Niełatwo ocenić tę cieniutką książkę. Znaleźć w niej można bowiem i liczne aluzje kulturowe, i reminiscencje podróżnicze, i dobitnie wyrażone przekonania polityczne. Dla współczesnego czytelnika przekonanie autora o przyszłości Polski, obawa przed wciągnięciem jej w krąg anglo-amerykański wywołać może co najwyżej gorzki uśmiech.
Nie do przyjęcia wydaje mi się także karkołomna próba swoistego usprawiedliwienia niemieckich okrucieństw II wojny wcześniejszym postępowaniem Piłsudskiego (pozostaje pytanie, co na przełomie roku 1940 i 41 już było autorowi wiadome).
Stempowski potrafi jednak wybiec w przyszłość, próbując zdefiniować zagrożenia.
I być może ten rozziew pomiędzy wizją erudyty, bacznego obserwatora rzeczywistości, człowieka zaangażowanego w politykę, a historią kolejnych lat stanowi największą zaletę tej pozycji.

Niełatwo ocenić tę cieniutką książkę. Znaleźć w niej można bowiem i liczne aluzje kulturowe, i reminiscencje podróżnicze, i dobitnie wyrażone przekonania polityczne. Dla współczesnego czytelnika przekonanie autora o przyszłości Polski, obawa przed wciągnięciem jej w krąg anglo-amerykański wywołać może co najwyżej gorzki uśmiech.
Nie do przyjęcia wydaje mi się także...

Sięgnąłem raz jeszcze bo w ZL przeczytałem fragment "Dziennika północnego" M. Wilka pod trochę przewrotnym tytułem "Zapiski od zjawy".
Wilcze spojrzenie na Stempowskiego, o duszy, o duchach jest dowodem na to duch jest. Myślę że sam Jerzy Stempowski się temu dziwi... Dlatego sięgnąłem po " Zapiski.." ponownie.

Sięgnąłem raz jeszcze bo w ZL przeczytałem fragment "Dziennika północnego" M. Wilka pod trochę przewrotnym tytułem "Zapiski od zjawy".
Wilcze spojrzenie na Stempowskiego, o duszy, o duchach jest dowodem na to duch jest. Myślę że sam Jerzy Stempowski się temu dziwi... Dlatego sięgnąłem po " Zapiski.." ponownie.