Polisa śmierci

Kolejna książka Robin Cook jednego z najlepszych pisarzy thrillerów medycznych jaką czytam i znów się nie zawiodłam. Kolejny temat medyczny jaki został poruszony jest znów bardzo ważny i cały czas tak bardzo aktualny. A książka jest jak zawsze wciągająca. Polecam każdemu.

Kolejna książka Robin Cook jednego z najlepszych pisarzy thrillerów medycznych jaką czytam i znów się nie zawiodłam. Kolejny temat medyczny jaki został poruszony jest znów bardzo ważny i cały czas tak bardzo aktualny. A książka jest jak zawsze wciągająca. Polecam każdemu.

Temat książki stary jak świat i poruszany już wielokrotnie, a mimo tego wyszedł zgrabnie napisany thriller medyczny.

Temat książki stary jak świat i poruszany już wielokrotnie, a mimo tego wyszedł zgrabnie napisany thriller medyczny.

Największą przeszkodą podczas całej historii było profesjonalne słownictwo medyczne. Na początku było to strasznie uciążliwe, jednak z czasem się przyzwyczaiłam, mimo, że nie pozwoliło mi to zrozumieć pewnej istoty rzeczy. Kolejnym minusem było, iż bardzo nie lubię niedopowiedzeń na zakończenie książki. Nie wiadomo, czy Pia ukończyła studia, jak dalej potoczyło się jej życie, co się stało z bandytami i kto tak na prawdę był zaplątany w całą sprawę. Pomimo tych minusów, czytało mi się lekturę bardzo dobrze. Niesamowicie szkoda mi było obu naukowców, którzy musieli poświęcić życie i przerwać badania, które miały okazać się przełomem. Miałam do nich ogromną sympatię. Niestety zawsze muszą ginąć moje ulubione postacie. Sięgnę po kolejne pozycje tego autora.

Największą przeszkodą podczas całej historii było profesjonalne słownictwo medyczne. Na początku było to strasznie uciążliwe, jednak z czasem się przyzwyczaiłam, mimo, że nie pozwoliło mi to zrozumieć pewnej istoty rzeczy. Kolejnym minusem było, iż bardzo nie lubię niedopowiedzeń na zakończenie książki. Nie wiadomo, czy Pia ukończyła studia, jak dalej potoczyło się jej...

Przyjemna książka. Lżejsza niż się spodziewałam. Bohaterzy sympatyczni, choć momentami potrafili być irytujący. Pomimo tego, że spodziewałam się czegoś na nieco większym poziomie, bardzo chętnie sięgnę po "Nano".

Przyjemna książka. Lżejsza niż się spodziewałam. Bohaterzy sympatyczni, choć momentami potrafili być irytujący. Pomimo tego, że spodziewałam się czegoś na nieco większym poziomie, bardzo chętnie sięgnę po "Nano".

Pierwsza część cyklu Robina Cooka z serii: Pia Grazdani poczatkowo zapowiadała się dość ociężale. Jednak nigdy nie odkłam książek, zawsze muszę je skończyć. W tej pozycji pojawiają się również bohaterowie cyklu o Laurie M i Jacku S. Pia jest studentką i pracuje nad badaniami. Coś idzie na tak i zaczynają się schody. Dowiadujemy się o maffi i ojcu Pii, który jest z nią powiazany.

Pierwsza część cyklu Robina Cooka z serii: Pia Grazdani poczatkowo zapowiadała się dość ociężale. Jednak nigdy nie odkłam książek, zawsze muszę je skończyć. W tej pozycji pojawiają się również bohaterowie cyklu o Laurie M i Jacku S. Pia jest studentką i pracuje nad badaniami. Coś idzie na tak i zaczynają się schody. Dowiadujemy się o maffi i ojcu Pii, który jest z nią...

Przeciętna, chociaż zapowiadała się całkiem ciekawie jednak skończyła się pospolicie. Ni to thriller medyczny ni to kryminał. Wcześniejsza książka Cook-a, którą czytałem "Szarlatani" była o niebo lepsza.

