Audiobook
7 z nostalgii dla tych pól, łąk i lasów...
Przy okazji małe dementi w odpowiedzi na zarzuty:
1. Nieprawdą jest, jakoby recenzent stracił uzębienie w skutek nadmiernego spożycia bimbru. Trunek , który spożywam jest pędzony na winogronach i mimo niepokojącego zabarwienia jest zdrowy i pożywny.
2. Niestety prawdą jest, że w młodości straszyliśmy staruszki i dzieciaki na okolicznych cmentarzach. Musiałem trafić na pana Autora i dlatego pisze co pisze.
3. Jakuba nie pamiętam, pijałem wtedy ino oranżadę z zamojskiego WWG PSS. On musiał pijać z moim dziadkiem, stąd pomówienia.

Audiobook
7 z nostalgii dla tych pól, łąk i lasów...
Przy okazji małe dementi w odpowiedzi na zarzuty:
1. Nieprawdą jest, jakoby recenzent stracił uzębienie w skutek nadmiernego spożycia bimbru. Trunek , który spożywam jest pędzony na winogronach i mimo niepokojącego zabarwienia jest zdrowy i pożywny.
2. Niestety prawdą jest, że w młodości straszyliśmy staruszki i dzieciaki...

Drugi tom kontynuuje prześmiewczą passę Wedrowycza jako cywilnego egzorcysty. Dużo śmiechu, rubasznego humoru i naszej ulubionej słowiańskiej głupkowatej narracji.

Tutaj większość książki zajęło opowiadanie o Czarowniku Iwanowie, które nieco mnie znużyło pod koniec. Zbyt przeciągnięte jak dla mnie, dlatego też ocena 7. Niedługo pewnie zabiorę się za 3 tom, ale na razie muszę zrobić przerwę. Wędrowycz w zbyt dużej ilości jest jednak niewskazany :)

Drugi tom kontynuuje prześmiewczą passę Wedrowycza jako cywilnego egzorcysty. Dużo śmiechu, rubasznego humoru i naszej ulubionej słowiańskiej głupkowatej narracji.

Tutaj większość książki zajęło opowiadanie o Czarowniku Iwanowie, które nieco mnie znużyło pod koniec. Zbyt przeciągnięte jak dla mnie, dlatego też ocena 7. Niedługo pewnie zabiorę się za 3 tom, ale na razie...

Uwaga — zdradzam całą fabułę książki:

Było dwóch wrogów. I na końcu jeden drugiego zabił. Koniec.

Naprawdę — cała energia Pilipiuka idzie w worldbuilding. Który może nawet komuś się spodobać. Ale jeśli oczekujesz jakiejkolwiek fabuły — nie znajdziesz jej.

Uwaga — zdradzam całą fabułę książki:

Było dwóch wrogów. I na końcu jeden drugiego zabił. Koniec.

Naprawdę — cała energia Pilipiuka idzie w worldbuilding. Który może nawet komuś się spodobać. Ale jeśli oczekujesz jakiejkolwiek fabuły — nie znajdziesz jej.

Opowiadanka takie sobie. Główne danie w postaci Iwanowa - cóż finał jest tak nieposkładany i bezsensowny, że opadła mi szczęka. Słabe. Humor żenujący,

Opowiadanka takie sobie. Główne danie w postaci Iwanowa - cóż finał jest tak nieposkładany i bezsensowny, że opadła mi szczęka. Słabe. Humor żenujący,

W formie audiobooka robi robotę. Zaskakująco dobrze się bawiłam, zaskakująco bo pamiętam, że pierwsza część mnie mocno zniesmaczyła. Oczywiście to wciąż jest kontrowersyjny humor i jeszcze bardziej kontrowersyjny autor.

W formie audiobooka robi robotę. Zaskakująco dobrze się bawiłam, zaskakująco bo pamiętam, że pierwsza część mnie mocno zniesmaczyła. Oczywiście to wciąż jest kontrowersyjny humor i jeszcze bardziej kontrowersyjny autor.

