Druga część opowieści o Paulu Selmerze i jego rodzinie rozpoczyna się na tle wydarzeń I wojny światowej. Norwegia przyjęła postawę neutralną i oficjalnie nie walczyła po żadnej ze stron. Jednak dużo materiałów potrzebnych do działań wojennych i nie tylko było transportowanych z Norwegii do Szwecji i Niemiec. W procederze tym brał udział zarówno Paul jak i jego wspólnik Henrik Alster.

Paul próbuje ułożyć sobie życie. Żeni się z młodziutką Bjorg, rodzą mu się dzieci, zakłada kolejne interesy.
Po raz pierwszy też przyznaje się oficjalnie do swojej wiary. Czyni to przed swoją córką i zaczyna maleńką istotkę uczyć modlitwy. Wiele przeszkód czeka go na drodze wiary, przede wszystkim sceptyczne podejście do niej, jego własnej żony.
Bjorg nie zgadza się na wychowanie dzieci w wierze katolickiej. Młodziutka, roztrzepana, zabawna, nie ma żadnych zasad, głębszych potrzeb niźli stroje i zabawa.
Paul zagłębia się coraz bardziej w wiarę katolicką, walczy ze swoimi słabościami, pokusami. Jest dobrym przykładnym człowiekiem, mężem, ojcem. Znosi z pokorą trudne wydarzenia w swoim życiu, modli się i zawierza wszystko Bogu.

"Krzak Gorejący" to powieść pełna przemyśleń, wywodów na temat życia i wiary w Boga, wiary katolickiej.
Więcej w niej dylematów i rozważań filozoficznych niż samej akcji co w pewnych momentach nuży i czytanie książki wlecze się niemiłosiernie. Niemniej jednak cieszę się, że poznałam historię życia i nawrócenia Paula Selmera.

Druga część opowieści o Paulu Selmerze i jego rodzinie rozpoczyna się na tle wydarzeń I wojny światowej. Norwegia przyjęła postawę neutralną i oficjalnie nie walczyła po żadnej ze stron. Jednak dużo materiałów potrzebnych do działań wojennych i nie tylko było transportowanych z Norwegii do Szwecji i Niemiec. W procederze tym brał udział zarówno Paul jak i jego wspólnik...

Książkę należy przeczytać po przeczytaniu Gymnadenii, która stanowi pierwszą część cyklu. Pierwszym razem popełniłem ten błąd, że przeczytałem ją wcześniej - i nie ujęła mnie.
Gdy zna się wcześniejsze losy głównego bohatera Paula, wiele rzeczy staje się bardziej zrozumiałych.
Piękny opis zmagań duchowych człowieka, któremu powodzi się względnie dobrze, jednak co raz przychodzą na niego problemy życia codziennego, kłopoty rodzinne itp.
Pewnie jest to w dużej mierze opis życia Undset, znając zarys jej biografii, ale myślę, że dla każdego, szczególnie wierzącego, lektura ta może stanowić swoiste rekolekcje (intelektualnego podejścia do wiary).

Książkę należy przeczytać po przeczytaniu Gymnadenii, która stanowi pierwszą część cyklu. Pierwszym razem popełniłem ten błąd, że przeczytałem ją wcześniej - i nie ujęła mnie.
Gdy zna się wcześniejsze losy głównego bohatera Paula, wiele rzeczy staje się bardziej zrozumiałych.
Piękny opis zmagań duchowych człowieka, któremu powodzi się względnie dobrze, jednak co raz...

Majstersztyk literacko-duchowy. Przy takiej literaturze odpoczywam, nabieram ochoty na uważne, niespieszne i niebanalne życie. Undset nie pokazuje codzienności wierzącego jako coś odświętnego, cukierkowatego. Główny bohater to mężczyzna z krwi i kości, z wadami i zaletami, ale jakże chciałoby się takich mężczyzn spotykać na co dzień - odpowiedzialny, wierny, pomocny i...z duszą. Książkę polecam każdemu.