Przeciętna, chociaż zapowiadała się całkiem ciekawie jednak skończyła się pospolicie. Ni to thriller medyczny ni to kryminał. Wcześniejsza książka Cook-a, którą czytałem "Szarlatani" była o niebo lepsza.

"W tym miejscu rzeczywiście tworzono przyszłość, i cieszyła się, że będzie w tym uczestniczyć. Podświadomie wiedziała jednak, że ten kij może mieć dwa końce. Rozwój biologii postępował przerażająco szybko, a raz zdobytej wiedzy nie sposób było wyrzucić z podręczników."

Robin Cook posiada niezwykłą umiejętność tworzenia powieści, w których złożona intryga bazuje na faktycznych osiągnięciach w różnych dyscyplinach medycyny, ale również frapująco wplata w fabułę niesamowite, pionierskie, czasem alternatywne wizje rozwoju nauki leczenia chorób, zaawansowane prace nad innowacyjnymi środkami farmakologicznymi poprawiającymi wydolność organizmu ludzkiego, czy ciemną odsłonę rynku ubezpieczeń społecznych. Wiarygodne opisuje codzienność zawodową lekarzy i pielęgniarek, wiernie oddaje specyfikę społeczności personelu zatrudnionego w ośrodkach szpitalnych i badawczych. Sięgając po książkę autora, zastanawiamy się, w jakim kierunku tym razem poszybuje jego wyobraźnia, przed jakimi zagrożeniami będzie starał się ostrzec, do jakich refleksji nakłoni.

Powieść odwołuje się do wielkich nadziei ludzi związanych z perspektywą zdobycia umiejętności wyhodowania ludzkich organów przeznaczonych do przeszczepu. Autor przybliża terminologię związaną z tą tematyką, jest ona, co charakterystyczne dla twórczości pisarza, rzetelnie i szczegółowo podana, jednak w przyjaznym i zrozumiałym stylu. Swobodnie poruszamy się po zaproponowanych do bliższego poznania zagadnieniach naukowych, wzbogaconych o zarysy prawdopodobnych przyszłych dokonań i przedsięwzięć. Strona dobra, kierująca się normami, etyką i wrażliwością, oraz strona zła, nastawiona na zysk, zdobycie władzy i sławy. Toczą walkę w sensacyjnych nutach, z jednej strony podszytą bezwzględnością, brutalnością i drapieżnością, a z drugiej nastawioną na prawość, sprawiedliwość i przejrzystość informacji. Autor sprytnie dokłada zagadkowe incydenty, wzmacnia przeżycia czytelnika i trzyma go w napięciu.

Dwudziestosześcioletnia Pia Grazdani, doświadczona przez los w dzieciństwie, studentka czwartego roku medycyny, to ciekawie wykreowana osobowość. Ambitna, sprytna, dociekliwa, borykająca się z demonami przeszłości, niepotrafiąca nawiązać relacji społecznych, odcinająca się od ludzi. Co zadziwiające, jej współpraca z trudnym we współżyciu człowiekiem, ale za to wybitnym genetykiem, prowadzącym badania skutkujące epokowym przewrotem, rewolucją w opiece medycznej, układa się dobrze i obiecująco. Pojawiają się realne szanse na zrobienie kariery, spełnienie naukowych marzeń, uczestniczenie w znaczących odkryciach. Jednak w laboratorium nowojorskiego uniwersytetu dochodzi do podwójnej tragedii, która zmienia wszystko, także życie Pii. Kobieta, wraz z przyjacielem, stara się na własną rękę prowadzić śledztwo w sprawie podejrzanych zgonów, intuicja podpowiada jej, że za oficjalnie przyjętymi wersjami kryje się drugie dno. Nie ma jednak świadomości, na jakie niebezpieczeństwo się wystawia i z kim przyjdzie się jej zmierzyć.

bookendorfina.pl

"W tym miejscu rzeczywiście tworzono przyszłość, i cieszyła się, że będzie w tym uczestniczyć. Podświadomie wiedziała jednak, że ten kij może mieć dwa końce. Rozwój biologii postępował przerażająco szybko, a raz zdobytej wiedzy nie sposób było wyrzucić z podręczników."

