W tej książce nie znajdziemy żadnych bohaterów. Mamy tylko tych co przeżyli lub zginęli w czasie trzy dniowej bitwy na wzgórzu z nagrobkami- dużymi kamieniami, pochowanymi tam osób. Walka toczy się między Unią a Północnymi. Czytało mi się dobrze, głównie ze względu na to, że chciałam poznać końcowy los bitwy. Jak dla mnie Czarny Dow powinien przeżyć i załatwić Caldera, który nijak mi nie pasował. Brutalna siła niech wygra. Ale oczywiście Dreszcz (znienawidzona przez mnie postać, która jest jak berserk, który wszystko niszy i sprawiedliwość go nie dogania aż od początku książki "Zemsta smakuje najlepiej na zimno") musiał się wtrącić i wszystko popsuć dlatego, że nazwano go psem. To obraza dla zwierzęcia nazywać tak kogoś, a zwłaszcza tego "wojownika" z problemami natury fizycznej i psychicznej. Postać Gnata z kolei jest fajnie napisana i ciekawa, wojownik, znający wojnę i mający zasady.
Intryg w książce jest wiele co przypomniało mi o Grze o Tron ale jednak proza Abercrombie'go zupełnie się od niej różni. Niby podobne ale jednak inne po dokładniejszym przeczytaniu.

W tej książce nie znajdziemy żadnych bohaterów. Mamy tylko tych co przeżyli lub zginęli w czasie trzy dniowej bitwy na wzgórzu z nagrobkami- dużymi kamieniami, pochowanymi tam osób. Walka toczy się między Unią a Północnymi. Czytało mi się dobrze, głównie ze względu na to, że chciałam poznać końcowy los bitwy. Jak dla mnie Czarny Dow powinien przeżyć i załatwić Caldera,...

Obawiałam się, że to nie będzie mój ulubiony Abercrombie, bo najbardziej ze świata Pierwszego Prawa interesuje mnie Unia, polityka, jakaś taka szersza perspektywa, a tu jest jedna bitwa pod szkłem powiększającym.

W porównaniu z trylogiami powieść jest w rzeczy samej jakby prostsza: jest mniej wciągająca, główni bohaterowie nie są tak wielowymiarowi, piki napięć fabularnych rozwiązują się czasem zbyt gwałtownie i od strzała, no i jest obowiązkowe odtwarzanie znanych numerów, bo jak by nie było pojedynku w kręgu to tak jakby Scorpionsi nie zagrali Wind of Change. I co, i to jest nadal świetna rozrywka! Sceny bitewne są po prostu epickie, kojarzą mi się ze scenami z blockbustera kręconymi jednym ujęciem kamery. Do tego jest tu to, co bardzo doceniam u Abercrombiego, a co kojarzy mi się ze Stephenem Kingiem z jego najlepszych lat: niezależnie od tego, czy postać jest pierwszo-, drugo-, czy n-planowa, zawsze ma się wrażenie, jakby się czytało o prawdziwych ludziach. Ostatecznie wyszło na to, że mimo pewnej niekompatybilności z osobistymi preferencjami i tak mi się podobało, jak zwykle, nic na to nie poradzę!

Czyli: jeśli ktoś ma ochotę na bardzo dobrą rąbankę (miecze, topory i narzędzia tępokrawędziste) z komponentem emocjonalnym (żonglerka punktami widzenia jest miejscami pierwszorzędna) przy poluzowaniu złożoności fabularnych dla lżejszych rozrywkowych wrażeń, to polecam tę pozycję z pełnym przekonaniem, jest zupełnie super!

Obawiałam się, że to nie będzie mój ulubiony Abercrombie, bo najbardziej ze świata Pierwszego Prawa interesuje mnie Unia, polityka, jakaś taka szersza perspektywa, a tu jest jedna bitwa pod szkłem powiększającym.

W porównaniu z trylogiami powieść jest w rzeczy samej jakby prostsza: jest mniej wciągająca, główni bohaterowie nie są tak wielowymiarowi, piki napięć...

„Bohaterowie” to kolejna książka Abercrombiego która bardzo mi się podobała.
Lubię styl tego autora, lubię w jak plastyczny sposób buduje świat, a najbardziej lubię to jak kreuje bohaterów.
Mam wrażenie, że książka na początku może być trudna (dużo postaci, sporo dialogów, wiele wątków których pozornie nic nie łączy) ale po przejściu początku mega się wciągnęłam.

