Jakob Böhme urodzony w 1575 r. w Starym Zawidowie (k. Zgorzelca) był filozofem i jednym z wielkich europejskich mistyków. Pochodził z rodziny chłopskiej, a wiedzę religijną zdobywał samodzielnie. Swoją bratnią duszę znalazł w żyjącym wcześniej Paracelsusie.

Światopogląd Böhmego to rodzaj wizji filozoficzno-kosmogonicznej, odwołującej się do alchemii i astrologii, w której najważniejszym problemem był związek pomiędzy Bogiem i człowiekiem. Jego oświecająca wizja z 1600 roku zaowocuje wieloma wybitnymi dziełami, których idee wywołały ostry konflikt z Kościołem protestanckim.

Myśl Böhmego oddziaływała silnie w Niemczech, Holandii i Anglii, pod jego wpływem tworzyli Angelus Silesius, J. Schelling, G.W.E. Hegel i romantycy. Adam Mickiewicz nie potrafił się wyzwolić od mądrości zgorzeleckiego mistrza do końca swego życia – czcił Böhmego najbardziej ze wszystkich filozofów.

"Ponowne narodziny" są pierwszym, przełożonym na język polski, wyborem jego myśli, ukazującym się po prawie czterystu latach od śmierci filozofa.