Spodziewałam się, że będzie w tej książce więcej o samym putinie, a mniej o historii kraju. Rozumiem, że zarysowanie tła wydarzeń jest istotne, jednak odczuwam je do przesady.

Wynudziłam się i nie wiem czy polecam.
A sama kategoria książki moim zdaniem jest niewłaściwa.

Spodziewałam się, że będzie w tej książce więcej o samym putinie, a mniej o historii kraju. Rozumiem, że zarysowanie tła wydarzeń jest istotne, jednak odczuwam je do przesady.

Wynudziłam się i nie wiem czy polecam.
A sama kategoria książki moim zdaniem jest niewłaściwa.

Szukałam rzetelnej biografii dokumentującej przeobrażenie małego chłopca w krwiożerczego imperatora. I tu się trochę zawiodłam, bo o Putinie jest niewiele.
Niemniej jednak tło historyczne poprowadzone sumiennie.

Szukałam rzetelnej biografii dokumentującej przeobrażenie małego chłopca w krwiożerczego imperatora. I tu się trochę zawiodłam, bo o Putinie jest niewiele.
Niemniej jednak tło historyczne poprowadzone sumiennie.

Z pewnością nie jest to typowa biografia. Autorka opisuje historię rozpadu ZSRR oraz początki tworzenia się Rosji. Przedstawia wydarzenia, które doprowadziły Władimira Putina do władzy, a także dekadę jego rządów, podczas których praktycznie od razu wprowadził w Rosji nowy reżim i życie w strachu wśród obywateli. Gessen podczas pisania książki otrzymała wiele gróźb i sporo ryzykowała, szukając prawdy na temat niezgodnych z prawem i etyką działań Putina.

Mam trochę mieszane uczucia co do tej pozycji. Z jednej strony książka pozwoliła mi uzupełnić wiedzę dotyczącą historii Rosji, przedstawiła niewątpliwie bezwzględną sylwetkę Putina i wydarzenia (także morderstwa),do jakich był gotów się posunąć, aby zapewnić sobie władzę, spełnić swoje chore plany i ambicje. Z pewnością nie spodziewałam się aż takiej ilości osób pokrzywdzonych przez tego człowieka, mimo że książka została wydana w 2012 roku. Z drugiej jednak strony zbyt dużo tu o wydarzeniach dotyczących samej Rosji, a mało o samym dyktatorze. Dodatkowo subiektywność Gessen obniża pozytywny odbiór książki. Zbyt dużo tu stwierdzeń "wydaje mi się...", "uważam, że...", które podważają wiarygodność wielu szokujących faktów, choć z pewnością dają dużo do myślenia. Brakowało mi bardziej obiektywnego poglądu na działania Putina, brakowało mi szczegółowego obrazu propagandy, jaki stworzył, a także jego wpływu na obywateli. Książkę czyta się dosyć szybko i bez cienia wątpliwości nie można zarzucić autorce talentu dziennikarskiego. Znajdziemy tu opis ważnych, kontrowersyjnych wydarzeń (np. zamachy bombowe na budynki mieszkalne w Rosji w 1999, atak terrorystyczny na szkołę w Biesłanie czy na moskiewski teatr),reakcje rządu oraz Zachodu, próby przeprowadzenia śledztwa przez osoby, które widziały we wspomnianych wydarzeniach zbyt wiele powiązań z FSB oraz informacje, jak zakończyły się te próby. Książkę polecam tym, którzy chcą poznać historię Rosji i drogę doprowadzenia do władzy dyktatora. Ci, którzy posiadają już tę wiedzę raczej nie dowiedzą się z książki niczego nowego.

Z pewnością nie jest to typowa biografia. Autorka opisuje historię rozpadu ZSRR oraz początki tworzenia się Rosji. Przedstawia wydarzenia, które doprowadziły Władimira Putina do władzy, a także dekadę jego rządów, podczas których praktycznie od razu wprowadził w Rosji nowy reżim i życie w strachu wśród obywateli. Gessen podczas pisania książki otrzymała wiele gróźb i sporo...

