Tak długo zabierałam się do niej, bo wierzyłam, że to będzie niesamowicie przełomowa dla mnie lektura. Przecież Jack Kerouac to głos Beatników. A jestem tak rozczarowana, że trudno to opisać. Podziwiam jedynie moje zaparcie i nie ustępliwość w dążeniu do jej końca.

Tak długo zabierałam się do niej, bo wierzyłam, że to będzie niesamowicie przełomowa dla mnie lektura. Przecież Jack Kerouac to głos Beatników. A jestem tak rozczarowana, że trudno to opisać. Podziwiam jedynie moje zaparcie i nie ustępliwość w dążeniu do jej końca.

Konstrukcją i przesłaniem trochę mi przypominał "Buszującego w zbożu", ale z dorosłym, nudniejszym bohaterem. Dobra książka, gawędziarska, ale nie zostanie w pamięci na długo.

Konstrukcją i przesłaniem trochę mi przypominał "Buszującego w zbożu", ale z dorosłym, nudniejszym bohaterem. Dobra książka, gawędziarska, ale nie zostanie w pamięci na długo.

Chyba za dużo nasłuchałam się i naczytałam na temat tego autora, oczywiście ochów, achów i innych zachwytów, że odrobinę poczułam się rozczarowana. Jednak wiem, że to wina moich oczekiwań tylko, bo książka jest bardzo dobra, ale d...y nie urywa.

Chyba za dużo nasłuchałam się i naczytałam na temat tego autora, oczywiście ochów, achów i innych zachwytów, że odrobinę poczułam się rozczarowana. Jednak wiem, że to wina moich oczekiwań tylko, bo książka jest bardzo dobra, ale d...y nie urywa.

Książka, którą przeczytałem jeszcze będąc nastolatkiem, jej wpływ na mnie był gigantyczny. Pamiętam jak razem z moim przyjacielem pisaliśmy do siebie Sal i Dean, podróżowaliśmy spontanicznie w różne dziwne miejsca, staraliśmy się żyć chwilą i dobrze wspominam tamte czasy.
Nie jest to oczywiście styl życia, który można utrzymać długo, ale zdecydowanie jest to książka którą należy przeczytać do pewnego roku życia, żeby w pełni zrozumieć uczucie jakie się za nią kryje.

Często zarzuca się tej książce, że jest chaotyczna, przestarzała, że ciężko się ją czyta. Ja Uważam, że powieści w klasycznej strukturze mamy całą masę, pisanie za pomocą strumienia świadomości jak zrobił to tutaj Kerouac to wspaniała odskocznia, nawet jeśli czasami utrudnia to czytanie, to piękno prozy natchnionej przez takich pisarzy jak Thomas Wolfe zapiera dech w piersiach.

Sposób życia i poglądy w niej prezentowane należy odczytywać częściowo jako ciekawostki historycznie (lata 40 to przecież wyjątkowo interesujący czas w Ameryce),a częściowo jako manifest wolności, zew młodości który obiera różne formy, zależnie od człowieka. Dla mnie opisywane tutaj koncerty jazzowe, uniesienia poezji i literatury w oparach narkotyków czy droga Jacka przez Stany Zjednoczone z tymi wszystkimi ogniskami na brzegu jezior i skakaniem po wagonach to kwintesencja podróży, bycia młodym i spragnionym życia.

Książka, którą przeczytałem jeszcze będąc nastolatkiem, jej wpływ na mnie był gigantyczny. Pamiętam jak razem z moim przyjacielem pisaliśmy do siebie Sal i Dean, podróżowaliśmy spontanicznie w różne dziwne miejsca, staraliśmy się żyć chwilą i dobrze wspominam tamte czasy.
Nie jest to oczywiście styl życia, który można utrzymać długo, ale zdecydowanie jest to książka którą...

To nie książka, to filozofia życia, nieprzywiązywania się do niczego, w ruchu, w pędzie, że świeżym spojrzeniem każdego poranka. To nie książka dla gospodyń domowych lub posiadaczy kredytów na 30 lat. To książka, która spodoba się ludziom, którzy mają w sobie ponadprzeciętny pierwiastek wolności. Ta ksiaza jest dla ludzi, którzy znają uczucie, kiedy zostawiasz wszystko za sobą i ruszasz w drogę.

To nie książka, to filozofia życia, nieprzywiązywania się do niczego, w ruchu, w pędzie, że świeżym spojrzeniem każdego poranka. To nie książka dla gospodyń domowych lub posiadaczy kredytów na 30 lat. To książka, która spodoba się ludziom, którzy mają w sobie ponadprzeciętny pierwiastek wolności. Ta ksiaza jest dla ludzi, którzy znają uczucie, kiedy zostawiasz wszystko za...

