Ku mojemu zaskoczeniu, książka mnie wymęczyła. Momentami była nudna, naciągnięta i trwała w nieskończoność. Kilka razy biłam się z myślami, aby ją zamknąć i już do niej nie wracać. Jakoś jednak dobrnęłam do końca. Twórczość Pamuka uwielbiam, jednak krótkie formy i przemówienia nie są jego mocną stroną. Książka skompletowana bez ładu, składu i celu.

Ku mojemu zaskoczeniu, książka mnie wymęczyła. Momentami była nudna, naciągnięta i trwała w nieskończoność. Kilka razy biłam się z myślami, aby ją zamknąć i już do niej nie wracać. Jakoś jednak dobrnęłam do końca. Twórczość Pamuka uwielbiam, jednak krótkie formy i przemówienia nie są jego mocną stroną. Książka skompletowana bez ładu, składu i celu.

Bardzo zmęczyła mnie ta książka. Pomysł stworzenia czegoś z kawałków (niezbyt że sobą powiązany) jest być może oryginalny, ale w trakcie lektury miałam wrażenie, że jest to literackie "zero waste", mocno na siłę. Niektóre rozdziały są i interesujace (w szczególności te o codziennym życiu w Turcji, nastawieniu Turków do zachodu itp.),ale inne (recenzje??? innych książek) niemalże zupełnie pomijałam. Nie moja bajka.

Bardzo zmęczyła mnie ta książka. Pomysł stworzenia czegoś z kawałków (niezbyt że sobą powiązany) jest być może oryginalny, ale w trakcie lektury miałam wrażenie, że jest to literackie "zero waste", mocno na siłę. Niektóre rozdziały są i interesujace (w szczególności te o codziennym życiu w Turcji, nastawieniu Turków do zachodu itp.),ale inne (recenzje??? innych książek)...

Prawdziwe morze różnorodności. Przemyślenia, fragmenty opowieści, felietony. Każdy znajdzie tu coś dla siebie i chyba każdy wyjdzie z tej lektury z jakąś refleksją.

Prawdziwe morze różnorodności. Przemyślenia, fragmenty opowieści, felietony. Każdy znajdzie tu coś dla siebie i chyba każdy wyjdzie z tej lektury z jakąś refleksją.

Trudno się odnieść do tej książki bo to raczej przypomina czytanie 1000 żółtych karteczek, które ktoś przykleił sobie na lodówce. Czasem coś ciekawego się znajdzie ale duża część z nich to raczej przypominajki. Osobiście brakuje tu jakiegoś rytmu, tempa i łatwo jest się zamulić kilkoma rozdziałami pod rząd w których trudno znaleźć coś ciekawego dla siebie. Nie mniej jednak można tu wykopać dużo dobrego. Książka nie tylko dla psychofanów Pamuka.

Trudno się odnieść do tej książki bo to raczej przypomina czytanie 1000 żółtych karteczek, które ktoś przykleił sobie na lodówce. Czasem coś ciekawego się znajdzie ale duża część z nich to raczej przypominajki. Osobiście brakuje tu jakiegoś rytmu, tempa i łatwo jest się zamulić kilkoma rozdziałami pod rząd w których trudno znaleźć coś ciekawego dla siebie. Nie mniej jednak...

Osobiste 10 przemyśleń na temat tej książki:
1. Nie jest to książka dla osób, które nie znają Pamuka.
2. Dzięki tej pozycji można lepiej zrozumieć politykę Turcji.
3. Realizm magiczny? Nie tym razem. Wszystko jest napisane bardzo realistycznie.
4. Osmańskie miniaturyzmy.
5. Autobiografia i przemyślenia.
6. Okazuje się, że Pamuk traktuje pisarstwo niczym ślusarstwo. Wstaje rano, aby przez 8 godzin rzeźbić nowe dzieło. Nie podoba mi się to.
7. Można poznać sporo pisarzy, na których często powołuje się Pamuk (zwłaszcza rosyjskich),jeśli oczywiście jeszcze ich nie znamy.
8. Sprytny pomysł na książkę, czyli umieszczenie wszystkich wycinków z gazet w jednej książce.
9. Dowiadujemy się dużo o architekturze Stambule (bardziej od tej strony technicznej, czyli np. łapówkarstwo podczas zezwoleń na budowę skutkuje zawalaniem się domów podczas trzęsień ziemi).
10. Książka, którą można podarować sobie, którą fascynuje Turcja lub sam Pamuk. Chociaż Ci drudzy zapewne książkę już posiadają.