Książka ta powstała dekadę temu, zatem na swój sposób jest już opracowaniem historycznym i nie uwzględnia całej „kariery” Putina w jego drugiej prezydenckiej odsłonie (po przerwie na Miedwiediewa w latach 2008–2012, gdy Putin był formalnie premierem). Druga kadencja, która z perspektywy czasu jest o wiele „bogatsza” w wydarzenia (zajęcie Krymu i Donbasu w latach 2014–2015, umacnianie władzy politycznej, obecna wojna w Ukrainie),nie jest zatem przedmiotem tej publikacji. W tym wypadku nie jest to jednak wada, Autorka dość mocno koncentruje się bowiem na samej drodze do władzy i budowaniu obecnej pozycji przez Putina. Dla mnie to jest szalenie ważny okres – chcę odnaleźć przyczyny dzisiejszego zachowania i zwykle wierzę, że gdzieś tam możemy je zlokalizować – w jakichś wydarzeniach i postawach. Uważne studiowanie przeszłości pozwala mi bowiem lepiej zrozumieć teraźniejszość. To oczywiście bardzo trudne, gdyż łatwo wpaść w tanie psychologizowanie, zwłaszcza gdy brakuje materiału badawczego. A zwykle brakuje, gdyż początki kariery zazwyczaj obarczone są brakami w pamięci świadków i ubóstwem materiału faktograficznego. Szeregowy urzędnik, a takim był Putin, nie stoi w blasku fleszy i mało kto szczegółowo notuje jego poczynania.
(...)

więcej na http://goodbuk.pl/2022/05/21/putin-m-gessen/

Książka ta powstała dekadę temu, zatem na swój sposób jest już opracowaniem historycznym i nie uwzględnia całej „kariery” Putina w jego drugiej prezydenckiej odsłonie (po przerwie na Miedwiediewa w latach 2008–2012, gdy Putin był formalnie premierem). Druga kadencja, która z perspektywy czasu jest o wiele „bogatsza” w wydarzenia (zajęcie Krymu i Donbasu w latach 2014–2015,...

Niby zdawałam sobie sprawę z sytuacji w Rosji, miałam pojęcie o metodach działania Putina, przecież czytam wiadomości o kolejnych aresztowaniach i zagadkowych zgonach. Jednak zebranie tak wielu faktów w jednym miejscu, nakreślenie związków przyczynowo-skutkowych poszczególnych wydarzeń, czego dokonała autorka, przeraziły mnie i doprowadziły nieomal do paniki. A fakt, że książka była wydana w roku 2012 (!!!),a czyta się ją nie jak historyczny zapis, ale jak reportaż z aktualnych wydarzeń, jeszcze bardziej potęguje grozę, bo kto wie, na co jeszcze być może musimy być gotowi.

Niby zdawałam sobie sprawę z sytuacji w Rosji, miałam pojęcie o metodach działania Putina, przecież czytam wiadomości o kolejnych aresztowaniach i zagadkowych zgonach. Jednak zebranie tak wielu faktów w jednym miejscu, nakreślenie związków przyczynowo-skutkowych poszczególnych wydarzeń, czego dokonała autorka, przeraziły mnie i doprowadziły nieomal do paniki. A fakt, że...

Książka, z której dowiemy się jak bardzo podstępnym i wyrachowanym politykiem okazał się Putin. Po raz wtóry okazuje się, że cicha woda brzegi rwie, a spryt i podstęp wespół z manipulacjami to prosta droga do zbudowania solidnej dyktatury, której nie zagrażają ani media (gdyż te wolne zostały zlikwidowane),ani opozycja (ta została z kraju wygnana lub po prostu wyeliminowana). Dokładna analiza życiorysu oraz drogi do politycznej kariery. Reportaż drobiazgowy i obszerny, dla lubiących biograficzną szczegółowość.

Książka, z której dowiemy się jak bardzo podstępnym i wyrachowanym politykiem okazał się Putin. Po raz wtóry okazuje się, że cicha woda brzegi rwie, a spryt i podstęp wespół z manipulacjami to prosta droga do zbudowania solidnej dyktatury, której nie zagrażają ani media (gdyż te wolne zostały zlikwidowane),ani opozycja (ta została z kraju wygnana lub po prostu...

