Antologia opowiadań z różnych gatunków. Jest tutaj horror, fantastyka, sci-fi a nawet dramat. Przedstawione historie w większości nawiązują do śmierci. Pokazują, jak los może być przewrotny. Życie człowieka może się zakończyć w sekundzie i nie mamy na to wpływu.

Opowiadań jest dwadzieścia, są krótkie i treściwe. Jak to w każdym zbiorze jedne podobały mi się bardziej inne mniej. Musicie uwierzyć mi na słowo, że umysł tego nie ogarnie za jednym razem. Każdą historię można analizować w głowie i mieć własne wyobrażenia. Dla zachęty przybliżę wam dwa wybrane przeze mnie:

Naśmierciny - wyobraź sobie, że odwracasz kolej rzeczy. Nie ma narodzin i wyjścia z brzucha a wręcz odwrotnie. Obce ręce wkładają cię w matczyne krocze i ulegasz naśmiercinom. Ta historia jest tak dziwna, że się od niej nie oderwiesz.

Zmałpienie. Ludzkość łączy się z bytem z innego wymiaru. Poznaje on nasze zwyczaje i zasady jakimi się kierujemy. Kiedy przejmują kontrolę ludzie przeobrażają się w dzikie istoty napędzane przez pierwotne instynkty. Nie ma już dla nas ratunku.

Książka została przeze mnie wysłuchana w formie audiobooka, każde opowiadanie zagnieżdżało mi się w głowie i pozostawiało ogromne pole do popisu dla wyobraźni. Serdecznie polecam.

Antologia opowiadań z różnych gatunków. Jest tutaj horror, fantastyka, sci-fi a nawet dramat. Przedstawione historie w większości nawiązują do śmierci. Pokazują, jak los może być przewrotny. Życie człowieka może się zakończyć w sekundzie i nie mamy na to wpływu.

Opowiadań jest dwadzieścia, są krótkie i treściwe. Jak to w każdym zbiorze jedne podobały mi się bardziej inne...

gdyby tak cykl życia przebiegał w odwrotnej kolejności? Zamiast narodzin, pojawialibyśmy się na świecie poprzez „naśmierciny”, a wiek każdej istoty zamiast rosnąc z upływem czasu malałby, aż do okresu prenatalnego (w tym wypadku należałoby powiedzieć „postnatalnego”)

W swojej antologii Krzysztof T. Dąbrowski nie tylko stawia hipotezę „co by było gdyby...?”, ale wprost flirtuje z tematem przemijania na wszelkie sposoby. Są teksty pisane na poważnie, komediowo, te bardziej mroczne i okrutne, ale też nierzadko pojawia się absurd.

Generalnie dużo tu surrealizmu, trochę groteski, a twist jest wręcz podstawą budowania akcji. Autor bawi się każdą ze swoich postaci jak marionetką — nomen omen, widoczną na okładce.

Łamie konwencje, zmienia narrację, zaciera granicę (nie)prawdopodobieństwa. Prowadzi bohaterów nad urwisko, popycha w przepaść, łapie w locie, przywracając na bezpieczny grunt, tylko po to, by krzyknąć im do ucha „żartowałem!”, i gwałtownie zrzucić z powrotem.

Jednak w tym całym szaleństwie — jak to w szaleństwie — widać odpryski realistycznego życia. Tego jak się mamy, czego chcemy, w co wierzymy albo nie oraz dokąd zmierzamy.

gdyby tak cykl życia przebiegał w odwrotnej kolejności? Zamiast narodzin, pojawialibyśmy się na świecie poprzez „naśmierciny”, a wiek każdej istoty zamiast rosnąc z upływem czasu malałby, aż do okresu prenatalnego (w tym wypadku należałoby powiedzieć „postnatalnego”)

W swojej antologii Krzysztof T. Dąbrowski nie tylko stawia hipotezę „co by było gdyby...?”, ale wprost...

Z piórem Krzysztofa T. Dąbrowskiego spotkałam się po raz pierwszy, czytając zbiorek drabbli pt."Nieznośna niewyrazistość bytu". Drabble to opowieści pisane na czas przy użyciu dokładnie 100 słów. Autor osiągnął poziom mistrzowski w pisaniu tego typu tekstów.
Tym razem w moje ręce trafił zbiór opowiadań "Naśmierciny i inne opowiadania", jest to wznowienie debiutu literackiego autora.
Pan Krzysztof zaskoczył mnie po raz drugi. Niektóre teksty są rewelacyjne.
Opowiadania, a właściwie krótkie opowiastki ciężko zaszufladkować gatunkowo, ale są to głównie teksty z pogranicza fantastyki i science fiction.
Przewodnim tematem, każdego opowiadania jest motyw śmierci.
Czasem okazuje się, że człowiek jest tylko zabawką w rękach wszechmocnego, śmierć nie oznacza zawsze końca, a koniec nie zawsze jest taki jaki sobie wyobrażamy. Śmierć może być początkiem i końcem, wybawieniem lub koszmarem.
Czasem ludzie to nie-ludzie i lepiej nie zadawać pytania: "Kim jesteś?", bo odpowiedź może wyprowadzić cię z równowagi. Inne wymiary istnieją, a prawo karmy to nie mrzonki.
Oryginalne opowiadania i sprawe pióro autora sprawiło, że poczułam się zaintrygowana, całkiem nieźle się bawiłam, a nawet chwilami poczułam i ciarki na plecach.
Teksty są przewrotnie, nieoczywiste z nutą perfidnego, czarnego humoru, groteski i grozy - niezła mieszanka.
Mają w sobie coś takiego, że ma się ochotę do nich jeszcze, kiedyś i gdzieś powrócić. I ja to zapewne uczynię😉.