Osobiste 10 przemyśleń na temat tej książki:
1. Nie jest to książka dla osób, które nie znają Pamuka.
2. Dzięki tej pozycji można lepiej zrozumieć politykę Turcji.
3. Realizm magiczny? Nie tym razem. Wszystko jest napisane bardzo realistycznie.
4. Osmańskie miniaturyzmy.
5. Autobiografia i przemyślenia.
6. Okazuje się, że Pamuk traktuje pisarstwo niczym ślusarstwo. Wstaje...

Zazwyczaj podchodzę z dużą nieufnością do zbiorów felietonów i esejów. Wielu pisarzy, przy braku pomysłu na nową książkę, "rzuca" na rynek cokolwiek, by nie wypaść z obiegu. Tymczasem ten zbiór tekstów okazał się prawdziwą perełką. Świetnie się czyta eseje o XIX-wiecznej powieści, czy autotematyczne teksty o narodzinach powieści Pamuka. A efektem lektury tej książki jest mój powrót do wielkich powieści. Na początek przypominam sobie Dostojewskiego.

Zazwyczaj podchodzę z dużą nieufnością do zbiorów felietonów i esejów. Wielu pisarzy, przy braku pomysłu na nową książkę, "rzuca" na rynek cokolwiek, by nie wypaść z obiegu. Tymczasem ten zbiór tekstów okazał się prawdziwą perełką. Świetnie się czyta eseje o XIX-wiecznej powieści, czy autotematyczne teksty o narodzinach powieści Pamuka. A efektem lektury tej książki jest...

Nie wiem dlaczego,ale ostatnio jakoś tak mam,że lektury,które zapowiadają się na bestseller rozczarowują mnie,a te po które sięgam z pewną obawą okazują się intrygujące,ciekawe.Nie inaczej było i w przypadku niniejszej lektury.Ponad 600 stron pozbawione fabuły,może być nudno,tym bardziej,że dotychczas przeczytałem tylko jedną powieść autora,którą oceniłem zresztą jako arcydzieło,ale może to był tylko przysłowiowy rodzynek w cieście.Zaryzykowałem i tym razem się opłaciło.Nie wiem co w sobie ma pisanie Pamuka,ale ma w sobie to coś.Coś,co powoduje,że wywody autora,nawet na tak mało mnie obchodzący temat jak malarstwo miniaturzystów muzułmańskich, przeczytałem z zainteresowaniem i z odczuciem,że czytam nie tylko o tym czego dotyczy bezpośrednio tekst,ale również o czymś więcej,o,że tak powiem po swojemu,pewnej tajemnicy,ulotności,duchowości naszego istnienia.Autor w zawartych tutaj esejach,wypowiedziach,wynurzeniach dokonuje pewnego rodzaju ekshibicjonizmu swojej osoby.Bardzo przybliża czytelnikowi swoją postać.A tematy porusza najróżniejsze ,od wspomnień swojego dzieciństwa,poprzez relacje z obecnego życia prywatnego i zawodowego,swoich inspiracji,wrażeń z przeczytanych lektur,aż po analizę przenikania się i wzajemnych wpływów na sztukę kultur Wschodu i Zachodu.Wszystko to podane,mimo,że autor dotyka czasami bardzo intymnych sfer swojego życia,w sposób z którego bije niezwykła szczerość i nostalgia,jeśli wypowiedź dotyczy tego co było i już nie wróci.Piękna proza,piękne opowieści.Serdecznie polecam.

Nie wiem dlaczego,ale ostatnio jakoś tak mam,że lektury,które zapowiadają się na bestseller rozczarowują mnie,a te po które sięgam z pewną obawą okazują się intrygujące,ciekawe.Nie inaczej było i w przypadku niniejszej lektury.Ponad 600 stron pozbawione fabuły,może być nudno,tym bardziej,że dotychczas przeczytałem tylko jedną powieść autora,którą oceniłem zresztą jako...

