Horror ekstremalny, czyli książkowy odpowiednik horroru klasy B.

Phil Straker po 10 latach wraca do rodzinnego miasta Crick City, gdzie ma się zająć rozpracowaniem szajki dilerów narkotyków. Nie wie tylko jakie okropności w związku z tym czekają na niego w mieście, w którym pojawili się tzw. Bagnowi – odseparowany ród, odradzający się ze związków kazirodczych, co doprowadziło do istnienia szeregu deformacji wśród jego członków…

„Ludzie z bagien” to moje pierwsze spotkanie z horrorem ekstremalnym, choć, nie powiem, od czasu do czasu lubię sięgać po filmowe horrory klasy B (jak chociażby kultowa już seria Droga bez powrotu). Oglądanie ich sprawia mi pewną perwersyjną przyjemność, choć obiektywnie rzecz biorąc nie trafiają one stricte w moje gusta filmowe… Tak jest i w przypadku książkowej wersji. „Ludzie z bagien” pomimo że momentami obrzydzają przemocą, krwią i wylewającymi się flakami to opisy te nie są aż tak szczegółowe, żeby mocno odrzucać (wiadomo, osoby wrażliwe nawet taka doza opisów jak w tym przypadku zniesmaczy). Niemniej z lektury „Ludzi z bagien” również czerpałam pewną perwersyjną przyjemność. Z pewnością duży wpływ na to miało świetne pióro autorka. Wplecenie różnych dialektów w usta bohaterów oraz dość interesująca fabuła.

„Ludzie z bagien”, ze względu na swoją gatunkową specyficzność trafią jedynie do miłośników tego typu prozy. Na pewno nie będzie to mój ulubiony gatunek, ani taki po który będę sięgać często. Niemniej, coś czuję, że horror ekstremalny od czasu do czasu będzie pojawiał się w moich czytelniczych wyborach.

https://www.instagram.com/w_otchlani_wyobrazni/

Horror ekstremalny, czyli książkowy odpowiednik horroru klasy B.

Phil Straker po 10 latach wraca do rodzinnego miasta Crick City, gdzie ma się zająć rozpracowaniem szajki dilerów narkotyków. Nie wie tylko jakie okropności w związku z tym czekają na niego w mieście, w którym pojawili się tzw. Bagnowi – odseparowany ród, odradzający się ze związków kazirodczych, co...

Niezła jazda mówiąc krótko. Ludzie z bagien według mnie to mocniejsza i bardziej krwawa książka od Sukkuba czy Golema. Prawdziwy majstersztyk który mógł wyjść tylko spod ręki Edwarda Lee. Polecam wszystkim tą książkę lecz trzeba mieć mocne nerwy i uwielbiać horror ekstremalny aby ją docenić.

Niezła jazda mówiąc krótko. Ludzie z bagien według mnie to mocniejsza i bardziej krwawa książka od Sukkuba czy Golema. Prawdziwy majstersztyk który mógł wyjść tylko spod ręki Edwarda Lee. Polecam wszystkim tą książkę lecz trzeba mieć mocne nerwy i uwielbiać horror ekstremalny aby ją docenić.

Jestem fanką autora i z każdą przeczytaną jego książką utwierdzam się w mojej opinii. Jak to zwykle u Lee bywa czytać raczej z pustym żołądkiem.

Jestem fanką autora i z każdą przeczytaną jego książką utwierdzam się w mojej opinii. Jak to zwykle u Lee bywa czytać raczej z pustym żołądkiem.

Autor jak zawsze w formie . Książka bardzo mocna , momentami zastanawiałam się skąd on bierze na nia pomysły. Bo muszę przyznać, że to co wymyślił przechodzilo momentami wszelkie granice . Była to pozycja bardzo brutalna , obrzydliwa dosadna w opisach . Akcja również toczyła się przyjemnym tempem , nie było nudno , a jednocześnie nie pedzila bezmyślnie do przodu. Cała historia została ciekawie przedstawiona , a samo zakończenie zaskoczyło mnie . Jest to zdecydowanie książka dla miłośników mocnych wrażeń. Polecam

Autor jak zawsze w formie . Książka bardzo mocna , momentami zastanawiałam się skąd on bierze na nia pomysły. Bo muszę przyznać, że to co wymyślił przechodzilo momentami wszelkie granice . Była to pozycja bardzo brutalna , obrzydliwa dosadna w opisach . Akcja również toczyła się przyjemnym tempem , nie było nudno , a jednocześnie nie pedzila bezmyślnie do przodu. Cała...

Nie wiem, czy czytałam kiedyś coś podobnego. Część fabuły inspirowana chyba starą "Pamięcią absolutną" ze Szwarcem, a część jakimś horrorem klasy C, które znam tylko ze słyszenia, jak "Wzgórza mają oczy". Sperma leje się strumieniami, a z trzewi wypływają flaki za flakami. A najdziwniejsze jest to, że nie jest to ani tak obrzydliwe, ani tak straszne jakby się wydawało. Ten bełkot upośledzonych i ten przesyt jak w filmach o zombie i ta okładka... Czy ktoś się jeszcze tego boi?

Nie wiem, czy czytałam kiedyś coś podobnego. Część fabuły inspirowana chyba starą "Pamięcią absolutną" ze Szwarcem, a część jakimś horrorem klasy C, które znam tylko ze słyszenia, jak "Wzgórza mają oczy". Sperma leje się strumieniami, a z trzewi wypływają flaki za flakami. A najdziwniejsze jest to, że nie jest to ani tak obrzydliwe, ani tak straszne jakby się wydawało. Ten...

