Spodziewałem się książki w stylu programów na Discovery: "Tajemnicze budowle Hitlera", "Monumentalne machiny Hitlera" itp. Ku mojemu miłemu zaskoczeniu, książka okazała się w pełni historyczną, rzec można naukową.

Autor nie koncentruje się na konkretnych wynalazkach wojennych (z nielicznymi wyjątkami),lecz opisuje cały proces. Proces, który doprowadził do tego, iż jakby nie było alianci uzyskali przewagę technologiczną nad Niemcami w czasie II Wojny Światowej.

Niemcy utracili początkową przewagę technologiczną na własne życzenie. Zwłaszcza w dziedzinie fizyki teoretycznej - czyli tej odpowiedzialnej za skonstruowanie bomby jądrowej.

"Exodus naukowców żydowskich miał wyniszczające konsekwencje dla Niemiec.Utracono około 25% fizyków tworzących społeczność naukową przed 1933 rokiem, włącznie z Einsteinem, Franckiem, Gustawem Hertzem, Schródingerem, Hessem i Debyemwszyscy oni byli laureatami Nagrody Nobla. Inni laureaci, którzy opuścili Niemcy, to Stern, Bloch, Born, Wigner, Bethe, Gabor, Hebesy i Herzberg, a także matematycy Richard Courant, Hermann Weyl oraz Emmy Noether. Większość fizyków należała do naukowców o niezwykle oryginalnych umysłach, posiadających wyjątkowe doświadczenie; byli niezastąpieni. Odeszła prawie połowa niemieckich fizyków teoretycznych, w tym wielu najwyższej klasy fachowców z dziedziny mechaniki kwantowej i fizyki jądrowej."

Pamiętać także trzeba, iż do roku 1921 r. co druga nagroda Nobla trafiała do Niemiec. Niemcy uchodziły za mekkę światowej nauki. Polityka rasowa po 1933 r. doprowadziła do niespotykanego upadku potencjału naukowego Rzeszy.

"Do roku 1921, w ciągu dwudziestu lat od ustanowienia Nagrody Nobla, Niemcy lub ogólniej mówiąc: osoby niemieckojęzyczne zdobyły połowę nagród w dziedzinie nauk przyrodniczych i w medycynie. Jedną z pierwszych osób nagrodzonych po wojnie był Albert Einstein za wyjaśnienie efektu fotoelektrycznego. Einstein urodził się na terenie Niemiec, jednak zrezygnował z niemieckiego obywatelstwa i był bezpaństwowcem, zanim nie otrzymał obywatelstwa szwajcarskiego. Tym niemniej nadal wielu Niemców (oraz nieNiemców) uważało go za jednego ze „swoich”. Pomimo swojej powojennej reputacji pariasa pośród narodów, pomimo bojkotów i niezapraszania na międzynarodowe konferencje i rezygnacji z subskrypcji periodyków Niemcy nadal były uważane za mekkę nauki i technologii, a język niemiecki za niezbędny warunek edukacji i awansu. Lista laureatów Nagrody Nobla pomiędzy rokiem 1901 a 1921 mówi o potędze niemieckiego geniuszu w pierwszych dwóch dekadach wieku. Wilhelm Konrad Roentgen za odkrycie promieniowania (promieni Roentgena); Emil Adolf von Behring za prace nad seroterapią; Adolf von Baeyer za prace nad barwnikami organicznymi; Wilhelm Ostwald za prace badawcze z dziedziny statyki i kinetyki chemicznej oraz nad zagadnieniami katalizy; Philipp Lenard za pracę nad promieniami katodowymi; Max von Laue za odkrycie zjawiska dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego na kryształach; Max Planck za odkrycie kwantów energii; Fritz Haber za opracowanie metody syntezy amoniaku; Walther Nernst za dokonania w dziedzinie termodynamiki. No a jeszcze był Einstein."

Upadek potencjału naukowego Niemiec, pozwolił jednocześnie podnieść potencjał naukowy aliantów. Wśród naukowców pracujących na programem Manhattan, wielu naukowców było Niemcami.

Ogólnie ciekawa, warta polecenia książka 8/10.

Spodziewałem się książki w stylu programów na Discovery: "Tajemnicze budowle Hitlera", "Monumentalne machiny Hitlera" itp. Ku mojemu miłemu zaskoczeniu, książka okazała się w pełni historyczną, rzec można naukową.

Autor nie koncentruje się na konkretnych wynalazkach wojennych (z nielicznymi wyjątkami),lecz opisuje cały proces. Proces, który doprowadził do tego, iż jakby...

