Wespazjan, trybun Rzymu

Jako fan epoki rzymskiej mogę z czystym sumieniem zarekomendować pierwszy tom cyklu Wespazjan. Autor trzyma się prawdy historycznej (wielki plus za temat powstania części plemion trackich) a sama książka trzyma w napięciu. Oczywiście jak to w powieści niektóre elementy były podkolorowane, ale na końcu autor rzetelnie wyjaśnia które.

Jako fan epoki rzymskiej mogę z czystym sumieniem zarekomendować pierwszy tom cyklu Wespazjan. Autor trzyma się prawdy historycznej (wielki plus za temat powstania części plemion trackich) a sama książka trzyma w napięciu. Oczywiście jak to w powieści niektóre elementy były podkolorowane, ale na końcu autor rzetelnie wyjaśnia które.

Pokaż mimo to

Cykl opisujący życie jednego z rzymskich cesarzy, Wespazjana. Rzecz naturalnie zaczyna się od narodzin i ciągnie przez chyba dziewięć tomów. Nie wiem dokładnie, i nie będę sprawdzał, bo nie przetrwałem nawet pierwszego. Porzuciłem, na oko w połowie, bo szkoda mi było na to czasu.

Fabbriemu brak lekkości, jest to co prawda zwyczajna przygodówka, ale styl lekko pękaty, delikatnie przyprószony patosem, z żartem drewnianym i wyraźnie zaznaczonym. Konstrukcja fabularna i narracja wyjątkowo infantylne, zwroty akcji prymitywne, robiące nienaturalne wrażenie, pełne dziur logicznych. Dominuje sztuczność, banał i zgrzebna prostota. W tym wszystkim postacie skreślone w sposób mocno uproszczony, z ewidentnie zaznaczoną specyfiką i rolą, z reakcjami często nieadekwatnymi ale za to afektowanymi. Gdyby nie fragmenty soft-porno rzekłbym, że to lektura idealna dla młodszych nastolatków. Po umieszczeniu w tej kategorii, można by ocenę podnieść, ale rzecz, w oczywisty sposób, pretenduje do miana powieści historycznej dla dorosłych.

Jeśli ktoś lubi nieskomplikowane fabularnie, wyraźnie czarno-białe historie, z uproszczoną konstrukcją rzeczywistości, będzie zachwycony.

Słuchałem w słabej interpretacji Rocha Siemianowskiego. Jego główną słabością, jest wybitnie nieudolne operowanie intonacją.

3/10

Cykl opisujący życie jednego z rzymskich cesarzy, Wespazjana. Rzecz naturalnie zaczyna się od narodzin i ciągnie przez chyba dziewięć tomów. Nie wiem dokładnie, i nie będę sprawdzał, bo nie przetrwałem nawet pierwszego. Porzuciłem, na oko w połowie, bo szkoda mi było na to czasu.

Fabbriemu brak lekkości, jest to co prawda zwyczajna przygodówka, ale styl lekko pękaty,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na ostatnie imieniny w prezencie dostałam całą serię „Wespazjan” Roberta Fabbri. Książki czekały na swoją kolej od kwietnia. Teraz nadszedł ich czas. Pierwszą część pochłonęłam w dwa dni.

Wespazjana poznajemy jako 16-letniego chłopaka, który jest zarządcą majątku swojego ojca. Jednak ojciec nastolatka podejmuje decyzję, że najwyższy czas, żeby syn rozpoczął karierę wojskową i wstąpił do rzymskiej armii. Wespazjan wraz ze swoim bratem Sabinusem, wyrusza do Rzymu gdzie rozpoczyna się jego wielka przygoda.
Pomimo tego, że nie jestem i nigdy nie byłam fanką historii to od czasu do czasu lubię przeczytać jakąś powieść historyczną. Zwłaszcza tak napisaną jak „Wespazjan”. Książka jest napisana prostym przystępnym językiem w dodatku historia wciąga od pierwszych stron. Nawet nie wiedziałam kiedy pochłaniałam kolejne strony. W fabule nie ma dłużyzn (chociaż mi tempo czytana zawsze spowalniają opisy walk, ale to w tego typu książkach jest niezbędne), jest bardzo dużo śmiesznych i zabawnych dialogów jak również drastycznych opisów tortur niewolników oraz zabójstw. Do tego wszystkiego autor zafundował kilka takich zwrotów akcji, że siedziałam z otwarta buzią próbując ogarnąć co się właśnie wydarzyło 😊

