Na szczęście ta pozycja okazała się finalnie lepsza od poprzedniej, chociaż na początku znowu było ciężko się wkręcić w historię. Jednak od pewnego momentu jak już zaskoczyło to czytało się bardzo dobrze :)

Na szczęście ta pozycja okazała się finalnie lepsza od poprzedniej, chociaż na początku znowu było ciężko się wkręcić w historię. Jednak od pewnego momentu jak już zaskoczyło to czytało się bardzo dobrze :)

Kiedy już dobrniemy do połowy to już mamy z górki. Pierwsza połowa jest nudna, czyta się zupełnie bez zaangażowania, później już tylko lepiej.

Kiedy już dobrniemy do połowy to już mamy z górki. Pierwsza połowa jest nudna, czyta się zupełnie bez zaangażowania, później już tylko lepiej.

Logan Skazany na Cierpienie i Otoczony Przez Idiotów Nareszcie Inspektor McRae.
Podejrzewam, że oddałby wiele - w tym awans - byleby tylko szybciej połączyć fakty i nie dopuścić do tego, aby lawina nieszczęśliwych wypadków potoczyła się w kierunku, w którym z głośnym hukiem, snopem iskier i swądem pogorzeliska się potoczyła...

Siódmy, ostatni póki co wydany w naszym kraju tom, jest lepszy od dwóch poprzednich, a cały cykl oceniam jako naprawdę bardzo dobry. Przez kilka ostatnich tygodni przemierzałam deszczowo/mroźne i niesamowicie wietrzne Aberdeen obserwując poczynania Logana i ekipy śledczej i brnąc z nimi w przeróżne mroczne i brutalne zakamarki granitowego miasta. Z tomu na tom coraz bardziej przywiązywałam się do bohaterów, wśród których to jednak inspektor Steel bije wszystkich na głowę!!! Mam też wrażenie, że przez ten czas przeszła największą przemianę  - mam tu na myśli ją jako przełożoną/przyjaciółkę, bo że klnie jak szewc i wygląda jakby zamiast suszarki do włosów używała palca i gniazdka elektrycznego to się nie zmienia! I jak mam być szczera - chwała za to!

Mroczne i posępne kryminały z wisienką na torcie w postaci cynicznego czarnego humoru, morza sarkazmu i ironi -  kilka tygodni temu, opisując w ten sposób cykl autorstwa MacBridea polecał mi go mój serdeczny kolega. Polecał i zachęcał wiedząc czego potrzebuję, na co liczę i co przypadnie mi do gustu. Nie zawiodłam się - jestem ogromnie zadowolona i tak samo wdzięczna - dziękuję Darek!!!
I ja również polecam!

Logan Skazany na Cierpienie i Otoczony Przez Idiotów Nareszcie Inspektor McRae.
Podejrzewam, że oddałby wiele - w tym awans - byleby tylko szybciej połączyć fakty i nie dopuścić do tego, aby lawina nieszczęśliwych wypadków potoczyła się w kierunku, w którym z głośnym hukiem, snopem iskier i swądem pogorzeliska się potoczyła...

Siódmy, ostatni póki co wydany w naszym kraju...

„Połamać kości” to już 7 część udanego cyklu Stuarta MacBride’a o Loganie McRae, sierżancie komendy policji w Aberdeen, trudno więc oczekiwać jakichś zaskoczeń: wszystkie postacie zostały już przecież zdefiniowane i zaprezentowane w poprzednich książkach. Mamy więc znów inspektor Steel (jeden z najbardziej wyrazistych charakterów, na jaki natknąłem się we współczesnej literaturze kryminalnej),inspektora Finnie, no i, rzecz jasna, samego Logana. Wchodzimy zatem z marszu w znajome środowisko i znajome relacje. Seria trzyma poziom (choć zdarzały się słabsze tytuły jak na przykład „Dom krwi”),7 część nie jest może najlepsza, ale co najmniej dobra.

A co tym razem? Ktoś uprowadził matkę i jej sześcioletnią córeczkę, uczestniczki telewizyjnego talent show „Kolejna brytyjska gwiazda”, czyli jakiejś tam mutacji „Masz talent”. Mało że uprowadził: film z porwania umieścił na YouTube’ie, bezczelnie domaga się… publicznej zbiórki pieniędzy na okup, wysyła listy do mediów, porwanym grozi śmiercią. Czyli standard, widzieliśmy to już setki razy. MacBride bardzo udanie wziął tu jednak na celownik nie tylko miałkość licznych „talent shows”, ale też „nowe media”: sieci społecznościowe, YouTube’a. Bezlitośnie i zjadliwie obnaża różne ludzkie zachowania wobec pięciominutowych celebrytów: od zawiści do bezrefleksyjnego, bezgranicznego uwielbienia. Niby wiadomo, że wielu ludzi zrobi wszystko, żeby znaleźć się przez chwilę w świetle jupiterów, ale intryga, którą snuje w „Połamanych kościach” MacBride jest bardziej, niż przygnębiająca.