OK, lepsze od Kronik jak dla mnie. Może Pilipiukowi lepiej wychodzą dłuższe formy, niż jednostrzałowe opowiadania, nie wiem, mi odpowiada.
Czytałem recenzje książki - niektórzy narzekali, że brak polotu, że tanizna fabularna, może, kwestia gustu.
Mi tam spodobał się worldbuilding w dłuższej formie, miła odmiana od króciutkich opowiadań z których w sumie to nic nie wynika.
Czarownik to prequel do Kronik tak btw.
Prócz "powieści" o czarowniku, mamy kilka krótkich opowiadanek. "Kocioł" to taki typowy przykład humoru - Wędrowycz robi w piekle rozróbę. Reszta opowiadań - nawet już nie pamiętam o czym to było, a skończyłem słuchać dziś. Wiem tyle, że w jednym Jakub strzela z nitrogliceryny do chyba gniazda gołębi?

DLa mnie siódemeczka.

OK, lepsze od Kronik jak dla mnie. Może Pilipiukowi lepiej wychodzą dłuższe formy, niż jednostrzałowe opowiadania, nie wiem, mi odpowiada.
Czytałem recenzje książki - niektórzy narzekali, że brak polotu, że tanizna fabularna, może, kwestia gustu.
Mi tam spodobał się worldbuilding w dłuższej formie, miła odmiana od króciutkich opowiadań z których w sumie to nic nie wynika....

Wyzwanie wrześniowe - książka o wsi.

Ach ten Jakub! Wiele można o nim powiedzieć, że nie wygląda, nie mówi cenzuralnie, pachnie, że lepiej nie gadać, że pijus, że bimbrownik, ale nie to, że jest postacią letnią, czy nijaką. Wzbudza emocje i albo się go uwielbia, albo nienawidzi. Za jego poglądy, sposób bycia i życia, za pomysły i złote myśli.
Ja go darzę wielką sympatią, mimo chamstwa, buractwa i wieśniakowatości. Bo ten moczymorda - pogromca wampirów, to w sumie dobry człowiek. Sprytny jak mało kto, ze specyficznym kodeksem honorowym. I uwielbiam cały ten stek bzdur i bzdurek, absurdów i głupotek, który ze sobą przynosi. Bawi mnie to, czytam z przyjemnością dla rozrywki.

W tym tomie trzymałam za Jakuba kciuki, żeby go przypadkiem czarownik Iwanow w głównym opowiadaniu nie dopadł. Trochę się ta część ślimaczyła, ale co tam. Za to pozostałe cztery dodatkowe opowiastki - krótkie epizody z życia Jakuba, to już ekstraklasa.
Czytałam 10 lat temu, teraz wysłuchałam. I bawiło mnie bardziej. Znamy się z Jakubem, lubimy. Niby wiem, czego się po nim spodziewać, ale i tak mnie zaskakuje. Superbohater Wędrowycz.

Wyzwanie wrześniowe - książka o wsi.

Ach ten Jakub! Wiele można o nim powiedzieć, że nie wygląda, nie mówi cenzuralnie, pachnie, że lepiej nie gadać, że pijus, że bimbrownik, ale nie to, że jest postacią letnią, czy nijaką. Wzbudza emocje i albo się go uwielbia, albo nienawidzi. Za jego poglądy, sposób bycia i życia, za pomysły i złote myśli.
Ja go darzę wielką sympatią,...

Im bardzien poznaję świat Wędrowycza, tym bardziej przekonuję się, że autor najlepszą rozrywkę jest w stanie zapewnić w krótkich formach. Świetne opowiadania na początku i na końcu, jednak pomiędzy nimi bywało bardzo różnie.

Im bardzien poznaję świat Wędrowycza, tym bardziej przekonuję się, że autor najlepszą rozrywkę jest w stanie zapewnić w krótkich formach. Świetne opowiadania na początku i na końcu, jednak pomiędzy nimi bywało bardzo różnie.

Podobnie jak poprzedni tom, nadaje się dla relaksu.

Podobnie jak poprzedni tom, nadaje się dla relaksu.

Kolejny tom, z kolejnymi przezabawnych opowiadaniami. Boki zrywałem.

Kolejny tom, z kolejnymi przezabawnych opowiadaniami. Boki zrywałem.