Filozoficzny I nużący potok myśli, umysłu splątanego narkotykami. Zamiast ekscytować czy skłaniać do rozważań, książka mnie zmęczyła, co nie jest łatwe bo jestem wielkim fanem Dicka.

Filozoficzny I nużący potok myśli, umysłu splątanego narkotykami. Zamiast ekscytować czy skłaniać do rozważań, książka mnie zmęczyła, co nie jest łatwe bo jestem wielkim fanem Dicka.

Liczyłem na coś więcej. Dla mnie najsłabsza część Trylogii Valisa.

Liczyłem na coś więcej. Dla mnie najsłabsza część Trylogii Valisa.

Bardzo dobra powieść.

Bardzo dobra powieść.

To jest ten rozjazd między logiką, między potęgą umysłu a wiarą, który z jednej strony łączy naukę i religię a z drugiej jest nie do pogodzenia.

To jest ten rozjazd między logiką, między potęgą umysłu a wiarą, który z jednej strony łączy naukę i religię a z drugiej jest nie do pogodzenia.

Transmigracja Timothy'ego Archera to pierwsza książka Philipa K. Dicka, jaką miałem okazję przeczytać. Na chybił trafił wybrałem pozycję spośród dostępnych ebooków, nie mając pojęcia że to jego ostatnia książka, tak istotna i zależna od losów jej autora. A jednak mimo braku szerszego kontekstu (biograficznego) oraz jakiejkolwiek znajomości innych pozycji autora po przeczytanej lekturze...jestem po prostu zachwycony

Dawno nie miałem do czynienia z taką dawką teologii, religioznawstwa, kulturoznawstwa, mistycyzmu i psychologii, do tego podanej w tak apetycznej formie. Dialogi i wewnętrzne rozważania narratorki, a także jej przyjaciela, tytułowego Tima Archera wciągają bez litości, pchając dalej narrację ludzi szukających prawdy o Bogu i chrześcijaństwie. Timothy jest wątpiącym biskupem, wdającym się w romans z matką schizofrenika, a wszystkiemu przygląda się główna bohaterka - przyjaźniąca się z całą trójką. Ich dialogi to inteligentne rozmowy ludzi, którzy wiedzą tak wiele, ale przeraża ich własna niewiedza. Pełno tu cytatów szalenie ważnych dla religii tekstów kultury, analiz psychologicznych a zwłaszcza miejsca na interpretacje. Bo jak tu spełniać posługę, gdy pojawią się dowody obalające na przykład Trójcę Świętą.

Warsztat Dicka jest zachwycający - zarówno dialogi jak i przemyślenia, choć bardzo rozległe i przepełnione filozofią, nie nużą i wzbogacają własne przemyślenia dotyczące wiary oraz religii (w liczbie mnogiej). Moim subiektywnym odczuciem jest nadzwyczajna łatwość w przyswajaniu sobie teologicznych rozważań bohaterów - nie musiałem się pochylać nad kolejnymi akapitami i analizować ich szczegół po szczególe - wszystkie myśli i kolejne tezy płynęły w głowie naturalnie i bez zahamowań. Ciekawe uczucie.

Nie jest to najprostsza książka, bo wiele wymaga od czytelnika i nie daje mu odpocząć. Warto mieć też pewną wiedzę na temat epok kultury i ich sztandarowych utworów. Być może to efekt nowości, ale na ten moment jedna z najlepszych rzeczy, jakie czytałem

Transmigracja Timothy'ego Archera to pierwsza książka Philipa K. Dicka, jaką miałem okazję przeczytać. Na chybił trafił wybrałem pozycję spośród dostępnych ebooków, nie mając pojęcia że to jego ostatnia książka, tak istotna i zależna od losów jej autora. A jednak mimo braku szerszego kontekstu (biograficznego) oraz jakiejkolwiek znajomości innych pozycji autora po...

