Trochę się męczyłam przy czytaniu

Trochę się męczyłam przy czytaniu

Książka wywarła na mnie duże wrażenie. Nie jest infantylna, napisana fajnym językiem.

Książka wywarła na mnie duże wrażenie. Nie jest infantylna, napisana fajnym językiem.

Pierwsza część to mdły opis wyidealizowanego romansu, natomiast druga to powtarzające się koło smutku i depresji. Oczywiście, każdy przeżywa swoje emocje oraz żałobę w inny sposób, lecz rozpisywanie tego samego strona po stronie w końcu nudzi i rozczarowuje. Bohaterka okazała się infantylną egoistką, dopiero jej przemiana pod koniec powieści była pozytywnym akcentem (pomijając sztuczne filozoficzne rady, które każdy zna już na pamięć). Ponadto książka bardzo irytowała mnie swoimi krzywdzącymi stereotypami dotyczącymi kobiet, mężczyzn oraz ich relacji. Może jedyną zaletą było dobre pióro Pisarki, lecz zdecydowanie zniechęciła mnie do polskiej literatury kobiecej.

Pierwsza część to mdły opis wyidealizowanego romansu, natomiast druga to powtarzające się koło smutku i depresji. Oczywiście, każdy przeżywa swoje emocje oraz żałobę w inny sposób, lecz rozpisywanie tego samego strona po stronie w końcu nudzi i rozczarowuje. Bohaterka okazała się infantylną egoistką, dopiero jej przemiana pod koniec powieści była pozytywnym akcentem...

Główną bohaterkę powieści – Kingę poznajemy w momencie, kiedy szykuje się do ślubu z narzeczonym Dariuszem. Mężczyzna nie jest jednak miłością jej życia, kobieta powoli zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę go nie kocha i dochodzi do rozstania. Szalę przeważa nawiązana przez Kingę internetowa znajomość z byłym współpracownikiem. Kobieta wymienia z M. – jak nazywa mężczyznę wiele maili, które stają się coraz bardziej prywatne i intymne.

Kinga nawiązuje romans z M. Mężczyzna obiecuje jej dużo, ale jest żonaty. Zapewnia, że rozstanie się z żoną i na poważnie zwiąże z Kingą, ale jego obietnice nie są szczere. Mimo to romans trwa dalej, a kobieta nie dostrzega, że kochanek nie zamierza rozstać się z żoną. Dla Kingi miłość do M. jest wyjątkowa i niepowtarzalna, dla niego zmienia swoje życie i liczy, że ukochany zrobi podobnie.

Sytuacja Kingi komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy kobieta zachodzi w ciążę. Postanawia nie informować o ty M., który często mówił, że nie chce dziecka i podejmuje decyzję o rozstaniu. To nie jedyny trudny moment dla kobiety – w dwudziestym tygodniu ciąży kobieta traci swoje dziecko. Po poronieniu Kinga się załamuje, przez pięć miesięcy zdążyła przyzwyczaić się do myśli, że zostanie matką. Na szczęście Kinga zawsze może liczyć na pomoc niezawodnych przyjaciół – Leny i Piotra i powoli staje na nogi.

Czy M. ostatecznie dowie się o dziecku? Czy Kinga pogodzi się z niewyobrażalną stratą? Czy prawdziwe uczucie, które łączy dwoje ludzi może być złe?

Książka Gabrieli Gargaś to powieść, która w pewnych momentach jest trudna. To nie tylko opowieść o miłości i zdradzie, ale przede wszystkim o ogromnej stracie, cierpieniu i pogodzeniu się z sytuacjami na które nie mamy wpływu. Autorka ukazuje także siłę prawdziwej przyjaźni i wewnętrzną siłę, która tkwi w każdym z nas, jeśli ją dostrzeżemy. „Jutra może nie być” to książka w której bohaterowie nie zawsze podejmują dobre decyzje, los rzuca im kłody pod nogi, ale oni się nie poddają. Książka jest wciągająca i ma ciekawą fabułę, warto ją przeczytać.

Główną bohaterkę powieści – Kingę poznajemy w momencie, kiedy szykuje się do ślubu z narzeczonym Dariuszem. Mężczyzna nie jest jednak miłością jej życia, kobieta powoli zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę go nie kocha i dochodzi do rozstania. Szalę przeważa nawiązana przez Kingę internetowa znajomość z byłym współpracownikiem. Kobieta wymienia z M. – jak nazywa mężczyznę...

Super dużo przemysleń i o to chodzi

Super dużo przemysleń i o to chodzi

Skarbnica mądrych, życiowych myśli. Porusza trudne, życiowe kwestie, daje do myślenia, wzrusza i wciąga.

Skarbnica mądrych, życiowych myśli. Porusza trudne, życiowe kwestie, daje do myślenia, wzrusza i wciąga.

