Trudno oceniać mi tę książkę. Jest w niej wiele ciekawych informacji (szczególnie polecam rozdziały „Jakie są źródła polskiej kultury?" oraz „Jak powstają legendy o bohaterach?"),niestety też wiele nudnawych (co mnie obchodzi, „czy średniowieczna bohaterka mogła umrzeć na sepsę"?),a także trochę głupot (szczególnie tutaj górują tematy o kobietach),za co obniżam ocenę. Spodziewałam się jednak czegoś lepszego, ale mimo to uważam, że warto przeczytać tę pozycję (albo chociaż jej niektóre fragmenty).

Trudno oceniać mi tę książkę. Jest w niej wiele ciekawych informacji (szczególnie polecam rozdziały „Jakie są źródła polskiej kultury?" oraz „Jak powstają legendy o bohaterach?"),niestety też wiele nudnawych (co mnie obchodzi, „czy średniowieczna bohaterka mogła umrzeć na sepsę"?),a także trochę głupot (szczególnie tutaj górują tematy o kobietach),za co obniżam ocenę....

Książka, która może zaciekawić tych, którzy do literatury, a konkretnie do jej klasycznego kanonu, nie sięgają.

Książka, która może zaciekawić tych, którzy do literatury, a konkretnie do jej klasycznego kanonu, nie sięgają.

Książka, w której mamy jednocześnie Mickiewicza, Słowackiego oraz ałtorkę (!),która pisze o wąchaniu odbytu podczas stosunku, nie może być dobra. I nie jest. Chyba, że szokują Was pytania typu: „Czy średniowieczna bohaterka mogła umrzeć na sepsę?” (równie dobrze można by spytać, czy mogłaby umrzeć od noża między żebrami),podnieca Was myśl, że dwie kobiety mieszkają pod jednym dachem (Och! Ach! Gdyby nie były w związku, to by nie mieszkały! Oczywista oczywistość!),musicie koniecznie wiedzieć, jakie narkotyki przyjmował Witkacy, albo nabożnie chłoniecie takie mądrości autorki, jak: „Taki piękny portret matki wbił nam do głowy Balladyną mamisynek Słowacki, tymczasem polskim matkom bliżej do pani Dulskiej (...) ”, czytajcie śmiało.

Skala głupot w rozdziale o menstruacji poraża. Autorce nie chciało się robić research’u, toteż nie dowiedziała się, że istnieje medyczna przyczyna, dla której wypieki kobiet w czasie miesiączki nie udawały się. Otóż dłonie miesiączkujących kobiet wytwarzają kwas, który zakwasza ciasto – stąd w kościołach wschodnich, gdzie chleb eucharystyczny wytwarzają kobiety, nie wolno im tego robić w czasie miesiączki – nie ma to nic wspólnego z „nieczystością”, jakby chciała autorka, wyśmiewająca głupie, ludowe zabobony (bo to przecież niemożliwe, żeby zabobon rozwinął się z pierwotnej racjonalnej przyczyny i zaobserwowanego przez przodków faktu!). No, ale jak ktoś nie ma na tyle przyzwoitości, by nie schylać się do poziomu Gretkowskiej, opisującej masturbowanie się nożem do ostryg, to nie będzie miał dość rozumu, by powstrzymać się przed równie kretyńskimi stwierdzeniami, jak to, że ponoć w wielu religiach kobiety nie mogą być kapłanami właśnie ze względu na miesiączkowanie i nic innego (ale jakoś wymienić choć jednej religii autorce się nie chciało – lepiej ogólnie stwierdzić, że żadna oficjalnie się do tego nie przyzna – cóż za przemyślność! Cóż za odwaga osobista!).

O czym nie mówią poloniści? Chociażby o kontrowersjach z Miłoszem (tu mamy tylko krótko o sporach z pochówkiem, nie analizę problemu) i gigantycznym kłamstwie Kapuścińskiego. Albo o tym, że po napisaniu powieści o Kuroniu i Michniku („Czego nauczył mnie August”),autorka doznała tak wielkich szykan, że musiała uciekać z kraju, a „Gazeta Wyborcza” zablokowała dystrybucję książki. Może by o tym coś napisać? Ale nie, lepiej dać fragmenty Trylogii i dywagować, czy Sienkiewicz był sadystą.


Nędza!!

Książka, w której mamy jednocześnie Mickiewicza, Słowackiego oraz ałtorkę (!),która pisze o wąchaniu odbytu podczas stosunku, nie może być dobra. I nie jest. Chyba, że szokują Was pytania typu: „Czy średniowieczna bohaterka mogła umrzeć na sepsę?” (równie dobrze można by spytać, czy mogłaby umrzeć od noża między żebrami),podnieca Was myśl, że dwie kobiety mieszkają pod...

