Ebook.Mocne ,horrorek .Kanibale wrócili

Ebook.Mocne ,horrorek .Kanibale wrócili

Nie trzeba pisać opasłych tomiszcze, aby stworzyć niepowtarzalną atmosferę grozy i napięcia. Strach się bać. Dla mnie rewelka.

Nie trzeba pisać opasłych tomiszcze, aby stworzyć niepowtarzalną atmosferę grozy i napięcia. Strach się bać. Dla mnie rewelka.

Miasteczko Dead River w Main zachwyca zielenią lasu i pięknem nadmorskich klifów. Życie tutaj wydaje się być spokojne, niemal sielankowe. Aż trudno uwierzyć, że krwawa rzeźnia, której świadkiem była w przeszłości ta okolica, wydarzyła się naprawdę. Od tamtych strasznych dni minęło już niemal jedenaście lat, a jednak emerytowany już szeryf Peters nie potrafi o nich zapomnieć. Wciąż w snach powracają krwawe powidoki ciał w jaskini i dzikie oczy małego chłopca. Nie wie, że to co wiele lat temu pomógł zniszczyć, powróciło w te strony w jeszcze bardziej upiornej i krwiożerczej postaci. Świadomości przychodzi wraz z odkryciem pierwszych ofiar. Zabitych, obdartych ze skóry, poćwiartowanych.


„Potomstwo” Jacka Ketchuma to kontynuacja krwawego horroru „Poza sezonem”. Tym razem bohaterowie muszą zmierzyć się ze sfora dzieci kanibali. Krwiożerczych i absolutnie bezwzględnych. Co za tym idzie fabuła aż ocieka krwią, a opisy tortur mogą wręcz wywoływać mdłości u czytelników o słabszych żołądkach.

Mnie osobiście jednak bardziej przypadła do gustu „Poza sezonem”. Być może dlatego, że tam autor zaraz na początku nie zdradza istoty zła, a tu wszystkiego można się domyśleć już po kilku stronach lektury. Zabrakło więc elementu zaskoczenia, Mimo wszystko książkę polecam!!

Miasteczko Dead River w Main zachwyca zielenią lasu i pięknem nadmorskich klifów. Życie tutaj wydaje się być spokojne, niemal sielankowe. Aż trudno uwierzyć, że krwawa rzeźnia, której świadkiem była w przeszłości ta okolica, wydarzyła się naprawdę. Od tamtych strasznych dni minęło już niemal jedenaście lat, a jednak emerytowany już szeryf Peters nie potrafi o nich...

Ketchum ma świetny styl. Doskonale ucieleśnia dynamikę, nie wchodzi w przeżytek wielostronicowych opisów, a pozwala zharmonizować się doskonale z odczuciami bohaterów. Mimo pozornie prostej obietnicy fabularnej, książka ta jest napisania niezwykle inteligentnie. Podobała mi się.
Wymagam tyle, ile można wymagać od horroru - stąd 8 gwiazdek. Rewelacja.

Ketchum ma świetny styl. Doskonale ucieleśnia dynamikę, nie wchodzi w przeżytek wielostronicowych opisów, a pozwala zharmonizować się doskonale z odczuciami bohaterów. Mimo pozornie prostej obietnicy fabularnej, książka ta jest napisania niezwykle inteligentnie. Podobała mi się.
Wymagam tyle, ile można wymagać od horroru - stąd 8 gwiazdek. Rewelacja.

Trochę słabsza niż pierwsza część. Polecam

Trochę słabsza niż pierwsza część. Polecam

Bardzo dobra, krwawa , bezpośrednia - fani docenią.

Bardzo dobra, krwawa , bezpośrednia - fani docenią.

Ja generalnie jestem zawiedziona. Liczyłam na na prawdę mocne wrażenia a dostałam popłuczyny.
Do 120 strony, nie umiałam powiązać ze sobą kilku wątków, trudno było mi się doszukać ich wspólnego mianownika.
Na szczęście książka okazała się krótka i jakoś dobrnęłam do końca. Daję 5 gwiazd tylko ze względu na nazwisko autora.
Podsumowując- kicha.

