Opinie innych czytelnikow , ze jakoby wiara jest dla impotentów, cierpiących ludzi, starcow i kretynow wlasnie wysmiewa Messori w tejże ksiazce - wywiadzie autobiograficznym.
.I wcale nie jest taka trudna, jak piszą, znam trudniejsze. Moze tylko za trudna dla nadętych ateuszy, co sie ich namnożylo ostatnio?

Opinie innych czytelnikow , ze jakoby wiara jest dla impotentów, cierpiących ludzi, starcow i kretynow wlasnie wysmiewa Messori w tejże ksiazce - wywiadzie autobiograficznym.
.I wcale nie jest taka trudna, jak piszą, znam trudniejsze. Moze tylko za trudna dla nadętych ateuszy, co sie ich namnożylo ostatnio?

Mam bardzo mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla ateisty, gdyż nie znajdzie w niej nic zachęcającego do refleksji. Dla mnie - dla katolika - powinna być całkiem dobrą propozycją. Sięgając po nią, myślałam, że przeczytam świadectwo życia dziennikarza chrześcijańskiego i coś z tego wyciągnę, czegoś się dowiem... Ale prawda jest taka, że właściwie nie dostałam odpowiedzi na to "dlaczego Vittorio Messori wierzy". Dowiedziałam się, że lektura Ewangelii była dla niego przełomowym momentem w życiu i to ona skłoniła go do poszukiwania Boga, a dalej do rozwoju wiary. Ale nic poza tym, co trochę mnie rozczarowało.
Drugą lekturą, która wywarła ogromne wrażenie na Vittorio Messorim (po Ewangelii) były "Myśli" Pascala. Mam w planach również tam sięgnąć, może wyniosę coś więcej ;)
Myślę, że gdybym bardziej znała historię katolicyzmu - zwłaszcza we Włoszech oraz ogólną historię tego kraju, to może "Dlaczego wierzę" byłoby dla mnie ciekawsze - na chwilę obecną, z moim poziomem wiedzy - często nie wiedziałam, o czym jest mowa. Pewnie też nie zrozumiałam wielu aluzji.
Książka w pewien sposób dzieli się na dwa tematy, oczywiście połączone ze sobą. Pierwszy to życie Vittorio i jego poznawanie wiary, drugi jest związany głównie z Kościołem katolickim. I właśnie ta druga część (czyli jakieś 100 ostatnich stron) bardzo mi się podobała, a nawet pogłębiła moją wiedzę i skłoniła do przemyśleń.
Jeśli już komuś miałabym polecić tę książkę, to tylko katolikom, a i tak z zastrzeżeniem, że nie jest to łatwa i przystępna pozycja.

Mam bardzo mieszane odczucia po przeczytaniu tej książki. Zdecydowanie nie jest to pozycja dla ateisty, gdyż nie znajdzie w niej nic zachęcającego do refleksji. Dla mnie - dla katolika - powinna być całkiem dobrą propozycją. Sięgając po nią, myślałam, że przeczytam świadectwo życia dziennikarza chrześcijańskiego i coś z tego wyciągnę, czegoś się dowiem... Ale prawda jest...

Historia nawrócenia znanego pisarza katolickiego i wyjątkowa okazja by spojrzeć na Kościół z innej perspektywy - szerokiej, można powiedzieć - globalnej. Dlaczego Kościół jest "i-i" zamiast "albo-albo"? Warto poznać odpowiedź pisarza, dla którego był to jeden z argumentów prowadzących go do nawrócenia.

Historia nawrócenia znanego pisarza katolickiego i wyjątkowa okazja by spojrzeć na Kościół z innej perspektywy - szerokiej, można powiedzieć - globalnej. Dlaczego Kościół jest "i-i" zamiast "albo-albo"? Warto poznać odpowiedź pisarza, dla którego był to jeden z argumentów prowadzących go do nawrócenia.

Jedna z najpiękniejszych książek jakie czytałem o religii i wierze. Dziennikarz włoski w młodości ateista opowiada o sobie i o świecie w którym żyje. Bardzo zajmująco i twórczo o wierze, Kościele Katolickim i wszystkich ważnych rzeczach. Odkrywcze (dla mnie) przemyślenia. Przeczytaj koniecznie. Poza wspaniałą treścią, książka w formie rozmowy - czyta się jak najlepszą powieść. Trzeba.

Jedna z najpiękniejszych książek jakie czytałem o religii i wierze. Dziennikarz włoski w młodości ateista opowiada o sobie i o świecie w którym żyje. Bardzo zajmująco i twórczo o wierze, Kościele Katolickim i wszystkich ważnych rzeczach. Odkrywcze (dla mnie) przemyślenia. Przeczytaj koniecznie. Poza wspaniałą treścią, książka w formie rozmowy - czyta się jak najlepszą...

Sporo ciekawych spostrzeżeń, ale trudny język z teologicznymi dygresjami, które odbiegają od głównego wątku. Generalnie warto przeczytać, ale liczyłem na efekt wow.

Sporo ciekawych spostrzeżeń, ale trudny język z teologicznymi dygresjami, które odbiegają od głównego wątku. Generalnie warto przeczytać, ale liczyłem na efekt wow.