Bohaterowie są bardzo ciekawie przedstawieni. Wespazjan od początku wzbudza sympatię czytelnika. Jest bardzo sympatyczny, bystry i zabawny. Pomimo tego, ze nie ma jeszcze żadnego doświadczenia widać, że dzięki swojej wrodzonej inteligencji zajdzie wysoko. Jednak zdecydowanie moim ulubionym bohaterem jest Magnus. Facet żartami potrafi rozładować każdą, nawet bardzo tragiczną sytuację. W książce pojawia się również m.in. młody Kaligula, cesarz Tyberiusz czy Antonia Młodsza.

Jestem bardzo ciekawa jak rozwinie się wątek romantyczny między Wespazjanem a Cenis, która obecnie jako postać drugoplanowa odegrała już bardzo dużą rolę w historii.

Cieszę się, że w końcu zabrałam się za czytanie tej serii. Myślę, że jeszcze dziś zacznę kolejny tom cyklu czyli „Kat Rzymu”.

Na ostatnie imieniny w prezencie dostałam całą serię „Wespazjan” Roberta Fabbri. Książki czekały na swoją kolej od kwietnia. Teraz nadszedł ich czas. Pierwszą część pochłonęłam w dwa dni.

Wespazjana poznajemy jako 16-letniego chłopaka, który jest zarządcą majątku swojego ojca. Jednak ojciec nastolatka podejmuje decyzję, że najwyższy czas, żeby syn rozpoczął karierę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sama historia opowiedziana w "Wespazjanie" nie jest może wybitnie ciekawa, postacie w większości bardzo nijakie. Ale muszę przyznać, że książka nadrabia doskonale przedstawionym tłem historycznym. Autor musiał przeprowadzić naprawdę czasochłonny reaserch aby tak doskonale oddać "ducha czasów" rzymskich. I warto przeczytać "wespazjana" chociaż dla samego tego tła historycznego.

Sama historia opowiedziana w "Wespazjanie" nie jest może wybitnie ciekawa, postacie w większości bardzo nijakie. Ale muszę przyznać, że książka nadrabia doskonale przedstawionym tłem historycznym. Autor musiał przeprowadzić naprawdę czasochłonny reaserch aby tak doskonale oddać "ducha czasów" rzymskich. I warto przeczytać "wespazjana" chociaż dla samego tego tła historycznego.

Pokaż mimo to

Zabawne, ale po przeczytaniu książki wciąż nie poznałem dobrze głównego bohatera. Nie udało mi się spojrzeć na niego z każdej możliwej strony, poznać jego umysłu, charakteru, pragnień i lęków, co w powieściach zawsze sprawia mi dużo przyjemności. Coż, nie było ku temu wielu okazji. W zamian dialogi wyrastają jak grzyby po deszczu. Ostatecznie książka wydaje się przegadana, a przez to jej treść niezbyt wyjątkowa.

Zabawne, ale po przeczytaniu książki wciąż nie poznałem dobrze głównego bohatera. Nie udało mi się spojrzeć na niego z każdej możliwej strony, poznać jego umysłu, charakteru, pragnień i lęków, co w powieściach zawsze sprawia mi dużo przyjemności. Coż, nie było ku temu wielu okazji. W zamian dialogi wyrastają jak grzyby po deszczu. Ostatecznie książka wydaje się przegadana,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Audiobook. Z pewną trudnością dosłuchany do końca.
Książka przygodowa w realiach Cesarstwa Rzymskiego.
Szczegóły historyczne dotyczące Rzymu, szczególnie armii rzymskiej
niezbyt mnie kręcą. Intrygi polityczne również.
Dlatego dalsze tomy ominę.

