Biblia to księga kojarzona z nazwy niemal w każdym zakątku świata, a jednak jej treść nie jest w całości znana nawet większości wiernym. Głównie z racji tego, że zadowalamy się fragmentami cytowanymi w Kościele, a sama księga jest obszerna i nie zawsze wprost zrozumiała.

Opinię piszę jako katolicka chrześcijanka, ale moja logiczna strona natury od najmłodszych lat domagała się dodatkowych wyjaśnień, których w Piśmie Świętym nie mogłam znaleźć. Na przykład dlaczego Bóg nie przyjął daru od Kaina? Nie ma w Księdze Rodzaju informacji o tym, że był człowiekiem gorszym od Abla, że miał na sumieniu niemoralne zachowania lub że miał nieczyste serce. Zatem dlaczego został potraktowany inaczej? W salce katechetycznej ksiądz odparł mi na takie pytanie słowami: „Wiara polega na tym właśnie by wierzyć, a nie wątpić”. Ha! Co prawda, to prawda, mądre słowa, ale wrodzonej ciekawości zdusić nie mogą.

Stąd moje zainteresowanie książką „Jedenaście przykazań” z podtytułem „Półprawdy i niedomówienia na temat Biblii”. Sięgając po nią, miałam nadzieję poznać rozwiązania zagadek, różnych niewyjaśnionych scen i sprzeczności, jakich w Biblii jest wiele.
„Jedenaście przykazań” próbuje częściowo wyprostować znaki zapytania i zamienić je w wykrzykniki, jednak celu w pełni nie osiąga. Myślę, że powodem może być brak obiektywnej oceny zebranych dowodów (na podstawie pism uczonych teologów, osób uznanych za świętych, a nawet odwołując się do tekstów apokryficznych). Jest to książka wydawnictwa katolickiego, autorzy Roberto Beretta i Elisabetta Broli są dziennikarzami katolickich magazynów, a książka została ocenzurowana i zaaprobowana przez katolickich duchownych. Dlatego w “Jedenastu przykazaniach” nie mogły się pojawić teorie sprzeczne z doktryną Kościoła. Z tego powodu oraz z wyczerpania interpretacji niektóre rozdziały kończą się znakami zapytania, inne są rozważaniami i wysnutymi przypuszczeniami, które jednak nie odpowiadają na zadane w tezie pytanie. Częściowo udaje się logicznie wyjaśnić wątpliwości. Bywa, że niektóre (w mojej opinii) są naciągane. Zdarzają też w książce informacje w formie ciekawostek, np. jaki owoc mogła spróbować Ewa w raju, gdyż z pewnością nie mogło być to jabłko.

Autorzy skupiają się jednak głównie na wyjaśnieniu jak rozumieć kontrowersyjne treści Biblii (np. „Oko za oko, ząb za ząb, śmierć za śmierć”),by utwierdzić wiernych w Bożym miłosierdziu, sprawiedliwości i dobroci. Tłumaczą oni między innymi, że poszczególne wersy należy interpretować w całym kontekście (nie wyrywkowo),niektóre odnosić do starożytnych zasad społecznych, a inne nieścisłości mogą być wynikiem różnych możliwości tłumaczenia.

„Jedenaście przykazań” polecam osobom chcącym wzmocnić swą wiarę lub poznać kilka interesujących informacji, natomiast nie będzie to w pełni satysfakcjonująca pozycja dla „szkiełka i oka”.

Biblia to księga kojarzona z nazwy niemal w każdym zakątku świata, a jednak jej treść nie jest w całości znana nawet większości wiernym. Głównie z racji tego, że zadowalamy się fragmentami cytowanymi w Kościele, a sama księga jest obszerna i nie zawsze wprost zrozumiała.

Opinię piszę jako katolicka chrześcijanka, ale moja logiczna strona natury od najmłodszych lat...