Moi drodzy :) proszę Was o wyrozumiałość dla Wirskiego i jego dzieła. Nie było jego intencją zastąpić pośmiertnie B. Prusa lub dopisać wiążąca/najlepszą kontynuacje 'Lalki', lecz 'zabawić się' literacko, fantazjować, zaproponować hipotetyczne zakończenie fabuły (chociaż ślub i dzieci to krótka relacja z życia bohaterów). Jestem mega fanem 'Lalki' i celowe otwarte zakończenie 'Lalki' nurtuje mnie tak jak tysiące innych czytelników: "co dalej?" Cieszy mnie, że Wirski spróbował dopisać 'swoje' dokończenie, bo jest to miód na serce dla wielu 'Lalko-fanów', nawet jeśli poziom jego pisania zostawia wiele do życzenia.
Moje refleksje są takie: 1. Aż za słodki happy-end, ale przecież cieszy Nas szczęście Wokulskiego.
2. Listy Izabeli dają namiastkę pamiętników Rzeckiego, szkoda tylko, że Iza jest przesadnie ugrzeczniona.
3. Ciekawe historie poboczne i pomysł z intrygą Wąsowskiej, każdy z Nas ma oczywiście własne wizję dalszych wydarzeń, ale doceniam oryginalność tej fabuły.
4. Przeczytałem do dziś kilka popularnych, 'zawodowych', ogólnopolskich i znanych powieści, które także podejmowały tematykę dalszych losów bohaterów 'Lalki' i subiektywnie sądzę, że nie są lepsze. Są inne, mniej lub bardziej ciekawe/udane, ale książka Wirskiego jest warta przeczytania, jeśli ciekawią Cię losy ukochanego Stacha🎩✨

Moi drodzy :) proszę Was o wyrozumiałość dla Wirskiego i jego dzieła. Nie było jego intencją zastąpić pośmiertnie B. Prusa lub dopisać wiążąca/najlepszą kontynuacje 'Lalki', lecz 'zabawić się' literacko, fantazjować, zaproponować hipotetyczne zakończenie fabuły (chociaż ślub i dzieci to krótka relacja z życia bohaterów). Jestem mega fanem 'Lalki' i celowe otwarte...

Bardzo zła książka. Bolesław Purs przewraca się przez nią w grobie.

Bardzo zła książka. Bolesław Purs przewraca się przez nią w grobie.

Sama do końca nie wiem co mam myśleć o tej książce. Daję 7 gwiazdek za sposób w jaki autor ujął temat. Podoba mi się to zakończenie losów Wokulskiego, ale według mnie zostało trochę przesłodzone.

Motyw z markizą był bardzo ciekawy. Fabuła bawiła się moimi oczekiwaniami co do dalszych losów bohaterów.

Nie rozumiem, dlaczego kilku osobom nie podoba się narracja.
Moim zdaniem to próba odtworzenia narracji z Lalki. ,,Pamiętniki starego subiekta'' zastąpiły listy Izabeli.


Jedyne czego nie mogłam znieść w tej książce to kreacja Izabeli jako kajajacej się pokutnicy. Jej diametralnie zmiana jest tak małoprawdopodobna, przez co cały czas mnie drażniła.
Z resztą w oryginalnej powieści moje uczucia do niej były podobne. Może to chciał osiągnąć autor??

Sama do końca nie wiem co mam myśleć o tej książce. Daję 7 gwiazdek za sposób w jaki autor ujął temat. Podoba mi się to zakończenie losów Wokulskiego, ale według mnie zostało trochę przesłodzone.

Motyw z markizą był bardzo ciekawy. Fabuła bawiła się moimi oczekiwaniami co do dalszych losów bohaterów.

Nie rozumiem, dlaczego kilku osobom nie podoba się narracja.
Moim...

Jestem wielkim fanem 'Lalki' więc z dużą niecierpliwością czekałem na tą książkę. I po początkowym zachwycie ta sposób pisania zaczął denerwować. W książce bohaterom wszystko się udaje, wszyscy są szczęśliwi. Czego by się nie dotknęli - same sukcesy. To jest tak nienaturalne że aż razi.

Jestem wielkim fanem 'Lalki' więc z dużą niecierpliwością czekałem na tą książkę. I po początkowym zachwycie ta sposób pisania zaczął denerwować. W książce bohaterom wszystko się udaje, wszyscy są szczęśliwi. Czego by się nie dotknęli - same sukcesy. To jest tak nienaturalne że aż razi.