„Bohaterowie” to kolejna książka Abercrombiego która bardzo mi się podobała.
Lubię styl tego autora, lubię w jak plastyczny sposób buduje świat, a najbardziej lubię to jak kreuje bohaterów.
Mam wrażenie, że książka na początku może być trudna (dużo postaci, sporo dialogów, wiele wątków których pozornie nic nie łączy) ale po przejściu początku mega się wciągnęłam.

Kurczę, chciałbym żeby tak książka mi się bardziej podobała.
Wcześniejsze powieści z cyklu mnie porwały, nie mogłem opuścić świata póki nie dokończyłem trylogii.

A tu sam mnie wiem.. czegoś brakowało. Ale widząc po wysokich opiniach innych użytkowników portalu to chyba nie z książka jest problem a z moim jej odbiorem.

Kurczę, chciałbym żeby tak książka mi się bardziej podobała.
Wcześniejsze powieści z cyklu mnie porwały, nie mogłem opuścić świata póki nie dokończyłem trylogii.

A tu sam mnie wiem.. czegoś brakowało. Ale widząc po wysokich opiniach innych użytkowników portalu to chyba nie z książka jest problem a z moim jej odbiorem.

„Bohaterowie” to już piąta książka z Uniwersum Pierwszego Prawa, którą częstuje nas Abercrombie, oraz już drugi Stand Alone z którym mamy okazję obcować w jego Świecie.
Wydaje mi się, że nie będę oryginalny jeżeli stwierdzę, że jest to najlepsza jednotomowa powieść w Uniwersum Pierwszego Prawa spośród wszystkich czterech jakie wyszły do tej pory.

Opis trzydniowej batalii na mało sympatycznej północy z jeszcze mniej sympatycznymi bohaterami (lecz tylko z nazwy, nie z tytułu) może brzmieć mało interesująco. Tym bardziej biorąc pod uwagę rozpiętość książki zakładać możemy, że będziemy mamieni przez autora nudnymi opisami batalistycznymi.

Nic bardziej mylnego.

Nie chcę się wierzyć, że książka jest tak ciekawa i tak bardzo wciąga czytelnika, każe mu siedzieć na mrozie w okopach czekając na wroga, mając za pewnik jedynie oręż w dłoni.
Zaryzykuje nawet stwierdzenie, że książka jest bardziej dynamiczna niż poprzedni Stand Alone „Zemsta najlepiej smakuje na zimno”, mimo że jest bardziej statyczna i skompresowania. Może dynamika bohaterów zapewnia nam bezpośrednie przełożone na odbiór akcji. Mimo panujących mrozów i surowego klimatu miło było znów wybrać się na wycieczkę na północ.

Co do bohaterów, autor przechodzi samego siebie. Są poprowadzeni w sposób genialny i nie trzeba tutaj dodawać niczego więcej, bo wszystko inne mogłoby być psuciem niespodzianek. 😊

Książka może być problematyczna dla osób, które wcześniej nie obcowały z Uniwersum Pierwszego Prawa. Jakkolwiek nie wyklucza to dobrej zabawy nie pozwoli wyłapać licznych smaczków, dzięki którym książka wypadnie po prostu lepiej.
Gorąco polecam każdemu, książka wydaje się być bardzo istotna przez przystąpieniem do czytania Drugiej Trylogii UPP.

Myślę, że w tej pozycji każdy znajdzie swoich Bohaterów.

„Bohaterowie” to już piąta książka z Uniwersum Pierwszego Prawa, którą częstuje nas Abercrombie, oraz już drugi Stand Alone z którym mamy okazję obcować w jego Świecie.
Wydaje mi się, że nie będę oryginalny jeżeli stwierdzę, że jest to najlepsza jednotomowa powieść w Uniwersum Pierwszego Prawa spośród wszystkich czterech jakie wyszły do tej pory.

Opis trzydniowej batalii...

Jedna z najlepszych pozycji na mojej półce. Ta książką jest WYŚMIENITA. Wspaniale przedstawione postaci, genialne charaktery, opisy.

Jedna z najlepszych pozycji na mojej półce. Ta książką jest WYŚMIENITA. Wspaniale przedstawione postaci, genialne charaktery, opisy.