Zazwyczaj ludzie potępiają kochanki, bo to one przecież niszczą małżeństwa. A jak się czuje taka kochanka, wspaniała dziewczyna, która też kocha życie i wierzy w miłość? Jak się czuje kobieta, która w dwudziestym tygodniu ciąży traci swoje dziecko, a jego ojciec wątpi w to, że było jego? Zanim nad łóżkiem Kingi pojawiło się motto: "Pomyślisz, drobiazg nic nie znaczy, to taka mała rzecz. Małe ziarenka piasku budują góry, z momentów składa się rok, a z drobiazgów życie", bohaterka przeżywa wiele chwil radosnych i smutnych. Cierpiała po stracie mężczyzny, którego bardzo kochała i po stracie synka, którego bardzo pragnęła. Te momenty w książce wywołują morze emocji, bo Gabriela Gargaś jest wspaniałym psychologiem i pisze tak, że aż ciarki przechodzą... Na szczęście po nocy zawsze przychodzi dzień, a po burzy spokój... "Jutra może nie być" więc trzeba żyć pełnią życia i być szczęśliwym... Wspaniała książka, polecam!

Zazwyczaj ludzie potępiają kochanki, bo to one przecież niszczą małżeństwa. A jak się czuje taka kochanka, wspaniała dziewczyna, która też kocha życie i wierzy w miłość? Jak się czuje kobieta, która w dwudziestym tygodniu ciąży traci swoje dziecko, a jego ojciec wątpi w to, że było jego? Zanim nad łóżkiem Kingi pojawiło się motto: "Pomyślisz, drobiazg nic nie znaczy, to...

Nuda...

Nuda...

Gabrieli Gargaś chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Pisarka ta specjalizuje się w powieściach obyczajowych. Jakiś czas temu, podczas czytania "Trudnej miłości", nazwałam ją masochistką. Sądziłam, że teraz również otrzyma takie miano, wszystko na to wskazywało. Na szczęście, gdzieś w połowie książki, fabuła diametralnie się zmieniła, a "po burzy przyszło słońce".
Główna bohaterka, Kinga, to kobieta szykująca się do ślubu z Dariuszem. Niestety, jest to związek nieco z przymusu, dlatego do uroczystości jednak nie dochodzi. Para rozstaje się, a głównym tego powodem jest nawiązanie przez Kingę flirtu internetowego z dawnym współpracownikiem. M. bo tak Kinga nazywa swego kochanka, jest żonaty i, jak to bywa w powieściach obyczajowych, obiecuje Kindze złote góry. Kobieta czeka, aż M poinformuje swoją żonę o romansie i rozwiedzie się. Tak się jednak nie staje, ale romans trwa dalej. W końcu Kinga zachodzi w ciążę, ale nie informuje o tym kochanka- on nigdy nie chciał zostać ojcem. Decyduje się na rozstanie. Niestety, koniec romansu to nie jedyny cios dla Kingi. Piąty miesiąc ciąży kończy się poronieniem... Kinga załamuje się, ale otrzymuje pomoc od przyjaciół. Leny i Piotra. Czy M dowie się o dziecku? Co stanie się z Kingą po takiej traumie? Przeczytajcie, bo naprawdę warto.
Książka zebrała bardzo różne opinie. Po pierwsze, niektórzy uważają, że piąty miesiąc ciąży to tak naprawdę jeszcze nie dziecko, a płód i nie ma konieczności wyprawiania pogrzebu. Czy ja się z tym zgadzam? Nie mam pojęcia, ponieważ nie przechodziłam tak ogromnej traumy. Podczas lektury miałam niekiedy wrażenie, jakbym przeniosła się w czasie i czytała "Treny" Kochanowskiego, ponieważ w książce pani Gargaś tak samo ujęte są wszystkie etapy żałoby: szok, niedowierzanie, złość na wszystko i wszystkich, odwrócenie się od Boga, po pogodzenie się z losem i zezwolenie zmarłemu dziecku na symboliczne odejście. Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę książkę, to nie był stracony czas. Treść uczy nas, że nie warto wikłać się w romanse. Dobrze jest, gdy mamy od kogoś pomoc, wtedy możemy odrodzić się z popiołów.

Gabrieli Gargaś chyba nie trzeba nikomu przedstawiać. Pisarka ta specjalizuje się w powieściach obyczajowych. Jakiś czas temu, podczas czytania "Trudnej miłości", nazwałam ją masochistką. Sądziłam, że teraz również otrzyma takie miano, wszystko na to wskazywało. Na szczęście, gdzieś w połowie książki, fabuła diametralnie się zmieniła, a "po burzy przyszło słońce".
Główna...

Trudna książka Pani Gabrieli..
Mam mieszane uczucia...
Muszę zrobić przerwę z jej książkami.
Ta książka rozłożyła mnie na łopatki..
P.S. Chusteczki przy tej powieści warto mieć.

Trudna książka Pani Gabrieli..
Mam mieszane uczucia...
Muszę zrobić przerwę z jej książkami.
Ta książka rozłożyła mnie na łopatki..
P.S. Chusteczki przy tej powieści warto mieć.