Zestaw notek na temat tego, co ciekawego (o ile wiedza o tym przetrwała — nie wszystkie lata się załapały) stało się w danym roku w starożytnym Rzymie. Pierwszy wpis dotyczy roku 753 p.n.e. (domniemane założenie miasta),a ostatni — roku 337 i śmierci Konstantyna oraz podziału imperium na dwie części. Zapiski na ogół są krótkie, często ograniczają się do jednego zdania. Rzadko trafia się rok tak obfity w wydarzenia wielkiej wagi, aby zapełnić więcej niż stronę.

Ciekawsze wydają mi się początki historii Rzymu. Trochę legend, wiele przełomów, kiedy to coś tam robiono po raz pierwszy w historii ludzkości. Końcówka to już krwawa jatka licznych cesarzy o żywotach niczym u jętek jednodniówek. Ot, kolejnego armia okrzyknęła władcą, więc poprzednika zaciukali, żeby pozbyć się nadmiaru. Aż dziw bierze, że ktokolwiek zgadzał się objąć stanowisko, skoro śmierć naturalna w tej grupie zawodowej stanowiła ewenement.

Więcej szczegółów tutaj: https://finklaczyta.blogspot.com/2021/01/kronika-starozytnego-rzymu-jak-w-tytule.html

Zestaw notek na temat tego, co ciekawego (o ile wiedza o tym przetrwała — nie wszystkie lata się załapały) stało się w danym roku w starożytnym Rzymie. Pierwszy wpis dotyczy roku 753 p.n.e. (domniemane założenie miasta),a ostatni — roku 337 i śmierci Konstantyna oraz podziału imperium na dwie części. Zapiski na ogół są krótkie, często ograniczają się do jednego zdania....

Najkrócej samo mięsko bez kości. Wiedza w formie nieskalanej czymkolwiek. Pozycja to godna polecenia świeżakom w temacie. Tym którzy się w krótkich konkretnych zdaniach chcą zorientować w dziejach Cesarstwa Rzymskiego. Nie zmarudzą tutaj za dużo czasu a temat będą mieli ogarnięty. Pozycja ta to klasyczna kronika więc jako taka jest ciężka do oceny. U mnie głód wiedzy na temat tych fascynujących czasów rozbudziła za co jej chwała. Ach to prawo, ach te obyczaje. Dygresja. O zwyczajach wtedy panujących człowiek co nieco słyszał, niemniej na przykład o tym, że podczas jednego z hulaszczych świąt aktorki tańczące na scenach musiały się obnażać na życzenie publiczności jeszcze nie. Ech, były czasy. Z rozkoszą do nich wrócę a wybrać się w tę podróż mam zamiar przy pomocy książek profesora Krawczuka.

Najkrócej samo mięsko bez kości. Wiedza w formie nieskalanej czymkolwiek. Pozycja to godna polecenia świeżakom w temacie. Tym którzy się w krótkich konkretnych zdaniach chcą zorientować w dziejach Cesarstwa Rzymskiego. Nie zmarudzą tutaj za dużo czasu a temat będą mieli ogarnięty. Pozycja ta to klasyczna kronika więc jako taka jest ciężka do oceny. U mnie głód wiedzy na...