Ludzie z bagien

Jestem fanką autora i z każdą przeczytaną jego książką utwierdzam się w mojej opinii. Jak to zwykle u Lee bywa czytać raczej z pustym żołądkiem.

Jestem fanką autora i z każdą przeczytaną jego książką utwierdzam się w mojej opinii. Jak to zwykle u Lee bywa czytać raczej z pustym żołądkiem.

Pokaż mimo to

Autor jak zawsze w formie . Książka bardzo mocna , momentami zastanawiałam się skąd on bierze na nia pomysły. Bo muszę przyznać, że to co wymyślił przechodzilo momentami wszelkie granice . Była to pozycja bardzo brutalna , obrzydliwa dosadna w opisach . Akcja również toczyła się przyjemnym tempem , nie było nudno , a jednocześnie nie pedzila bezmyślnie do przodu. Cała historia została ciekawie przedstawiona , a samo zakończenie zaskoczyło mnie . Jest to zdecydowanie książka dla miłośników mocnych wrażeń. Polecam

Autor jak zawsze w formie . Książka bardzo mocna , momentami zastanawiałam się skąd on bierze na nia pomysły. Bo muszę przyznać, że to co wymyślił przechodzilo momentami wszelkie granice . Była to pozycja bardzo brutalna , obrzydliwa dosadna w opisach . Akcja również toczyła się przyjemnym tempem , nie było nudno , a jednocześnie nie pedzila bezmyślnie do przodu. Cała...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem, czy czytałam kiedyś coś podobnego. Część fabuły inspirowana chyba starą "Pamięcią absolutną" ze Szwarcem, a część jakimś horrorem klasy C, które znam tylko ze słyszenia, jak "Wzgórza mają oczy". Sperma leje się strumieniami, a z trzewi wypływają flaki za flakami. A najdziwniejsze jest to, że nie jest to ani tak obrzydliwe, ani tak straszne jakby się wydawało. Ten bełkot upośledzonych i ten przesyt jak w filmach o zombie i ta okładka... Czy ktoś się jeszcze tego boi?

Nie wiem, czy czytałam kiedyś coś podobnego. Część fabuły inspirowana chyba starą "Pamięcią absolutną" ze Szwarcem, a część jakimś horrorem klasy C, które znam tylko ze słyszenia, jak "Wzgórza mają oczy". Sperma leje się strumieniami, a z trzewi wypływają flaki za flakami. A najdziwniejsze jest to, że nie jest to ani tak obrzydliwe, ani tak straszne jakby się wydawało. Ten...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Edward Lee - Ludzie z Bagien
Ocena: 3/10

Crick City to dziura zabita dechami, gdzie handel PCP kwitnie w najlepsze. Phil Starker, gliniarz z wydział zabójstw, wraca do rodzinnej wioski i zabiera się za rozbicie gangu narkotykowego. Jednak sprawa nieco się komplikuje, kiedy okazuje się, ze bossem mafii jest człowiek z Bagien….
Edwardzie co żeś Ty uczynił….Do tej pory był to dla mnie autor bez skazy. Każda jego książka, którą przeczytałam do tej pory, bardzo mi się podobała. No, ale jak widać przyszedł czas i na wielkie rozczarowanie, którymi są właśnie „Ludzie z bagien”.
Po opisie sądziłam, że dostanę morze krwi, latające flaki, rządne krwi potwory, które zaciągają ludzi do lasu, gdzie następnie zostaną bestialsko pomordowani, umierać będą w agonii, a opisy wbiją mnie w fotel. No niestety nie… Pomysł może i dobry, ale wykonanie dość kiepskie. Momentami miałam wrażenie, że książka była pisana „na żywioł”, bez przemyślenia. Jak pierwsze kartki dawały nadzieję na coś podobnego do „Sukkuba” i „Miasta piekielnego” tak im dalej w las, tym gorzej. Wyszła z tego kiepska historia kryminalno-sensacyjna z dodatkiem horroru. Trochę tu mutacji i zdeformowań, dużo narkotyków, trochę mordu (ale bez większych rewelacji w opisach), burdel z bagnowymi prostytutkami, a to wszystko osadzone w największej dziurze świata. +1 do oceny za zakończenie, które w jakiś sposób zaskoczyło.

Osobiście jestem niezadowolona i bardzo rozczarowana.

