Jak w książce „Pięć języków miłości” dotarłam do 69 strony, tak książkę „Świętość w zasięgu ręki” przeczytałam całą.
Autorka (Patii Gallagher Mansfield) to mama kilkorga dzieci, która w prostych historiach życia codziennego potrafi odnaleźć Boga. Poszczególne części książki nie są zatytułowane numerkami rozdziałów, lecz nazwami dwunastu miesięcy. Każdy rozdział zbudowany jest z siedmiu podrozdziałów, czyli historii o różnych tytułach. Po podliczeniu okazuje się, że przeczytałam osiemdziesiąt cztery historie! Kilka z nich szczególnie zapadło mi w pamięć.
Październikowy rozdział „Totus Tuus, Maryjo” będzie dla mnie inspiracją w tworzeniu zbiórki na temat: „Maryja, jakim cudem to nasza mama?”. Listopadowe „Kochać jak kibic” odpowiada na pytanie, czym jest odnowa w Duchu Świętym”, a rozdział pt.: „Członkowie rodziny” podaje ciekawą definicję świętego. Grudniowe „Zaślubiona Panu” zaznaczyłam zakładką z notatką „zawirowania z chłopakiem”, a „Spinki do włosów” odpowiada na pytanie, co zrobić by moje dziecko nie miało uprzedzeń do ludzi o innej karnacji.
Dwieście siedem stron to teoretycznie dużo, lecz budowa książki umożliwia czytanie jej fragmentami w tramwaju, autobusie, pociągu. Jeden rozdział przeczytałam na głos w aucie podczas trasy na biwak instruktorek w Lubartowie!
Nauczyłam się, że głęboka wiara w Pana Boga, znajomość wersetów z Pisma Świętego, uczestnictwo w konferencjach to nie jest domena wyłącznie księży, lecz również ludzi świeckich. Można być kobietą, żoną, wspaniałą mamą, mieć pasje i zainteresowania, a w swoim życiu cieszyć się z najdrobniejszych szczegółów. Trudności da się traktować jako wyzwania, a z ciężkich chwil wyciągać lekcje. Zazdroszczę autorce, bo podczas czytania odniosłam wrażenie, że co by się nie działo, Patti idzie przez życie z Duchem Świętym, który jej pomaga i ją wspiera. Będę dążyć do tego bym i ja czuła się tak zaopiekowana, by moja wiara była gęsta i dojrzała, jak wiara Patti.

Jak w książce „Pięć języków miłości” dotarłam do 69 strony, tak książkę „Świętość w zasięgu ręki” przeczytałam całą.
Autorka (Patii Gallagher Mansfield) to mama kilkorga dzieci, która w prostych historiach życia codziennego potrafi odnaleźć Boga. Poszczególne części książki nie są zatytułowane numerkami rozdziałów, lecz nazwami dwunastu miesięcy. Każdy rozdział zbudowany...

Trudno ocenić tę książkę i łatwo zarazem. To trochę tak jak z interpretacją tego , co widzimy. Jedni widzą przypadki, inni palec Boży. Autorka należy do tych drugich i perspektywa jej wiary nadaje sens wszystkiemu, czego w życiu doświadcza. Ale chyba na tym ma to polegać - wiara i życie nią.

Trudno ocenić tę książkę i łatwo zarazem. To trochę tak jak z interpretacją tego , co widzimy. Jedni widzą przypadki, inni palec Boży. Autorka należy do tych drugich i perspektywa jej wiary nadaje sens wszystkiemu, czego w życiu doświadcza. Ale chyba na tym ma to polegać - wiara i życie nią.

Cudowna książka! Jedna z najpiękniejszych jakie do tej pory przeczytałam. Autorka w przystępny sposób patrzy na otaczający nas świat i dostrzega piękno w najdrobniejszych szczegółach. Kieruje się miłością do Boga i bliźniego, we wszystkim znajduje dobro i miłość. Uczy nas jak w codzienności dążyć do świętości i postępować tak, aby nie żałować przeżytych dni. Podkreślając wartość modlitwy i bezwarunkowego oddania się Panu, Patti ukazuje tematy ważne i te, z pozoru błahe. Czytając Świętość w zasięgu ręki odczuwamy bliskość Boga i dostrzegamy ogrom łaski Ducha Świętego.
Ogromnie polecam, nie tylko Kobietom.

Cudowna książka! Jedna z najpiękniejszych jakie do tej pory przeczytałam. Autorka w przystępny sposób patrzy na otaczający nas świat i dostrzega piękno w najdrobniejszych szczegółach. Kieruje się miłością do Boga i bliźniego, we wszystkim znajduje dobro i miłość. Uczy nas jak w codzienności dążyć do świętości i postępować tak, aby nie żałować przeżytych dni. Podkreślając...