Prawdopodobnie książka ta nie jest "rewelacyjna", ale zdecydowanie ma coś w sobie i jako drugi tom moim zdaniem sprawdza się naprawdę dobrze.

Zacznę od strony graficznej. Kreska mangi jest ładna, ale raczej przeciętna. Natomiast ogromnym plusem były dla mnie ilustracje nawiązujące do "Alicji w Krainie Czarów", i tym samym imienia głównej bohaterki ( w szczególności ta rozpoczynająca rozdział 9). Takie elementy naprawdę mnie urzekają.

Fabuła płynnie posuwa się dalej, jednocześnie zaciekawiając. W tym tomie czytelnik dostaje wyjaśnienie paru ważnych, logicznie uzasadnionych aspektów, co jednak nie zaburza świetnej atmosfery tajemnicy, zachęcaj do sięgnięcia po następne tomy. Dodając do tego uroczych bohaterów, których można polubić, dostajemy przyjemną kontynuację historii i rozrywkę na jeden wieczór.

Podsumowując, manga nie jest niczym unikalnym czy zachwycającym, ale mimo to godnym szczerego polecenia. Na pewno przeczytam także następne tomy, a po dwóch pierwszych myślę, że cała seria ma zadatki na coś jeszcze lepszego i pełna nadziei wyczekuję dalszej lektury.

Prawdopodobnie książka ta nie jest "rewelacyjna", ale zdecydowanie ma coś w sobie i jako drugi tom moim zdaniem sprawdza się naprawdę dobrze.

Zacznę od strony graficznej. Kreska mangi jest ładna, ale raczej przeciętna. Natomiast ogromnym plusem były dla mnie ilustracje nawiązujące do "Alicji w Krainie Czarów", i tym samym imienia głównej bohaterki ( w szczególności ta...

Po drugim tomie "Drug-on" dalej mam mieszane uczucia. Początek mnie do siebie nie przekonał – wracamy do walki z Hrabią, a że walki nie są najmocniejszą stroną autorki, to szału nie ma. Dalej mamy trochę elementów na plus, trochę na minus, ogólnie dość przeciętnie.
Alice swoją nieogarniętością i nienadudaniem osiąga szczyty w irytowaniu mnie, a po piętach depcze jej Kai ze swoją postawą egoistycznego emo. Reszta bohaterów ani ziębi, ani grzeje – znów wieje przeciętnością.
Wydanie podobne do tomu pierwszego, czyli znów mamy brak wewnętrznych marginesów, co utrudnia czytanie już od pierwszych stron + kilka błędów interpunkcyjnych.
Podsumowując przeciętnie z tendencją spadkową.

Recenzja tu: blogomangach.wordpress.com/2015/08/19/drug-on-t-2/

Po drugim tomie "Drug-on" dalej mam mieszane uczucia. Początek mnie do siebie nie przekonał – wracamy do walki z Hrabią, a że walki nie są najmocniejszą stroną autorki, to szału nie ma. Dalej mamy trochę elementów na plus, trochę na minus, ogólnie dość przeciętnie.
Alice swoją nieogarniętością i nienadudaniem osiąga szczyty w irytowaniu mnie, a po piętach depcze jej Kai ze...

Ahhh, przepiękna kreska.

Ahhh, przepiękna kreska.