Święty Tomasz to postać nie do przecenienia. Genialny teolog i filozof, którego dokonania na stałe wpisały się w historię rozwoju ludzkiej myśli i nie tracą na wartości mimo upływu lat. Z ogromu pism i komentarzy pozostawionych potomnym największym, najgenialniejszym i zdecydowanie najpopularniejszym jest "Summa teologiczna". Jak wskazuje nazwa jest to dzieło mające podsumować i usystematyzować całość wiedzy z danej dziedziny (tu teologii),przy pewnym założeniu metodycznym i dydaktycznym. Ponieważ powstało w XIII wieku, jego budowa odpowiada standardom pisarskim tamtego okresu, które mogą współcześnie sprawiać nieco trudności.

"Summa" składa się z czterech części, każda z nich dzieli się na zagadnienia i artykuły. Każdy artykuł rozpoczyna przedstawienie podejmowanego problemu (przeważnie w formie pytania). Dalej następuje coś, co na potrzebę chwili można nazwać antytezą - twierdzenie wyrażające błędne przekonanie wymagające wyjaśnienia, potoczne mniemanie - to z czym Akwinata nie zgadza się i co w dalszej kolejności obali. Po owej antytezie Tomasz przytacza argumenty przemawiające za jej prawdziwością (innymi słowy zarzuty wobec tego, co sam przyjmuje). Kolejny krok to odwołanie do autorytetu, zabieg szczególnie ważny dla scholastyków. Powoływanie się na słowa poważanego myśliciela uważano za gwarancję wiarygodności rozumowania, ważności głoszonego poglądu. W ten sposób autor sygnalizuje swoje zdanie, które następnie formułuje w postaci tezy. Na koniec odpowiada jeszcze na wcześniejsze argumenty za antytezą, obnażając ich błędy i jednocześnie dowodząc słuszności swego stanowiska.

Dlatego: to nieprawda, że Tomasz przeczy sam sobie; to nieprawda, że nie wiadomo co twierdzi. Wystarczy dobrze wczytać się w tekst. Na przykład, kiedy w artykule trzecim zagadnienia drugiego pisze: "Zdaje się, że Boga nie ma.", to bynajmniej nie twierdzi, że faktycznie Go nie ma, ale zwraca uwagę na złudzenie, któremu można ulec i jego powody. W rzeczywistości dowodzi, że Bóg istnieje a do uznania tego wiedzie pięć dróg: z ruchu, z przyczyny sprawczej, z istnienia bytu przygodnego i koniecznego, ze stopni doskonałości i z celowości w świecie.

Mam nadzieję, że tych kilka informacji ułatwi lekturę.

mealibri.blogspot.com

Święty Tomasz to postać nie do przecenienia. Genialny teolog i filozof, którego dokonania na stałe wpisały się w historię rozwoju ludzkiej myśli i nie tracą na wartości mimo upływu lat. Z ogromu pism i komentarzy pozostawionych potomnym największym, najgenialniejszym i zdecydowanie najpopularniejszym jest "Summa teologiczna". Jak wskazuje nazwa jest to dzieło mające...

Nie przebrnąłem przez wszystkie tomy. Akwinata, mądry człowiek, daje pokaz doskonałego (pokora i rzetelność) korzystania ze źródeł w celu popychania swojego tematu. "Suma teologii" jest pracą wzorcową, za którą kryje się ciepły, miły, diabelsko (pardon) inteligentny geniusz.

Nie przebrnąłem przez wszystkie tomy. Akwinata, mądry człowiek, daje pokaz doskonałego (pokora i rzetelność) korzystania ze źródeł w celu popychania swojego tematu. "Suma teologii" jest pracą wzorcową, za którą kryje się ciepły, miły, diabelsko (pardon) inteligentny geniusz.

Całości nie da się przeczytać, ale polecam fragmenty.

Całości nie da się przeczytać, ale polecam fragmenty.

ciężko oceniać książkę, która w rzeczywistości nie jest książką z prawdziwego zdarzenia, a raczej zbiorem tez, twierdzeń, hipotez i rozmyślań nt. różnych aspektów wiary. wiary, która w dodatku jest mi obca. "Suma teologiczna" była moją lekturą na zaliczenie filozofii i chwilami ciężko było mi zrozumieć, co tak naprawdę miał na myśli Tomasz, a co negował. jednak uważam, że warto zapoznać się z pewnymi rozdziałami - dla mnie najciekawsze były te o wolnej woli i duszy. ;)

ciężko oceniać książkę, która w rzeczywistości nie jest książką z prawdziwego zdarzenia, a raczej zbiorem tez, twierdzeń, hipotez i rozmyślań nt. różnych aspektów wiary. wiary, która w dodatku jest mi obca. "Suma teologiczna" była moją lekturą na zaliczenie filozofii i chwilami ciężko było mi zrozumieć, co tak naprawdę miał na myśli Tomasz, a co negował. jednak uważam, że...

Na razie odkładam czytanie, ale mam świadomość, że na pewno do lektury ,,Sumy..." wrócę i to jeszcze nie raz.

Na początku zbulwersowały mnie cytaty pochodzące z bodajże 93 artykułu 7 tomu. A później przyszła ciekawość i zaspokajanie jej z każdym nowym fragmentem. Ciekawy zabieg zaprzeczenia samemu sobie sprawia, że czytelnik nie wie do końca, jaką postawę przyjmuje autor. Dobre źródło wiedzy dla węszących katolików.

Na razie odkładam czytanie, ale mam świadomość, że na pewno do lektury ,,Sumy..." wrócę i to jeszcze nie raz.

Na początku zbulwersowały mnie cytaty pochodzące z bodajże 93 artykułu 7 tomu. A później przyszła ciekawość i zaspokajanie jej z każdym nowym fragmentem. Ciekawy zabieg zaprzeczenia samemu sobie sprawia, że czytelnik nie wie do końca, jaką postawę przyjmuje autor....