Dystynkcja. Społeczna krytyka władzy sądzenia

Lektura Bourdieu stanowi wyzwanie - sposób w jaki wnika on w materię relacji społecznych, używając własnej terminologii, lub nadając nowy, często bardziej rozbudowany sens istniejącym terminom może wydać się w pierwszej chwili barierą. Wymaga to ze strony czytelnika pewnego kredytu zaufania, oswojenia się z materią i podążenia za filozoficznym rytmem wywodu. (Przy czym sam Bourdieu pewnie by się na mnie teraz obraził - nie cierpiał gdy nazywano go "filozofem").

Od pewnego czasu nie należę do uprzejmych czytelników. Pozwalam czasem dobrej powieści zabrać mnie do świata malowanego wysmakowanym piórem, ale pozycjom z dziedziny nauk humanistycznych czy ścisłych nie ufam ad hoc - włącza się od razu krytycznie nastawiony aparat krytyczny...

Z wielką przyjemnością odnajduję więc te dzieła, z którymi, nawet jeśli się poróżnię, udaje mi się nawiązać przyjacielską i duchową relację. I tak jest z "Dystynkcją" - naprawdę warto było poświęcić jej czas, ponieważ w sposób nowatorski redefiniuje kanony myśli socjologicznej.

Po jej przeczytaniu pozostał we mnie ogromny szacunek dla autora, za jego uważną obserwację rzeczywistości i odwagę tworzenia własnego instrumentarium jej opisu.

.:exile:.

---
Uwagi po ponownym czytaniu wybranych fragmentów:

Metoda refleksyjna Bourdieu owocuje głębokim wglądem w materię takich zjawisk jak np. przemoc symboliczna i staje się niewyczerpanym źródłem inspiracji dla osób szukających w uważności i refleksyjności drogi uwolnienia się spod władzy osądzania i przemocy opartej na wynikających z tego podziałach. To naukowe podejście ukazujące w innej formie świat wartości wolnych od przemocy kar i nagród, od oceniania, o którym pisał w swoich książkach Marshall Rosenberg, czy którego bezpośrednio doświadczali wielcy mistycy.

Im więcej prac Pierra Bourdieu poznaję tym bardziej doceniam jego zmysł obserwacji i odwagę odkrywcy wyznaczającego nowe horyzonty nauk społecznych.

Lektura Bourdieu stanowi wyzwanie - sposób w jaki wnika on w materię relacji społecznych, używając własnej terminologii, lub nadając nowy, często bardziej rozbudowany sens istniejącym terminom może wydać się w pierwszej chwili barierą. Wymaga to ze strony czytelnika pewnego kredytu zaufania, oswojenia się z materią i podążenia za filozoficznym rytmem wywodu. (Przy czym sam...

Jest tu całkiem sporo tez, które maja raczej charakter uznaniowy i niezbyt dedukcyjny. Ostatecznie można potraktować książkę jako ćwiczenie intelektualne. Poza tym w dobie kultury intermedialnej większość z nich traci zasadność. Styl nie pomaga tej publikacji. Wiele wywodów autora to intelektualne zataczanie kółek. Nie dąży do konstruktywnych wniosków, ale to raczej zamierzone i typowe w tym kręgu naukowym.

Jest tu całkiem sporo tez, które maja raczej charakter uznaniowy i niezbyt dedukcyjny. Ostatecznie można potraktować książkę jako ćwiczenie intelektualne. Poza tym w dobie kultury intermedialnej większość z nich traci zasadność. Styl nie pomaga tej publikacji. Wiele wywodów autora to intelektualne zataczanie kółek. Nie dąży do konstruktywnych wniosków, ale to raczej...