Wywiad rzeka ze znanym w Polsce autorem Czarnych Kart Kościoła i Opinii o Maryi. Pierwsza część rozmowy ma charakter bardzo osobisty. Messori opisuje swoje dzieciństwo, swój młodzieńczy ateizm i późniejsze nawrócenie (w 1964 roku, w wieku 23 lat) oraz jego powody. Ciekawa jest charakterystyka jego wczesnego stosunku do katolików, których postrzegał w następujący sposób: Katolików identyfikowałem z autokarem oraz suchym prowiantem zabieranym na parafialną wycieczkę; odpychającym zapachem stęchłego jedzenia na prowadzonych przez duchownych stołówkach; zabobonnym oddawaniu czci świętemu Antoniemu, Januaremu i ojcu Pio; retoryką dobrych uczuć; piosenkami, których nie dało się słuchać; gitarami grup Akcji Katolickiej; drętwymi dowcipami w zakrystii; spoconym księdzem wciśniętym w czarną sutannę…. Ten obraz młodych katolików jest bardzo popularny zarówno w rzeczywistych odczuciach ludzi, jak i w popkulturze, co jest smutnym świadectwem na to, jak daleko odeszła wiara rzymska od katolicyzmu surowego, wojującego, pełnego pokory, ale nie miękkości i tzw. rozmemłania. Na temat katolicyzmu dawnego, sakralnego i hierarchicznego, oraz zmian w jego łonie, odpowiada Messori w drugiej części książki, bardziej historycznej niż osobistej, będącej streszczeniem jego naukowych badań nad historią Kościoła i Ewangelią, przemyśleń i kontaktów z ludźmi z watykańskiej ,,góry”.

Wywiad rzeka ze znanym w Polsce autorem Czarnych Kart Kościoła i Opinii o Maryi. Pierwsza część rozmowy ma charakter bardzo osobisty. Messori opisuje swoje dzieciństwo, swój młodzieńczy ateizm i późniejsze nawrócenie (w 1964 roku, w wieku 23 lat) oraz jego powody. Ciekawa jest charakterystyka jego wczesnego stosunku do katolików, których postrzegał w następujący sposób:...

Messori może zagadać każdego człowieka na śmierć. Doceniam jego erudycję, ale wydaje mi się, że pozycja ta jest właściwie tylko dla wierzących. Ateista nie znajdzie w niej nic, co mogłoby skłonić go do przemyśleń.
Jak można zachwycać się Pascalem, skoro jego "zakład" oparty jest na fałszywych przesłankach?
Uważam, że to może być wspaniała książka dla wszystkich schorowanych, cierpiących, wszelkiej maści impotentów, i ludzi szukających nadziei ( od razu uprzedzam ataki - sam taki bywam i tak skończę, bo to los każdego człowieka. Nie mam z tym problemu),którzy jednak nie są zbytnio otrzaskani zn tematem.

Messori może zagadać każdego człowieka na śmierć. Doceniam jego erudycję, ale wydaje mi się, że pozycja ta jest właściwie tylko dla wierzących. Ateista nie znajdzie w niej nic, co mogłoby skłonić go do przemyśleń.
Jak można zachwycać się Pascalem, skoro jego "zakład" oparty jest na fałszywych przesłankach?
Uważam, że to może być wspaniała książka dla wszystkich...

Bez propagandy i fanatyzmu, próbuje wyjaśnić czytelnikowi czym dla niego jest łaska wiary. Nie potępia ale tez nie pozostawia bez krytyki kwestii z którymi sie ńie zgadza. Książka, która mnie poruszyła i dodała odwagi do obrony tego w co wierze.

Bez propagandy i fanatyzmu, próbuje wyjaśnić czytelnikowi czym dla niego jest łaska wiary. Nie potępia ale tez nie pozostawia bez krytyki kwestii z którymi sie ńie zgadza. Książka, która mnie poruszyła i dodała odwagi do obrony tego w co wierze.

'Dlaczego wierzę', pytanie czy stwierdzenie?
Z pewnością nie tylko Messori zadaje sobie takie pytanie, razem z nim pytam o to codziennie samą siebie tak jak i przypuszczalnie większość wierzących. 'W Kogo wierzę?', 'Jak wierzę?', 'Czy wierzę wystarczająco mocno?'. Messori z całym bagażem doświadczeń z młodości, ogromnej wiedzy teoretycznej i praktycznej, potrafi odpowiedzieć na każde pytanie. Oprócz jednego, jak dochodzę do wniosku po tej lekturze.
Nie potrafi chyba nawet samemu sobie wytłumaczyć jak to się stało, że z ateisty i racjonalisty stał się chrześcijaninem. Krąży wokół tematu, tworzy setki dygresji, ale nie podaje nam na tacy odpowiedzi jak stało się, że pewnego dnia 'obudził się' katolikiem. Możliwe, że nie chce aby czytelnik, szczególnie niewierzący lub sceptyk, mógł wziąć go za, jak to określił Messori pod koniec wywiadu, 'kretyna'.
Podaje on tutaj mnóstwo odpowiedzi na pytania nurtujące zarówno wierzących jak i niewierzących, swoim życiem jak w tytule, daje dowód wiary, który można jasno odczytać ze stron tej książki.
Jest to pozycja nie tylko dla chrześcijan, nie tylko dla tych którzy są 'niepewni'. Jest to opowieść o życiu i wierze dla każdego.

'Dlaczego wierzę', pytanie czy stwierdzenie?
Z pewnością nie tylko Messori zadaje sobie takie pytanie, razem z nim pytam o to codziennie samą siebie tak jak i przypuszczalnie większość wierzących. 'W Kogo wierzę?', 'Jak wierzę?', 'Czy wierzę wystarczająco mocno?'. Messori z całym bagażem doświadczeń z młodości, ogromnej wiedzy teoretycznej i praktycznej, potrafi...