Edward Lee - Ludzie z Bagien
Ocena: 3/10

Crick City to dziura zabita dechami, gdzie handel PCP kwitnie w najlepsze. Phil Starker, gliniarz z wydział zabójstw, wraca do rodzinnej wioski i zabiera się za rozbicie gangu narkotykowego. Jednak sprawa nieco się komplikuje, kiedy okazuje się, ze bossem mafii jest człowiek z Bagien….
Edwardzie co żeś Ty uczynił….Do tej pory był to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klimatem przypomina mi "Poza sezonem" Ketchuma: mamy tutaj do czynienia z potwornymi mutantami o makabrycznych skłonnościach. I makabry jest w tej powieści rzeczywiście bardzo dużo; rzecz w tym, że wszystko się powtarza: okrutne gwałty, skalpowania, striptiz i tak w kółko. Nie ma tu właściwie żadnej tajemnicy, żadnego niedopowiedzenia, które mogłoby budzić niepokój czytelnika, tylko raz po raz dostajemy po głowie scenami, w których wszystko wiadomo.
Poza tym, jest wyraźnie podkreślane, że miejsce akcji to straszna dziura. W taki razie jakim cudem główny bohater chce prowadzić w niej śledztwo incognito? Naprawdę nikt tam nie wie, że jest gliniarzem? Nikt nigdy nie widzi, jak jeździ codziennie do pracy??? Jeśli powraca po wielu latach do swojego miasteczka, to chyba powinien wzbudzić zainteresowanie miejscowych?
Poza tym, irytowało mnie wielokrotne określanie Susan tymi samymi słowami: nie maluje się, jest naturalnie piękna, niewymuszone piękno - i tak w kółko!
Mimo to czytało się raczej dobrze i szybko, zakończenie też niespodziewane, to chyba za nie dodatkowa gwiazdka.

Klimatem przypomina mi "Poza sezonem" Ketchuma: mamy tutaj do czynienia z potwornymi mutantami o makabrycznych skłonnościach. I makabry jest w tej powieści rzeczywiście bardzo dużo; rzecz w tym, że wszystko się powtarza: okrutne gwałty, skalpowania, striptiz i tak w kółko. Nie ma tu właściwie żadnej tajemnicy, żadnego niedopowiedzenia, które mogłoby budzić niepokój...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

I nadszedł ten dzień, kiedy Edward Lee - jeden z autorów pewniaków mnie rozczarował. No, niestety - miedzy mną a „Ludźmi z bagien” nie zaiskrzyło. Siegając po „Ludzi” spodziewałam się, że dostanę Cannibal Holocaust w mniej egzotycznym - bagiennym wydaniu. Nie tym razem! Nie przesadzę jeśli stwierdzę ze półtorej godziny, które przeznaczyłam na czytanie tej książki było czasem straconym. I zupełnie nie żałuję, że odpuściłam już po - i tak z wielkim trudem wymęczonych - 100 stronach. Przebrnięcie przez kolejne 300 zajęłoby mi tygodnie. I nie - nie rzuciłam tej książki w kąt, bo przerosła mnie ilość zawartych w niej obrzydliwości i perwersji. Halo, to jest horror ekstremalny - wiedziałam co biorę do ręki i właśnie ohydztwa w jak największym stężeniu oczekiwałam. A tymczasem „Ludzi” spokojnie można by czytać do obiadu. Edward Lee przyzwyczaił mnie że jeśli chodzi o akcje to u niego ta zawsze biegnie szybko, dynamicznie, bez zbędnych przestojów i dłużyzn. A tym razem wieje wieje nudą! Akcja wlecze się niemiłosiernie. Przez pierwszą 1/4 książki może na 5 stronach mamy Edwarda Lee, którego tak uwielbiamy - niestroniącego od mocno krwawych i brutalnych, a jednocześnie kreatywnych scen tortur i zbrodni. Cała reszta to wywołujące ziew opisy do znudzenia powtarzanych czynności oraz nic nie wnoszące do fabuły dialogi. Postacie nie lepsze - sztampowe do bólu, niczym żywcem wyjęte z pierwszego lepszego amerykańskiego serialu kryminalnego klasy B z lat 80.