Ja generalnie jestem zawiedziona. Liczyłam na na prawdę mocne wrażenia a dostałam popłuczyny.
Do 120 strony, nie umiałam powiązać ze sobą kilku wątków, trudno było mi się doszukać ich wspólnego mianownika.
Na szczęście książka okazała się krótka i jakoś dobrnęłam do końca. Daję 5 gwiazd tylko ze względu na nazwisko autora.
Podsumowując- kicha.

Ciekawa pozycja do przeczytania, jak każda Ketchuma 🙂 opisy dosyć drastyczne, pobudzające wyobraźnię. Raczej dla osób o mocnych nerwach 🙂 mi się podobała, dlatego polecam 😉

Ciekawa pozycja do przeczytania, jak każda Ketchuma 🙂 opisy dosyć drastyczne, pobudzające wyobraźnię. Raczej dla osób o mocnych nerwach 🙂 mi się podobała, dlatego polecam 😉

Potomstwo to drugi tom seri dead river i jak na kontynuację przystało dostajemy jeszcze więcej tego samego mocniejszego niż było to w poprzedniej książce. Byłem ciekawy jak autor poradzi sobie z kontynuacją ,myślałem że będą kontynuowane losy ocalalej z pierwszego tomu jednak tak nie jest inakcja zabiera nas 11 lat w przyszłość mamy bodajże 1992r, mamy nowych nieszczesnikow którzy będą musieli walczyć stać sie podobnymi do swoich oprawców żeby przetrwać, samk uczestnicy nocnej zabawy są interesujący, w takich książkach gdzie brutalność jest na pierwszym planie cierpią postacie i to dosłownie brakuje czasu na ich rozwinięcie i żeby czytelnik poczuł jakieś przywiązanie w tym przypadku takie nie bylo mi osobiście zależało na bohaterach i chciałem żeby udało im sie przetrwać autor sie spisał POLECAM

Potomstwo to drugi tom seri dead river i jak na kontynuację przystało dostajemy jeszcze więcej tego samego mocniejszego niż było to w poprzedniej książce. Byłem ciekawy jak autor poradzi sobie z kontynuacją ,myślałem że będą kontynuowane losy ocalalej z pierwszego tomu jednak tak nie jest inakcja zabiera nas 11 lat w przyszłość mamy bodajże 1992r, mamy nowych nieszczesnikow...

Jack Ketchum to pisarz, o którym nie da się tak łatwo zapomnieć. Śmiem twierdzić, że jeśli choć raz przeczyta się jego powieść, klimat jego prozy i czeluść opowieści, w którą zabiera nas strona po stronie jest nie do zapomnienia. Poczucie grozy dobite do granic ekstremalnych. W niektórych książkach poziom obrzydliwych, wstrętnych i pełnych obrzydliwości scen przekracza momentami wszelkie granice, ale co jest paradoksem, udaje mu się wyczuć stopień drastyczności na tyle, że czytelnik, jeśli nie należy oczywiście do kogoś wrażliwego, jest w stanie przebrnąć przez treść bez uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Ale hellou, żaden wrażliwiec i miłośnik powieści romantycznych, po taką książkę nie sięga. Jednak nie wszystkie jego powieści są tak wybitnie ostre czy nieludzkie.

Wielką umiejętności Ketchuma jest budowanie grozy w zupełnie innych sposób. Drakońskie i pełne dosadnej prozy opisy zamienia w sceny pełne napięcia, powoli dawkowanego niepokoju i lęku o to, co dostaniemy na następnej kartce. To sprawia, że nie jest pisarzem tworzącym ciągle i nieustannie w ten sam schematyczny sposób. Faktem jest, że „Poza sezonem” i kontynuacja czyli „Potomstwo” to powieści bardzo do siebie stylowo i fabularnie podobne, ale nie oznacza to, że pozostałe jego powieści również ociekają krwią i potwornością ekstremalną. Przykładowo „Zabawa w chowanego” to powieść szalenie wyrafinowana, napisana kunsztownie, z dbałością o stonowane budowanie napięcia, powolne wciąganie czytelnika w spiralę narastającego lęku.