Audiobook. Z pewną trudnością dosłuchany do końca.
Książka przygodowa w realiach Cesarstwa Rzymskiego.
Szczegóły historyczne dotyczące Rzymu, szczególnie armii rzymskiej
niezbyt mnie kręcą. Intrygi polityczne również.
Dlatego dalsze tomy ominę.

Pokaż mimo to

O wiele więcej się spodziewałem, dlatego oceniam poniżej średniej czytelników. Może kolejne tomy są lepsze ? Dla wielbicieli tego okresu zdecydowanie polecam "Trylogię Rzymską" Roberta Harrisa . To się czyta !

O wiele więcej się spodziewałem, dlatego oceniam poniżej średniej czytelników. Może kolejne tomy są lepsze ? Dla wielbicieli tego okresu zdecydowanie polecam "Trylogię Rzymską" Roberta Harrisa . To się czyta !

Pokaż mimo to

Na wielki plus przygotowanie autora. W niemal każdym akapicie widać jego ogromną wiedzę o świecie Starożytnego Rzymu. Niektóre rozwiązania fabularne są dość mało prawdopodobne, wręcz fantastyczne i uproszczone, co zaburza odbiór całości, która ma być poważną powieścią dla dojrzalszych czytelników. Mimo to, czytało się dobrze, chociaż zdarzały mi się momenty zastoju w płynnej lekturze. Ciekawy jestem, jak rozkręci się autor w kolejnych tomach.

Na wielki plus przygotowanie autora. W niemal każdym akapicie widać jego ogromną wiedzę o świecie Starożytnego Rzymu. Niektóre rozwiązania fabularne są dość mało prawdopodobne, wręcz fantastyczne i uproszczone, co zaburza odbiór całości, która ma być poważną powieścią dla dojrzalszych czytelników. Mimo to, czytało się dobrze, chociaż zdarzały mi się momenty zastoju w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Literatura historyczna ma w sobie coś takiego, co przyciąga wielu czytelników. Ciekawość tego, co działo się przed laty lub po prostu chęć poznania czyjejś interpretacji danych wydarzeń to jedne właśnie z takich przyciągających aspektów. Kiedy ujrzałam okładkę oraz zapoznałam się z opisem powieści Roberta Fabbri, uznałam, że to może mi się spodobać. Co prawda, ja zazwyczaj nie sięgam po książki z wątkami starożytności, jednak tym razem bardzo chciałam to zrobić. Czy książka ta okazała się dla mnie strzałem w dziesiątkę, czy wręcz przeciwnie?

Jest 26 rok po narodzinach Jezusa Chrystusa. Imperium jest na samej krawędzi rozpadu, a w Rzymie toczy się coraz więcej politycznych sporów. Na domiar złego, cesarz krok po kroku zaczyna tracić całą swoją władzę... Służba w legionach jawi się jako spełnienie marzeń dla młodego Wespezjana. Jest on gotów ponieść każde ryzyko, by stać się legionistą i chronić Rzym. Jednak plany swoje, a rzeczywistość swoje - Wespezjan wpada w konflikt z Sejanem, bezwzględnym mężczyzną z gwardii pretoriańskiej. Młody chłopak zmuszony do ucieczki wyrusza ze swoim przyjacielem w niebezpieczną podróż do Tracji, by wypełnić równie trudną misję. Zmuszony jest do walki z wieloma plemionami, a to wszystko, by dowiedzieć się, kto jest odpowiedzialny za rewoltę.

