Niezłe, chociaż dosyć banalne. Niemal za każdym razem osoba mordercy jest oczywista. Najlepsze było chyba polskie opowiadanie, najgorsze - amerykańskie.

Niezłe, chociaż dosyć banalne. Niemal za każdym razem osoba mordercy jest oczywista. Najlepsze było chyba polskie opowiadanie, najgorsze - amerykańskie.

Pięć uroczych opowiadań o pięciu morderstwach w pięciu krajach. Zagadki rozwiązują kolejno: Barlove, Barliet, Barlow, Barlsson i Barlicz. Każda zbrodnia w stereotypowym anturażu - jeśli Anglia, to biblioteka, kopia panny Marple i marudny emerytowany wojskowy, jeśli Francja, to bistro, uwiedziona slużąca i dużo wina, w Stanach mamy zblazowanego prywatnego detektywa "łapsa" nasączonego whisky, w Szwecji klub naturystów, w Polsce dzielnych milicjantów itp. Zagadki kryminalne słabiutkie, po pierwszej stronie rozwiązanie jest oczywiste, ale czyta się bardzo przyjemnie. Christie, Simenon, Chandler, Sjöwall i Wahlöö - te opowiadania to hołd złożony ikonom światowego kryminału.

Pięć uroczych opowiadań o pięciu morderstwach w pięciu krajach. Zagadki rozwiązują kolejno: Barlove, Barliet, Barlow, Barlsson i Barlicz. Każda zbrodnia w stereotypowym anturażu - jeśli Anglia, to biblioteka, kopia panny Marple i marudny emerytowany wojskowy, jeśli Francja, to bistro, uwiedziona slużąca i dużo wina, w Stanach mamy zblazowanego prywatnego detektywa...

Pięć opowiadań Jerzego Siewierskiego, w których autor udanie porusza się w ramach wybranych przez siebie konwencji literatury kryminalnej.

Każda z nowelek zabiera czytelnika nie tylko w odmienną lokalizację - są to kolejno Anglia, Francja, Ameryka, Szwecja i Polska - ale też w odrębny gatunkowo rodzaj kryminału. Tak więc tytułowa główna bohaterka "Kabały panny Barlove" przypomina, jako żywo Pannę Marple a sama opowieść konstrukcyjnie i fabularnie naśladuje dokonania Agathy Christie, następnie spotykamy francuskiego detektywa Barlieta, próbującego rozgryźć tajemnicę śmierci, w którą zamieszani są szanowani obywatele Paryża, jak i przedstawiciele cyganerii a "Sprowadź mi męża, Barlow", to już klasyczne noir - z nieodłącznymi femme fatale, wrobieniem w morderstwo, konfliktem ze stróżami prawa i "obiciem mordy" prywatnego cynicznego łapsa, który zawsze nalewa sobie "whisky na dwa palce".

Ciekawostką jest opowiadanie "Zbrodnia w Słonecznym Klubie czyli Morderstwo po szwedzku", w którym śledczy zmuszony jest prowadzić dochodzenie w klubie naturystów... Natomiast wieńczące zbiór "Umarli nie składają zeznań czyli Morderstwo po polsku", rozgrywa się w czasach Polski Rzeczpospolitej Ludowej a nieugiętemu i bystremu porucznikowi milicji w śledztwie pomagają nieco mniej rozgarnięty sierżant służbista i... alter ego samego autora, poczytny pisarz i znawca literatury kryminału Kwiryn (to jedno z imion Jerzego Siewierskiego, publikującego ponadto pod pseudonimem Quiryn George),co staje się podstawą do bardzo sprytnych meta-żarcików i mrugnięć okiem do czytelnika.

Bardzo fajny i zróżnicowany zbiór, w kwestii kreacji postaci może trochę za bardzo trzymający się narodowych stereotypów, aczkolwiek klimat opowieści i konstrukcja zagadek są na tyle satysfakcjonujące, że można przymknąć na nie oko. Polecam!

Pięć opowiadań Jerzego Siewierskiego, w których autor udanie porusza się w ramach wybranych przez siebie konwencji literatury kryminalnej.