Z piórem Krzysztofa T. Dąbrowskiego spotkałam się po raz pierwszy, czytając zbiorek drabbli pt."Nieznośna niewyrazistość bytu". Drabble to opowieści pisane na czas przy użyciu dokładnie 100 słów. Autor osiągnął poziom mistrzowski w pisaniu tego typu tekstów.
Tym razem w moje ręce trafił zbiór opowiadań "Naśmierciny i inne opowiadania", jest to wznowienie debiutu...

Od pewnego czasu bardzo chciałem zapoznać się z treścią opowiadań wydanych pod złowrogo brzmiącym tytułem jednego z nich Naśmierciny. Zainteresowałem się tym zbiorem już w dniu, gdy pierwszy raz o nim usłyszałem. Kiedy dotarła do mnie wiadomość, iż pozycja ta zostaje wydana ponownie (Mało tego! Uzupełniona o nowe teksty.) Postanowiłem: MUSZĘ JĄ ZDOBYĆ! W końcu się udało:)

Co sprawiło, że tak bardzo zafascynowała mnie ta książka?
Motyw śmierci, który jest mi szczególnie bliski. Temat, który przed rokiem sam podejmowałem we własnym zbiorze, a który daje niewyobrażalne możliwości. Odkąd tylko do człowieka przypięto metkę z napisem sapiens zaczął się on zastanawiać, co się dzieje gdy jego bliscy stają się chłodni jak kamień i nie bardziej od niego aktywni. Czy istnieje coś potem? Jeżeli tak to co? Pustka? Inny świat? Lepszy świat? Może gorszy, albo też wciąż ten sam tylko w innym ciele, innej postaci? A jeśli nie ma nic? Oto największa zagadka ludzkości, nic więc dziwnego, że rozbudza fantazję.

Naśmierciny są dość indywidualnym podejściem do śmierci. W wielu z tych opowiadań moment przejścia (tak to sobie nazwę) zdaje mi się dość płynny. Nie jest jednym szybkim cięciem oddzielającym nas całkowicie od dawnego życia, a jawi się raczej przeprowadzką, którą w pewnym stopniu musimy sami zaakceptować. Podoba mi się na przykład wizja decydowania, przynajmniej częściowo, o swoim życiu po śmierci wykreowana w jednym z tekstów. A może wypadało by raczej powiedzieć życiu po życiu lub po prostu – śmierci... Chyba że ta rozpoczyna się Naśmiercinami i jest od nas zupełnie niezależna jak to ma miejsce w innej historii. W kolejnych odnajdziemy m.in. elementy teorii spiskowych, elementy futurystyczne, już to ocierające się delikatnie o aspekty teologiczne. Zwięźle: dużo fantastyki, mocne fundamenty jeśli chodzi o merytorykę, niebanalne spostrzeżenia i pomysły, a do tego lekkie pióro, co jest niezmiernie ważne w przypadku cięższych gatunków literatury.

Krzysztof Dąbrowski znany jest głównie jako pisarz grozy i groteski, i rzeczywiście w tymże klimacie utrzymane są wszystkie opowiadania zawarte w książce. Jego styl, jakże charakterystyczny, potrafi wywrzeć na czytelniku naprawdę piorunujące wrażenie, zwłaszcza jeżeli cenimy sobie atmosferę niemal psychodeliczną. Lektura ta przywiodła mi na myśl stare dobre produkcje filmowe (ach, te dawne horrory!),które tak niegdyś lubiłem... To dla mnie ogromny pozytyw.

Jedynym zgrzytem, o którym mogę wspomnieć jest, jak na mój gust, pewna nachalność zdrobnień i zwrotów skrajnie żartobliwych w wypowiedziach bohaterów NIEKTÓRYCH opowiadań. Niektórych, bo są też takie, w których zabieg ten sprawdza się doskonale, w innych natomiast nieco drażni. Prócz tego detalu całość prezentuje się naprawdę bardzo przyzwoicie, nie odbiegając poziomem od okładki wobec której nie sposób pozostać obojętnym.

Z całą pewnością czas poświęcony na lekturę Naśmiercin nie był dla mnie czasem sprzeniewierzonym. Spodziewam się ponadto, że za jakiś czas poświęcę go jeszcze więcej by odkryć te niezwykłe opowiadania na nowo, bo wciąż mam wrażenie jakbym nie wykorzystał potencjału, który w sobie kryją.

Od pewnego czasu bardzo chciałem zapoznać się z treścią opowiadań wydanych pod złowrogo brzmiącym tytułem jednego z nich Naśmierciny. Zainteresowałem się tym zbiorem już w dniu, gdy pierwszy raz o nim usłyszałem. Kiedy dotarła do mnie wiadomość, iż pozycja ta zostaje wydana ponownie (Mało tego! Uzupełniona o nowe teksty.) Postanowiłem: MUSZĘ JĄ ZDOBYĆ! W końcu się udało:)...