Książka o tym jak mędrzec upokorza głupca i wkzazuje mu jego niewiedze.

Książka o tym jak mędrzec upokorza głupca i wkzazuje mu jego niewiedze.

Atmosfera się zagęszcza - Sokrates ma już wytoczony proces, a jego ironia nigdy dotąd nie była tak piekąca jak podczas rozmowy z Eutyfronem. Pojawia się tu słynne dylemat "czy coś jest dobre, bo się podoba bogom, czy też podoba się bogom, bo jest dobre", ale dyskusja o pobożności i bezbożności w istocie znowu, podobnie jak w Menonie, schodzi poziom niżej, na same podstawy logicznego rozumowania. Nie sposób niczego mądrego wymyślić, jeśli się nie umie myśleć - zdaje się mówić Sokrates.

Atmosfera się zagęszcza - Sokrates ma już wytoczony proces, a jego ironia nigdy dotąd nie była tak piekąca jak podczas rozmowy z Eutyfronem. Pojawia się tu słynne dylemat "czy coś jest dobre, bo się podoba bogom, czy też podoba się bogom, bo jest dobre", ale dyskusja o pobożności i bezbożności w istocie znowu, podobnie jak w Menonie, schodzi poziom niżej, na same podstawy...

„Eutyfron” to dialog platoński należący do wczesnego okresu jego twórczości, czyli do tzw. pism wczesnych, które pisał będąc jeszcze młodym człowiekiem. Jest to, jak wiele innych, tzw. dialog sokratyczny, gdyż jego główną postacią oraz protagonistą jest Sokrates. Tym razem rozmówcą Sokratesa jest Eutyfron, pobożny obywatel Aten, a całość skupia się, jak to w przypadku wczesnych dialogów platońskich bywa, na rozważaniu konkretnego pojęcia, przy czym Sokrates prowadzi rozmowę za pomocą swej słynnej metody elenktycznej. Rozważanym pojęciem jest pobożność.

Sokrates i Eutyfron spotykają się przy portyku sędziego królewskiego. Obaj czekają na swoje rozprawy. Zaczynają rozmawiać i Sokrates wyznaje, że został oskarżony przez niejakiego Meletosa z Pittos o deprawację młodzieży poprzez kwestionowanie tradycyjnych wyobrażeń o bogach (gdyż kieruje się daimonem, wewnętrznym głosem). Eutyfron natomiast oskarża swojego ojca o zabójstwo niewolnika, który z kolei wcześniej zabił innego niewolnika po pijaku. Sokrates jest zdumiony takim oskarżeniem, zwłaszcza że prawo ateńskie pozwala wnieść pozew o morderstwo jedynie krewnym zmarłego; takie oskarżenie może budzić kontrowersje i uchodzić za bezbożne. Wywołuje to między nimi rozmowę o pobożności – Sokrates pyta Eutyfrona, który uznaje się za znawcę woli bożej, czym jest pobożność, a czym bezbożność (pod pretekstem, że dzięki temu lepiej będzie mógł się bronić). Eutyfron jeszcze nie wie, co go czeka podczas tej rozmowy.

„Eutyfron” to pierwsza część trylogii opowiadającej o procesie Sokratesa, który ostatecznie doprowadził go do śmierci. Sam proces znajduje się tu jednak tylko w tle. Sednem rozmowy jest kwestia pobożności, zarówno w osobistym aspekcie Sokratesa ze względu na wyrażane przez niego wątpliwości (które w kontekście procesu są dość niefortunne, ale za tę właśnie sympatyczną przekorę przeszedł do historii),jak również w szerszym kontekście uniwersalnych rozważań o religii i etyce. Dialog jest bardzo ciekawy i bardzo ważny – to tutaj właśnie ujęty został tzw. paradoks/dylemat Eutyfrona, który, w swojej rozszerzonej i uogólnionej wersji świetnie nadaje się do podważania fundamentów religii, zwłaszcza monoteistycznych, również i dziś.

„Eutyfron” to dialog platoński należący do wczesnego okresu jego twórczości, czyli do tzw. pism wczesnych, które pisał będąc jeszcze młodym człowiekiem. Jest to, jak wiele innych, tzw. dialog sokratyczny, gdyż jego główną postacią oraz protagonistą jest Sokrates. Tym razem rozmówcą Sokratesa jest Eutyfron, pobożny obywatel Aten, a całość skupia się, jak to w przypadku...

Dialog Eutyfron jest jednym z "dosłowniejszych dialogów" Platona. Oznacza to, że dla niewtajemniczego czytelnika jest on jasny i klarowany. Idealna lektura dla początkujących adeptów filozofii.

Dialog Eutyfron jest jednym z "dosłowniejszych dialogów" Platona. Oznacza to, że dla niewtajemniczego czytelnika jest on jasny i klarowany. Idealna lektura dla początkujących adeptów filozofii.