Każda z nowelek zabiera czytelnika nie tylko w odmienną lokalizację - są to kolejno Anglia, Francja, Ameryka, Szwecja i Polska - ale też w odrębny gatunkowo rodzaj kryminału. Tak więc tytułowa główna bohaterka "Kabały panny...

Jeden z pierwszych "dorosłych" kryminałów, do których udało mi się dobrać jeszcze w podstawówce. Dziś najbardziej pamiętam morderstwo po szwedzku. Głównie dlatego, że intryga tego opowiadania kojarzyła mi się ze "Śmiercią na Nilu" Agaty Christie, choć rozwiązanie było inne.

Jeden z pierwszych "dorosłych" kryminałów, do których udało mi się dobrać jeszcze w podstawówce. Dziś najbardziej pamiętam morderstwo po szwedzku. Głównie dlatego, że intryga tego opowiadania kojarzyła mi się ze "Śmiercią na Nilu" Agaty Christie, choć rozwiązanie było inne.

Całkiem niezły kawałek przyzwoitego kryminału w starym stylu , a nawet pięć kawałków i w dodatku różnorodnych , bo każdy dzieje się w innym kraju . Mamy więc pięć razy morderstwo , po angielsku , francusku , amerykańsku , szwedzku i po polsku rzecz jasna . Widać że autor bardzo się starał pisząc je , by widać było te różnice i cechy charakterystyczne dla danego kraju . Mnie się bardzo podobały , śledztwa wymagały używania przede wszystkim rozumu , a nie tylko zdobyczy techniki . Polecam .

1.) Kabała Panny Barlove czyli morderstwo po angielsku

Pewna kabała postawiona dla zabawy i zajęcia czasu przy okazji picia angielskiej herbatki , w leniwe popołudnie , przez starszą pannę Piotrusię ? Barlove , sprawdza się i inna starsza pani umiera . Wszystko wskazuje jak zawsze , na nieszczęśliwy wypadek...

2.) Barliet i nieżywa służąca czyli morderstwo po francusku

Komisarz Barliet i jego wierny pracownik Leclerc prowadzą śledztwo w sprawie zabójstwa młodej służącej , którą znaleziono z nożem w karku . Komu przeszkadzała młoda i ładna Angélique ? Okazuje się że dziewczyna miała swoją tajemnicę .

3.) Sprowadź mi męża , Barlow ! czyli morderstwo po amerykańsku

Prywatny detektyw Barlow zostaje wynajęty przez kobietę , która twierdzi że jej mąż (młodszy od niej o dwadzieścia lat) ukradł jej drogi naszyjnik z pereł i podarował go kochance . Kobieta życzy sobie by Barlow odebrał naszyjnik tej '' zdzirze '' jak nazywa kochankę męża , prawowita żona .

4.) Zbrodnia w " Słonecznym Klubie " czyli morderstwo po szwedzku

Policja zostaje zawiadomiona że w miejscu o nazwie '' Słoneczny Klub '' postrzelona zostaje kobieta . Detektyw wysłany na miejsce jest bardzo mocno przestrzegany o zachowanie daleko idącej dyskrecji . Jest tymi naciskami trochę zdziwiony. Jednak dopiero na miejscu jego skonfundowanie sięga zenitu , kiedy dowiaduje się że ten klub jest bardzo ekskluzywnym klubem dla ....naturystów .

5.) Umarli nie składają zeznań czyli morderstwo po polsku

Porucznik Piotr Barlicz zostaje ściągnięty do komendy milicji o trzeciej rano i zostaje '' ubrany '' w śledztwo o zabójstwo . Ktoś pogrzebaczem uderzył w głowę i zabił w jego własnej willi , Karola Wodnickiego . Kto i dlaczego to zrobił ? Wśród grupy zebranej w willi porucznik zastaje swojego szkolnego kolegę , który obecnie jest pisarzem powieści kryminalnych , o imieniu Kwiryn :)

Całkiem niezły kawałek przyzwoitego kryminału w starym stylu , a nawet pięć kawałków i w dodatku różnorodnych , bo każdy dzieje się w innym kraju . Mamy więc pięć razy morderstwo , po angielsku , francusku , amerykańsku , szwedzku i po polsku rzecz jasna . Widać że autor bardzo się starał pisząc je , by widać było te różnice i cechy charakterystyczne dla danego kraju . Mnie...