Majstersztyk literacko-duchowy. Przy takiej literaturze odpoczywam, nabieram ochoty na uważne, niespieszne i niebanalne życie. Undset nie pokazuje codzienności wierzącego jako coś odświętnego, cukierkowatego. Główny bohater to mężczyzna z krwi i kości, z wadami i zaletami, ale jakże chciałoby się takich mężczyzn spotykać na co dzień - odpowiedzialny, wierny, pomocny i...z...

Paul jest ojcem dwójki rozrabiaków, z czego starsza, ukochana Sunlife zdecydowanie odgrywa najbardziej promienną rolę. Od dziesięciu lat żyje w stabilnym małżeństwie z Bröjn, utrzymuje kontakty z liczną rodziną, prowadzi interesy, które pozwalają mu utrzymać najbliższych. Nie wybuchła wojna (wojna trwa),nie nastąpiło trzęsienie ziemi. Ale powoli wszystko się zmienia, gdy Paul zaczyna swoją żmudną drogę do przjęcia wiary katolickiej, a jego małżeństwo nagle zostaje rozciągnięte do granic wytrzymałości jak gumka recepturka.

Ciężko ukryć, że najsilniejsze wrażenie zrobiła na mnie historia małżeństwa Paula i Bröjn. Własnie przez to, że nie jest to opowieść o burzliwym romansie - tylko o ignorancji. Paul uważa żonę za stworzenie urocze, które wymaga jego troski i opieki - ale nie kogoś, kogo można traktować na poważnie. Pozornie w ich związku nie dzieje się nic strasznego - a nawet kiedy dochodzi do najgorszego, zaczyna się taniec unikania siebie, zalepiania błędów plastrami milczenia, uspokajających usmiechów i codziennych oszustw. Bo najbardziej przerażająca jest w tym obojętność, której - pomimo starań - bohaterowie nie pozbędą się nigdy.

Równie fascynująca jest historia nawrócenia Paula - tyle tylko, że o wiele mniej burzliwa, a raczej spokojna i racjonalna. Poza nielicznymi próbami, które zmuszają do zadawania pytań o życie i śmierć, największym krzyżem mężczyzny jest codzienne świadectwo wiary. Uczciwość wobec siebie, żony i dzieci. Próba dojscia do prawdy, wyłuskania jej sposród obrzędu i otoczki rytuału. Patrzenie w górę. Starania, by ludzkim umyslem pojąć, że Bóg kocha wszystkie dusze tak samo. Tak samo oddaną Mu Sunlife, tak samo płytką Bröjn i dumnego Paula.

Ale nie jest to oczywiście jedyny wątek wśród wielu gałązek tej powieści: niejedno malżeństwo przeżywa katastrofę. Wiele matek i ojców nie radzi sobie z własnymi dziećmi. Dziecięce spojrzenia na świat, przepełnione humorem wywody Sunlife i jej cudowna relacja z ojcem. Wciąż powracająca, a jednocześnie umykająca bez ustanku przeszłość. A także przytłaczająca świadomość, że codzienność może przygnieść nawet największy ból i w chwilach próby nie pozostanie nic z książkowych uniesień i, zamast tego, co "powinno się czuć" - czuje się ulgę, gdy ta druga osoba nareszcie zamknie za sobą drzwi...

Po pełną recenzję zapraszam na pisanewzatchnieniu.wordpress.com/2017/05/27/grawitacyjna-technika-plucia-sigrid-undset-krzak-gorejacy/

Paul jest ojcem dwójki rozrabiaków, z czego starsza, ukochana Sunlife zdecydowanie odgrywa najbardziej promienną rolę. Od dziesięciu lat żyje w stabilnym małżeństwie z Bröjn, utrzymuje kontakty z liczną rodziną, prowadzi interesy, które pozwalają mu utrzymać najbliższych. Nie wybuchła wojna (wojna trwa),nie nastąpiło trzęsienie ziemi. Ale powoli wszystko się zmienia, gdy...

