Niezapominajki

Do tej książki miałam kilka podejść.. z perspektywy czasu dziwię się dlaczego? :)
Czytało mi się ją bardzo dobrze. Z nostalgią w trakcie czytania wracałam do czasów, swojej studniówki, matury i pierwszych miłości :)

Do tej książki miałam kilka podejść.. z perspektywy czasu dziwię się dlaczego? :)
Czytało mi się ją bardzo dobrze. Z nostalgią w trakcie czytania wracałam do czasów, swojej studniówki, matury i pierwszych miłości :)

Bardzo fajna, lekka książka na letni wieczór.

Bardzo fajna, lekka książka na letni wieczór.

Dla mnie książka super za kilka rzeczy. Przede wszystkim za akcję w moim rodzinnym mieście, Bielsku-Białej, i okolicach. Za możliwość powrotu do czasów młodości, rozterek i problemów. Książka jest pisana w formie pamiętnika, w niektórych miejscach czyta się z uśmiechem, w innych z rozrzewieniem. I za to, że nie mogłam się od niej oderwać.

Dla mnie książka super za kilka rzeczy. Przede wszystkim za akcję w moim rodzinnym mieście, Bielsku-Białej, i okolicach. Za możliwość powrotu do czasów młodości, rozterek i problemów. Książka jest pisana w formie pamiętnika, w niektórych miejscach czyta się z uśmiechem, w innych z rozrzewieniem. I za to, że nie mogłam się od niej oderwać.

wciągająca książka

wciągająca książka

[...] Profesor filozofii na zajęcia ze studentami przyniósł ogromny słój. Postawił go na biurku i bez słowa zaczął wypełniać piłeczkami golfowymi. Kiedy skończył, zapytał studentów, czy słój jest pełny. Stwierdzili, że tak. Wtedy profesor sięgnął po pudełko pełne kamyczków. Wsypał je do słoja i wstrząsnął nim tak, że kamyczki wypełniły wolne przestrzenie pomiędzy piłeczkami golfowymi. Ponownie zapytał czy słój jest pełny. Studenci ponownie odparli, że jest. Profesor chwycił wtedy kolejne pudełko. Było ono pełne piasku. Wsypał piasek do słoika tak, że wypełnił on całą wolną przestrzeń w słoju aż po same brzegi. Odłożył pudełko i raz jeszcze zapytał studentów, czy słój jest pełny. Studenci jednomyślnie odparli, że tak. Wtedy profesor sięgnął pod biurko i wyjął stamtąd filiżankę kawy. Powoli wlał kawę do słoika, pozwalając jej wsiąknąć w piasek. Studenci się roześmiali. Gdy śmiech na sali ucichł, profesor rzekł: "A teraz chciałbym, abyście wyobrazili sobie, że ten słój reprezentuje wasze życie.Piłeczki golfowe, to te rzeczy, które są najważniejsze -Bóg, rodzina, wasze dzieci, zdrowie, przyjaciele, pasje życiowe- rzeczy, które gdy nawet wszystkiego innego zabraknie, sprawią, że wasze życie nadal będzie pełne. [...]
Fragment książki.

[...] Profesor filozofii na zajęcia ze studentami przyniósł ogromny słój. Postawił go na biurku i bez słowa zaczął wypełniać piłeczkami golfowymi. Kiedy skończył, zapytał studentów, czy słój jest pełny. Stwierdzili, że tak. Wtedy profesor sięgnął po pudełko pełne kamyczków. Wsypał je do słoja i wstrząsnął nim tak, że kamyczki wypełniły wolne przestrzenie pomiędzy piłeczkami...

Zawsze gdy spotykam w książkach bohaterkę, która nosi moje imię, w jakiś sposób staje mi się bliska. Nie inaczej było i tym razem, zwłaszcza że z łatwością mogłam ją polubić, utożsamić się z nią, choć jest dużo młodsza ode mnie. Mowa tu o 18-letniej Izabeli, zbuntowanej, upartej, ale i ciepłej i otwartej dziewczynie, która po śmierci matki zmuszona jest wyprowadzić się z ukochanego Krakowa do swojego dziadka, z którym od lat nie utrzymywała kontaktów. Jeśli chodzi właśnie o dziadka, to jest to despotyczny, zgorzkniały, samotny starszy mężczyzna. Już od pierwszych chwil nie układa się między tą dwójką. Czy w końcu będą potrafili odnaleźć wspólny język? Poza tym Iza pragnie odszukać swojego biologicznego ojca. Czy to się jej uda? I dlaczego matka ukrywała o nim prawdę?

"Nigdy niczego nie osiągniesz, jeżeli wciąż będziesz bała się ryzyka. Boisz się zaangażować, by się przypadkiem nie poparzyć. Ale pozwól, że ci coś uświadomię - nie ma miłości bez ryzyka. Nie ma życia bez ryzyka."

Bohaterowie zostali dobrze wykreowani, zarówno ci pierwszo-, jak i drugoplanowi. Mają swoje wady i zalety, popełniają błędy, przez co wydają się być realni. Iza broni się przed miłością. Podłoża takiego zachowania należy doszukiwać się w tym, iż jej matka została zraniona przez kilku mężczyzn. Jednakże miłość to silne uczucie, nie wybiera i rządzi się swoimi prawami. Czy dziewczyna zda sobie w końcu sprawę, że kocha Krzysztofa?