Gruba, różnorodna tematycznie i nie równa pisarsko - tak określiłbym "Inne kolory" Pamuka. Bez pretensji, że to co tu zostawię będzie jakąkolwiek recenzją, co to to nie, chcę jednak wyrazić, że początek mnie rozczarował. Miałem wrażenie obcowania z tekstami blogera, a nie noblisty. Aż nastał świetny rozdział pt "książki i lektury", w którym Pamuk rzeczywiście rozsmakowuje w swoich ulubionych książkach, autorach, od Hugo, przez Dostojewskiego, Camusa, aż do Rushdiego. To czytało się z przyjemnością i ekscytacją.
I apiać - nudy na pudy.
Za okoliczność łagodzącą można uznać, że jest to zbiór esejów i zapis wystąpień z wczesnych lat jego twórczości. Pamuk dojrzał.

Gruba, różnorodna tematycznie i nie równa pisarsko - tak określiłbym "Inne kolory" Pamuka. Bez pretensji, że to co tu zostawię będzie jakąkolwiek recenzją, co to to nie, chcę jednak wyrazić, że początek mnie rozczarował. Miałem wrażenie obcowania z tekstami blogera, a nie noblisty. Aż nastał świetny rozdział pt "książki i lektury", w którym Pamuk rzeczywiście rozsmakowuje w...

"Inne kolory" Orhana Pamuka to obszerny zbiór esejów i felietonów oraz literackich szkiców, w których autor dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat ulubionych książek, lektur czasów dzieciństwa oraz własnej twórczości.
Ta tematyka zainteresowała mnie najbardziej, gdyż pisarz zdradza tajniki swojego warsztatu, genezę i proces powstawania własnych powieści oraz szczegóły związane z ich odbiorem w Turcji.
Interesujące są także poglądy noblisty na temat dorobku największych prozaików, m.in. Dostojewskiego, Prousta, Dickensa, Manna, Nabokova.
Te erudycyjne eseje czyta się jednym tchem, niczym najlepszą, wciągającą powieść - uległam tej magii bardzo szybko i z wielką przyjemnością (początkowo obiecałam sobie dozować lekturę - nie więcej niż kilka tekstów dziennie, ale po trzech dniach się złamałam i pochłonęłam resztę w niezwykle łakomy sposób).

"Inne kolory" to nie tylko teksty autotematyczne i historycznoliterackie. Pamuk sporo miejsca poświęca innemu ważnemu problemowi - zderzeniu kultur Wschodu i Zachodu. Tematyka ta, stale obecna w jego powieściach, znajduje ujście również w felietonach. Pisarz odważnie głosi potrzebę zbliżenia wspomnianych światów, tolerancji i współpracy, co nie zawsze w jego kręgu kulturowym przyjmowane jest ze zrozumieniem.
Podobnie rzecz ma się z jego poglądami na czarne plamy w historii Turcji, za co w rodzinnym kraju wytoczono mu przed laty absurdalny proces.

W zbiorze są również teksty lekkie, przypominające zatrzymane w kadrze obrazy. To m.in. opisy relacji z kilkuletnią córką, wspólnych wypraw, spacerów, rozmów oraz wspomnienia z własnego dzieciństwa. To także liryczne formy zainspirowane różnymi drobiazgami, migawkami ze świata przyrody, zasłyszanymi historiami i rozmowami... Z takich wydawałoby się niepozornych elementów pisarz potrafi wysnuć piękne, refleksyjne opowieści, w których codzienność przeplata się z filozoficznymi rozważaniami.

Całość układa się w barwną mozaikę, w której poznajemy Pamuka "od kuchni", mamy okazję nie tylko śledzić wytwory jego literackiej wyobraźni, ale i poznać jej źródła.
Jeśli do tej ujmującej treści dodamy piękny, bogaty język, to mamy ucztę duchową na naprawdę wysokim poziomie!

Polecam przede wszystkim fanom twórczości noblisty, ale nie tylko, gdyż każdy może znaleźć tu coś dla siebie.

"Inne kolory" Orhana Pamuka to obszerny zbiór esejów i felietonów oraz literackich szkiców, w których autor dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat ulubionych książek, lektur czasów dzieciństwa oraz własnej twórczości.
Ta tematyka zainteresowała mnie najbardziej, gdyż pisarz zdradza tajniki swojego warsztatu, genezę i proces powstawania własnych powieści oraz szczegóły...

Warto przeczytać

Warto przeczytać