Z wielka przyjemnością sięgnąłem po kolejną książkę autora. Po przeczytaniu poprzednich byłem bardzo zadowolony. I tak pozostało. Może to nie Tolkien, Martin, Wegner czy Sanderson, ale styl pisania i prowadzenia narracji mi odpowiada.
Plusy:
- po raz kolejny wykreowane uniwersum wciągnęło mnie na wiele godzin;
- krwawa trzydniowa bitwa Północy z Unią pełna zaskoczeń;
- każdy z bohaterów kieruje się własnymi motywami do udziału w bitwie;
- jedni chcą władzy, inni odzyskać honor, jeszcze inni walczą z obowiązku;
- sceny walk opisane realistycznie, czułem się jak w środku tej zawieruchy;
- czuć klimat brutalnej wojny, strachu, krwi, brudu i okaleczeń;
- spiski i knowania w celu uzyskania przewagi nie maja końca;
- spora dawka czarnego humoru, ironii, cynizmu;
- pokazanie toczących się walk z perspektywy obu zwaśnionych stron;
- warto wcześniej przeczytać trylogię „Pierwsze prawo”, żeby w pełni zrozumieć aspekty polityczne i motywację bohaterów.
Minusy:
- sposób śmierci króla Północy Dowa, zirytował mnie swą infantylnością;
- trochę brakowało magii, elementów nadprzyrodzonych.
Ogółem książka bardzo dobra.

Z wielka przyjemnością sięgnąłem po kolejną książkę autora. Po przeczytaniu poprzednich byłem bardzo zadowolony. I tak pozostało. Może to nie Tolkien, Martin, Wegner czy Sanderson, ale styl pisania i prowadzenia narracji mi odpowiada.
Plusy:
- po raz kolejny wykreowane uniwersum wciągnęło mnie na wiele godzin;
- krwawa trzydniowa bitwa Północy z Unią pełna zaskoczeń;
-...

Jak lubię prozę Abercrombiego, tak "Bohaterowie" są dla mnie ponurym żartem. Brakuje tu języka wyróżniającego to uniwersum, postaci są płaskie, brak tu zwrotów akcji i komicznych sytuacji. Książkę odłożyłem po 1/3 i jest to pierwsza w cyklu, której nie przeczytałem do końca.

Jak lubię prozę Abercrombiego, tak "Bohaterowie" są dla mnie ponurym żartem. Brakuje tu języka wyróżniającego to uniwersum, postaci są płaskie, brak tu zwrotów akcji i komicznych sytuacji. Książkę odłożyłem po 1/3 i jest to pierwsza w cyklu, której nie przeczytałem do końca.

Zasługuje na 8. Można powiedzieć, że jest to w pewnym, małym stopniu kontynuacja pierwszego prawa.

Zasługuje na 8. Można powiedzieć, że jest to w pewnym, małym stopniu kontynuacja pierwszego prawa.

Pierwsza powieść w uniwersum pierwszego prawa, z którą mam problem. Przede wszystkim sami bohaterowie powieści oraz ich rozwój są nijakie. W poprzednich częściach zawsze znajdowałem postać, której kibicowałem i której wybory potrafiły mnie zaskoczyć. Rozumiem, że akcja książki trwa około trzech dni i może nie powinienem się spodziewać wielkich zmian w ich zachowaniu, jednak Abercrombie przyzwyczaił mnie do barwniejszych postaci. Bez wątpienia najlepszą jest Calder, książę Północy i syn Bethoda. Jednak nawet on nie ma wielkiego wpływu na wydarzenia, które go dotyczą.
Brak decyzyjności poszczególnych postaci pozwala jednak na interesujący, brudny i brutalny opis walk. Zwłaszcza jeden rozdział zapadł mi w pamięć, gdzie każdy następny bohater eliminuje poprzedniego. Dzięki temu otrzymujemy bardzo dynamiczny obraz bitwy.
Wracając do bohaterów, każdy z nich kończy w spodziewanym od początku miejscu ( może z wyjątkiem Caldera),zwłaszcza Beck, Gorst i Gnat mają bardzo przewidywalne wątki. Jedynie powracająca postać Pierwszego Maga Bayaza zaczęła nabierać wielowymiarowości. Zaczynam dochodzić do wniosku, iż może on się stać głównym antagonistą serii.
Z plusów warto jeszcze wymienić coś mniej oczywistego, czyli tytuł książki. Pierwotnie myślałem, że będzie dotyczył postaci lub miejsca potyczki. Nie przewidziałem jednak jak ironicznie słowo "Bohaterowie" zabrzmi po przeczytaniu końcowych rozdziałów książki.
Polecam fanom twórczości Abercrombiego, jednakże chyba tylko tym, którzy planują lekturę następnych tomów.

Pierwsza powieść w uniwersum pierwszego prawa, z którą mam problem. Przede wszystkim sami bohaterowie powieści oraz ich rozwój są nijakie. W poprzednich częściach zawsze znajdowałem postać, której kibicowałem i której wybory potrafiły mnie zaskoczyć. Rozumiem, że akcja książki trwa około trzech dni i może nie powinienem się spodziewać wielkich zmian w ich zachowaniu, jednak...