Sięgnęłam po tę książkę zachęcona recenzjami sugerującymi, że pozwala ona świetnie zrozumieć zachowania Putina i cóż, czuję się mocno rozczarowana lekturą. Mimo że "Człowiek bez twarzy" to dobrze napisana książka, nie da się zaprzeczyć dziennikarskiemu warsztatowi Gessen, to po prostu za dużo mi tu zgrzyta. Po pierwsze - to nie jest biografia, wbrew temu, jak książka jest zaklasyfikowana. Biografia wymagałaby skupienia się na postaci Putina, a autorka chyba tak mocno nie lubi rosyjskiego prezydenta, że bardziej pisze o samym kraju niż o nim, najwidoczniej utożsamiając jedno z drugim. "Człowiek bez twarzy" to zbiór kilku ważniejszych wydarzeń z czasów końca ZSRS i początku tworzenia się Rosji wraz z komentarzami, jak na nie zareagował Putin. Są tu jakieś wstawki z jego życia, zdecydowanie jednak za mało, by książkę móc uznać za biografię. Do tego mnóstwo tu własnych przypuszczeń i opinii autorki, zdań w stylu "myślę, że...", "sądzę...", "wydaje mi się...", które mocno psują mi odbiór lektury.
Ta subiektywność Gessen tym bardziej do mnie nie trafia, patrząc na końcówkę książki. Ostatni rozdział dotyczy wydarzeń z grudnia 2011, czyli masowych protestów, które rozpoczęły się po wyborach parlamentarnych, co do których było wiele wątpliwości, jeśli chodzi o ich uczciwość. "Człowiek bez twarzy" ukazał się już w marcu 2012, kiedy protesty nadal trwały i - jak dziś wiemy - nie przyniosły Rosji wielkich zmian, wkrótce potem Putin po raz kolejny został prezydentem. Jednak końcówka książki jest tak pełna naiwnych nadziei na zmiany, że aż przychodzi mi na myśl, iż Gessen sama żyje w swojej bańce (jak sama wspomina o innych Rosjanach). Nie dostrzega, ilu Rosjan faktycznie popiera politykę Putina, skoro ona sama i jej znajomi się z nią nie zgadzają. Nie ma w tej książce żadnej obiektywnej analizy, żadnej próby spojrzenia na to, dlaczego prezydent wciąż cieszy się popularnością wśród wielu rodaków. Dostajemy tu tylko podsumowanie działań, które Putin i jego sprzymierzeńcy podejmowali niezgodnie z prawem rosyjskim i międzynarodowym, robiąc po prostu, co chcieli. Jasne, jest to ważne, nie można tego pominąć, ale to tylko część, a nie całość historii.
Mimo że "Człowieka bez twarzy" generalnie czyta się szybko i dobrze, że książka pozwala przyjrzeć się z bliska kilku większym rosyjskim aferom z początku XX wieku, to lektury nie polecam. Nie jest to biografia, nie pozwala lepiej zrozumieć działań Putina, a do tego książka została wydana dziesięć lat temu, czyli pomija całkowicie czasy, gdy po Miedwiediewie Putin został po raz drugi prezydentem. Lepiej poszukać jakieś nowszej, dokładniejszej i bardziej całościowej biografii...

Sięgnęłam po tę książkę zachęcona recenzjami sugerującymi, że pozwala ona świetnie zrozumieć zachowania Putina i cóż, czuję się mocno rozczarowana lekturą. Mimo że "Człowiek bez twarzy" to dobrze napisana książka, nie da się zaprzeczyć dziennikarskiemu warsztatowi Gessen, to po prostu za dużo mi tu zgrzyta. Po pierwsze - to nie jest biografia, wbrew temu, jak książka jest...

Krótko. Nic nowego. Nie zainteresowała mnie.

Krótko. Nic nowego. Nie zainteresowała mnie.

O Putnie bez Putina.
Doskonaly tytul angielski do tresci. Czlowiek bez twarzy to tu ksiazka bez twarzy, bo on sam pojawia sie rzadko. Chociaz rys i kontekst bardzo ciekawy.

O Putnie bez Putina.
Doskonaly tytul angielski do tresci. Czlowiek bez twarzy to tu ksiazka bez twarzy, bo on sam pojawia sie rzadko. Chociaz rys i kontekst bardzo ciekawy.