Czasem dobrze przeczytać coś ambitniejszego 🤔😉

Czasem dobrze przeczytać coś ambitniejszego 🤔😉

Biblioteka klasyczna, takich dzieł się nie ocenia, wypada je znać

Biblioteka klasyczna, takich dzieł się nie ocenia, wypada je znać

Kolejne dzieło Platona obok "Obrony Sokratesa",które przeczytałem z wielką przyjemnością,odnosząc przy tym wiele korzyści związanych z poznaniem myśli i poglądów filozoficznych Platona wypowiedzianych ustami Sokratesa,czy też Sokratesa wypowiedzianych piórem Platona. " Eutyfron " to dzieło krótkie lecz treściwe,poruszające ważki temat jakim jest poznanie natury pobożności,wraz z próbą zdefiniowania pobożności,określenia jej wpływu i znaczenia w hierarchii ważności oddziaływania tego czynnika na poprawność relacji na linii człowiek-bóstwo.Sokrates w przeciwieństwie do Eutyfrona zdaje się powątpiewać we wpływ i znaczenie ludzkiej pobożności na decyzje podejmowane przez bogów a tym samym pośrednio powątpiewa w istnienie samych bogów,bo skoro bogowie są doskonali ,to doskonali są we wszystkim i w niczym nie są zależni od człowieka a tym samym niczego od człowieka nie potrzebują ,w tym ludzkiej pobożności wraz z jej ofiarami w takiej,czy innej postaci.Całość dialogu Sokratesa z Eutyfronem jest prowadzona przez tego pierwszego w sposób niezwykle logicznie poukładany ,systematycznie i z konsekwencją wykazując punkt po punkcie mylny pogląd Eutyfrona w kwestii głównego tematu rozmowy jakim jest zbożność i pobożność.Dzieło bardzo interesujące,pozwalające na zbliżenie się do poznania poglądów filozoficznych tak Sokratesa jak i Platona autora tego dialogu.Dialog Platona do lekkich i łatwych w odbiorze może nie należy ,lecz oferuje nam i gwarantuje ucztę intelektualną zmuszając nasze zwoje mózgowe do większej aktywności,poprawiając i zwiększając tym samym ich kondycję.Polecam

Kolejne dzieło Platona obok "Obrony Sokratesa",które przeczytałem z wielką przyjemnością,odnosząc przy tym wiele korzyści związanych z poznaniem myśli i poglądów filozoficznych Platona wypowiedzianych ustami Sokratesa,czy też Sokratesa wypowiedzianych piórem Platona. " Eutyfron " to dzieło krótkie lecz treściwe,poruszające ważki temat jakim jest poznanie natury...

To moja pierwsza styczność z Platonem i tego rodzaju literaturą. Przyjemnie się tego słucha, ale to dzieło jest do dokładnego przestudiowania i rozważenia. Polecam zapoznać się również że wstępem i omówieniem co pozwoli lepiej zrozumieć "Eutyfrona". Z pewnością sięgnę po kolejne rozważania Platona.

To moja pierwsza styczność z Platonem i tego rodzaju literaturą. Przyjemnie się tego słucha, ale to dzieło jest do dokładnego przestudiowania i rozważenia. Polecam zapoznać się również że wstępem i omówieniem co pozwoli lepiej zrozumieć "Eutyfrona". Z pewnością sięgnę po kolejne rozważania Platona.

To jest jeden z moich ulubionych „Dialogów”. Sokrates (nakreślony przez Platona) w charakterystycznym dla siebie stylu poddaje w zwątpienie przekonania swojego rozmówcy, co do tego czym jest zbożność, a czym bezbożność. Zabawne są momenty, kiedy Sokrates wręcz wkręca w ziemię Eutyfrona zręcznie bawiąc się retoryką i logiką, a całość można nazwać: „Sokrates masakruje Eutyfrona” :D Nie wiem ile Platon dodał od siebie (i czy w ogóle),ale jeśli Sokrates rzeczywiście chodził po ulicach i w tak dobitny sposób udowadniał ludziom, że się mylą to nic dziwnego, że napytał sobie biedy i skazano go na śmierć. Po prostu był zbyt inteligentny.

To jest jeden z moich ulubionych „Dialogów”. Sokrates (nakreślony przez Platona) w charakterystycznym dla siebie stylu poddaje w zwątpienie przekonania swojego rozmówcy, co do tego czym jest zbożność, a czym bezbożność. Zabawne są momenty, kiedy Sokrates wręcz wkręca w ziemię Eutyfrona zręcznie bawiąc się retoryką i logiką, a całość można nazwać: „Sokrates masakruje...

Sokrates spotyka bohatera przed procesem, jak wytoczył mu młody mężczyzna z oskarżeniem o bezbożność.

Sokrates spotyka bohatera przed procesem, jak wytoczył mu młody mężczyzna z oskarżeniem o bezbożność.