https://romy-czyta.blogspot.com
https://www.instagram.com/romyczyta

I nadszedł ten dzień, kiedy Edward Lee - jeden z autorów pewniaków mnie rozczarował. No, niestety - miedzy mną a „Ludźmi z bagien” nie zaiskrzyło. Siegając po „Ludzi” spodziewałam się, że dostanę Cannibal Holocaust w mniej egzotycznym - bagiennym wydaniu. Nie tym razem! Nie przesadzę jeśli stwierdzę ze półtorej godziny, które przeznaczyłam na czytanie tej książki było...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jestem świeżo po przeczytaniu tej książki i lekki szok jeszcze nie minął. Jest to niewątpliwie mocna lektura, pełna brudnego seksu, kazirodztwa, mordu i układów. Wyzwala wiele emocji i porusza wyobraźnię.
Autor idealnie lawiruje między wątkami sprawiając, że czytelnik nadąża za akcją, która rozwija się stopniowo. Porusza tematy, które stanowią swego rodzaju tabu. Ciężko odłożyć książkę na bok, jest jak uzależnienie, chce się cały czas więcej. :)
Zakończenie niewątpliwie zaskakuje, jestem pod wielkim wrażeniem wyobraźni Pana Lee. Na pewno sięgnę jeszcze po coś jego autorstwa.

Jestem świeżo po przeczytaniu tej książki i lekki szok jeszcze nie minął. Jest to niewątpliwie mocna lektura, pełna brudnego seksu, kazirodztwa, mordu i układów. Wyzwala wiele emocji i porusza wyobraźnię.
Autor idealnie lawiruje między wątkami sprawiając, że czytelnik nadąża za akcją, która rozwija się stopniowo. Porusza tematy, które stanowią swego rodzaju tabu. Ciężko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pozytywne zaskoczenie. Pierwsze zetknięcie się z tym autorem i aż chce się więcej. Mocny twist pod koniec.

Pozytywne zaskoczenie. Pierwsze zetknięcie się z tym autorem i aż chce się więcej. Mocny twist pod koniec.

Pokaż mimo to

„Ludzie z bagien” to kolejna książka Edwarda Lee, którą przeczytałem. I chociaż już doskonale wiem, czego mogę spodziewać się po tym autorze, to i tak w trakcie lektury tej powieści kilkakrotnie pojawiała mi się w głowie myśl: co siedzi w głowie tego faceta?

Edward Lee urodził się 25 maja 1957 w Waszyngtonie. Ukończył University of Maryland, College Park. Przez jakiś czas służył w amerykańskim wojsku, a potem w siłach policyjnych stanu Maryland. Praca mundurowego nie pociągała go tak jak pisanie horrorów, lecz długo nie mógł uwolnić się od uniformu. Piętnaście lat spędził dzieląc swój czas pomiędzy pracę zawodową a na poły hobbystyczne wymyślanie literackich koszmarów. Dopiero w 1997 roku udało mu się całkowicie poświęcić pisarstwu. Był nominowany do nagrody Brama Stokera za opowiadanie „Mr.Torso”.

Crick City to zapyziała dziura. Brud, smród i ubóstwo; miejsce, którego nikt nie nazwałby domem. Jedynie Phil Straker, gliniarz z wydziału zabójstw, czuje się tutaj jak u siebie. A teraz ktoś – lub coś – urządza sobie w jego mieście istną rzeź. Mówią na nich Ludzie z bagien. Przyczajeni od wieków w głębi ciemnego lasu, kierowani gniewem i żądzą zemsty.

Książka napisana jest w typowym dla Edwarda Lee stylu. Sceny przemocy przeplatają się scenami wyuzdanego (chociaż w tym przypadku to chyba i tak zbyt delikatne słowo) seksu. Prosty język nasączony jest dużą ilością wulgaryzmów.
Więcej na moim blogu: http://oczytany.eu/ludzie-z-bagien-edward-lee/

„Ludzie z bagien” to kolejna książka Edwarda Lee, którą przeczytałem. I chociaż już doskonale wiem, czego mogę spodziewać się po tym autorze, to i tak w trakcie lektury tej powieści kilkakrotnie pojawiała mi się w głowie myśl: co siedzi w głowie tego faceta?

Edward Lee urodził się 25 maja 1957 w Waszyngtonie. Ukończył University of Maryland, College Park. Przez jakiś czas...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na zakończenie autor popuscil wodze fantazji..., gdyby nie zakończenie choć zaskakujące, moja ocena bylaby wyższa. Czyta sie jak thriller z elementami horroru.

Na zakończenie autor popuscil wodze fantazji..., gdyby nie zakończenie choć zaskakujące, moja ocena bylaby wyższa. Czyta sie jak thriller z elementami horroru.

Pokaż mimo to