Przerażająca historia Żydów z podkarpackiej wsi Gniewczyny, którzy w czasie okupacji padli ofiarą swoich sąsiadów - Polaków. Uwięzieni w domu Trynczerow byli torturowani a kobiety gwałcone, potem oddano ich w ręce Niemców. Przykre i niewiarygodne, że do tego stopnia można zatracić człowieczeństwo! Naocznym świadkiem tych wydarzeń był Tadeusz Markiel , wówczas 13 letni chłopiec. Autor często podkreśla, że tego bestialstwa dopuścili się chrześcijanie, za przyzwoleniem społecznym i religijnym. To fakt, ale nie ocenialabym sprawców w takich kategoriach, ludzie są dobrzy albo źli, niezależnie od wyznania, pochodzenia czy narodowości. Jedno z jego wspomnień dotyczy gwałtu zbiorowego na pewnej mieszkance wsi, jego sprawcami byli partyzanci.
Wszędzie w każdym środowisku znajdą się kanalie,ale trzeba pamiętać, że pod płaszczykiem AK działały też grupy zwykłych bandytów, zresztą w drugiej części tej książki Alina Skibińska odnosi się do tego tematu i dobrze,bo historia nigdy nie jest czarno biała, ma wiele odcieni , jednocześnie nie można udawać, że wydarzenia takie jak w domu Trynczerow nie miały miejsca, nie wymazemy tego z przeszłości...

Przerażająca historia Żydów z podkarpackiej wsi Gniewczyny, którzy w czasie okupacji padli ofiarą swoich sąsiadów - Polaków. Uwięzieni w domu Trynczerow byli torturowani a kobiety gwałcone, potem oddano ich w ręce Niemców. Przykre i niewiarygodne, że do tego stopnia można zatracić człowieczeństwo! Naocznym świadkiem tych wydarzeń był Tadeusz Markiel , wówczas 13 letni...

Niby nic nowego, jeśli się już trochę czytało o Zagładzie, ale jednak trudno zasnąć po przeczytaniu tej książki.

Niby nic nowego, jeśli się już trochę czytało o Zagładzie, ale jednak trudno zasnąć po przeczytaniu tej książki.

Dla rządowych propagandzistów wszelkiej maści - w tym z Instytutu Podłości Narodowej - fantazjujących na zadany im temat , jak "Polacy ratowali Żydów", to prawdziwa "książka przeklęta".

Mimo że chodzi "zaledwie" o kilka osób, a nie co najmniej kilkaset, jak w Jedwabnem, Radziłłowie czy Szczuczynie, wstrząsa nie mniej....

Bo i skala pastwienia się w wiejskiej chacie – ku wiedzy wszystkich wkoło - nad grupą Żydów (w tym Żydówek, którym przed śmiercią nie oszczędzono niczego , a także dzieci) zadziwia nawet w kontekście tego, co wiemy o losie uciekinierów z gett na polskiej wsi…

Oto, do czego zdolny jest człowiek, gdy normy moralne przestają istnieć - a tak było podczas tej przerażającej także z tego powodu wojny, gdy zadziałał straszliwy, a powszechny mechanizm psychologiczny: "Skoro Niemcy zabijają Żydów, to my też możemy"....

Dla rządowych propagandzistów wszelkiej maści - w tym z Instytutu Podłości Narodowej - fantazjujących na zadany im temat , jak "Polacy ratowali Żydów", to prawdziwa "książka przeklęta".

Mimo że chodzi "zaledwie" o kilka osób, a nie co najmniej kilkaset, jak w Jedwabnem, Radziłłowie czy Szczuczynie, wstrząsa nie mniej....

Bo i skala pastwienia się w wiejskiej chacie – ku...

Mocna pozycja. Pokazuje jacy Polacy byli podczas wojny. 1/3 książki stanowi wstrząsająca relacja naocznego świadka. A pozostała część to materiały źródłowe, jak np. protokoły zeznań w różnych procesach, protokoły ekshumacji, listy. Warto przeczytać żeby mieć świadomość, że niektórzy Polacy w czasie wojny oceniali ludzkie życie na mniej niż osławione pół kilograma cukru a dodatkowo były niezwykle wrednymi sukinsynami.

Mocna pozycja. Pokazuje jacy Polacy byli podczas wojny. 1/3 książki stanowi wstrząsająca relacja naocznego świadka. A pozostała część to materiały źródłowe, jak np. protokoły zeznań w różnych procesach, protokoły ekshumacji, listy. Warto przeczytać żeby mieć świadomość, że niektórzy Polacy w czasie wojny oceniali ludzkie życie na mniej niż osławione pół kilograma cukru a...

Mocna, nawet bardzo. Po przeczytaniu relacji Tadeusza Markiela z finału apokalipsy, bezsenna noc gwarantowana. Podobne przeżycia miałem po "Dzisiaj narysujemy śmierć" i "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy".

Mocna, nawet bardzo. Po przeczytaniu relacji Tadeusza Markiela z finału apokalipsy, bezsenna noc gwarantowana. Podobne przeżycia miałem po "Dzisiaj narysujemy śmierć" i "Ostatni świadkowie. Utwory solowe na głos dziecięcy".