Szukałem czegoś na ten temat i znalazłem. Książka traktuje o nauce, a nie technice (to taka uwaga dla zagorzałych miłośników militariów). Przekrój tej pozycji jest spory: od poważnych spraw związanych np z uzyskiwaniem Uranu 235 po nieco groteskowe tematy jak kwantowa teoria rasy aryjskiej.
Autor jest bardzo dobrze przygotowany w kwestiach naukowych i pisze o tym czego się spodziewałem. Daję 10 bo czemu nie? Książka Paula Kennedy'ego Architekci zwycięstwa miała dotyczyć techniki wojennej i dotyczyła..w 20%, "Armia Hitlera" McNaba była o armii, ale tło historyczne zajęło 70%. Tu mamy książkę o nauce, faktycznie, może trochę za dużo wycieczek na Zachód, ale dostajemy to co obiecuje. To jedna z tych książek, dla której warto zarwać kawałek nocy ;)

Szukałem czegoś na ten temat i znalazłem. Książka traktuje o nauce, a nie technice (to taka uwaga dla zagorzałych miłośników militariów). Przekrój tej pozycji jest spory: od poważnych spraw związanych np z uzyskiwaniem Uranu 235 po nieco groteskowe tematy jak kwantowa teoria rasy aryjskiej.
Autor jest bardzo dobrze przygotowany w kwestiach naukowych i pisze o tym czego się...

Książka opisuje dzieje niemieckiej nauki w czasach krótko przed nazistowskich, panowania III Rzeszy i po jej upadku.
Autor skupił się na najbardziej znanych naukowcach. Fizykach i chemikach mających wkład w budowę bomby atomowej. To jest główny wątek książki, ale autor nie ogranicza się do niego. Przedstawia pokrótce "naukowe" eksperymenty w obozach zagłady, wykorzystywanie przez niemieckie koncerny niewolniczej siły roboczej, akcję T4 i wiele innych...
Książka w swej całości przypomina zbiór esejów na wszystkie możliwe tematy związane z nauką. Czasami miałem wrażenie, że pisarz zgubił główny wątek i brnie gdzieś w nieznane.
Zabrakło dokładniejszego przyjrzenia się kwestii bezpośredniego wpływu naukowców na niektóre rodzaje sił zbrojnych np. panzerwaffe, ubootwaffe czy luftwaffe. Skupiono się na najbardziej znanych, chrapy, myśliwiec odrzutowy, rakiety itp... Zabrakło np kierowanych bomb, min magnetycznych, tygrysa itp.
Autor najwyraźniej nie czuł się zbyt mocny w tych tematach.
Mimo, że czasami lektura sprawiała wrażenie nieuporządkowanej czytało ją się znakomicie. Język oraz dobór szczegółów techniczno-naukowych jest odpowiedni nawet dla nieobeznanego czytelnika. Do wyjaśnień niektórych teorii miałem wątpliwości, ale zrozumiałem że, w głębokim uproszczeniu są one odpowiednie.
Kolejnym dziwnym zabiegiem był sam tytuł książki. Zbyt demoniczny moim zdaniem.
Książkę można polecić każdemu. Jest znakomitym uzupełnieniem wiedzy historii, fizyki i chemii na poziomie liceum.

Książka opisuje dzieje niemieckiej nauki w czasach krótko przed nazistowskich, panowania III Rzeszy i po jej upadku.
Autor skupił się na najbardziej znanych naukowcach. Fizykach i chemikach mających wkład w budowę bomby atomowej. To jest główny wątek książki, ale autor nie ogranicza się do niego. Przedstawia pokrótce "naukowe" eksperymenty w obozach zagłady,...

Bardzo ciekawa książka, opowiada o losach naukowców, których poznaje się w gimnazjum, czy liceum, ale nie od takiej strony. Kartki zapisane ciekawostkami, informacjami, których nie przeczyta się w podręcznikach.
Czytałam bez chwili znudzenia. Treściwa, lecz bogata, urozmaicona, podzielona w logiczny sposób na rozdziały, dzięki czemu można wracać do absorbujących nas tematów.
Fizyka, chemia, inżynieria, medycyna, neurobiologia skierowane na złe cele przez złych ludzi gwarantują pożywkę do refleksji. Sukces nauki, a jednak w czarnym świetle.

Bardzo ciekawa książka, opowiada o losach naukowców, których poznaje się w gimnazjum, czy liceum, ale nie od takiej strony. Kartki zapisane ciekawostkami, informacjami, których nie przeczyta się w podręcznikach.
Czytałam bez chwili znudzenia. Treściwa, lecz bogata, urozmaicona, podzielona w logiczny sposób na rozdziały, dzięki czemu można wracać do absorbujących nas...

