głębsze zbudowanie wątku nadnaturalnego. Brakuje mi w jej powieściach odpowiednio intrygującej genezy pojawiających się stworzeń, przez to prowadzona akcja wydaje się nieznośnie miałka i zdecydowanie jednorazowa. Poza przebrnięciem przez zaplanowaną sagę, szerokim łukiem będę omijała i odradzała twórczość autorki - styl narracji niestety marnuje potencjał. Dalej jednak podtrzymuję nostalgiczne zafascynowanie losami lubianych postaci i sentyment do akcji rodem z lat 90.
4/10

Idąc obranym zamierzeniem, chcę dać szansę papierowym bohaterom z lubianego niegdyś przeze mnie serialu "Więzy Krwi".
Niestety nie uległ zbytniej poprawie poziom narracji sprawiający, że mimo ciekawie nakreślonych postaci (bękart Króla Henryka VIII, niepełnosprawna detektyw, wspierający ją ex-partner),losy bohaterów oraz akcja książki jest płaska, strasznie...

Takie ''Zmierzchowate'' . W sam raz na raz.

Takie ''Zmierzchowate'' . W sam raz na raz.

Może nie jest to jakaś wybitna seria, ale czyta się ją bardzo przyjemnie.

Może nie jest to jakaś wybitna seria, ale czyta się ją bardzo przyjemnie.

O Jezu, popłakałam się ze śmiechu przy tej książce. Okazała się tak cudownie inna od obowiązującego na obecną chwilę kanonu: "wilkołak = seksowny, dziki mężczyzna o ego większym od jego.. samochodu". W momencie, kiedy odkryłam, że łaki uganiają się za frisbee, uwielbiają jak się im rzuci patyk i generalnie zachowują się bardziej jak psy, niż jak dostojne wilki - oszalałam :). I jeszcze to bieganie nago non stop - no bosko!
Już dawno zauważyłam u siebie tendencję do czytania serii i cyklów książek "od środka". Najpierw dla zapoznania kilka tomów z "pomiędzy", potem pierwszy, najaktualniejszy jako ostatni. Pozwala mi to na bardziej obiektywną ocenę i cóż, zdarza się tak często, że już przywykłam. Tak też było z serią o Vickie Nolan - "Ślad krwi" był pierwszy, jaki dorwałam. I spodobał mi się.
Vickie od razu mi wpadła w oko, bo kobietka nie da sobie w kaszę dmuchać. Ma chłopaka wampira? Spoko - wykorzysta to. Kręci z swoim ex-nieex? Też z tego jakieś plusy wyciągnie. I nie rozdrabnia się, nie siedzi na skale i nie myśli "co by było gdyby...?" To, że ON wygląda na 24 lata, a ona na 30 kilka wręcz ją bawi, nie dołuje. A zawód pisarza romansów? Łezka mi się zakręciła ze śmiechu :).
Brakowało mi takiej książki, która oderwałaby mnie na chwilę od typowego świata urban fantasy. Tanya Huff wstrzeliła się idealnie. Idę czytać więcej!

O Jezu, popłakałam się ze śmiechu przy tej książce. Okazała się tak cudownie inna od obowiązującego na obecną chwilę kanonu: "wilkołak = seksowny, dziki mężczyzna o ego większym od jego.. samochodu". W momencie, kiedy odkryłam, że łaki uganiają się za frisbee, uwielbiają jak się im rzuci patyk i generalnie zachowują się bardziej jak psy, niż jak dostojne wilki - oszalałam...

Cóż, zaznaczę fakt, że świetnie i nieco inaczej przedstawiony jest świat wilkołaków. Mnóstwo śmiesznych scen no a już szybko rodząca się intymność między Henrym a Vicki ... miodzio xD Choć ja bym to trochę inaczej zrobiła, ale cóż. I tak świetnie i szybko się czytało dzięki temu ;)
Od razu pokochałam rodzinkę wilkołaków!

Cóż, zaznaczę fakt, że świetnie i nieco inaczej przedstawiony jest świat wilkołaków. Mnóstwo śmiesznych scen no a już szybko rodząca się intymność między Henrym a Vicki ... miodzio xD Choć ja bym to trochę inaczej zrobiła, ale cóż. I tak świetnie i szybko się czytało dzięki temu ;)
Od razu pokochałam rodzinkę wilkołaków!

książka ciekawa, zagadka morderstw równierz. Jednak rozwiązanie zagadki srednie jednak to akurat wina naszego języka jesli zna sie angielski na pewno lepiej

książka ciekawa, zagadka morderstw równierz. Jednak rozwiązanie zagadki srednie jednak to akurat wina naszego języka jesli zna sie angielski na pewno lepiej

Utrzymany poziom, historia się rozwija. Brniemy głębiej w świat nadprzyrodzonych zjawisk. Jeśli podobała wam się 1 część ta również przypadnie do gustu.

Podoba mi się podejście jak autorka rozwija wątek zażyłości między bohaterami.

Utrzymany poziom, historia się rozwija. Brniemy głębiej w świat nadprzyrodzonych zjawisk. Jeśli podobała wam się 1 część ta również przypadnie do gustu.

Podoba mi się podejście jak autorka rozwija wątek zażyłości między bohaterami.

Niezłe ale szału nie ma

Niezłe ale szału nie ma

Wciągająca, wartka akcja, zabawne sytuacje, ciekawi bohaterowie, czyli wszytko co lubię w książce. Przeczytałam w dwa dni i nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejną część.

Wciągająca, wartka akcja, zabawne sytuacje, ciekawi bohaterowie, czyli wszytko co lubię w książce. Przeczytałam w dwa dni i nie mogę się doczekać, kiedy sięgnę po kolejną część.

Po tak długim czasie pamiętam tylko, że bardzo dobrze czytało się cała trylogię.

Po tak długim czasie pamiętam tylko, że bardzo dobrze czytało się cała trylogię.