Przyczyną powstania książki była historia Żydowskich rodzin, które uwięzione w domu jednej z nich były torturowane w celu wyjawienia miejsca przechowywania cennych przedmiotów do nich należących. Gdy zabrano im już wszystkie kosztowności, oprawcy zawiadomili gestapo. Ci zabili wszystkie ofiary, począwszy od dzieci. Miejscem gdzie dokonano zagłady, był dom rodziny Trynczerów, a ludzie, którzy przyczynili się do ich śmierci to 'elita' Gniewczyny, miejsca gdzie rozegrała się ta tragedia. Świadkiem tych zdarzeń był Tadeusz Markiel, który spisał swoje wspomnienia. Zapoczątkowały one napisanie książki wspólnie z Aliną Skibińską.

'Zagłada domu Trynczerów' dzieli się na dwie części- pierwsza pisana jest przez Tadeusza Markiela, druga przez Alinę Skibińską. Części wzajemnie się uzupełniają, połączenie wspomnień naocznego świadka i adnotacje historyka dają harmonijny efekt. Trudno stwierdzić, która część jest lepsza, gdyż otrzymujemy dwa punkty widzenia. Z jednej strony Markiel i jego pełna emocji i przeżyć wewnętrznych relacja zdarzeń, z drugiej Skibińska, która przywołuje fakty i streszcza przebieg wydarzeń zachowując przy tym zimną krew. Bez wątpienia, oboje włożyli w tę książkę dużo pracy, dzięki czemu otrzymaliśmy wspomnienia opatrzone komentarzem historycznym. Co więcej, gdy Markiela zawodzi pamięć, Skibińska sprawnie naprawia te luki. Warto przy okazji zauważyć ogrom pracy jaki wniosła do książki. Dane, którymi się posługuje opiera na kilkudziesięciu tekstach źródłowych.

Przed zobrazowaniem zawiłości całej historii otrzymujemy wstęp. Markiel opisuje miejsca, czas, ludność. Następnie poznajemy postaci biorące udział w wydarzeniu, opis całego zajścia, losy poszczególnych osób, następstwa haniebnych wydarzeń i podsumowanie zawierające poczucie winy za wyrządzone zło. Skibińska poszerza temat licznymi przypisami, dodaje informacje dotyczące ludności żyjącej w tamtym czasie i miejscu, relacjach panujących w społeczności w tamtym okresie. Przedstawia też sylwetki ludzi, którzy wsławili się swym niechlubnym postępowaniem. Opisuje losy osób ocalałych i procesy karne oprawców. Dodatkowo dostajemy aneks źródłowy, w tym zapis zeznań świadków i oskarżonych, korespondencję w postaci listów, kilka zdjęć i kilkadziesiąt przypisów.

Na pewno nie jest to książka łatwa w odbiorze. Nie można 'zrecenzować' samej opowieści, ale bezsprzecznie nie można przejść obok niej obojętnie. I jak w większości tego typu historii- winnych brak. Co do samego tematu, nie ulega wątpliwości, że został starannie przedstawiony, ale czy całkowicie wyczerpany? Zapewne jest to kropla w morzu wydarzeń z tamtego okresu. Miejmy nadzieję, że pozycja ta pociągnie za sobą kolejne znaczące publikacje poświęcone temu ważnemu tematowi w tej części kraju, gdyż jak piszą sami Autorzy, proceder ten nie dotyczył jedynie Gniewczyny, a oprawcy Żydów mieli wielu naśladowców.

Przyczyną powstania książki była historia Żydowskich rodzin, które uwięzione w domu jednej z nich były torturowane w celu wyjawienia miejsca przechowywania cennych przedmiotów do nich należących. Gdy zabrano im już wszystkie kosztowności, oprawcy zawiadomili gestapo. Ci zabili wszystkie ofiary, począwszy od dzieci. Miejscem gdzie dokonano zagłady, był dom rodziny...

Zweryfikowała moje przekonania. Rzuciła inne światło na kilka spraw. Jest to pomnik ku pamięci ofiar, które umarły w zapomnieniu. Książka jest wzruszająca, budząca ogromne współczucie dla cierpień Żydów. Budzi także szacunek do narodowości żydowskiej, czego brakuje do dzisiaj naszemu narodowi.

Zweryfikowała moje przekonania. Rzuciła inne światło na kilka spraw. Jest to pomnik ku pamięci ofiar, które umarły w zapomnieniu. Książka jest wzruszająca, budząca ogromne współczucie dla cierpień Żydów. Budzi także szacunek do narodowości żydowskiej, czego brakuje do dzisiaj naszemu narodowi.

Jest to ogromnie, niezwykle poruszajace swiadectwo spisane przez naocznego swiadka. Powala na kolana. Wg mnie naprawde jedyna ksiazka w swoim rodzaju.. Ja owej wybitności upatruje sie nie tylko w poruszająco prawdziwej części autorstwa Tadeusza Markiela, ale rowniez wspanialej mrowczej pracy historyka Aliny Skibińskiej, ktora swoja benedyktynska wrecz praca potwierdza prawdziwosc slow 12 letniego wowczas swiadka tych bolesnych i okrutnych zdarzen....

Jest to ogromnie, niezwykle poruszajace swiadectwo spisane przez naocznego swiadka. Powala na kolana. Wg mnie naprawde jedyna ksiazka w swoim rodzaju.. Ja owej wybitności upatruje sie nie tylko w poruszająco prawdziwej części autorstwa Tadeusza Markiela, ale rowniez wspanialej mrowczej pracy historyka Aliny Skibińskiej, ktora swoja benedyktynska wrecz praca...