Książka napisana pięknym językiem, która niestety z fatalnym rezultatem przeszła próbę czasu. Klasyka literatury drogi, która w chwili obecnej, według mojej opinii, nie niesie żadnego przesłani i prezentuje bardzo irytujące wzorce zachowań.
Zachwyciły mnie opisy krajobrazów i muzyki, jednak obyczajowe perypetie bohaterów sprawiły, że z rozdziału na rozdział coraz bardziej się męczyłam.
Dobrze znać, ale niestety nie wrócę do tej lektury.

Książka napisana pięknym językiem, która niestety z fatalnym rezultatem przeszła próbę czasu. Klasyka literatury drogi, która w chwili obecnej, według mojej opinii, nie niesie żadnego przesłani i prezentuje bardzo irytujące wzorce zachowań.
Zachwyciły mnie opisy krajobrazów i muzyki, jednak obyczajowe perypetie bohaterów sprawiły, że z rozdziału na rozdział coraz bardziej...

Nijaki początek, nijaki koniec. Z wyjątkiem tego naprzemian usypiająca oraz dynamiczna lektura. Parę ciekawych postaci, ale nie dość, by zabawić na aż tylu stronach. Jedna myśl nieciekawie wykonana.

Nijaki początek, nijaki koniec. Z wyjątkiem tego naprzemian usypiająca oraz dynamiczna lektura. Parę ciekawych postaci, ale nie dość, by zabawić na aż tylu stronach. Jedna myśl nieciekawie wykonana.

Książka, która rzuca w drogę. Od razu. Natychmiast. Aż chcesz stanąć na poboczu drogi i unieść do góry kciuk. Zacząć przygodę, wyruszyć w drogę. Pełna energii i ponadczasowa.

Książka, która rzuca w drogę. Od razu. Natychmiast. Aż chcesz stanąć na poboczu drogi i unieść do góry kciuk. Zacząć przygodę, wyruszyć w drogę. Pełna energii i ponadczasowa.

Odwieczny problem z tzw. powieściami kultowymi jest następujacy: Jak zachwyca, skoro nie zachwyca?

Odwieczny problem z tzw. powieściami kultowymi jest następujacy: Jak zachwyca, skoro nie zachwyca?

„W drodze” Jacka Kerouaca była ciężkim orzechem do zgryzienia. To muszę przyznać. I dopiero po przeczytaniu posłowia bardziej doceniłam tę książkę.

Opowiada ona o grupie młodzieńców, którzy stęsknieni wrażeń jeżdżą po całej Ameryce, niekiedy bez sensu, wyraźnego celu, a przede wszystkim pieniędzy. I do tego będąc na bakier z prawem. Spotykają ich różne przygody, poznają nowych ludzi, zakochują się, zaciągają do pracy. A to wszystko po co? Po to, by za sprawą swoich ideałów przekazać światu niezwykle, ich zdaniem, ważną wiadomość.

Autorka posłowia umieszczonego na końcu książki nazywa ich „beatnikami”. Scharakteryzuje tę grupę jako ludzi, którzy wskutek utraconej przez II wojnę młodości, czują się wypaleni i znużeni, a jednocześnie starający się zachować tę werwę, która gdzieś tam w nich jeszcze pozostała.

Książka jest bardzo chaotyczna. Ale właśnie o to w tym tutaj chodzi. Kerouac pokazuje jak w zastraszającym tempie bohaterowie podróżują ze stanu do stanu, mając sobie za nic tradycję, prawo, kulturę, a szanując jedynie prostych ludzi i naturę.

I cieszę się, że poznałam tę historię, choć pewnie, bez poszerzenia kontekstu niewiele bym z niej wyniosła. I mimo że nie trafi na półkę z ulubionymi, to czasami warto przeczytać coś, co jest poza naszą strefą komfortu, by dowiedzieć się więcej i zaczerpnąć informacji, po które sami byśmy nie sięgnęli.

„W drodze” Jacka Kerouaca była ciężkim orzechem do zgryzienia. To muszę przyznać. I dopiero po przeczytaniu posłowia bardziej doceniłam tę książkę.

Opowiada ona o grupie młodzieńców, którzy stęsknieni wrażeń jeżdżą po całej Ameryce, niekiedy bez sensu, wyraźnego celu, a przede wszystkim pieniędzy. I do tego będąc na bakier z prawem. Spotykają ich różne przygody, poznają...