Przeczytałem połowę i odpuściłem. Niestety ale to nawet nie jest horror ekstremalny, to kryminał na poziomie dlaczego ja , albo i gorzej. Postacie mało realistyczne i bardzo nieciekawe. Wątek kryminalny słaby. A jeśli chodzi o gore i horror ekstremalny to tu nawet elementów tego nie ma, a co dopiero całą książkę zamieszczać w tym gatunku. Przeczytałem połowę i nic się tam nie działo, a jeśli już mogło to scena była opisana jednym słowem. NIE POLECAM!

Przeczytałem połowę i odpuściłem. Niestety ale to nawet nie jest horror ekstremalny, to kryminał na poziomie dlaczego ja , albo i gorzej. Postacie mało realistyczne i bardzo nieciekawe. Wątek kryminalny słaby. A jeśli chodzi o gore i horror ekstremalny to tu nawet elementów tego nie ma, a co dopiero całą książkę zamieszczać w tym gatunku. Przeczytałem połowę i nic się tam...

Edward Lee - Ludzie z Bagien
Ocena: 3/10

Crick City to dziura zabita dechami, gdzie handel PCP kwitnie w najlepsze. Phil Starker, gliniarz z wydział zabójstw, wraca do rodzinnej wioski i zabiera się za rozbicie gangu narkotykowego. Jednak sprawa nieco się komplikuje, kiedy okazuje się, ze bossem mafii jest człowiek z Bagien….
Edwardzie co żeś Ty uczynił….Do tej pory był to dla mnie autor bez skazy. Każda jego książka, którą przeczytałam do tej pory, bardzo mi się podobała. No, ale jak widać przyszedł czas i na wielkie rozczarowanie, którymi są właśnie „Ludzie z bagien”.
Po opisie sądziłam, że dostanę morze krwi, latające flaki, rządne krwi potwory, które zaciągają ludzi do lasu, gdzie następnie zostaną bestialsko pomordowani, umierać będą w agonii, a opisy wbiją mnie w fotel. No niestety nie… Pomysł może i dobry, ale wykonanie dość kiepskie. Momentami miałam wrażenie, że książka była pisana „na żywioł”, bez przemyślenia. Jak pierwsze kartki dawały nadzieję na coś podobnego do „Sukkuba” i „Miasta piekielnego” tak im dalej w las, tym gorzej. Wyszła z tego kiepska historia kryminalno-sensacyjna z dodatkiem horroru. Trochę tu mutacji i zdeformowań, dużo narkotyków, trochę mordu (ale bez większych rewelacji w opisach),burdel z bagnowymi prostytutkami, a to wszystko osadzone w największej dziurze świata. +1 do oceny za zakończenie, które w jakiś sposób zaskoczyło.

Osobiście jestem niezadowolona i bardzo rozczarowana.

Edward Lee - Ludzie z Bagien
Ocena: 3/10

Crick City to dziura zabita dechami, gdzie handel PCP kwitnie w najlepsze. Phil Starker, gliniarz z wydział zabójstw, wraca do rodzinnej wioski i zabiera się za rozbicie gangu narkotykowego. Jednak sprawa nieco się komplikuje, kiedy okazuje się, ze bossem mafii jest człowiek z Bagien….
Edwardzie co żeś Ty uczynił….Do tej pory był to...

Klimatem przypomina mi "Poza sezonem" Ketchuma: mamy tutaj do czynienia z potwornymi mutantami o makabrycznych skłonnościach. I makabry jest w tej powieści rzeczywiście bardzo dużo; rzecz w tym, że wszystko się powtarza: okrutne gwałty, skalpowania, striptiz i tak w kółko. Nie ma tu właściwie żadnej tajemnicy, żadnego niedopowiedzenia, które mogłoby budzić niepokój czytelnika, tylko raz po raz dostajemy po głowie scenami, w których wszystko wiadomo.
Poza tym, jest wyraźnie podkreślane, że miejsce akcji to straszna dziura. W taki razie jakim cudem główny bohater chce prowadzić w niej śledztwo incognito? Naprawdę nikt tam nie wie, że jest gliniarzem? Nikt nigdy nie widzi, jak jeździ codziennie do pracy??? Jeśli powraca po wielu latach do swojego miasteczka, to chyba powinien wzbudzić zainteresowanie miejscowych?
Poza tym, irytowało mnie wielokrotne określanie Susan tymi samymi słowami: nie maluje się, jest naturalnie piękna, niewymuszone piękno - i tak w kółko!
Mimo to czytało się raczej dobrze i szybko, zakończenie też niespodziewane, to chyba za nie dodatkowa gwiazdka.

Klimatem przypomina mi "Poza sezonem" Ketchuma: mamy tutaj do czynienia z potwornymi mutantami o makabrycznych skłonnościach. I makabry jest w tej powieści rzeczywiście bardzo dużo; rzecz w tym, że wszystko się powtarza: okrutne gwałty, skalpowania, striptiz i tak w kółko. Nie ma tu właściwie żadnej tajemnicy, żadnego niedopowiedzenia, które mogłoby budzić niepokój...

Do pewnego momentu książka jest naprawdę świetna, natomiast pod koniec miałem wrażenie jakby ostatnie parę rozdziałów zostało napisane na szybko.

Do pewnego momentu książka jest naprawdę świetna, natomiast pod koniec miałem wrażenie jakby ostatnie parę rozdziałów zostało napisane na szybko.

Ograny do bólu motyw żyjących na uboczu zdeformowańców kładzie na łopatki całą książkę. Ale napisana nieźle, obrazowo.

Ograny do bólu motyw żyjących na uboczu zdeformowańców kładzie na łopatki całą książkę. Ale napisana nieźle, obrazowo.