z początku niechętnie podszedłem do tej lektury, potem, mimo wielu swych naiwności, zaczęła mi coraz bardziej smakować. Zapachniało i Steinbeckiem, i filmową "Dzikością serca", i Caldwellem... dziwni ludzie, dziwne historie, dziwne klimaty... Ludzie tacy jak my...

z początku niechętnie podszedłem do tej lektury, potem, mimo wielu swych naiwności, zaczęła mi coraz bardziej smakować. Zapachniało i Steinbeckiem, i filmową "Dzikością serca", i Caldwellem... dziwni ludzie, dziwne historie, dziwne klimaty... Ludzie tacy jak my...

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej o behawioryzmie postaci, to musisz zagłębić się w całe otoczenie, włącznie z głowami. Niektórzy nie lubią takiej narracji, ja polubiłem. Kaznodzieja to zło niczym Mefistofeles z ,,Fausta".

Jeżeli chcesz wiedzieć więcej o behawioryzmie postaci, to musisz zagłębić się w całe otoczenie, włącznie z głowami. Niektórzy nie lubią takiej narracji, ja polubiłem. Kaznodzieja to zło niczym Mefistofeles z ,,Fausta".

Cyt.:
„Ale bogowie deszczu stąd odeszli. I nie wrócą.
- Skąd wiesz?
- Bo nie mają po co wracać. Przestaliśmy w nich wierzyć.”
James Lee Burke, „Bogowie deszczu”

James Lee Burke, amerykański autor kryminałów, urodził się w 1936 roku w Teksasie, sporą część dzieciństwa spędził w Luizjanie, gdzie również rozpoczął studia. Jako pisarz zadebiutował w połowie lat 60-tych a popularność przyniosła mu seria z Dave'em Robicheaux, prowincjonalnym policjantem, których akcja rozgrywa się w Luizjanie. Na podstawie jego powieści nakręcono dwa filmy: „Więźniowie nieba” z Alekiem Baldwinem oraz „Pościg we mgle” z Tommym Lee Jonesem w rolach głównych.

Z ponad trzydziestu powieści Jamesa Lee Burke w Polsce ukazało się bodajże siedem. I myślę, że to wielka szkoda.

„Bogowie deszczu” to powieść która wydana została w 2009 roku, natomiast w Polsce ukazała się w 2012 roku. Głównym bohaterem jest Hackberry Holland, ok. 70-cio letni prowincjonalny szeryf a akcja rozgrywa się na pograniczu amerykańsko-meksykańskim, w Teksasie. Holland, były weteran wojenny z wojny koreańskiej, z której wyniósł masę traumatycznych przeżyć a które położyły się cieniem na całe jego późniejsze życie, pełne wzlotów i upadków, na prowincji zamierza jedynie wieść spokojne życie. Nie jest to jednak takie proste. Pogranicze nie jest tak spokojne jak się wydaje – przemytnicy narkotyków, ludzi, zabójcy do wynajęcia stojący na straży interesów mafii. W okolicy dochodzi do wielokrotnego zabójstwa przemycanych przez granicę kobiet. Szeryf Holland podejmuje śledztwo.

W zalewie kryminałów które w ostatnich latach trafiają na rynek, warto zwrócić uwagę na to nazwisko. Autor poświęcił dynamikę akcji na rzecz charakterystyki postaci i tła społecznego, co powieści wyszło zdecydowanie na dobre. To świetna powieść kryminalna, ale jednocześnie zawierająca elementy thrillera jak i powieści obyczajowej, lecz autor nie zapomina nigdy, że to jednak kryminał i potrafi we właściwym momencie przywrócić odpowiednie proporcje. To dość rzadkie w obecnej twórczości autorów kryminałów.

Cyt.:
„Właśnie na tym polega cały sekret – trzeba się mocno trzymać rzeczy, które się kocha i pod żadnym pozorem nie wolno z nich zrezygnować, bez względu na to, jak bardzo ktoś namawia.”
James Lee Burke, „Bogowie deszczu”

Świetny język, umiejętne budowane napięcie, zagmatwana, nieoczywista zagadka. Znakomici bohaterowie i to zarówno pierwszo jak i drugoplanowi. Oryginalna i niepowtarzalna.

Polecam. Zdecydowanie warto.