Książka została napisana w formie pamiętnika. Autorce udało się sprawić, że wraz z upływem stron mój niepokój i niepewność względem bohaterów tylko wzmagały się. A już ostatnie strony w szczególności. Zastosowana pierwszoosobowa narracja prowadzona przez Izę pozwala na bliższe poznanie jej myśli, uczuć, emocji. Język i styl jakimi posługuje się autorka są przyjemne w odbiorze.

Ewelina Kłoda w opowiedzianej historii pokazuje, że miłość i przyjaźń potrafią pokonać każdy lęk, każdą przeciwność losu. Uświadamia, że tak naprawdę nie ma sprawdzonego przepisu na szczęście. Życie poddaje nas nieustannym wyborom, próbom, coś daje, ale i coś odbiera. Tylko od nas samych zależy jak je przeżyjemy.

"Niezapominajki" to poruszająca powieść o dojrzewaniu, poszukiwaniu własnej drogi, przyjaźni, miłości, rodzinie, przebaczeniu. To również powieść, która przenosi czytelnika do jego młodości, przypominając tym samym, że my także niejednokrotnie mieliśmy podobne problemy. Bardzo realna lektura traktująca o życiu, pełna wzlotów i upadków, która bawi i wzrusza. Myślę że w książce odnajdzie się nie tylko młodzież, ale czytelnik w każdym wieku. Tymczasem biorę się za dalsze losy Izy w kontynuacji "W poszukiwaniu siebie".

Zawsze gdy spotykam w książkach bohaterkę, która nosi moje imię, w jakiś sposób staje mi się bliska. Nie inaczej było i tym razem, zwłaszcza że z łatwością mogłam ją polubić, utożsamić się z nią, choć jest dużo młodsza ode mnie. Mowa tu o 18-letniej Izabeli, zbuntowanej, upartej, ale i ciepłej i otwartej dziewczynie, która po śmierci matki zmuszona jest wyprowadzić się z...

Książka bardzo mi się podobała. Opowiadała o dziewczynie która straciła matkę i po długich poszukiwaniach znalazła ojca, który jej nie chciał. Gorąco polecam.
D.P

Książka bardzo mi się podobała. Opowiadała o dziewczynie która straciła matkę i po długich poszukiwaniach znalazła ojca, który jej nie chciał. Gorąco polecam.
D.P

Będąc ostatnio w bibliotece powiedziałam Pani że książki z Polski dają radość, ponieważ można się odnieść do miejscowości.
Ta książka miała dziać się w okolicy mojej egzystencji - Bielsko-Biała.
Przez całą książkę uśmiechałam się czytając odniesienia do realnych miejsc. Kawiarnia Oskar, Galeria Sfera, basen w Skoczowie no i mój ukochany Cieszyn! :)
Książka pełna żartów i to dość dobrze wmanewrowanych w sytuacje- kto na cytat z killera "cycki se usmaż" nie parska śmiechem? :)
książka absolutnie świetna - lekka i przyjemna.
Zasiadłam (a raczej zaległam - nie mylić z poległam( - do niej o 20 i czytałam aż ostatnia strona z pieczątką zakończyła przygody.

Ale spokojnie! Na dzień dzisiejszy mam część drugą! HURRA!
Niech żyją książki z kontynuacją- człowiek jest jakby taki mniej samotny... ^^

Będąc ostatnio w bibliotece powiedziałam Pani że książki z Polski dają radość, ponieważ można się odnieść do miejscowości.
Ta książka miała dziać się w okolicy mojej egzystencji - Bielsko-Biała.
Przez całą książkę uśmiechałam się czytając odniesienia do realnych miejsc. Kawiarnia Oskar, Galeria Sfera, basen w Skoczowie no i mój ukochany Cieszyn! :)
Książka pełna żartów i...

Po kilkudziesięciu pierwszych stronach uznałam, że nie interesuje mnie to, aż tak bardzo i raczej nie wpasowuje się w mój gust. Byłam bliska odłożenia tej książki, mimo że na półce czekało na mnie jeszcze "W poszukiwaniu siebie". Sama nie wiem jak to się stało, ale w końcu dotarło do mnie, że gdybym naprawdę nie była ciekawa dalszych losów Belki to już dawno porzuciłabym tą lekturę.
Skończywszy, muszę przyznać, że owszem nie powaliła mnie na kolana i nie należy do tych książek, po których muszę zbierać się psychicznie i odczuwam silną wewnętrzną potrzebę, posiadania tej książki, żeby móc do niej wrócić, ale mimo to jest całkiem dobra. Zaraz po jej skończeniu, sięgnęłam po drugą część. I muszę zaznaczyć, że oprócz życiowych perypetii bohaterki, interesujące są jej przemyślenia, skłaniające do przemyśleń wypowiedzi przyjaciół, pytania, które sobie stawiają i usiłują znaleźć na nie odpowiedzi, które wcale nie są takie łatwe bądź oczywiste.
Podsumowując - interesująca, poruszająca życiowe rozterki nastolatki, doskonale opisująca emocje i niepewności władające nastoletnim ciałem i pouczająca.
Mam wrażenie, że pomogła mi inaczej spojrzeć na pewne sprawy.

Po kilkudziesięciu pierwszych stronach uznałam, że nie interesuje mnie to, aż tak bardzo i raczej nie wpasowuje się w mój gust. Byłam bliska odłożenia tej książki, mimo że na półce czekało na mnie jeszcze "W poszukiwaniu siebie". Sama nie wiem jak to się stało, ale w końcu dotarło do mnie, że gdybym naprawdę nie była ciekawa dalszych losów Belki to już dawno porzuciłabym tą...

Książka dla młodych marzycielek

Książka dla młodych marzycielek