Wojna - moja miłość? - Harry Harrison
Akcyjniak wojenny w kosmicznym anturażu, raczej standardowy, z wartością dodaną w postaci diagnozy ludzkiej kondycji.
6/10

Ostatnia runda - Joe Haldeman
Rzecz podobna w wymowie do poprzedniego opowiadania - antywojenna. W realiach Wiecznej wojny. I podobnie jak powieść, od strony militarno-fizyczno-fabularnej durna jak paczka gwoździ ale zaangażowana i z przesłaniem. Da się czytać.
6,5/10

Krwawe jezioro (fragment powieści) - Adam Hollanek
Nie wiem czy to rzeczywiście fragment jakiejś powieści (krótki research wskazywałby, że raczej nie ale pewności nie mam, nie zależało mi na tyle by się uprzeć i szukać do całkowitej pewności) czy wybieg formalny by nie musieć opisywać obszernych didaskaliów i pozostawić czystą symbolikę. Bo to jakaś taka wydestylowana alegoria starcia odmienności, niezrozumienia. Napisana masakrycznie drętwo, z bełkotliwymi dialogami, fabułą o niczym, wszystkim i czymkolwiek. Bez sensu.
2/10

Pomóż swojej gwieździe - Maciej Parowski
Dość sympatyczna humoreska, bez fajerwerków, nic wielkiego ale sympatyczna.
6/10

Powieści w odcinkach:

Żuk w mrowisku - Borys Strugacki, Arkadij Strugacki
Bracia potrafili pisać rzeczy świetne, jak chociażby Piknik na skraju drogi ale również gnioty niemożebne, tu przykładem będzie Ślimak na zboczu. Tym razem mamy rzecz gdzieś pośrodku. Ciekawy pomysł został zmarnowany przez kiepskie wykonanie i nie najszczęśliwszą koncepcję konstrukcyjną. Większą część powieści zajmują rozmemłane dumania, modelowo drętwe, sztuczne dialogi, gdzie kukły wygłaszają przemówienia (choćby i jednozdaniowe, to zawsze są przemówienia z mównicy),a przerysowane postaci reagują z teatralną emfazą. Clou powieści ujawnione w jej końcowej części troszkę osładza tę amatorszczyznę ale nie na tyle by warto było rzecz polecać.

Dodatkowo pozycja zestarzała się pod względem socjologicznym. Koncepcja rzeczywistości dość zrozumiała w czasach zamordystycznego ZSRR dziś zmusza by kołek do zawieszania niewiary zamienić na stalowy hak zatopiony mocno w żelbecie.

Troszkę na wyrost daję ocenę 5/10

Zapomnij o Ziemi - C. C. MacApp

Ziemia po zagładzie, przegrała wojnę z obcą cywilizacją (tak w ogóle, to tych cywilizacji jest trochę i ciut ciut i zajmują jakieś trudne do pojęcia przestrzenie/obszary wszechświata). W kosmosie zostało kilkuset mężczyzn, bez kobiet, co naturalnie nie wróży najlepiej ludzkiej rasie i skutkuje degeneracją niedobitków. Aż nagle okazuje się, że kobiety gdzieś tam jednak są ale za informację gdzie, trzeba zapłacić na kilka sposobów, a głównie chodzi o to by włożyć palce między drzwi a futrynę i sprowokować wojnę między galaktycznymi imperiami. Niemal wszyscy zdolni do noszenia broni (czyli w zasadzie wszyscy),stadem, zgłaszają akces i zabierają się ochoczo do awantury.

Pomysł i scena zakrojone są bardzo szeroko lecz opisane krańcowo skrótowo, to w zasadzie koncept sagi. Jest tu mnóstwo miejsc i sytuacji które aż się proszą o szersze potraktowanie a załatwione są kilkoma akapitami. Dodatkowo bóg z maszyny ma tu pełen etat i nadgodziny.

Leżą i kwiczą: konstrukcja psychologii postaci, pomysł na obce rasy (wszystkie zachowują się tak samo i przypominają angielskich dżentelmenów z połowy XX w.),procesy socjologiczne. Ogólnie jest naiwnie i infantylnie.

Warsztat literacki mierny, tłumaczenie równie kiepskie. Narracja monotonna, jednostajna, bez polotu. Emocje aż kipią w opisach, czytelnik pozostaje chłodny, bez wzruszeń.

Ciekawy jest pomysł na grawitację i późniejsze rozwinięcie w postaci koncepcji napędu grawitacyjnego. Acz gdy autor uderza w szczegóły fizyczne zaczyna być słabo.
Tu i tam są pomysły, które mogły być brylantami gdyby nie amatorka wykonania.

Oczywiście te zarzuty stawiane są z punktu widzenia dzisiejszego czytelnika. Pół wieku temu pisało się inaczej i powieść mogła być odbierana znacznie lepiej. Niestety bardzo się zestarzała, myszką nie trąci a cuchnie na odległość i dziś raczej nie jest warta lektury.

4/10

Publicystyka:
Sporo paleoastronautyki, wywiad z Jęczmykiem - na temat rynku wydawniczego, pożółkłe kartki, recenzja Wizji lokalnej. Zupełnie przyzwoity poziom

Komiks:

Miss Universum
Funki Koval ratuje Miss Universum przed śmiercią jako ofiara na ołtarzu jakiegoś czarownika. Narysowane ładnie, fabularnie miernota zarówno na poziomie koncepcyjnym jak i narracyjnym.
Graficznie 8/10
Fabularnie 2/10

Całość 5/10

Wojna - moja miłość? - Harry Harrison
Akcyjniak wojenny w kosmicznym anturażu, raczej standardowy, z wartością dodaną w postaci diagnozy ludzkiej kondycji.
6/10

Ostatnia runda - Joe Haldeman
Rzecz podobna w wymowie do poprzedniego opowiadania - antywojenna. W realiach Wiecznej wojny. I podobnie jak powieść, od strony militarno-fizyczno-fabularnej durna jak paczka...