Cyt.:
„Ale bogowie deszczu stąd odeszli. I nie wrócą.
- Skąd wiesz?
- Bo nie mają po co wracać. Przestaliśmy w nich wierzyć.”
James Lee Burke, „Bogowie deszczu”

James Lee Burke, amerykański autor kryminałów, urodził się w 1936 roku w Teksasie, sporą część dzieciństwa spędził w Luizjanie, gdzie również rozpoczął studia. Jako pisarz zadebiutował w połowie lat 60-tych a...

Masowy mord na nielegalnych imigrantkach, domniemanych, przyszłych prostytutkach. Sterany życiem szeryf prowadzi sprawę, w której pojawiają się kolejne dna, boczne tropy i mnóstwo niejednoznaczności. Konstrukcja fabularna jest zbalansowana w wyjątkowo sprawny sposób. Autor nie stosuje rozwiązań typu duch z maszyny i jednocześnie unika narracyjnych naiwności w zachowaniu bohaterów.

Choć to bezdyskusyjnie kryminał, może z domieszką jakiego thrillera, to zupełnie odmienny od prymitywizmu do którego przyzwyczaił nas ostatnimi czasy wysyp rozmaitych twórców tego gatunku. Bogowie deszczu to powieść z niespieszną narracją, niepospolicie przemyślaną psychologią postaci, wyjątkowo bogatym tłem teksańskiej rzeczywistości, tej mocno prowincjonalnej, i wyraźnym komentarzem dotyczącym społeczno-ekonomicznych problemów w USA.

Trudno zarzucić coś autorowi w kwestiach językowych. Rzecz jest napisana eleganckim, świadomym językiem, z naturalnymi, stworzonymi bez zarzutu dialogami. Niestety tłumacz czasem wrzuca jakieś kiksy od siebie, nie czyni to jednak rzeczy.

Wysłuchałem w interpretacji Miłogosta Reczka. Jest to lektor o specyficznym (przynajmniej w moim odbiorze) głosie i sposobie interpretacji i początkowo nie bardzo przypadł mi do gustu. Jednak po krótkiej chwili uznałem, że to wybór doskonały. Kreacja pana Reczka idealnie pasuje do tego rodzaju literatury, dodając specyficznej, świetnie pasującej atmosfery. Słuchałem z wielką przyjemnością.

8/10

Masowy mord na nielegalnych imigrantkach, domniemanych, przyszłych prostytutkach. Sterany życiem szeryf prowadzi sprawę, w której pojawiają się kolejne dna, boczne tropy i mnóstwo niejednoznaczności. Konstrukcja fabularna jest zbalansowana w wyjątkowo sprawny sposób. Autor nie stosuje rozwiązań typu duch z maszyny i jednocześnie unika narracyjnych naiwności w zachowaniu...

Jest w powieściach kryminalnych Jamesa Lee Burke'a to "coś", co powoduje, że nie mogę się oderwać od lektury.

Jest w powieściach kryminalnych Jamesa Lee Burke'a to "coś", co powoduje, że nie mogę się oderwać od lektury.

No cóż, akcja toczyła się jak dla mnie zbyt powolnie. Nie polubiłam się z tą książką.

No cóż, akcja toczyła się jak dla mnie zbyt powolnie. Nie polubiłam się z tą książką.

Bardzo dobra historia i bardzo dobrze napisana.Chociaż akcja powieści toczy się nieśpiesznie, nawet zbyt wolno ale nie wychodzi to na złe książce a dzięki temu znacznie lepiej poznajemy bohaterów.Zdecydowanie polecam

Bardzo dobra historia i bardzo dobrze napisana.Chociaż akcja powieści toczy się nieśpiesznie, nawet zbyt wolno ale nie wychodzi to na złe książce a dzięki temu znacznie lepiej poznajemy bohaterów.Zdecydowanie polecam

Nie porawdzę nic na to że uwielbiam język tego pana, tę powolną narrację i budowanie napięcia przez rozbudowane szczegóły. I tu nie zawodzi znów. Kto lubi jak powieść go uwodzi i wciąga w swój świat - doceni. Szkoda że nic z tej serii nie wyszło więcej.

Nie porawdzę nic na to że uwielbiam język tego pana, tę powolną narrację i budowanie napięcia przez rozbudowane szczegóły. I tu nie zawodzi znów. Kto lubi jak powieść go uwodzi i wciąga w swój świat - doceni. Szkoda że nic z tej serii nie wyszło więcej.

W 43

W 43

Mnie nie "porwała", ciężko się czytało. Trochę zbyt nudna, spodziewałam się czegoś lepszego.

Mnie nie "porwała", ciężko się czytało. Trochę zbyt nudna, spodziewałam się czegoś lepszego.