Czyli moje kolejne podejście do kryminału..

A ogólnie, to zbiór krótkich opowiadań, tytułowych pięć, które dzieją się w pięciu różnych krajach: Anglii, Francji, Szwecji, Polsce oraz Ameryce. Może nie dokładnie w tej kolejności, ale jednak. Uparcie jednak moja logika przeczyła temu, co czytałam. Kompletnie mnie nie wciągało, a wręcz... traktowałam to jako rodzaj wypróbowania czytelniczej cierpliwości. Ale w żaden sposób mnie nie pociągało to, o czym czytałam. Słowa były miałkie, fabuła straszliwie naiwna i naciągana... Nope. To nie było dla mnie. Albo po prostu za wiele książek pani Clark i przestało być dla mnie kryminalne rozwiązanie morderstwa czymś niezwykłym. Dorzucamy jeszcze wieczną i ponadczasową królową kryminałów, która fabuły swych powieści wymyślała przy zmywaniu... no i mamy efekty, dla których Kagi nie mówi kagusiowo i z ulgą zamyka okładkę i odkłada książkę na półkę.

Niestety, za wiele nie da mi się więcej o tej książce powiedzieć. Nawet nie pamiętam bohaterów specjalnie, nie mówiąc o fabule, czy powodach morderstwa! Po prostu, gdzieś to wszystko "zniknęło mi" w końcu, a i ja nie przywiązywałam większej uwagi do tego, co czytam. Niestety, ale i tak się czasem dzieje, mimo najszczerszych chęci. Miałam zresztą wrażenie, że autor tej książki też nie miał na nią specjalnie pomysłu i zlepiał przypadkowe sytuacje, by w końcu zrobić z nich jedno. Być może znajdzie się ktoś, kto zarzuci mi stronniczość, że "skoro nie lubię kryminałów, to nie doceniam i tej książki" - trudno. Niech i tak będzie. Ale Odyn mi świadkiem, że kompletnie nie pociągnęło mnie tu nic. Co więcej, od momentu, gdy zaczęłam "wykańczać" stosik książek czekających na przeczytanie, i w większości są to książki wydawane w okolicach lat 70-80tych... zaczyna mnie drażnić fakt, jak wiele uwagi autor poświęca nie sytuacji wokół, ale... mocno zarysowanym piersiom pod bluzką czy też długim po szyję nogom, zawsze nieprzyzwoicie odsłoniętymi, czy też po prostu zbyt erotycznemu krokowi. Rozumiem wiele, ale no nie popadajmy zaś w skrajność - ile można o tym czytać? Gdybym chciała, sięgnęłabym choćby po dość specyficzny cykl o Śpiącej Królewnie (i tu +18 jest chyba faktycznie rozsądne...;)) a nie w kryminałach czytała o zawsze idealnych ciałach przypadkowo spotykanych kobiet na drodze głównych bohaterów...

A ponieważ ewidentnie zeszłam z tematu książki... wystawiam ocenę, jako kiepską czwórkę. Być może, po czasie, wrócę znów do tej pozycji i zmienię zdanie. Gusta się w końcu literackie zmieniają, i kto wie, czy za rok albo za dziesięć lat nie ocenię "Pięć razy morderstwa" wyżej...? ;)

//Opinia do przeczytania również na: http://kaginbox.blox.pl/2016/09/Piec-razy-mordestwo.html

Czyli moje kolejne podejście do kryminału..

A ogólnie, to zbiór krótkich opowiadań, tytułowych pięć, które dzieją się w pięciu różnych krajach: Anglii, Francji, Szwecji, Polsce oraz Ameryce. Może nie dokładnie w tej kolejności, ale jednak. Uparcie jednak moja logika przeczyła temu, co czytałam. Kompletnie mnie nie wciągało, a wręcz... traktowałam to jako rodzaj...