Podoba mi się ta książka (ta historia, właściwie, przecież to w zasadzie dwutomowa powieść). Ale "Krystynie" czy "Olafowi" tej samej autorki nie dorasta ona do okładki, niestety.

To, co przeszkadza mi najbardziej to to, że po momencie kulminacyjnym (nie chcę zdradzać treści książki, ale pierwsze rozdziały dają dosyć dobre wyobrażenie o tym, co będzie punktem zwrotnym w życiu Paula) akcja traci dynamikę. I zaczyna się snuć.

Podoba mi się ta książka (ta historia, właściwie, przecież to w zasadzie dwutomowa powieść). Ale "Krystynie" czy "Olafowi" tej samej autorki nie dorasta ona do okładki, niestety.

To, co przeszkadza mi najbardziej to to, że po momencie kulminacyjnym (nie chcę zdradzać treści książki, ale pierwsze rozdziały dają dosyć dobre wyobrażenie o tym, co będzie punktem zwrotnym w...

W pierwszej części cyklu Nadzieja , "Gymnadeni", Paul Selmer z głową pełną ideałów i mrzonek wkracza w dorosłe życie. Przeżywa pierwszą, niespełnioną miłość i zakłada rodzinę, żeniąc się z młodziutką Bjorg. Rezygnuje z marzeń o geologii i staje się handlowcem. Zostaje po raz pierwszy ojcem i wchodzi w coraz większą zażyłość duchową z Bogiem, skłaniając się coraz bardziej ku katolicyzmowi.

Druga część cyklu ,"Krzak gorejący", ukazuje dalsze losy Paula i jego już czteroosobowej rodziny , na tle zarysowujących się zmian, do jakich dochodzi w trakcie i po wojnie.
Podczas toczącej się na kontynencie europejskim wojny Norwegia , która pozostaje neutralna przeżywa czas prosperity, również Paulowi , który zarabia na wojnie powodzi się dobrze lecz z czasem sytuacja zmienia się na niekorzyść, wychodzi ze spółki trondhjemskiej, przejmuje zakład obróbki steatytu w dolinie Goudbrand , i przenosi się z rodziną z Trondhjem do Kristianii.
W tym czasie intensywnie przygotowuje się również do przyjęcia religii katolickiej biorąc udział w katechizacji i prowadząc wewnętrzny dialog z Bogiem, który w przeddzień przyjęcia go w grono katolików staje się przejmująco pięknym wołaniem: "Boże mój, jestem znużony, znużony , znużony wszystkimi krętymi drogami, które sam sobie wyszukiwałem, ażeby uciec przed Tobą.I teraz przychodzę Cię prosić, żebyś mi otworzył, żebyś mi siebie samego otworzył". Gdy sam staje się katolikiem jego marzeniem jest wychować w tej wierze dzieci, Bjorg będąc protestantką sprzeciwia się jednakże temu zamysłowi. Z czasem staje się to jednak możliwe. Bjorg zachodzi po raz trzeci w, tym razem w niechcianą przez siebie, ciążę i rodzi drugiego syna, który jednakże jako niemowlę umiera na zapalenie opon mózgowych. Przygnębiona jego śmiercią , za którą się obwinia, odsuwa się od Paula, a wreszcie korzystając z zaproszenia byłego wspólnika Paula wyjeżdża by odpocząć .
Rozłąka przedłuża się w nieskończoność, gdy Bjorg dostaje się pod przemożny wpływ matki i wraz z nią wędruje po Europie.Po jakimś czasie chce rozwodu, ale Paul , mimo że uważa , iż wplątał się niefortunnie w to małżeństwo pozbawione miłości, uznaje trwałość małżeństwa za wartość niezmienną i nie wyraża zgody.
Podczas nieobecności żony decydując sam o losie dzieci wysyła je do katolickiej szkoły i posyła do pierwszej komunii świętej.
Życie nie szczędzi mu przykrych doświadczeń zadając kolejne ciosy ; umiera ojciec i siostra, zmuszony jest angażować się w sprawy brata, który popada w tarapaty zdrowotne i finansowe, a także wraca do domu Bjorg, nie tylko w złym stanie psychicznym, ale na dodatek w ciąży i rodzi niepełnosprawne dziecko. Paul przyjmuje żonę, gdyż uważa, że małżeństwo go zobowiązuje do tego by się nią opiekować, a jako katolik wybacza jej. Poważne problemy spotykają go również, gdy w jego życiu pojawia się znów Lucy, jego pierwsza miłość, ale to mija i życie toczy się nadal.