Technicznie rzecz biorąc, książkę „Potomstwo” czytało mi się lekko i przyjemnie, mimo jej brutalnej odsłony. Jeśli chodzi o jego warsztat literacki i sposób posługiwania się słowem pisanym jest prosty w odbiorze, a wszelkiego rodzaju opisy nie są technicznie skomplikowane. Dzięki temu czytelnik nie ma problemu, by niemalże natychmiast przenieść się w tę przerażającą opowieść. Każdy czytelnik zanim przystąpi do lektury tej książki musi zapamiętać jedną i podstawową zasadę. Otóż, pod żadnym pozorem nie powinien przywiązywać się do poszczególnych postaci, bo bohaterowie giną u Ketchuma z takim rozmachem, jak kiedyś miało to miejsce w serialu „Gra o tron. Ketchum nie tworzy tutaj pełnych głębi portretów psychologicznych.

Najważniejszym przesłaniem tej powieści i cel na jaki Ketchum kładzie największy nacisk na inne aspekty w swojej zabawie słowem pisanym, a mianowicie, uświadomienie sobie, że w walce o przetrwanie w pojęciu ogólnym osoba i każda żywa istota, nawet ta najbardziej wypaczona i prymitywna jest zdolna do wszystkiego. Ten organizm, który żyje i oddycha zrobi wszystko, by istnieć możliwie jak najdłużej.

„Twoją jedyną bronią jest mózg. Nie mięśnie, nie miecz, ale mózg. To nie będzie tak jak na filmach. Wiele razy zostaniesz osaczony albo zaskoczony. Stracisz broń albo nie zdążysz jej dobyć. Poznasz smak paniki, porażki, zmęczenia walką. Pamiętaj, giną głównie ci, którzy przestali myśleć. Poddali się. Opuścili ręce. Nigdy nie przestawaj planować. Nawet na sekundę. Wszystko jest bronią. Krzyk, omdlenie, wezwanie pomocy, łyżka albo kawałek szmaty. Każde przetrwanie to zwycięstwo improwizacji.”
Jarosław Grzędowicz – „Pan Lodowego Ogrodu” – tom I

„Jeśli Człowiek Rozumny, wyrafinowany i cywilizowany homo sapiens wybiera kapitulację, to rezygnuje z tego zaszczytnego określenia i lepiej stanę się zwierzęciem. I jak zwierze będę chwytać się życia i rzucać innym do gardeł, żeby przeżyć. I przeżyję. Rozumiesz?! Przeżyję!”
Dymitrij Glukhovski – „Metro 2033”

*******************************
KLASYFIKACJA GENERALNA
*******************************

Jakość i piękno słowa...czyli literacki warsztat autora *** 7/10
Proza *** 7/10
Dialogi *** 6/10
Klimat i nastrój powieści *** 8/10
Malowniczość i dokładność miejsc akcji *** 6/10
Wpływ na wyobraźnię *** 7/10
Pokarm dla świadomości; Przesłanie i ogólna problematyka *** 5/10
Płynność czytania *** 7/10
Portrety psychologiczne bohaterów *** 5/10

Jack Ketchum to pisarz, o którym nie da się tak łatwo zapomnieć. Śmiem twierdzić, że jeśli choć raz przeczyta się jego powieść, klimat jego prozy i czeluść opowieści, w którą zabiera nas strona po stronie jest nie do zapomnienia. Poczucie grozy dobite do granic ekstremalnych. W niektórych książkach poziom obrzydliwych, wstrętnych i pełnych obrzydliwości scen przekracza...