Okazuje się, że to nie porady jak działać, lecz opis tego, co się przytrafia z Bożej Łaski, a w czym nie mamy żadnej zasługi. Przeciętny czytelnik nie ma tu czego szukać – to tylko notatki uzupełniające niekompletną „Drogę na Górę Karmel”, opisującą zmagania życia zakonnego, kiedy Bóg postanowi wznieść niektórych na wyższy poziom duchowości – co bardzo istotne – do którego nie ma dostępu nikt, kto nie został wybrany.

Jedyną praktyczną funkcją pism Świętego Jana od Krzyża, jest pomoc w rozpoznaniu, czy kogoś z nas Bóg obdarzył taką specjalną Łaską i przeznaczył do wzrostu duchowego, na poziom niedostępny ludziom próbującym go osiągnąć o własnych siłach.

Jaskrawo też widać to, jakim niezrozumieniem cieszy się termin „nocy ciemnej”, bezmyślnie powtarzany przez wszelkiej maści, pożal się Boże, „ekspertów”, nieporęcznie żonglujących tym terminem, tworząc pokrętne analogie do najprzeróżniejszych stanów psychicznych.

Co do innych ciekawostek, też jest miernie, z uwagi na pomieszanie wszystkiego ze wszystkim. Jeśli chodzi o grzechy, raz łakomstwo duchowe nazywane jest drugą wadą, a potem czwartą. Zazdrość złączona jest z lenistwem, a później obie przemieszane z próżnością.

Nie żałuję lektury, bo dobrze jest sprawdzić wszystko samemu (w miarę możliwości),i dobrze by było, aby czytelnicy byli szczerze informowani o zawartości, a nie mamieni, niezrozumiałym dla mnie entuzjazmem, ocierającym się o zaślepiony fanatyzm, obiecującym dostęp do tajemnej wiedzy totalnie przemieniającej dotychczasowe życie. Zmiana, jaka może zajść po lekturze pism Świętego Jana od Krzyża, to zyskanie większej wyrozumiałości dla osób opuszczających klasztory, zakony czy stan kapłański, a mniejszej dla ludzi, namawiających do wstąpienia do takowych. Tu nie może być „wydawania się” – powołanie od Boga trzeba czuć całym sobą! Oczywiście, nie zawsze możemy wiedzieć wszystko od razu – dlatego właśnie nie należy ganić ludzi, którzy spróbowali, ale zrozumieli, że to nie dla nich. Święta Teresa od Dzieciątka Jezus musiała samego papieża prosić, o zezwolenie na wstąpienie do klasztoru – bo wszyscy ją od tego odwodzili! Być może do problemów współczesnego Kościoła dołożyło się właśnie postawienie na ilość, a nie na jakość.

--------------------------------------------

„Chociażby początkujący najmocniej, jak potrafi, ćwiczył się w umartwianiu wszystkich swoich czynów i namiętności, nie zdoła ich pokonać całkowicie, dopóki sam Bóg nie dokona tego w duszy sposobem «biernym» przez oczyszczenie w tej «nocy»”.

„Jestem mężem, co zaznaje biedy pod rózgą Jego gniewu. Zagroził mi; prowadził w ciemnościach, a nie w świetle. Przeciwko mnie cały dzień zwracał swą rękę! Zniszczył me ciało i skórę, skruszył moje kości. Otoczył mnie murem; wokół gorycz i trud. Ciemność mi dał na mieszkanie, tak jak umarłym na wieki. Okrążył mnie, abym nie wyszedł; obciążył moje kajdany. Nawet gdy krzyczałem i wołałem, On stłumił moją modlitwę. Kanciastymi głazami zagrodził mi drogi; ścieżki moje poplątał. On dla mnie niedźwiedziem na czatach i lwem w kryjówce. Sprowadził mnie z drogi i zmiażdżył, porzucił mnie w nędzy; łuk swój napiął i uczynił ze mnie cel dla swej strzały. Sprawił, że tkwią w moim ciele strzały Jego kołczanu; drwią ze mnie ludzie, stale ze mnie szydzą. On mnie nasycił goryczą, piołunem napoił. Starł mi zęby, a do jedzenia dał popiół. Moja dusza została pozbawiona pokoju; zapomniałem o szczęściu. I rzekłem: Jestem skończony; przepadła ufność moja do Pana. Pamiętaj na moją nędzę, że już to mnie przerosło; na piołun i na żółć. Wspominać zawszę będę, a moja dusza schnąć będzie we mnie w utrapieniach”. Lm 3, 1-20

Okazuje się, że to nie porady jak działać, lecz opis tego, co się przytrafia z Bożej Łaski, a w czym nie mamy żadnej zasługi. Przeciętny czytelnik nie ma tu czego szukać – to tylko notatki uzupełniające niekompletną „Drogę na Górę Karmel”, opisującą zmagania życia zakonnego, kiedy Bóg postanowi wznieść niektórych na wyższy poziom duchowości – co bardzo istotne – do którego...

Stan opisany w książce pojawia się też w relacji św. Faustyny Kowalskiej w "Dzienniczku" oraz w życiu św. Ojca Pio z Pietrelciny. Warto poczytać, ale wielu z nas stan ten jest poza zasięgiem duchowym. Przynajmniej książka nie jest tak ckliwa, jak dzienniczek. Żeby nie było, nie umniejsza to wartości treści "Dzienniczka", po prostu mi ta forma podania nie bardzo pasuje.

Stan opisany w książce pojawia się też w relacji św. Faustyny Kowalskiej w "Dzienniczku" oraz w życiu św. Ojca Pio z Pietrelciny. Warto poczytać, ale wielu z nas stan ten jest poza zasięgiem duchowym. Przynajmniej książka nie jest tak ckliwa, jak dzienniczek. Żeby nie było, nie umniejsza to wartości treści "Dzienniczka", po prostu mi ta forma podania nie bardzo...

Książka opisuje zjawisko "nocy ciemnej", ale po przeczytaniu tej książki ni czuję, żebym wiedział dokładnie na czym noc ciemna polega. Temat nie został wyczerpany w pełni.

Książka opisuje zjawisko "nocy ciemnej", ale po przeczytaniu tej książki ni czuję, żebym wiedział dokładnie na czym noc ciemna polega. Temat nie został wyczerpany w pełni.

Ten komu podoba się buddyzm i uważa ,że Budda dał wspaniały i najwyższy opis stanów medytacyjnych niech przeczyta te właśnie książke a pozna co znaczy opróżnianie umysłu z form,nie ocenianie za dobre ani złe ,walka z szatanem ,nie przywiązywanie się do doznań mistycznych i wreszcie zjednoczenie się z Bogiem.Nie twierdze,że zjednoczenie z Bogiem jest nirwaną.O nie daleki jestem od synkretyzmu a św.Jan od Krzyża nie papuguje.On zrobił coś czemu Himalaje nie dorastają do pięt.Jego wersety są poparte cytatami z Pisma Świętego.Nirwana to pojęcie , które człowiek jest wstanie ogarnąć umysłem a Boga tu na ziemi nie jest wstanie ani pojąć ani zrozumieć.

Ten komu podoba się buddyzm i uważa ,że Budda dał wspaniały i najwyższy opis stanów medytacyjnych niech przeczyta te właśnie książke a pozna co znaczy opróżnianie umysłu z form,nie ocenianie za dobre ani złe ,walka z szatanem ,nie przywiązywanie się do doznań mistycznych i wreszcie zjednoczenie się z Bogiem.Nie twierdze,że zjednoczenie z Bogiem jest nirwaną.O nie daleki...