Głównym bohaterem jest Wespezjan, szesnastoletni chłopak, który właściwie już powinien być przeze mnie nazywany mężczyzną. W końcu osiągnął wiek, w którym może raz na zawsze porzucić dzieciństwo i rozpocząć prawdziwą dorosłość, jako legionista. Wespezjan jest więc silnym, inteligentnym młodym mężczyzną, który, choć nie wie jeszcze, co dokładnie przyniesie mu przyszłość, to jest gotów stanąć do walki w obronie swojego państwa. Polubiłam go właśnie za jego odwagę i ambicję - ta druga cecha mnie właściwie zainspirowała i zmotywowała do działania. Chcesz coś osiągnąć? Musisz do tego dążyć.

Jeśli chodzi o postacie bardziej drugoplanowe, ale równie istotne, to na pewno wspomnę kilka słów o starszym bracie głównego bohatera. Sabinus na samym początku wzbudził we mnie niechęć. Był niezbyt pozytywnie nastawiony do swojego brata, dało się wyczuć wręcz nutę szyderstwa w tym, jak się do niego zwracał. Z czasem jednak postać ta pokazywała więcej "siebie" i swoich zalet, no i muszę przyznać, że Sabinus to bardzo "spoko" jegomość.

Jeśli chodzi matkę głównego bohatera, Wespezja irytowała mnie od samego początku, aż do momentu, gdzie pojawiła się po raz ostatni. Była uparta i nie rozumiała tego, że po prostu niektóre sprawy nie powinny jej interesować (wiem, że może zabrzmieć to dość okrutnie, ale taka była prawda). Wespezja chciała wiedzieć wszystko, co tylko dotyczyło jej synów i z jednej strony jest to zrozumiałe - troska matki o dzieci, ale z drugiej strony bywało to po prostu męczące.


No dobrze, wylałam to, co mi leżało na wątrobie, więc mogę śmiałym krokiem przejść do samej akcji powieści. No a trzeba wiedzieć, że tej tutaj nie zabrakło. Na początku chciałam napisać, że jedynymi momentami, gdzie akcja zwalniała tempo, były momenty przemieszczania się między poszczególnymi punktami, ale nie. Nawet wtedy działo się dużo i nie zabrakło rozlewu krwi, zaciekłej walki czy potyczek słownych.

Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się, iż Trybun Rzymu aż tak mnie zainteresuje i wciągnie do swojego świata. Owszem, zdarzały się momenty na początku książki, gdzie moja ciekawość się wahała, jednak właściwie od drugiej połowy powieści nie mogłam się oderwać. Styl pisania autora w dużej mierze przyczynił się do tego, choć nie wszystkim może się on spodobać. Odniosłam wrażenie, że Robert Fabbri używa języka potocznego, który niekoniecznie pasuje do okresu historycznego, o którym pisze, jednak jestem w stanie mu to wybaczyć - nie wiem, jak inni czytelnicy, którzy zdecydowanie "głębiej" siedzą w starożytności.

Wbrew pozorom powieść ta bardzo przypadła mi do gustu, a zakończenie rozbudziło moją ciekawość. Jestem więc pewna, że sięgnę po tom drugi, by poznać dalsze losy Wespezjana. Czy polecam? Jak najbardziej! Wychodzę z założenia, że warto sięgnąć po książkę z gatunku, który rzadko czytamy, bo być może odnajdziemy pozycję, która dostarczy nam czytelniczej satysfakcji.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2020/06/573-wespezjan-trybun-rzymu-robert-fabbri.html

Literatura historyczna ma w sobie coś takiego, co przyciąga wielu czytelników. Ciekawość tego, co działo się przed laty lub po prostu chęć poznania czyjejś interpretacji danych wydarzeń to jedne właśnie z takich przyciągających aspektów. Kiedy ujrzałam okładkę oraz zapoznałam się z opisem powieści Roberta Fabbri, uznałam, że to może mi się spodobać. Co prawda, ja zazwyczaj...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lepsza pierwsza połowa, choć w sumie na + i pewnie co jakiś czas będę słuchał kolejne części.

Lepsza pierwsza połowa, choć w sumie na + i pewnie co jakiś czas będę słuchał kolejne części.

Pokaż mimo to