Paul osiągając pełnię dojrzałości religijnej i całkowitego zaufania Bogu odnajduje sens życia w wierze i uczynkach , i staje się jak biblijny krzew gorejący .

W cyklu Nadzieja Sigrid Undset opowiada, z sobie tylko właściwym kunsztem, pięknym literackim językiem i w niezwykle ciepły oraz ujmujący sposób o zwykłym codziennym życiu bohatera, jego problemach osobistych i rodzinnych, zainteresowaniach, a także zmaganiu się z rozterkami duchowymi związanymi z poszukiwaniem celu w życiu. Porusza temat nierozerwalności związku małżeńskiego wynikającej z moralności chrześcijańskiej , i co z tym się ściśle wiąże brania do końca odpowiedzialności za życie drugich ludzi, czego niestety w dzisiejszych książkach trudno się doszukać.


Mimo iż akcja obydwu książek w części obyczajowej jest spokojna , toczy się wolno bez zawirowań, nagłych zwrotów czytałam je z dużym zainteresowaniem , śledząc losy Paula i jego rodziny, wczuwając się w jego sytuację i chłonąc ten spokój jaki płynął z kart książek.

Męczący w czytaniu był natomiast wątek religijny , który zawiera sporo trudnego w odbiorze dydaktyzmu religijnego, niemniej dał mi on jako osobie wierzącej sporo do myślenia i pobudził mnie do refleksji nad stanem własnej wiary i jej realizacji w życiu.

Kończąc mogę tylko jedno napisać, że by zrozumieć przesłanie płynące z całego cyklu Nadzieja nie można poprzestać na jednym jego czytaniu i muszę stwierdzić, że sama będę do niego wracać.

Opinia z mojego bloga http://natanna-mojezaczytanie.blogspot.com/

W pierwszej części cyklu Nadzieja , "Gymnadeni", Paul Selmer z głową pełną ideałów i mrzonek wkracza w dorosłe życie. Przeżywa pierwszą, niespełnioną miłość i zakłada rodzinę, żeniąc się z młodziutką Bjorg. Rezygnuje z marzeń o geologii i staje się handlowcem. Zostaje po raz pierwszy ojcem i wchodzi w coraz większą zażyłość duchową z Bogiem, skłaniając się coraz...

Uffff....skończyłam i chyba żadna książka mnie tak nie zmęczyła jak właśnie ta!Główny wątek wydawał się ciekawy ale te koszmarne, długaśne opisy i takie wywlekanie flaków nad każdym problemem- nuda:(
Momentami nie wiedziałam o co "chodzi" autorowi. Może ja jestem za głupia do tego typu literatury ale podejrzewam, że przygoda z książkami Sigrid Undset zaczęła się i jednocześnie skończyła na "Krzaku Gorejącym". Głupi mój nawyk- gdy zacznę czytać jakąś książkę to muszę ją też skończyć, choćby była nie wiem jak nudna.
Masz problemy z zaśnięciem?- jako lekarstwo polecam tę książkę.

Uffff....skończyłam i chyba żadna książka mnie tak nie zmęczyła jak właśnie ta!Główny wątek wydawał się ciekawy ale te koszmarne, długaśne opisy i takie wywlekanie flaków nad każdym problemem- nuda:(
Momentami nie wiedziałam o co "chodzi" autorowi. Może ja jestem za głupia do tego typu literatury ale podejrzewam, że przygoda z książkami Sigrid Undset zaczęła się i...