„Zgoda buduje, niezgoda rujnuje”.

Strasznie przegadana część. Nadchodzi zima, kończą się zapasy, po wypadkach z ostatniej części nastroje społeczności są niespecjalne. Od początku oczekujemy na to, jak rozwinie się sprawa z Carlem, a także obserwujemy mniejsze bądź większe zawirowania uczuciowe mieszkańców.

A poza tym jest głównie o Ricku i zaczęłam mieć uczucie, że wciąż o tym samym, o dylematach związanych z zabijaniem innych ludzi, jego słusznością i koniecznością. Wciąż jest o podziałach, o chęci dominacji i władzy. Wydaje mi się, że to wszystko już było, że jest tego za dużo i generalnie mówiąc, wynudziłam się.

Z odcinka na odcinek lubię Ricka coraz mniej, jego rozważania o wszystkim zaczynają mnie dobijać, a biorąc pod uwagę, że Andrea od samego początku działała mi na nerwy, to końcówka tego tomu była dla mnie wyjątkowo rozczarowująca.

„Zgoda buduje, niezgoda rujnuje”.

Strasznie przegadana część. Nadchodzi zima, kończą się zapasy, po wypadkach z ostatniej części nastroje społeczności są niespecjalne. Od początku oczekujemy na to, jak rozwinie się sprawa z Carlem, a także obserwujemy mniejsze bądź większe zawirowania uczuciowe mieszkańców.

A poza tym jest głównie o Ricku i zaczęłam mieć uczucie, że...

15 tom jak do tej pory najmniej mnie wciągnął. Mało wydarzeń, a jeśli już to przewidywalne. Muszę jednak zaznaczyć, że to ważny tom, ponieważ buduje grunt pod dalszą historię. Musiał mieć taką formę, nie ma wątpliwości. Czekam, więc z niecierpliwością na tom 16, który mam nadzieje pokaże, że Kirkman wciąż ma pomysł na tą historię.

15 tom jak do tej pory najmniej mnie wciągnął. Mało wydarzeń, a jeśli już to przewidywalne. Muszę jednak zaznaczyć, że to ważny tom, ponieważ buduje grunt pod dalszą historię. Musiał mieć taką formę, nie ma wątpliwości. Czekam, więc z niecierpliwością na tom 16, który mam nadzieje pokaże, że Kirkman wciąż ma pomysł na tą historię.