Robin Cook posiada niezwykłą umiejętność tworzenia powieści, w których złożona intryga bazuje na...

Robin Cook w swoim żywiole. Ciekawa teoria medyczna, zły świat finansów (ubezpieczeń w szczególności), wyraziści bohaterowie i wartka akcja. Schemat przewijający się w większości powieści tego autora, ale każde jego wydanie jest jakby inne. Akcja płynie na tyle wartko, że książka czyta się właściwie sama. Intryga skonstruowana poprawnie, ale nie wywołuje jakichś większych emocji, a cała tajemnica wyjaśnia się w okolicach połowy książki a dalej jest tylko sensacja. Słowem przyzwoita sensacyjna historyjka na długie wieczory albo nudny dzień w pracy.

Robin Cook w swoim żywiole. Ciekawa teoria medyczna, zły świat finansów (ubezpieczeń w szczególności), wyraziści bohaterowie i wartka akcja. Schemat przewijający się w większości powieści tego autora, ale każde jego wydanie jest jakby inne. Akcja płynie na tyle wartko, że książka czyta się właściwie sama. Intryga skonstruowana poprawnie, ale nie wywołuje jakichś większych...

Pisząc opinię o „Polisie śmierci” mam tylko nadzieję usprawiedliwienia kolejnej niezbyt wysokiej oceny powieści Cooka. Chociaż planowałam przyznać jeszcze mniej gwiazdek, bo początek był dla mnie nudny wprost przeraźliwie. Początkowe 30% książki to wiadomości ekonomiczno- medyczne, niezjadliwe dla przeciętnego czytelnika, chociaż, przyznaję, napisane sprawnie. Potem akcja ruszyła i powieść dało się już czytać. Oczywiście do końca miałam jedno zasadnicze zastrzeżenie: wszystkie główne bohaterki Cooka są aroganckie, zapatrzone w siebie, najmądrzejsze, a przede wszystkim uważające, że zjadły wszystkie rozumy. Męczyło mnie to znowu podczas lektury, no bo bohaterka się zmieniła, a cechy pozostały. No i naturalnie musi ona być kompletną idiotką, która pcha się wszędzie, gdzie najbardziej niebezpiecznie, ale oczywiście wychodzi z tego bez szwanku. Może zdradzam tu lekko zakończenie, ale skoro widać, że „Polisa…” jest pierwszym tytułem cyklu z Pia Grazdani to chyba mój spoiler jest niewielki. Owszem, książka ma zalety, poza początkiem czyta się ją szybko, akcja jest dynamiczna, zagadka jednak mało ciekawa, bo już na początku autor za dużo zdradza, poza tym, czego nie cierpię i dopisuję do minusów, pewne wątki zostały zaczęte, a potem porzucone. Dlatego powtórzę tu za Czechowem: „Jeśli w pierwszym akcie sztuki na ścianie wisi broń, to w ostatnim akcie koniecznie musi wystrzelić”. Ale ogólnie książka, mimo że nie powala, to może być.

Pisząc opinię o „Polisie śmierci” mam tylko nadzieję usprawiedliwienia kolejnej niezbyt wysokiej oceny powieści Cooka. Chociaż planowałam przyznać jeszcze mniej gwiazdek, bo początek był dla mnie nudny wprost przeraźliwie. Początkowe 30% książki to wiadomości ekonomiczno- medyczne, niezjadliwe dla przeciętnego czytelnika, chociaż, przyznaję, napisane sprawnie. Potem akcja...

Moje kolejne spotkanie z Robinem Cookiem. Pomysł na fabułę jest po prostu świetny i super komponuje się z naszymi czasami. Odejmuję plusika za zakończenie, które dla mnie było bez polotu. Dlatego książka tylko bardzo dobra.

Moje kolejne spotkanie z Robinem Cookiem. Pomysł na fabułę jest po prostu świetny i super komponuje się z naszymi czasami. Odejmuję plusika za zakończenie, które dla mnie było bez polotu. Dlatego książka tylko bardzo dobra.