Autor dokonuje analizy i charakterystyki pierwszej historycznie postaci teologii chrześcijańskiej, która z racji zakorzenienia w kulturowych i religijnych formach myśli późnego judaizmu nosi nazwę teologii judeochrześcijańskiej. Była ona bardzo zróżnicowana pod względem doktrynalnym, podobnie jak samo judeochrześcijaństwo, którego historię badań w XX wieku prezentuje pierwsza część książki. W dalszym ciągu dowiadujemy się, jak niepomiernie wzbogaciła się nasza wiedza o pierwotnym chrześcijaństwie po opublikowaniu manuskryptów z Qumran, pism gnostyckich z Nag Hammadi, obszernej literatury międzytestamentalnej i apokryficznej, oraz po odkryciach archeologicznych w okolicach Jerozolimy i Nazaretu (I-IV w.) Wszystkie te wydarzenia z entuzjazmem śledził, jak również wykorzystał w swej pracy naukowej, wybitny znawca antyku chrześcijańskiego i zarazem jeden z najbardziej twórczych teologów w minionym stuleciu, J. Daniélou SJ (1905-1974). Stąd jego dorobek naukowy stał się bazą oraz inspiracją w prezentowanej pracy, w której została dokonana rekonstrukcja metodologii stosowanej w teologii judeochrześcijańskiej. Jednocześnie autor w swoich dociekaniach odsłania głębsze założenia oraz strukturę hermeneutyki i spekulacji w tej pierwotnej teologii.
Zawarta w książce problematyka, obejmująca również osiągnięcia wielu uczonych zagranicznych i polskich, posiada doniosłe znaczenie dla poznania początków chrześcijaństwa i teologii, interpretacji Pisma św., symboliki wczesnochrześcijańskiej, a w szczególności judeochrześcijańskiej chrystologii i soteriologii. A ponadto, taką nadzieję wyraził autor w Przedmowie, przesłanie wynikające z tej pracy może wnieść twórczy wkład do toczącego się dialogu chrześcijańsko – żydowskiego.