Jeśli nowo poznawany świat generacji beatu spotyka się, zupełnie dla mnie zaskakująco, z dobrze mi już znaną literaturą fantastyczno-naukową, to jest to dla mnie lektura obowiązkowa. Czy „Nova Express”, notabene nominowana do Nebula Award, to naprawdę „starannie, jak dobry film, skonstruowana powieść SF”, jak zapewnia na okładce książki redakcja „Playboya”?

Znając już „Naked Lunch” tegoż autora wiedziałem, że nie będzie łatwo. Burroughs skonstruował „Nova Express” metodą „cut-up”, czyli (pozornie) przypadkowego wmieszania linijek obcego tekstu (w tym wypadku utworów wielu autorów) we własną opowieść. Specyfika języka angielskiego umożliwia osiągnięcie w ten sposób ciekawych efektów stylistycznych. W przekładach na inne języki „Nova Express” musi z natury rzeczy mocno ucierpieć.

Gdybym naprawdę chciał być uszczypliwym, to powiedziałbym: „Nova Express” to naoczny dowód na tezę, że małpa naciskająca losowo klawisze maszyny do pisania przez nieskończenie długi czas prawie na pewno napisze dowolnie wybrany tekst. Tylko że ta konkretna powieść Burroughsa to takie stadium pośrednie pomiędzy zupełnym bełkotem a sonetami Szekspira.

Od czytelnika wymagana jest tutaj spora samodyscyplina a wszelakie odwrócenie uwagi, nawet tylko na krótki czas, powoduje niezawodną utratę wątku. Całe akapity sprawiają wrażenie pozbawionych jakiegolkolwiek sensu przyczynowo-skutkowego, a poszczególne rozdziały mogą traktować o zupełnie nie powiązanych ze sobą osobach/rzeczach/zdarzeniach.

Facyt: Tylko dla absolutnych fanów autora lub jako pokuta za ciężkie grzechy.

Jeśli nowo poznawany świat generacji beatu spotyka się, zupełnie dla mnie zaskakująco, z dobrze mi już znaną literaturą fantastyczno-naukową, to jest to dla mnie lektura obowiązkowa. Czy „Nova Express”, notabene nominowana do Nebula Award, to naprawdę „starannie, jak dobry film, skonstruowana powieść SF”, jak zapewnia na okładce książki redakcja „Playboya”?

Znając już...