Logan z kolegami bada tropy, szuka punktów zaczepienia i generalnie goni w piętkę. Zawsze w tej serii podobało mi się, że nie mamy tu do czynienia z tytanami intelektu i genialnymi śledczymi: policjanci są często niedbali, popełniają błędy, a przy tym zwykle są pochłonięci wzajemną wojną podjazdową i kryciem swojego tyłka. Rozwiązanie spraw kryminalnych jest często kwestią szczęścia, zbiegu okoliczności. Nie inaczej jest tym razem. Logan przeżywa osobistą tragedię, coraz bardziej oddala się od „policyjnych ideałów”.

Ciekaw jestem kolejnej części, „Połamać kości” jest z 2011 roku, a choć Stuart MacBride niedawno wydał 10 tom cyklu, w Polsce zatrzymaliśmy się na 7-mym. Wydawcy, do roboty!

„Połamać kości” to już 7 część udanego cyklu Stuarta MacBride’a o Loganie McRae, sierżancie komendy policji w Aberdeen, trudno więc oczekiwać jakichś zaskoczeń: wszystkie postacie zostały już przecież zdefiniowane i zaprezentowane w poprzednich książkach. Mamy więc znów inspektor Steel (jeden z najbardziej wyrazistych charakterów, na jaki natknąłem się we współczesnej...

Mocnym akordem zakończył Stuart MacBride swój cykl z sierżantem McRae.
Przez pierwsze 100-150 stron wcale się na to nie zanosiło i nawet zastanawiałem się, czy jest sens brnąć dalej. Tymczasem zupełnie niespodziewanie dalej wszystko zmieniło się w taki sposób, że trudno było oderwać się od lektury.
Autor uporządkował wątki kryminalne i mocno podkręcił tempo. Logan wprawdzie nadal jest niemiłosiernie czołgany przez mało rozgarniętych zwierzchników, ale znajduje nieoczekiwane wsparcie ze strony inspektor Steel. Nadal nie brakuje charakterystycznego, sarkastycznego humoru, a niektóre dialogi rozbawiają do łez. Poza tym wyjątkowo dużo dzieje się w życiu pozazawodowym Logana i aż szkoda, że nie będzie dalszego ciągu (a może będzie?).
Jednym słowem Stuart MacBride wrócił w świetnym stylu, a ostatnia część okazała się jedną z najlepszych.
Zdecydowanie warto przeczytać.

Mocnym akordem zakończył Stuart MacBride swój cykl z sierżantem McRae.
Przez pierwsze 100-150 stron wcale się na to nie zanosiło i nawet zastanawiałem się, czy jest sens brnąć dalej. Tymczasem zupełnie niespodziewanie dalej wszystko zmieniło się w taki sposób, że trudno było oderwać się od lektury.
Autor uporządkował wątki kryminalne i mocno podkręcił tempo. Logan...

Najlepsze w „Połamać kości” jest to, że ten tom jest już ostatni. No dobra, ale na poważnie powieść jest całkiem dobra, dużo lepsza niż poprzedni tytuł serii. Mniej wulgaryzmów, konkretne działania śledcze, sensowne i niespodziewane zakończenie. Czyli dla mnie powrót do poziomu drugiego czy piątego tomu. Dobry kryminał, nawet bardzo dobry.

Najlepsze w „Połamać kości” jest to, że ten tom jest już ostatni. No dobra, ale na poważnie powieść jest całkiem dobra, dużo lepsza niż poprzedni tytuł serii. Mniej wulgaryzmów, konkretne działania śledcze, sensowne i niespodziewane zakończenie. Czyli dla mnie powrót do poziomu drugiego czy piątego tomu. Dobry kryminał, nawet bardzo dobry.

Wulgaryzmy skutecznie odstręczają...intryga słaba kilka nie wykorzystanych możliwości

Wulgaryzmy skutecznie odstręczają...intryga słaba kilka nie wykorzystanych możliwości

nie największych lotów ale miała swój klimat i elementy hymorystyczne

nie największych lotów ale miała swój klimat i elementy hymorystyczne

Szczerze mówiąc książka jak dla mnie nie była fenomenalna. Dopiero pod koniec zaczęło robić się intrygująco. Męczyłam się z jej przeczytaniem. Według mnie jest to jedna z najgorszych książek tego autora

Szczerze mówiąc książka jak dla mnie nie była fenomenalna. Dopiero pod koniec zaczęło robić się intrygująco. Męczyłam się z jej przeczytaniem. Według mnie jest to jedna z najgorszych książek tego autora

Lektura godna polecenia

Lektura godna polecenia