Ostatnia powieść Philipa K. Dicka, ostatnia część tzw. trylogii „Valisa” i jak na razie ostatnia z zaplanowanych przeze mnie do przeczytania powieści Dicka przynajmniej w tym roku, ale zdecydowanie nie ostatnia, jeśli chodzi o to- co ma w sobie do zaoferowania czytelnikowi. Nie jest, to może szczytowe osiągnięcie Dicka, choć dla wielu może i tak jest, dla mnie jest to pozycja niezwykle interesująca, jednak mimo wszystko niepowalająca swą wielkością, jest to powieść ukazująca tak naprawdę szamotanie się autora pod przykrywką fikcji literackiej między wiarą a niewiarą w Boga, jest to szukanie drogi, może nawet nie tyle drogi ile własnej ścieżki prowadzącej do znalezienia odpowiedzi jakby nie patrzeć na jedno z fundamentalnych pytań człowieka: jak to jest z tym Bogiem, gdzie znaleźć dowody na jego istnienie i jak ewentualnie zinterpretować to, co zostało znalezione.
W moim odczuciu Dick próbował złapać zbyt wiele srok za ogon, połączyć razem różne religie i wierzenia wrzucając wszystko, jak leci do jednego kotła tak: Apolla, Atenę, Buddę, Wisznu, Jezusa Chrystusa itd. przyprawiając to szczyptą własnej wyobraźni, podsycanej różnego rodzaju nie zawsze legalnymi wspomagaczami no i wyszło to, co wyszło: chaos i zamieszanie, jednym słowem groch z kapustą (powyższy wniosek odnosi się do autora, a nie do powieści).
Książka, mimo iż nie dorównuje (moje subiektywne odczucie) poziomem powieści „Valis”, to mimo wszystko zasługuje na bardzo dobrą ocenę i warta jest przeczytania, tym bardziej że nie jest tak skomplikowana, jak „Valis”. Czyta się naprawdę dobrze, pod warunkiem znajomości faktów biblijnych tak Starego, jak i Nowego Testamentu, bez spełnienia powyższego wymogu mogą wystąpić niejakie trudności w odbiorze powyższego dzieła, nie mówiąc już o pełnym zrozumieniu niektórych przedstawionych i roztrząsanych przez bohaterów powieści fragmentów i niuansów zawartych w Biblii.
Pozycja obowiązkowa dla miłośników twórczości Philipa K. Dicka, dla pozostałych nie koniecznie zwłaszcza bez uprzedniego przeczytania dwóch wcześniejszych tomów. Polecam.

Ostatnia powieść Philipa K. Dicka, ostatnia część tzw. trylogii „Valisa” i jak na razie ostatnia z zaplanowanych przeze mnie do przeczytania powieści Dicka przynajmniej w tym roku, ale zdecydowanie nie ostatnia, jeśli chodzi o to- co ma w sobie do zaoferowania czytelnikowi. Nie jest, to może szczytowe osiągnięcie Dicka, choć dla wielu może i tak jest, dla mnie jest to...

Dziwna to książka, chyba najdziwniejsza z całej trylogii. Fabularnie tak naprawdę wiele się nie dzieje, wszystko opiera się na przemyśleniach na temat egzystencji i wiary. Ale z racji konstrukcji w formie opowieści czyta się całkiem łatwo.
Nie zaznajomionych w twórczości Dicka może zniechęcić, ale czytelnikom poprzednich części trylogii polecam.

Dziwna to książka, chyba najdziwniejsza z całej trylogii. Fabularnie tak naprawdę wiele się nie dzieje, wszystko opiera się na przemyśleniach na temat egzystencji i wiary. Ale z racji konstrukcji w formie opowieści czyta się całkiem łatwo.
Nie zaznajomionych w twórczości Dicka może zniechęcić, ale czytelnikom poprzednich części trylogii polecam.

Jest coś zdumiewającego w twórczości Dicka.

Jest coś zdumiewającego w twórczości Dicka.

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

💛 💛 💛 💛 💛 💛 💛

Najmniej dla mnie zrozumiała pozycja w dorobku Autora. Właściwie to nie wiem o czym była - nigdy po latach do niej nie wróciłem.

Najmniej dla mnie zrozumiała pozycja w dorobku Autora. Właściwie to nie wiem o czym była - nigdy po latach do niej nie wróciłem.