Normalnie zatrzęsienie błędów bardzo psuje moje wrażenia z czytania, a tutaj niestety takie się znajduje: literówki, błędy gramatyczne i edycyjne. Wygląda to trochę tak, jakby po złożeniu tekstu nikt go jeszcze raz nie przeczytał, a on tymczasem się ukradkiem rozjechał.

A tymczasem zupełnie mi to przyjemności nie zepsuło, bo treść książki była fascynująca. Historia literatury polskiej, a tym bardziej ich twórców nigdy mnie nie zainteresowała, więc większość informacji tutaj zawartych była dla mnie nowością. Miło było poczytać o życiu prawdziwych, interesujących i nietuzinkowych ludzi, a nie o pomnikach, jakie się z nich robi na lekcjach polskiego w szkole. Polecam.

Normalnie zatrzęsienie błędów bardzo psuje moje wrażenia z czytania, a tutaj niestety takie się znajduje: literówki, błędy gramatyczne i edycyjne. Wygląda to trochę tak, jakby po złożeniu tekstu nikt go jeszcze raz nie przeczytał, a on tymczasem się ukradkiem rozjechał.

A tymczasem zupełnie mi to przyjemności nie zepsuło, bo treść książki była fascynująca. Historia...

Książka bardzo ciekawa, nieraz właśnie z takich ciekawostek więcej w głowie zostanie niż z nudnych lekcji

Książka bardzo ciekawa, nieraz właśnie z takich ciekawostek więcej w głowie zostanie niż z nudnych lekcji

Sui generis par excellence quasi-boyowe

Sui generis par excellence quasi-boyowe

Bardzo ciekawa pozycja,taki "odbrązowiacz" twórców,którym często wbrew ich własnej woli już za życia buduje się pomniki.
Autorka zgromadziła tu wiele ciekawostek dotyczących literatów,ich inspiracji i samych dzieł. Warto przeczytać,a nawet podzielić się tą wiedzą z uczniami.Może spojrzą na lektury i ich autorów bardziej przyjaźnie.

Bardzo ciekawa pozycja,taki "odbrązowiacz" twórców,którym często wbrew ich własnej woli już za życia buduje się pomniki.
Autorka zgromadziła tu wiele ciekawostek dotyczących literatów,ich inspiracji i samych dzieł. Warto przeczytać,a nawet podzielić się tą wiedzą z uczniami.Może spojrzą na lektury i ich autorów bardziej przyjaźnie.

Kawał porządnego researchu, przy czym podany w dość ciężkawej i podręcznikowej formie. Wiele razy autorka starała się zainteresować czytelnika - czy to poprzez ciekawostki, czy użytą ironię. Nie wszystko na mnie podziałało, być może to ja mam problem ^^'
Bardzo podobały mi się rozdziały na temat kobiecości: miesiączki, starości, ciąży, macierzyństwa. Dowiedziałam się dużo nowych i ciekawych rzeczy, za to autorce serdecznie dziękuję. :)

Kawał porządnego researchu, przy czym podany w dość ciężkawej i podręcznikowej formie. Wiele razy autorka starała się zainteresować czytelnika - czy to poprzez ciekawostki, czy użytą ironię. Nie wszystko na mnie podziałało, być może to ja mam problem ^^'
Bardzo podobały mi się rozdziały na temat kobiecości: miesiączki, starości, ciąży, macierzyństwa. Dowiedziałam się dużo...

Rewelacyjne kompendium wiedzy historycznoliterackiej zawierające całą masę ciekawostek. Zdecydowanie polecam!!!

Rewelacyjne kompendium wiedzy historycznoliterackiej zawierające całą masę ciekawostek. Zdecydowanie polecam!!!

Najbardziej podoba mi się rozdział o kulturze słowiańskiej: wampiry, magiczne „metody” lecznicze (czytaliście „Antka” Prusa? Matka upiekła swoją chorą córkę w piecu, bo tak jej kazała znachorka),i rozdział o obyczajach: o seksie w XVI wieku (fajne fraszki Kochanowskiego),rozrywkach arystokracji z czasów króla Stasia, praniu w Soplicowie i bajeczkach-horrorach, które troskliwi rodzice czytali wieczorami dzieciom, żeby były grzeczne.

Najbardziej podoba mi się rozdział o kulturze słowiańskiej: wampiry, magiczne „metody” lecznicze (czytaliście „Antka” Prusa? Matka upiekła swoją chorą córkę w piecu, bo tak jej kazała znachorka),i rozdział o obyczajach: o seksie w XVI wieku (fajne fraszki Kochanowskiego),rozrywkach arystokracji z czasów króla Stasia, praniu w Soplicowie i bajeczkach-horrorach, które...