Dla mnie zaletą tej książki jest to, że napisana została na stylizowanym na stary papierze, przez co fajnie wprowadza w klimat, oprócz tego są oczywiście czarno-biale fotografie. Jak sugeruje tytuł książka opowiada głównie o naukowcach i o tym jak podejmowane przez nich decyzje oraz prowadzone badania miały wpływ na przebieg II wojny swiatowej.Nie rzadko było bowiem tak, że za cenę uzyskania prestiżu lub utrzymania stanowiska dawano milczaca zgodę na okrucienstwa holokaustu.
Dla wielu będzie to jak powrót w szkolne mury usłyszymy tu bowiem o taki ch postaciach jak Albert Einstein, Max Planck, Maria Sklodowska Curie i wielu innych.
Książka ta daje również możliwość zobaczenia jak wyglądał świat i sytuacja międzynarodowa w XIX stuleciu oraz w 20 leciu między wojennym.

Dla mnie zaletą tej książki jest to, że napisana została na stylizowanym na stary papierze, przez co fajnie wprowadza w klimat, oprócz tego są oczywiście czarno-biale fotografie. Jak sugeruje tytuł książka opowiada głównie o naukowcach i o tym jak podejmowane przez nich decyzje oraz prowadzone badania miały wpływ na przebieg II wojny swiatowej.Nie rzadko było bowiem tak, że...

Tytuł książki może co niektórych mocno zmylić- owszem, jest tu mowa o działalności naukowców w czasach III Rzeszy, ale równie wiele miejsca jest tu poświęconego na początek XX wieku, I WŚ, czasy Republiki Weimarskiej i lata Zimnej Wojny. Do tego lepiej, gdyby książka Cornwella zwała się "Niemieccy fizycy i chemicy", bo właśnie o nich i ich pracy jest tu zatrzęsienie informacji.
Niestety, jeśli ktoś jest laikiem w tych dziedzinach, razi go drobiazgowość wywodów, specjalistyczne słownictwo, albo liczył na lekką i przyjemną lekturę, to od tej książki odbije się jak od ściany.
Owszem, jest tu trochę o inżynierii, medycynie, naukach humanistycznych i związanych z teutońską mitologią pseudonauk, ale nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że są one dodane na siłę, bo tak wypadało. Językowo uwag większych nie mam- styl jest przystępny, a poruszone tematy dosyć łatwe do ogarnięcia, ale momentami ich ciężar może przytłoczyć czytającego.
Jak się łatwo domyślić, nie jest to książka dla każdego. Spodoba się tym, których interesuje rozwój kariery Einsteina, von Brauna czy Heisenberga, historia prac nad nazistowską bombą atomową, ale zwolennicy broni konwencjonalnych przeżyją niemały szok.
Przyznaję, jest tu trochę o rakietach V1 i V2, o przełomowych pracach nad silnikami odrzutowymi, ale jest tego bardzo, bardzo mało.
Na skandal zakrawa podejście autora do tematu Luftwaffe, Kriegsmarine, niemieckiej broni pancernej i piechoty, gdyż o nich autor wymęczył raptem kilka akapitów, co dla mnie oznacza tyle, że właściwie mógłby sobie ten "trud" całkiem odpuścić. Tak by chyba było lepiej, bo nawet w tych kilku zdaniach nie ustrzegł się dyletanckich (chyba jego ulubione słowo) błędów.
Czy pomimo tych bijących po oczach wad, jestem skłonny tę książkę polecić?
W pewnym sensie tak, jeśli tylko wybiera się fragmenty nas interesujące- wtedy nie sposób się od tej książki oderwać. Z kolei te przez autora ulubione są bardzo mocno rozwinięte i wyczerpujące, co może się przydać w niejednej pracy pisemnej.
Jednak czytanie jej w całości (tak, jak ja to zrobiłem),może doprowadzić do zniechęcenia, rozczarowania i frustracji, a co za tym idzie- bardzo częstego odkładania jej na bok.
Nie odmawiam tej publikacji niebagatelnych walorów, ale każdy kto próbowałby ją nazwać kompendium wiedzy o nazi- naukowcach, dopuszcza się absurdalnej nadinterpretacji.

Tytuł książki może co niektórych mocno zmylić- owszem, jest tu mowa o działalności naukowców w czasach III Rzeszy, ale równie wiele miejsca jest tu poświęconego na początek XX wieku, I WŚ, czasy Republiki Weimarskiej i lata Zimnej Wojny. Do tego lepiej, gdyby książka Cornwella zwała się "Niemieccy fizycy i chemicy", bo właśnie o nich i ich pracy jest tu zatrzęsienie...

Szybko się czyta, wciąga. Polecam

Szybko się czyta, wciąga. Polecam